This series tackles about how each of the characters do or is addicted to the things they see and touch, how they will find love in their life, and how life goes on even if there's a lot of problems that should be bravely face. Everyone could relate their journey.

Warning: This series has a lot of trigger warnings, foul words and curses so be aware.

Disclaimer:

This is a work of fiction. Names, characters, places, events, locales, businesses and events are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead or actual events is purely coincidental.

Warning:

Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the contents of this story in any ways. Please obtain permission.

This story contains strong languages and trigger warnings. And if you're a perfectionist, don't hesitate to leave or don't read this because there will be some typographical errors and grammatical errors in this series. Be aware. Don't plagiarize my own work.

Guide:

1st: Selenophile
2nd: Ailurophile
3rd: Autophile
4th: Bibliophile
5th: Pluviophile
6th: Thalassophile

This is the first installment of Phile Series.

▪︎ Phile Series #1: Selenophile

Copyright © sha_nel

All rights reserved. The moral rights of the author have been asserted.

༺════════ ◖◍◗ ════════༻

Tw: Suicidal Ideation

"'My! Don't leave me please! 'My!" Patuloy kong yinuyugyog ang braso ni Mama pero kahit anong pagyuyugyog ko ay hindi pa rin siya gumigising. And that's when realization strikes me. Patay na si 'My, patay na siya. Hindi na siya muling gigising pa. Iniwan na niya ako ngayong kailangang kailangan ko siya. Ako na lang mag-isa ngayon. I have no family in return now and it hurts.

"'My..." hinawakan ko ang kamay ni mama pati ang braso niya saka siya yinakap at doon nagtuloy tuloy ang pag-agos ng mga luha ko. Una si 'Dy, ngayon naman si 'My. Sino pa ang susunod?

From this day, I feel like I want to be with them too, not minding anyone. Basta ang nasa isip ko lang ay gusto ko nang makasama na sila. Ang daming nangyari ngayong araw, hindi ba ako pwedeng kahit magpahinga man lang?

Pero bago ko pa ipahamak ang sarili ko, bigla na lang merong bumukas sa pinto ng silid ni 'My at linuwal iyon si Yhane. Nakahawak na ako sa gunting na galing sa mesa at itinapat na iyon sa palapulsuhan ko.

"Shelo!" Sigaw niya at mabilis na lumapit sa 'kin saka kinuha niya mula sa 'kin ang gunting at ipinatong iyon sa malapit na mesa saka siya mabilis na niyakap ako. Durog na durog na ako kaya gusto ko na lang tapusin ang buhay ko.

"Shelo, please! 'Wag mo namang gagawin 'yon! Please!" aniya habang patuloy pa rin niya akong yinayakap. Hinagod pa niya ang likod ko. Narinig ko siyang humihikbi at naramdaman ko na basa ang balikat ko. Patuloy pa rin ako sa pag iyak habang nagsasalita ng pabulong sa kanya.

"Iniwan na ako ni 'My. Iniwan na niya ako. Patay na siya. Mag isa na lang ako ngayon. Gusto ko na lang tapusin ang buhay ko." 'Yon ang paulit ulit na binubulong ko sa kanya habang siya ay abala sa pagpapatahan sa 'kin.

"Shush. Nandito lang ako, hindi ka nag iisa. 'Wag mong sasabihin na gusto mo nang tapusin ang buhay mo dahil narito pa ako, ang kaibigan mo," sabi niya sa 'kin. Patuloy pa rin sa pag agos ang mga luha ko.

We stayed like that in a minute. Pagkatapos niya akong patahanin ay lumapit ako sa wala ng buhay na katawan ni 'My. Talagang iniwan na niya ako. She's my only family that I have but she left me early.

Pinacremate na si 'Mt habang ako ay umiiyak na naman. Para mapigilan ang paghikbi ko ay tinakpan ko na lang ang bibig ko sa kamay ko. Narito din si Yhane sa tabi ko habang hinahagod niya ang balikat ko at niyayakap na naman.

"Shush. Shelo you're a strong woman. Please, stop crying. Hindi gusto ng mama mo na nakikita kang ganyan dahil sa kanya. For sure, hindi niya kayang makita kang ganyan kaya tumahan ka na. Sabi mo nga diba na isa kang matatag na babae? Ipakita mo na ngayon. We can get through this," usal niya. Right, we can get through this. I can get through this. I'm a strong woman not a weakling. Isa lang itong madilim na karanasan ko.

Starting that day, I tried to move on and focus more in the present and in the future. I don't want to depress myself just because of what happened to that day. Ang araw na 'yun ang pinakamadilim na nasaksihan at naranasan ko. My first boyfriend cheated on me before, my mother left me, I was supposed to commit suicide, I almost have a mental breakdown and a depression, and lastly... I found myself feeling lonely because of what he had done to me, my second boyfriend. But that day is now my inspiration to move on.

I just see myself staring at the bright full moon. It keeps me calm and at peace everytime I ended up remembering that horrible day of my life. Just by looking at it, I feel like I'm home and my family is just beside me.

Itinaas ko ang kamay ko at itinapat sa buwan na para bang maaabot ko iyon.
Habang ginagawa ko 'yon ay biglang may nagsalita sa likod ko kaya napatingin ako roon at napangiti ng ang kaibigan ko lang pala ang nagsalita. "The moon is beautiful, isn't it?" Ani Yhane kaya sumagot ako.

