Serce Wen Yu ścisnęło się. Pospiesznie pociągnął ręcznik, żeby zakryć swoje ciało. Zanim zdążył się całkowicie zakryć, usłyszał kroki.

Nie, drzwi do łazienki nie były zamknięte!

Patrząc w bok, oczy Wen Yu zderzyły się ze znajomymi zimnymi i głębokimi oczami. Ręcznik w jego dłoni był mocno trzymany. Miał szczęście, że nie zdjął bielizny, ale mimo to był sztywny, żeby Zhao Zheng nie odkrył jego sekretu.

Oczy Zhao Zhenga przeniosły się na twarz Wen Yu. Kiedy zobaczył napięcie i zażenowanie Wen Yu, jedną ręką złapał Wen Yu pod ramię. Jego ciało było ciepłe i delikatne. Kiedy zobaczył zawstydzone dziecko, spojrzał na niego i zapytał: „Stój spokojnie, co chcesz zrobić?”

„Chcę wytrzeć - moje ciało”. Wen Yu poczuł, że ciepło nagle wzrosło i jego twarz poczerwieniała. Wyjaśnił: „Bardzo się pociłem”.

Zhao Zheng chciał, aby kamerdyner przyszedł mu służyć, ale kiedy zobaczył twarz Wen Yu czerwoną jak gotowana krewetka, zapomniał. Drugą ręką wziął ręcznik, skłonił głowę i powiedział: „Oprzyj się na mnie”.

„C-co?” Wen Yu nie zareagowała na czas, a wujek Zhao już chwycił go w talii i wziął w ramiona. Jego zraniona stopa nie mogła znieść żadnego ciężaru, więc bezpośrednio przylgnął do silnej i twardej klatki piersiowej wuja Zhao. Jego twarz poczerwieniała i był zawstydzony. Ale wyglądało na to, że wujek Zhao był zadowolony. Zanim zdążył cokolwiek powiedzieć, wujek Zhao powiedział: „Trzymaj się mocno”.

Wen Yu podświadomie chwycił talię Zhao Zhenga. Zhao Zheng odkręcił kran i przekręcał ręcznik pod wodą. Wen Yu wiedziała, że ​​wujek Zhao zamierza go wytrzeć, i natychmiast machnął ręką. Ale kiedy się odsunął, nie mógł utrzymać się tylko jedną stopą i skończył mocno trzymając wujka Zhao talię. Jego twarz była schowana w klatce piersiowej wuja Zhao, a nos był pełen zapachu mężczyzny, zimny i czysty.

Bardzo lekki, bardzo wyjątkowy.

W tak krótkim czasie ciepły ręcznik został przyciśnięty do jego pleców. Skóra Wen Yu nie mogła nie być pokryta warstwą gęsiej skórki. Nie wiedział, co się dzieje. Było też poczucie kruchości i odrętwienia, przez co czuł się zagubiony. Powiedział: "Zrobię to sam, wujku Zhao -"

„Nie ruszaj się”. Ton Zhao Zhenga był zimny i bezwzględny.

Wen Yu był zbyt przerażony, by się poruszyć. Zhao Zheng był w dobrym humorze, gdy zobaczył, że osoba w jego ramionach jest posłuszna.

Ale było oczywiste, że Zhao Zheng nigdy wcześniej nikomu nie pomagał. Wszędzie, gdzie się dotknął, początkowo było miękkie, a potem stało się bolesne. Ręcznik zmienił się w ciernie, drapiąc go po plecach. Po chwili, gdy ręcznik dotarł do ramienia Wen Yu, nie mógł powstrzymać się od skomlenia.

"O co chodzi?" Zapytał Zhao Zheng.

Wen Yu szepnęła, że ​​cierpi. Zhao Zheng zobaczył, że pod wpływem światła cienka biała skóra dziecka pokryła się czerwonymi śladami. Przerwał, a jego ręce rozluźniły się i zapytał: „Teraz?”

