<<LOCATION: ASHTAROTH KINGDOM - MYSTHIC FOREST>>

Maingat ang bawat paglapat ng aming mga paa sa ibabaw ng mga tuyong damuhan. Malutong na nadurog ang mga ito sa ilalim ng aming talampakan. Puro kaluskos, maging ang mabagal kong paghinga mula sa loob ng helmet ang tanging ingay na narinig ko.

"We are near our destination," Hail said through our helmet communicator. "Be careful of the things around you. We still don't own any save data about them. They are the biggest potential threat to us."

Hailey Deux, 18. Healer of the group and also a beast tamer. She possessed two flying beasts. They are perch on her shoulders - who are still in their baby form. Birds, both from the phoenix races with golden and green feathers. Most importantly, she's considered as the 15th rank.

Noien brought out a transparent cylinder glass. "Let's finish this quickly. Gather every specimens you can manage to get."

I looked down at the same container I held in my hand. It might be too small but with a little tampering from a space attribute. This storage now, have large space. It can store atleast tons of kilogram.

Para kaming agila sa pagiging listo sa paligid. Maya't maya ang ginawa naming paglingon sa bawat sulok ng tahimik at madilim na kagubatan.

"I'm sending the live videos to our Academy. Dr. Haines and the others from the research team are watching everything we sees." Zaturn clicked some buttons in his watch, probably contacting his monitoring team inside the Academy.

Zaturn Alheim, 17 years old. He is from the gathering group. He's the support of this temporary gathering team. 17th rank.

Luca's looking at a window panel. "Aside from that, I sent three drones around the perimeter. If there's danger near us. The alarm will automatically be trigger in order to inform us."

Luca Hernandez, 16 years old. Also outfielder and a healer. He's the one assign to monitor the place for any impending threats. The 18th rank.

"By now, there aren't any movement. This place is too peaceful. Terribly peaceful I must say," puna ni Collen.

Collen Coile, 18. He's a defender. With his massive body size and strength, he also can create sturdy shields. Moreover, he is a long range fighter. 16th rank.

"Be vigilant of the silence. We don't know what they can do to us. Right, Autumn?" tanong ni Alice sa katabi nito.

Alice Saturnino, 17 years old. Infielder who owned a specialized VOX Weapon. She might look innocent because of her, being from the elf race, but looks can be decieving. She rank 14th in the whole Academy.

"Always," Autumn mumbled.

Autumn Revotsky, also 17. Infielder, 13th rank. She has long straight raven hair and a pair of sharp red eyes. She's a vampire from the land of Ashtaroth. She possesed strong pressure and killing instinct. Terrifying.

The team consisted of strong member. Though, they are not from the Oracle Knights, they aren't less powerful. This mission is not simple. We are eight in total. Tamang bilang ng isang maliit na grupo para sa pagkuha ng mga specimen.

"We arrived in the outer region of the mysthic forest. I can see some vegetations that are already mutated." We heard Hailey's mellow voice.

Collen clicked his tounge. "Look at that! The trees are humongous! I never seen something spectacular and scary at the same time. Well, aside from the evil ones. They are scary enough."

Luca punched lightly on Collen's right shoulder. "Oh, shut it! Stop with your weird praises. Let's gather the specimen already."

Nagkibit-balikat ito bago sumunod kay Luca na pumunta sa isang lugar kung saan tumpok ang malagong halaman na may iba't ibang kulay. Nagsimula na silang mangolekta ng mga mutated na pananim.

"This is really weird. Everything in here are huge and colorful," puna ni Alice. "Malaki ang kaibahan sa Mysthic Forest na napuntahan namin dati."

"Apektado sila ng kemikal na galing sa remains ng mga evil ones. Even the land here are violet and pink with blue hues." Zaturn picked up some soil and put it inside a test tube. "Disgusting, if it wasn't for Dr. Haines I won't even pick this up," dagdag niyang reklamo.

"We might as well roam around the perimeter ourselves. Autumn, ikaw na munang bahala rito. Isasama ko si Ruka." Hinawakan ni Noien ang isa kong braso.

Oya? Bakit ang clingy nila masyado sa 'kin? Balak ko na sanang alisin ang pagkakahawak niya pero hinigpitan niya ang kapit at tiningnan ako nang may kasamang pagbabanta.

"I understand, Noein. Makakaasa ka. Ako na ang bahala dito." Binalingan ako ni Autum. Nagbabanta ang kaniyang boses. "Mag-ingat kayo sa loob."

