Raphael:
Jest godzina 15:00. Kevin za dwadzieścia minut pojedzie po Elizabeth i jej kolegów. Niecierpliwię się i boję. Właśnie kłócę się z Lucy o to, kto otworzy drzwi. Ja nie mam zamiaru. Uciekną, gdy mnie zobaczą.  Kevin usłyszał nas dopiero, kiedy ryknąłem jak prawdziwy tygrys. Wparował do pokoju ( z buta wjeżdżam XD) i krzyknął:
    -Do diabła, Lucy otworzy, bo jednak Raph ma rację. Na pewno uciekliby, gdyby to on im otworzył. Chyba, że chcecie zrobić przykrość Eli i zaprzepaścić może jedyną szansę. Twój wuj, w każdej chwili może ich zabić, jak i nas, a ciebie i twoją siostrę skazać na samotne egzystencje oraz pokazać waszą złą stronę. Mówię to tylko dlatego, że nie chcę was wszystkich stracić i chcę tobie pomóc.
  - Przepraszam, Raphael. Zapędziłam się.
- Nic się nie stało, przyjaciółko.- Cieszę się, że to nie ja otworzę drzwi. Tak wogóle chyba powinienem im się dopiero jutro lub pojutrze pokazać. Dziś napewno nie. W nocy pójdę do Elizy. Wiem, że będzie zawiedziona, ale zrozumie.

Is three p.m. Kevin twenty minutes go after Elizabeth and her friends. I'm impatient and I'm scared. I argue with Lucy about who opens the door.I'm not going. Flee when they see me. Kevin only heard us when I yelled like a real tiger. He bursts into the room ( I drive into the shoe XD) and shouted:
-   Hell, Lucy open, but because Raph is right. Surely they fled to, if he opened it. Unless you want to do you hurt Eli and miss perhaps the only chance. Your uncle at any moment can kill them and us, and you, and your sister sentenced to solitary existences and show your bad side. I say this only, because I don't want to lose all of you and I want  you to help.
-  I'm sorry, Raphael. I drove up.
-  Nothing happened, friends.- I'm glad that I didn't open the door. Anyway I think they be should tomorrow or the day after show. Today, certainly not. At night I go to the Eliza. I know that she will be disappointed, but she understands.
Sandy:
Wow, ten zamek jest niesamowity. Uwielbiam zgłębiać historię, a on na pewno ma mi do powiedzenia bardzo dużo. Patrzę po twarzach przyjaciół, ale tylko z kręgu. Widzę, że nie tylko mnie urzekła ta niesamowita aura władczości, smutku, samotności i złości. Ciekawe, do kogo ona należy?  Jest przepiękna. Szkoda, że Serafin Aury nie tańczy breakdance, tylko flamenco. Ale przecież jest hiszpanem. Kochamy ją jak siostrę, ale jak mamy jej powiedzieć, że mamy moce skoro Eliza nie mówi nam kim jest. Czytałam jej wspomnienia na początku naszej znajomości. Nie mogłam uwierzyć, że ich własny wuj nawet nie pisnął słówkiem na temat Serafinów, do których oni też należą. Tyle, że są Partnerami. Ciekawe, czy Raphael przyjdzie nas powitać, czy może pojawi się dopiero jutro? Na jego miejscu wybrałabym drugą opcję, ponieważ on nie wie nic o tym kim jesteśmy. Chcę go poznać. Czuję, że może być moim Partnerem, lecz musiałabym im wtedy powiedzieć. A się boję.

Wow, this castle is amazing. I love to explore the history and he definitely has to say to me very much. I look at the face of friends, but only from the circle. I see that not only captivated me this incredible aura imperiousness, sadness, loneliness and anger. I wonder to whom it belongs?  It's beautiful. It's a pity that the Seraphim Aura not only flamenco dancing breakdance. But the Spaniard. We love her like a sister, but how do we tell her that we have powers as Eliza doesn't tell us  who she is. I read her memoirs at the beginning of our relationship. I couldn't believe that their own uncle didn't even squeak a word about the Seraphim, to which they belong. It's just that they are a Partners. I wonder if Raphael will come greet us or may not appear until tomorrow. In his place I would choose the second option, because he doesn't know who we are. I want to meet him. I feel that he be my Partner, but I'd have to tell them then. And I'm scared.

Cześć, dawno mnie nie było, lecz mam nadzieję to nadrobić. Musiałam cofnąć, ponieważ dalsze rozdziały nie miały by sensu.

Ps. Serafin to tak jakby czarodziej tyle, że potężniejszy.