"Yes it is. The moon is beautiful just like the way it shines in the night on me," sagot ko. The moon is just like my friend. Doon ko inilalabas ang mga gusto kong sabihin sa mundo at kapag nailabas ko na 'yon, parang gumiginhawa ang pakiramdam ko.

"Bebs, proud ako sa 'yo dahil nakaya mo lahat ng pinagdadaanan mo. Kaya gustong gusto kita eh. Parang ikaw 'yung role model ng lahat eh," aniya kaya napatawa ako ng mahina at tuluyan ng humarap sa kanya, not minding the moon anymore.

"Alam mo... para kang sira. Anong sinasabi mo d'yang role model ako ng lahat eh wala pa nga akong nakikitang taong pareho ng karanasan na naranasan ko eh," sabi ko habang natatawa.

"Tss, hindi mo lang nakikita kasi masyado kang abala sa sarili mo," aniya kaya napabuntong hininga ako.

"Oo, tama ka. Abala ako sa sarili ko sa pagmomove on sa nangyari noon. But I'm totally moved on from what have happened before but it doesn't mean that it will be no longer hurts everytime I remember my mom. Nandoon pa rin 'yon, bebs. Hindi pa din nawawala pero kaya ko naman na ngayon," sabi ko habang nakahawak sa kuwintas kong regalo noon ni mama sa 'kin noong birthday ko. Kapag hinahawakan ko din kasi ang kuwintas ko, nararamdaman kong nandito pa rin sa tabi ko sa mama. And the pendant of this necklace is a crescent so it calms me like when I see the moon.

Lumapit siya sa 'kin saka yinakap niya ako patagilid. Nakasandal ang kanyang ulo sa balikat ko. Nakatingin na kami ngayon sa buwan ulit.

Kinabukasan naman ay naisipan kong pumunta ulit sa milk tea shop ni Tita D o D's Milk Tea Shop kung tawagin. Kahit 'di ako pinapayagan na pumunta ulit doon ni Yhane dahil sa nangyari sa 'kin, nami-miss ko na rin naman ang kaibigan kong si Isse at ang... ina niya na si Tita D.

Pagkarating ko roon ay biglang nanumbalik ang mga alaala ko rito na kasama siya, lahat-lahat. I feel and see the nostalgia in it as well as the déjà vu.

Napangiti ako pagkapasok ko roon sa shop dahil nakita ko si Isse na abalang-abala sa paggawa ng mga milk tea sa customers. Naranasan ko na rin 'yan noon pero tumigil na 'ko dahil hindi ko na kaya pang makita muli ang mukha niya at nagpokus nalang sa pag-aaral at sa kursong kinuha ko.

Lumapit ako kay Isse at nagsalita. "One chocolate flavored milk tea please."

Nag-angat siya ng tingin at makikita ko sa kan'yang mga mata ang pangungulila kahit namimilog iyon nang makita ako.

"Ikaw ba 'yan, Shelo?" Pagko-kompirma niya. Walang pag-aalinlangan akong tumango at dahil doon ay mabilis siyang lumabas sa counter at yinakap ako ng mahigpit.

"Na-miss kita, Shelo," aniya habang yakap-yakap ako.

Hinagod ko ang kan'yang likod at bumulong dahil kinakapos ako ng hininga dahil sa higpit ng yakap niya.

"Pakawalan mo muna ako, nawawalan ako ng hangin." It was almost a whisper.

Mabilis niya akong pinakawalan at nagpeace-sign.

"Sorry, na-miss lang talaga kita," aniya kaya napailing-iling ako at ngumiti.

"I miss you too, Isse. Anyway, nasaan si Tita D ngayon?" I changed the topic.

"Ang alam ko, paparating si Miss D ngayon," sabi niya. Tumango-tango ako.

"Upo ka muna," aniya at iginiya ako sa bakanteng upuan. Pagkaupo naman namin ay pinaunlakan kaagad niya ako ng tanong. Tama talaga ang kutob ko na isa siyang madaldal, simula pa lang.

"Kumusta ka na pala?" Pangungumusta niya sa 'kin.

"I completely healed my wounds in the past," I said with firmness.

"Weh? Sure ka? E, ano namang nangyari sa inyo ni Felix?" Tanong niya kaya natigilan ako. Wala pang nalalaman si Isse sa nangyayari sa 'min.

"Ayon na pala si Miss D tapos kasama pa niya si Felix!" Dahan-dahan akong lumingon sa sinabi ni Isse at nakita ko nga ang taong hindi ko na dapat pang makita muli.

Pagkapasok nila ay lumingon sa direksiyon ko si tita at wala sa sariling nagtama ang paningin namin.

At alam kong sa tingin niya palang sa 'kin, gusto ko na lang umuwi na kaagad.

Hindi ko na kaya pang makita ang pagmumukha ng taong minsan na akong pinabayaan at iniwan tapos bumalik na naman siya sa harap ko noon at nagbigay ng rason.

Rason na alam kong isa lang na kasinungalingan.

༺══════════ ◖◍◗ ══════════༻