Ruby Red Stone

I sighed as I clenched my jaw, Walang pagdadalawang isip akong umakyat at naghahanda narin sanang tumalon nang maagap na nahawakan ni Lucien ang pala pulsuhan ko.

"What are you trying to do?"

He said with his forehead creased, mariin ang titig na ipinupukol nito saakin. I grinned as I tried to remove my hand from his tight grip.

"Jump."

I simply said, Lucien glared at my direction. His face is full of disagreement, na siyang nagpailing nalamang saakin.

"No."

Puno ng diing sambit nito, muli akong tumingin sa ibaba, the bastard safely landed. I rolled my eyes as I forcefully removed his grip.

"yes."

Ngisi ko saka tuluyang ng tumayon pababa sa bintana, As if I'd let him escape that easily. Gusto ko ng matapos to, And capturing that man is the only way to be finally free.

"Ruby!"

Malakas na sigaw ni Lucien na sumunod narin sa pagtalon ko. May papigil pigil pa ito kanina, susunod rin pala, I smile formed on my lips on that thought. Mabilis niyang naitukod ang kamay niya sa lupa, he swiftly managed to catch me before hand, we both safely landed kahit pa tumalon kami mula sa third floor.

Nagsalubong ang kilay ko nang makita ang nagdurugong kamay nito, probably because of the shattered glass that landed here as that man jumped from the window before.

"Will you stop acting like my body guard?"

Kunot noong sabi ko saka hinablot ang nagdugo niyang kamay, tanga tanga naman kasi.

"Then why did you jump in the first place? nababaliw ka na?"

Kunot noong tanong niya, I then shrugged my shoulders.

"Short cut."

Simpleng sabi ko saka hinila na siya para habulin si Raccini, we can't let him escape, hindi na pwede pang patagalin pa ito.

"Hurry up Lucien, I did not wait for more than a decade just to let that bastard escape."

I said furiously, Luciensighed harshly as he tightened his grip on me. Mahigpit ang hawak ko sa baril n inagaw ko lang sa isa sa mga agents kanina. The whole place is already full of Haven and Phantom organization agents, kaya hindi siya madaling makakalayo.

"Lend me your phone."

I said while we were in the middle of running, walang pag aalinlangan nitong iniabot iyon.

"Unlock it first."

Saad ko, Lucien shook his head on me.

"You unlock it, I put your finger print in there."

He said, napangiti akong iniunlock iyon saka muli siyang tinignan nang may password pa pala."

"Ruby Red."

Saad nito na mukang naintindihan ang ibig kong ipahiwatig, I can't help but smile as I entered the password, my smile grew wider when it actually opened.

"Stop smiling at me like that."

Suplado niyang sabi saka nagiwas nalamang ng tingin, nailing nalang akong kinalikot ang phone niya. Mabuti nalamang at may pasimpleng inilagay akong tracker kay raccini noong nakaraan para sa mga pagkakataong ganito. I grinned when I saw the red dot, mabilis itong gumagalaw, mukang may nakuha itong sasakyan. Mabilis ang takbo namin, I also called Agent Scarlet and Violet.

Nang makakita kami ng mga nakahilerang sasakyan ay agad kaming kumuha roon saka mabilis itong ipinaharurot at sinundan nalamang ang red dot, this place is wide, hindi siya agad makakalayo kahit pa gustuhin niya. Plys I managed to shot him on his leg before he jumped, that'll help to make him slow for awhile.

Though I shouldn't belittle him, That old hag won't be the leader of the biggest ilegal organization around the globe for nothing, He maybe a psychopath but he's surely not someone you should just belittle.

"Ang dami mong pasa."

Mariing sambit ni Lucien habang nakakapit ito saakin.

"Don't mind it, sanay na ako."

Sabi ko nalang, napahigpit ito ng hawak sakin habang patuloy ako sa mabilis na pagpapatakbo ng sasakyan.

"I'll kill him."

Mariing sambit nito, The tone of his voice made me shiver.

"I'll kill him first."

Sabi ko nalang, hindi ito sumagot, tila ba'y pilit na pinakakalma ang sarili.

"How dare him hurt my baby."

Masama ang loob na bulong nito sa tenga ko, bahagyang tumalon ang puso ko roon, muntik ko pang mabangga kung saan ang iminamanehong sasakyan, I glared at him but his face remained serious. Napairap nalamang ako hanggang sa mamataan ang isang motorbike sa di kalayuan, and I'm very sure it's Raccini.