"W porządku." Właściwie to wciąż było trochę ciężkie, ale nie odważył się prosić zbyt wiele.

Zhao Zheng zobaczył tę myśl na twarzy Wen Yu i jeszcze bardziej rozjaśnił swój dotyk, myśląc, że dziecko stało się teraz takie czarujące.

Kiedy potarł klatkę piersiową, Wen Yu zarumieniła się, złapała wujka Zhao za rękę, która go ocierała, i powiedziała dzielnie: „Resztę zrobię sam”.

"Siebie?" Zhao Zheng najwyraźniej w to nie wierzył. Widząc czerwoną twarz Wen Yu i myśląc o czymś, podał ręcznik Wen Yu, ale nadal trzymał Wen Yu w talii jedną ręką.

Wen Yu od niechcenia wytarła swoje ciało, czując ulgę.

Po sprzątaniu Zhao Zheng pomógł Wen Yu położyć się do łóżka. Jego twarz była zimna i twarda. Stał przy łóżku i chłodno spojrzał na Wen Yu, owiniętą w kołdrę. Powiedział: „Jeśli będziesz czegoś potrzebować, po prostu zadzwoń do lokaja lub zadzwoń do mnie”.

Wen Yu wyjrzał spod kołdry z zarumienioną twarzą. Następnie skinął głową i powiedział: „Zrobię to. Dziękuję, wujku Zhao ”.

Kiedy Zhao Zheng wyszedł, Wen Yu podniosła kołdrę, podeszła boso do okna i częściowo je otworzyła. Wpadło zimne powietrze na zewnątrz, a ciepło na jego ciele zmalało. Usiadł przy łóżku i spojrzał na zewnątrz w ciemność. Było tu cicho, nawet wiatr nie wydawał żadnego dźwięku.

Temperatura jego ciała spadła, a serce uspokoiło się. Wen Yu owinął się kołdrą i wkrótce zasnął.

Po śniadaniu w niedzielę rano Zhao Zheng musiał iść do swojej firmy i powiedział Wen Yu, która została w domu: „Zostań tutaj. Poruszanie się nie jest wygodne. Nie czuję się swobodnie, jeśli jesteś sam ”.

„To mała kontuzja. Nie mogę zawracać głowy wujkowi Zhao. Mogę… Mogę wrócić do dormitorium ”. Wen Yu pośpiesznie powiedział, że nie chce tu zostać, żeby niepokoić ludzi. Wujek Zhao był bardzo dobry, ale dopiero co się poznali.

Oczy Zhao Zhenga były zimne i powiedział: „Nie rozmawiam z tobą”. I powiedział do lokaja: „Pilnuj go”.

„Wujku Zhao!” Wen Yu krzyknęła.

W odpowiedzi został patrząc na postać Zhao Zhenga, który wyszedł. Wen Yu była trochę zła. Ostatnio czuł, że Zhao Zheng był trochę dyktatorem. Zwykle ustępował w drobnych sprawach. Ale to, co stało się teraz, sprawiło, że poczuł się zlekceważony.

Lokaj skłonił się i powiedział: „Pan też myśli o twoim zdrowiu. Mieszkasz sam na zewnątrz. Nie możesz chodzić, ponieważ Twoja stopa jest zraniona. To kłopotliwe ”.

„Wiem, że chce dobrze, ale…” Wen Yu myślała przez chwilę, ale nie kontynuowała. Pomyślał, że lepiej byłoby pójść jutro do szkoły i wróciłby bezpośrednio do mieszkania. Nie wierzył, że Zhao Zheng związałby go siłą i sprowadził go tutaj.

