Είμαι εδώ και μια ώρα και διαβάζω ξανά και ξανά τις οδηγίες, προκειμένου να διαπιστώσω αν είναι θετικό ή αρνητικό το τεστ μου. Όχι επειδή δεν καταλαβαίνω, αλλά δεν λέω να το πιστέψω. Αν και στην εκατοστή φορά πάλι βγάλω το συμπέρασμα ότι είμαι έγκυος, τότε αυτό είναι θετικό η αρνητικό; Σε άλλη περίπτωση θα πετούσα από την χαρά μου, όμως οι συνθήκες με μπερδεύουν.

   Ο Μάριος πώς θα αντιδράσει; Θα χαρεί που θα γίνει πατέρας άραγε; Όταν και άμα καταφέρω να του το ανακοινώσω δηλαδή ποτέ. Αν το μάθει η Κατερίνα πολύ φοβάμαι τα αποτελέσματα  σε θέμα της υγείας της , αλλά και την  αντίδραση της. Δεν θα το αφήσει έτσι απλά να της φύγει ο αγαπητικός της με το παιδί μιας άλλης.

    Ακούω την χορωδία Μάριου και Άρη απέξω. Με ρωτάνε χτυπώντας την πόρτα αν είμαι καλά. Δηλαδή δεν μπορεί μια γυναίκα να κλειστεί μια - δύο ώρες στην τουαλέτα αμέσως να ανησυχήσουν. Πώς θα συνειδητοποιήσω και εγώ η έρημη την μητρότητα που μου χτυπάει επίσης την πόρτα; Προσπαθώ να πάρω το άνετο μου ύφος και να βγω επιτέλους έξω, αφού πετάω κάθε "ενοχοποιητικό" στοιχείο της πράξης μου. Με το που βγαίνω μου μιλάει ο Μάριος.

    - Πού είναι ο δικός σου; Γιατί άργησε; Τον ειδοποίησες ότι είμαι εδώ για να μην έρθει; Γι'αυτό έκανες μια ώρα και τριάντα πέντε ολόκληρα λεπτά στην τουαλέτα;

   Τώρα έτοιμη είμαι να του πετάξω ο εραστής μου που λες, είναι το παιδί σου, γιατί με αυτό ασχολούμαι τόση ώρα, αλλά δεν ξέρω από ποια ηλικία ναι μετά υπάρχει κίνδυνος εγκεφαλικού. Εγώ δεν ξέρω αν το γλιτώσω. Πάντως αντί να απαντήσω εγώ στον Μάριο, παίρνει τον λόγο ο κολλητός μου.

   - Φίλε φύγε και άσε μας ήσυχους. Νοιάζεσαι μήπως βρήκε κανέναν καλύτερο και όχι που πήγε να σκοτωθεί από την ζαλάδα της με αυτά που της κάνεις. Αν δεν ήμουν εγώ να την πιάσω, ποιος ξέρει πως θα την έβρισκες. Δεν έχεις δικαίωμα να έρχεσαι από το σπίτι της, ενώ σε διώχνει και μένεις.

   - Εσύ σταματά να ανακατεύεσαι όταν μιλάω με την Μαρίνα! Ούτε να σε διώξω  έχω δικαίωμα, αλλά θα το κάνω ωραιότατα αν το συνεχίσεις αυτό. Εγώ με την μαρίνα είμαστε ζευγάρι και μπορούμε να λύνουμε τα προβλήματα μόνοι μας. Δεν χρειαζόμαστε συνήγορο εσένα.

    Η ζωή μου όλη να τσακώνονται αυτοί μεταξύ τους, λες και έχουν να χωρίσουν κάτι. Μετά λένε ότι οι γυναίκες είναι ακατανόητες. Άντρες, τι να πεις; Ο Άρης αποφασίζει να το συνεχίσει, τραβώντας το στα άκρα.