"Raccini!"

Malakas na sigaw ko saka mas binilisan ang takbo ng sasakyan.

"Drive."

Utos ko, Nasa harap ako habang si Lucien ay hawak hawak ang handle, Binunot ko ang batil saka mabilis na pinaputukan ang sasakyang nasa harap, I targeted the wheels. Bahagya akong napangiti nang makitang tinamaan iyon.

"Faster babe."

Malanding sabi ko, hindi ko rin alam kung paano ko nagagawang magbiro sa pagkakataong ito.

"Hanggang dito ba naman?" Anito sa matigas na boses, I chuckled saka binaril ang isa pang gulong, muli ay tinamaan ito. "Namiss lang naman po kasi kita." tawa ko.

"And I miss you to..." He whispered saka binilisan pa ang pagpapatakbo. "So much." dagdag niya, nang matapatan namin ang sasakyan ay agad kong ipinutok ang baril, nagawa pa nitong yumuko pero nagawa kong madaplisan ang balikat nito. He glared at us as he pulled the trigger, muntik pa kaming natamaan noon ngunit mabilis na naiiwas ni Lucien ang sasakyan.

"That's my man. "

Ngisi ko, ngumisi rin ito pabalik at nang subukan kaming banggain ng sasakyan ay mabilis na nakaiwas si Lucien, napahiyaw pa ako roon at bahagyang natawa.

"Keep driving, I'll jump."

I said, Nagsalubong ang kilay nitong binalingan ako ng masamang tinfin.

"It's dangerous."

Kunot noong sabi nito, I rolled my eyes on him.

"Shut up, my life is already in danger for a very long time, sulitin na natin."

Ngisi ko saka walang takot na tumayo at tumalon, walang pag aalinlangang sumunod naman saakin si Lucien, Bahagyang napangiwi ako nang makitang bumangga kung saan ang sinasakyan namin kanina. Nasa ibabaw kami ngayon ng sasakyan habang pagewang gewang itong mabilis na tumatakbo, hindi hadlang ang lubak lubak na daan, malapit lamang ang bangin rito at maling galaw lamang ay maaaring pare pareho kaming mahulog.

"Ang tigas ng ulo!"

Inis na baling ni Lucien saakin, a smirk formed on my lips.

"Mas matigas yung sayo."

Sambit ko,Binalingan ako nito ng masamang tingin.

"Shut up Ruby!" Inis na sabi nitong nagpatawa nalamang saakin. "Paano kung nagkamali ka ng timing?! you could have died!" Inis paring sabi nito, I smiled. "Eh bat ka sumunod?" Tanong ko at nakuha pa itong pag taasan ng kilay. Lucien sighed heavily as he stared at me straight on my eyes for a momment.

"Damn woman... you're making me crazy."

Sabi nalamang nito, sasagot pa sana ako nang maalalang may kalaban nga pala kaming dapat asikasuhin. nagumpisa itong magpaputok ng baril at mas binilisan pa ang takbo kahit pa sira na ang dalawang gulong ng sasakyan gawa ng pagkakabaril ko rito kanina, lumilikha ito ng nakakairitang ingay. Mahigpit na hawak ni lucien ang bewang ko saka kami tumagilid upang hindi matamaan ng bala.

"Lucien shit!"

I cursed when I saw his arms bleeding, mukang nadaplisan ito ng bala. humugot narin ito ng baril saka pinaputukan ang nasa loob. Inialis ko ang pagkakahawak saakin ni Lucien saka binasag ang salamin ng sasakyan at pumasok roon.

"Fuck Ruby!"

Saad nito, hindi ko iyon pinansin saka nakipag agawan nalamang sa manebela nang mapansing ano mang oras ngayon ay maaari kaming mahulog sa bangin, the old hag tried to pull the trigger pero pinilipit ko ang kamay niya dahilan para mabitawan niya ang baril ang mapunta kung saan, I also tried to shot him pero nahampas nito ang kamay ko kaya nabitawan ko rin ang baril na hawak ko, narinig ko rin ang marahas na pagbukas ng pinto sa likod, it was lucien na nasa loob narin ng sasakyan.

"Fuck you!"

The old Racini said and tried to punch me pero napigilan iyon ni Lucien, I then took the opportunity and punched him really hard on his face, dumugo pa ang ilong niya roon.

"No one hurts my Ruby, bastard!"