Z powodu kontuzji stopy Wen Yu odwołał swoje korepetycje. Został w willi i nie miał nic do roboty. Po jedzeniu spał, ponieważ nie mógł chodzić. Wen Yu dopiero dziś dowiedziała się, że w willi jest nie tylko kamerdyner i pokojówka, ale także kilku ogrodników, kucharzy, ochroniarzy i kierowcy. Ale chociaż było ich tam kilkanaście, w willi panowała cisza. Bez instrukcji Zhao Zhenga rzadko chodzili po okolicy. Nawet jeśli się pojawili, byli spokojni i uporządkowani.

Wen Yu również przestraszyła się pokojówki, która nagle się pojawiła. Trzymała talerz z owocami i uśmiechała się delikatnie: „Młody mistrzu, napij się trochę”.

Kobieta odstawiła tacę z owocami i wyszła z ukłonem. Wen Yu nie wiedziała, co o tym myśleć. Spojrzał na stopy pokojówki i zobaczył jej cień w świetle. Wen Yu odetchnął z ulgą, ale pomyślał, że jego reakcja była zabawna. Potajemnie skarcił się: „O czym myślisz? Jak ludzie tutaj mogą być duchami? Czy to nie uczyniłoby wujka Zhao duchem?

Kiedy jednak odwrócił wzrok, cień głowy pokojówki był pochylony, ale pokojówka szła prosto, nie poruszając głową.

Po południu Zhao Zheng wrócił i zjadł lunch w jadalni. Wen Yu nadal był wściekły, ale widząc minę Zhao Zhenga zwykle był trochę sfrustrowany i czuł, że jest zbyt dziecinny.

Czas spędzony w willi wydawał się trochę długi, ponieważ było zbyt cicho, ale Wen Yu nie ruszała się i nadeszło popołudnie.

Lokaj i pozostali nie chcieli z nim rozmawiać. Więc po tym, co wydawało się dniem powstrzymywania, Wen Yu był trochę podekscytowany, kiedy zobaczył Zhao Zhenga. Przeniósł się od stołu do salonu, gdzie w telewizorze były programy rozrywkowe. Salon ożywił się.

Wen Yu zobaczyła, jak Zhao Zheng na sofie marszczy brwi z powodu pokazu odmian. Oczywiście nie był przyzwyczajony do takich hałaśliwych programów. Wen Yu miał trochę radości, że odniósł sukces w psotach. Kto go poprosił, żeby nie rozmawiał ze mną rano? Hmph!

„Wujku Zhao, zagrajmy dzisiaj w inną grę”. Wen Yu nie zamierzała grać w warcaby.

Zhao Zheng uniósł brwi, a jego zimna twarz pokazała, co myśli.

Wen Yu to zobaczył i nagle jego serce podskoczyło, ale szybko się poprawiło. Zmienił postawę i zapytał wujka Butlera: „Czy masz jakieś karty? Zagrajmy w karty. Gdybyśmy tylko mieli system gier wideo… ”- powiedział.

„Karty?” Lokaj miał pewne wątpliwości na twarzy. Po wyjściu szybko wrócił z nową talią kart.

Wen Yu chciał zagrać w „walkę z właścicielem”  z trzema osobami razem, ale kamerdyner nie grał, więc musiał zagrać w „Zgadnij większą liczbę” z Zhao Zhengiem. To był nudny mecz, ale Wen Yu był zainteresowany, ponieważ kilkakrotnie wygrał z wujem Zhao i powiedział z uśmiechem: „Wujku Zhao, nie możesz grać w karty”.

Może był zbyt dumny, bo po tym nie wygrał kolejnego meczu.

Do dziesiątej twarz Wen Yu była pomarszczona. Na szczęście o nic nie postawił. Początkowo chciał, aby przegrany wkleił paski papieru na twarz jako karę.

Wen Yu długo nie rozumiała, że ​​mężczyźni nie rozumieją słowa „nie”, zwłaszcza wujek Zhao.

Następnego ranka kierowca zabrał go do szkoły. Podróż z willi do bramy uniwersytetu zajęła mu tylko pół godziny, co było zbyt szybkie.