"Don't worry, about us. Just protect your members." Hinigit ako ni Noien papasok sa gubat.

Binigyan ko ng huling tingin ang grupong naiwan. Patuloy ang kanilang pag-kolekta. Mukhang kaya naman nila ang sarili nila habang wala kami. I don't need to be worried, right? I took a deep sighed. Sampong taon na, pero, hanggang ngayon, natatakot pa rin ako para sa kaligtasan ng kasamahan ko.

"You, okay? Bakit nanginginig ka? Don't tell me, you are afraid of this place?" tudyo ni Noien.

"Definitely not! Will you stop holding my arm. Hindi ako baldado para alalayan mo."

Ngumiti siya bago bumitaw. "Then stop scowling. Hindi mo 'yan, ika-kakyut."

Lah, ano nakain ng isang 'to? Sobrang casual makipag-usap.

"So, anong ginagawa natin dito sa loob? 'Di ba't ang napag-usapan lamang na ang outer region ang gathering place?" Pagsisimula ko ng usapan.

"You are right, but that's location is just for her team not us." Sumeryoso si Noien. "The Dean wanted us to investigate the source of the mutation. It might be in the inner region. We need to get rid of it."

"Tayo lang dalawa?"

"We are enough. O, baka naman, nag-aalinlangan ka pa ah? Tell me, now. Kaya ko naman mag-isa tapos bumalik ka do'n para tumulong sa grupo ni Autumn."

Ako, babalik? No way.

"Ang assuming mo, masyado. Nagtatanong lang."

"Ang team ni Autumn, sila talaga ang nakatuka sa pag-kolekta ng specimen. At tayo ang bahala dito."

"Dalawa ang layunin ng misyon, tama ba?"

"Yup, sinadya ko talagang 'di sabihin sa 'yo. Surprise?"

"Tama na. Seryoso na kasi."

"Fine. Two weeks ago. Na-detect ng system na may lumabas na evil ones signature dito mismo sa mysthic forest. They'd already sent soldiers to make sure the legibility of the report. Unfortunately, they found nothing."

"Default?" kunot noo kong tanong.

"Hindi ko rin masasabi sa totoo lang. Pero, siniguro ng Monitoring Team, walang mali sa system. They have the data to prove it."

"Kung gano'n..." napaisip ako sandali. "It's either nagkamali ang system o kaya naman hindi lang talaga makita ang mga kalaban."

"Matagal nang abandunado ang Mysthic Forest. Isa ito sa resouces point ng kaharian ng Livithian at Ashtaroth. Pero, nito lang nakaraang mga araw. Natagpuan nila ang malaking pagbabago ng lugar na ito. The mutation occured."

"Seryosong issue ang case na 'to. Kaya, bakit tayong mag-aaral ang pinadala? Bakit hindi ang mga eksperto?"

Umiling si Noien. "Sa nangyayari ngayong labanan. They already have a lot on their plate. This matter can only be resolve by us."

Right, the experts are busy finding new data to defeat the evil ones but still food and material resources are also very important, especially during war. Weapons, armours and foods ration.

I heard her sighed. "Nowadays, Arcadius, is beginning to be degraded into wasteland of dilapitation beacuse of the non-stop war. Usable land is highly significant. Hangga't maaari maligtas pa natin ang gubat na 'to. Kasi, kahit na mayroon tayong mga authentic farming system, hindi pa rin iyon sapat para tustusan ang pangunahing pangangailangan ng maraming bilang ng Arcadians. Especially, the needs for foods."

The evil ones, already, forced us to become desperate. Morality rate increased. Largely because of the evil ones unrelenting attack. Some deaths are caused from lack of foods, criminality and diseases. Nevertheless, we learned to become innovative. We created farming system without the use of land but it is still lacking. Kaunti lang ang maaaring mabuhay at mapalaking tanim sa pamamagitan ng water farming system. Agricultural land is still important.

Patuloy kami sa aming paglalakad hanggang sa nakarating kami sa gitna ng gubat at bumungad sa amin ang isang 'di kaaya-ayang tanawin. Ang dating malinaw na asul at malawak na lawa, ngayon, punong-puno ng kulay itim na kumukulong tubig.

"Eww, gross!" nandidiring puna ni Noien. Halos mapahawak pa siya sa helmet na suot, sa bandang bibig.

Napailing na lamang ako saka kumuha ng isang test tube. Lumapit ako sa tabi ng lawa at umupo para kumuha ng sample ng maruming tubig.