Bulyaw ni Lucien saka malakas na iniuntog ang ulo ni Racini sa manebela, napangisi ako roon saka sinamantala ang pagkakataon para itigil ang sasakyan, nangunot ang noo ko nang mapansing sira na pa ang break. I looked at Lucien's directiom, mukang nakuha naman nito ang ibig kong sabihin, nakipag buno ito kay Racini samantalang ako ay binuksan ang pintuan ng driver's seat, hinayaan naman niyang bukas ang pintuan sa likod.

"1... 2..."

Mabilis akong gumalaw at nang bitawan nito si Racini ay buong pwersa kong itinulak siya palabas dahilan para pareho kaming tumilapon, sumabay rin si Lucien na tumalon mula sa sasakyan. Mabilis ang takbo ng sasakyang tuloy tuloy na tumilapon pababa ng mataas na bangin. Hinihingal kaming puno ng galos sa lakas ng impact ng pagkakatalon namin roon.

"Ruby! You okay?"

Lucien asked when he stood up, worry is all over his face, nangunot ang noo ko nang makitang umaagos ang dugo mula sa braso niya, mukang tumama siya sa matutulis na bato.

"You should worry about yourself more."

Seryosong sabi ko, I sighed as I shifted my gaize on the bastard, mukang napuruhan ito dahil siya ang ginawa kong panangga nang itulak ko ito, napangisi ako roon.

"You've gone way too far princess." Malamig na sambit nito, I just stared at him blankly with no other expression visible on my face but anger.... I loathe him, I loathe him so much.

"Yes.." I paused for when the tragic memmories from the past came flashing through my mind. "And we did not worked really hard to go this far just to let you escape." Mababakas sa bigat ng tono ng boses ko ang halo halong emosyong nararamdaman ko ngayon.

"Wala ng natira sayo Racini."

Mariing sambit ni Lucien saka humawak sa kamay ko, I know this is also hard for him, marami rin siyang mabigat na pinagdaanan sa kamay ng taong ito. The old Racini laughed mockingly, mababakas ang pait sa tawa nito. Ilang sandali pa ay nagsidatingan na ang mga sasakyan sakay ng mga agents, naroroon narin ang high tiers ng Phantom at haven organization. Maging sina Black at jet na ngayo'y kasalukuyang nakaposas na.

Well Jet told us na isusuko niya na ang sarili niya pagkatapos lahat ng ito, he still became a part of that mafia at may mga kailangan parin siyang pagbayaran, same with black.

"Stop this non sense dad... kasi wala ng pinatutunguhan... you already lost this battle."

Hapong saad ni Black, nanginig ang balikat ng matandang Racini at napailing, nakaguhit parin ang mapaglarong ngiti nito sakanyang labi na siyang nagpairita saakin. Sa loob ng ilang taon ay tahimik na isa isa kong pinatumba ang bawat haligi ng mafia, mukang ganoon rin ang pinagkakaabalahan ng Haven organization sa nakalipas na mga taon. We made sure na hindi nito matutunugang unti unting nawawala ang bawat sandigan ng illegal organization hanggang sa tuluyan na nga itong bumagsak.

At nitong nakaraan lang, kahit pa mabigat parin sa loob ko at hinanap ko ang bagay na mahalaga kay daddy, that thing that can bring power and can also ruin everything, sinira ko iyon upang hindi na magamit at makapaminsala pa. Ibinato saakin ni Violet and maskara at baril ko na siyang nagpangiti saakin, nang masalo ko ang mga iyon ay agad ko iyong isinuot saka kinasa ang baril at humarap kay Raccini.

"As the King of one of the largest non government justice organization, Phantom Org. Mr Franco Racini, you are under arrest."

Malamig na sambit ko, Franco Racini laughed in humor, para bang nababaliw na ito kasabayng panlilisik ng kanyang mga matang matalim ang tingin ibinabaling saamin.

"I'd rather die."

Mariing sambit niya, that made me grin.

"Then die."

Seryosong sabi ko habang nakatutok parin sakanya ang aking baril. I am prepared to pull the trigger, but then he swiftly moved to attack me, Franco Racini head locked me, kaya malakas na siniko ko ito sakanyang sikmura saka buong pwersang hinila ang gatilyo. natamaan ko siya sa binti dahilan para mapaluhod ito.

"Black!"

Narinig kong sigaw ni Jet, napunta ang atensyon ko roon, I saw black already holding a gun with furious eyes. Umalingaw ang putok ng baril nang tuloy tuloy ang paghila nito sa gatilyo, napadapa nalamang ako upang makaiwas sa balang para sakanyang ama.