"Skrót." Następnie kierowca wysiadł z samochodu i otworzył drzwi. Z szacunkiem powiedział: „Przyjdę po młodego mistrza po południu”.

„Nie, nie wrócę dzisiaj”. Wen Yu chciał się wymknąć, ale nie było dobrze pozwolić kierowcy na niego czekać. Mógł tylko powiedzieć prawdę.

„Będę na ciebie czekał, chyba że Mistrz powie inaczej”. Kierowca skończył i wsiadł do samochodu.

Wen Yu stała marszczona. Co mogę zrobić?!

Zanim zdążył utykać do klasy, spotkał Gao Yang. Ten ostatni zobaczył go i pobiegł mu pomóc. Spojrzał na niego poważnie i powiedział: „Wen Yu, pomyślałem przez noc i podjąłem decyzję”.

Wen Yu rzadko widziała poważny wyraz twarzy Gao Yanga i był zszokowany tym spojrzeniem. „Jaka jest decyzja?”

„Postanowiłem usunąć Ji TianTian z mojej listy bogiń i przestać ją ścigać”. - odpowiedział Gao Yang.

Wen Yu myślała, że ​​mówi coś głupiego. Kiedy usłyszał wiadomość, uderzył Gao Yang i powiedział z uśmiechem: „A ja myślałem, że to coś ważnego. Rób co chcesz."

Ale Wen Yu nie spodziewała się, że Gao Yang faktycznie przestanie nękać Ji TianTian. Zamiast tego to Ji TianTian podjął inicjatywę, aby pobiec do ich klasy. Tuż po południu Ji TianTian i Xu WeiWei zablokowali im wejście do klasy. Wiele osób w klasie wiedziało, że Gao Yang szukała Ji TianTian, ​​więc kiedy ją zobaczyli, rozpoczęli dyskusję.

Gao Yang zamierzał to wyjaśnić, ale nie spodziewał się, że Ji TianTian przyjdzie pierwsza i ruszyła tuż przed Wen Yu: „Wen Yu, przepraszam za sobotę”.

Wen Yu uważała, że ​​Ji TianTian jest trochę irytująca. Ale patrząc na żywą scenę w klasie, zatrzymał się. Odkąd przyszła przeprosić, nie mógł nic powiedzieć, więc skinął głową. Ta sprawa została rozwiązana. Nieoczekiwanie Ji TianTian powiedział: „Chcę was zaprosić… chłopaki na obiad. Ostatnim razem zapłaciliście za to. Źle się czuję."

"Nie." Wen Yu pomyślał, że nie może tam dobrze zjeść z Ji TianTianem.

Oczy Ji TianTian zwróciły się ku Gao Yang. W przeszłości Gao Yang jadł posiłek z Ji TianTian bez względu na wszystko, ale to spotkanie zostało już ustalone przez Gao Yang. Powiedział bez wahania: „Wen-zi, chodźmy zjeść w stołówce”.

Kiedy Gao Yang to powiedział, Ji TianTian stracił twarz. Przygryzła dolną wargę, uśmiechnęła się i powiedziała: „Cóż, więc następnym razem”. Wyszła za Xu WeiWei.

Po obiedzie była tylko jedna lekcja po południu. Było już po trzeciej. Gao Yang pomógł Wen Yu wyjść i powiedział: „Ponieważ jesteś w ten sposób ranny, po prostu mieszkaj w akademiku. Boję się, że kiedy pójdziesz do toalety w środku nocy, upadniesz na ziemię… ”

„Ojej, ten samochód jest taki znajomy. Czy to nie ten, który cię podniósł… ”Gao Yang przestał mówić.

Wen Yu podniosła głowę i była oszołomiona. „Wujku Zhao?”

Nie spodziewał się, że Zhao Zheng przyjedzie po niego osobiście. Stojąc na zewnątrz samochodu, zobaczył, jak na niego patrzą, więc podszedł do niego energicznie.