Pagkakuha ko ng halos kalahati saka ko 'yon sinipat. I place the test tube inside a scanner. It was like a black rectangular box. May kakayahan itong malaman ang element composition ng kahit na anong matter.

"Scanned," I mumbled. Lumabas sa harapan ko ang isang holgraphic blue window panel.

"Scanning the unknown liquid starting... 7%... 20%... 56%... 74%... 82%... 100%... Loading the resulted data."

"What is the result?" tanong ni Noien na nasa likuran ko na pala.

"Read it for yourself." I sent her the files.

"Why does it seems these data are the same with chemical composition of a volcanic lakes? Sa pagkakatanda ko, wala namang bulkan dito."

"Tama ka. Pero, there is something beneath this lake." Inalis ko ang helmet na suot ko.

"Are you insane! Turn it on!"

Napatakip ako ng bibig. "Ang baho!"

"Kaya nga sabi ko, huwag tanggalin. Para kang tanga."

"Gusto ko lang makumpirma kung may problema ba sa hangin. Maliban sa masangsang na amoy ng lawa. Wala namang problema. Oxygen is still present. Isa pa, 'di naman mabubuhay lang sa mana ang mysthic forest kundi sa carbon dioxide na inilalabas natin at ng ilang mga hayop."

Napailing si Noien. "Ang tigas ng ulo mo."

May nakita akong prutas malapit sa pwesto ko. It was strawberry. Malamig ang klima sa inner region ng Mysthic Forest, kaya siguro nabuhay ito dito.

"What are you doing?"

"Kakain?" balik na sagot ko. Pumitas ako ng isa. Dati, maliit lang sila. Ngayon hindi na magkasya sa palad ko.

"No, Ruka! Don't you dare put that thing inside your mouth-" Natigilan siya nang makita ang sunod na ginawa ko.

Huli na siya. Nakagat ko na ang hawak ko.

"Gosh! You! Lunatic! Mas malala ka pa sa batang matigas ang ulo." Halata ang inis sa bawat salitang binibitiwan ni Noien.

Ninamnam ko ang prutas.

"So, ano? May nararamdaman ka bang kakaiba?" usisa ng kasama ko na tuon ang atensyon sa akin.

"Hmn. It was delicious."

"Gaga. 'Di 'yon ang gusto kong malaman! Your condition is more important right now."

"I'm fine. Wala namang problema. Aside from the physical change of these fruits. The change in color and sizes. Wala namang nagbago sa taste. It's still edible." Niluwa ko ang ilang buto at ang iba ay dinala ko sa secret farming space ko.

Tingnan natin, kapag lumaki ang punla kung kagaya rin ito ng mutated form.

"Nope. Baka, may side effect ang kinain mo. Maghintay muna tayo ng further result. Kapag, walang naging problema sa katawan mo, saka natin masasabing walang masamang epekto ang mga prutas dito."

Tumango ako sa sinabi niya bago ayusin ang maikli kong buhok na nagulo dahil sa helmet. "Well, you got a point."

Napailing si Noein dahil sa pagiging callous ko. Tiningnan niya ang suot na relo. "It's already lunch time. Puntahan muna natin sila para sabay-sabat na tayong kumain."

Nagulat ako sa biglaan niyang paglapit. Pinindot niya ang likuran button ng suot kong choker.

"Don't ever turn it off again. You heard me?" mabigat niyang banta. Nanuyo bigla ang lalamunan ko.

What's with her and helmet?

"Y-yeah... 'di na mauulit."

Pinitik niya muna ang harapan ng black helmet ko. "Mabuti na 'yong nagkaka-intindihan tayo. Tara na. Balik na lang tayo ulit, mamaya."

Nauna siyang naglakad palayo. Napabuga ako ng hangin. Akmang susunod na sana ako nang isang bagay ang biglang pumulupot sa kanan kong binti at marahas akong hinila.

"Fuck!" samo ko sa biglaan kong pagbagsak at mabilis na paghila ng kung anumang bagay sa akin palapit sa kumukulong tubig.

Oya? Matutusta pa ata ako.

"Ruka!" Malakas na sigaw ni Noien ang huli kong narinig, bago, matagumpay na nahila ang buong katawan ko, patungo sa ilalim ng kumukulong itim na lawa.

...

(Protective Suit for male)

(Protective Suit for female.)

...

AN: Pictures aren't mine. Credit to the owners. This chapter is dedicated to Jeelaily Maraming salamat sa 'yo! Sa mga nagbabasa vote po kayo para makilala ko naman kayo. I also like to dedicate some chapters too.