"Fuck! Ruby!"

Narinig kong sigaw ni Lucien, nakita ko ring naagaw na nila ang baril mula kay black na ngayo'y nakatulala nalamang. Tears continously fell from his eyes as he stared at his father covered with blood, mapait akong napangiti kasabay ng pagdaloy ng masasakit na ala alang dinanas mula sa kamay ng taong ito. Tears fell from my eyes as I remembered how my mom begged and how my dad fought for us. Naramdaman ko ang pag agos ng dugo mula sa tagiliran ko, mukang natamaan ako ng bala kanina. I sighed and was about to stood up.

But then a hand grabbed my leg, akmang sisipain ito ngunit huli na nang mapansing nada madulas na bahagi kami. Tuloy tuloy kaming rumagasa pababa, I was dumbfounded when my eyes found his. I smiled, Masyadong madulas at sa di malamang dahilan ay hindi ko magawang maiangat ang sarili ko. marahil ay masyadong maraming napagdaanan ang katawan ko nitong mga nakaraang araw.

Images started to flash from my eyes, River of tears came rolling down my cheeks.

"I will protect you."

Lucien's voice echoed on my mind, It was in a slow motion, parang tumigil ang mundo ko, I just couldn't move my body a bit, hindi naman ako ganito dati. 

For a momment I became scared, I don't want to die yet, I want to be with him, I want to spend the rest of my life with him... him and my family, I still want to see their smiles, I want to hear their laughs...

I want to live freely...

"Lucien,Help me..."

Mahina at halos pabulong na sambit ko sa paos na boses, parang may nakabara sa lalamunan ko, I've never been this scared to death until now... I thought I'm prepared, I already accepted my faith... pero bakit naduduwag ako?

"Help, Lucien....Help me."

I cried for help almost a whisper, sino ng magpoprotekta sa mga kapatid ko? bumuhos ang luha saaking mga mata. Mariin akong napapikit nang mapunta na kami sa dulo, for a momment I felt so weak and miserable.

"Save me..."

Piping bulong ko, my mind keep calling his name, naramdaman ko ang pagkabitaw ni Franco sa binti ko at ang unti unting pagkakaluwag ng hawag ko sa matulis na bato.

"Lucien..."

I called his name nang tuluyan ko ng mabitawan ang pagkakawak ko roon, but then in an instant I felt someone grabbed my hand, ngunit nabuwal lamang ito dahil sa dulas, I felt a big hand gripped my waist tightly, nanatili kaming nakalutang ere. I slowly opened my eyes, my hands were trembling as I rested my head on a familiar chest.

"Lucien..."

Gumaralgal ang boses ko, mahigpit ang kapit nito saakin habang ang isang kamay ay nakakapit sa bato sa dulo. My eyes became blurry because of the tears, unti unti kaming umangat, it's the agents helping us, hanggang sa mapunta kami sa mas ligtas na bahagi ng cliff.

Mahigpit akong niyakap ni Lucien saka siniil akong ng marahang halik.

"I-I thought I'd lost you."

Bakas ang takot na sambit ni lucien nang maghiwalay ang mga labi namin, he again hugged me really tight, as if he's frightened to let me go.

"T-Thank you...."

Tanging nasabi ko saka ginantihan ang yakap niya, My heart is pounding really hard as I rested my head on his chest, tila ay kumukuha ng lakas roon.

"I won't let you leave me... I won't."

Mariing sambit niya, my knees felt weak, as I closed my eyes.

"F-For a moment I got scared... I-I thought I'll die, akala ko kaya ko, A-Akala ko handa na ako."

Napahikbi ako nang maalala ang mga naisip kanina.

"But then I got scared... I thought I'll die without telling you how much I love you... that everything, E-verything I showed is sincere and true, Lucien..."

Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko nang muli ako nitong siilin ng halik, I love you... bulong ng utak ko, my heart is racing as I kiss him back, pakiramdam ko ay mas lalo ata akong nanlambot.

"I Love you, I love you, I love you so damn much ruby!"

He uttered as he hug me really tight.

"I-I love you too Lucien...so much."

Slowly I calmed down, not scared anymore, I don't care if I look fragile and weak... Because my king is here to be my strength, and I think that is more than enough already.

A/n: I love this chapter kahit lame at nakakadrain haha 😂 3 chaps to go before epilogue :3