    - Δεν έχεις κανένα δικαίωμα στο σπίτι της Μαρίνας να κάνεις κάτι τέτοιο. Δεν είστε μαζί και δεν θα είστε ποτέ. Εσύ να φύγεις που μόνο να την πληγώνεις ξέρεις.

    Ακούγοντας αυτά ο Μάριος τον πλησιάζει και τον τραβάει προς την πόρτα. Ο κολλητός μου μάλλον αιφνιδιάζεται και δεν αντιδράει μέχρι που τον βγάζει έξω και κλείνει την πόρτα στα μούτρα του. Τότε αρχίζει να φωνάζει απέξω. Εγώ παρακολουθώ τον Μάριο. Σοβαρά τώρα; Έδιωξε τον φίλο μου από το σπίτι μου; Τώρα εγώ τι πρέπει να κάνω; Αυτοί συνεχίζουν την λογομαχία.

    - Όσο και να χτυπιέσαι, δεν σου ανοίγω. Εγώ τα έχω με την Μαρίνα, ενώ εσύ θες αλλά ποτέ δεν θα το καταφέρεις.  Μαρίνα με ακούς και εσύ; Εγώ θα ξεκαθαρισω με την Κατερίνα, αλλά και εσύ με τον " κολλητό" σου. Δεν γίνεται να είμαστε μαζί και όλη μέρα να είναι σπίτι σου, μπαίνοντας ανάμεσα μας. Δεν έχει κανέναν έλεγχο.

    Αναστενάζω. Τελικά δεν με αφήνουν ούτε να σκεφτώ σαν άνθρωπος την πιο σημαντική στιγμή της ζωής μου. Θα γίνω μάνα και δεν έχω προλάβει να χαρώ, να αγχωθώ και όσα πρέπει σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Δεν δίνω συνέχεια σε αυτούς και δεν παίρνω θέση. Δεν θα ασχοληθώ καν. Ο Μάριος έρχεται και κάθεται δίπλα μου, ενώ με καρφώνει με το βλέμμα του. Επιχειρεί να με ψυχολογήσει, να δει τα αισθήματα μου. Ο πατέρας του παιδιού μου. Απίστευτο μου φαίνεται ακόμα. Με αγκαλιάζει και μου μιλάει.

    - Τι έχεις Μαρίνα μου; Από την στιγμή που βγήκες από την τουαλέτα είναι σαν να βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη. Δεν φαίνεσαι καθόλου καλά. Μίλα μου.

    Κατεβάζω το βλέμμα μου, καθώς φοβάμαι ότι θα καταλάβει το μυστικό μου. Είναι πολύ νωρίς για να κάνω βιαστικές κινήσεις, μιλώντας του από την στιγμή που είναι έτσι η κατάσταση με την Κατερίνα. Δεν έχω ιδέα τι να κάνω, απλά κουρνιάζω στην αγκαλιά του για να πάρω δύναμη. Το αίμα μου και το αίμα του σε ένα πλάσμα, δίνοντας του ζωή και ας είναι όλα εναντίον μας. Με χαϊδεύει τρυφερά και ηρεμώ. Του λέω απλά αυτό που σκέφτομαι.

    - Υποτίθεται είσαι με κάποιον για να έχεις κάποιον στα δύσκολα. Κάθε φορά που σε έχω ανάγκη, σε χρειάζομαι κάτι γίνεται και πρέπει να τρέχεις με την Κατερίνα. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς ειδικά με την απόπειρα, όμως αναγκαστικά μένω μόνη μου στα δύσκολα. Δεν είμαι από ατσάλι για να αντέχω για πολύ αυτήν την κατάσταση. Δεν γίνεται να είμαστε ζευγάρι ανάλογα τα κέφια της Κατερίνας.

   -Μαρίνα είμαι εδώ, δίπλα σου. Το γεγονός ότι προσπαθώ να βγάλω άκρη σε μια τόσο μπερδεμένη υπόθεση, δεν σημαίνει ότι δεν σου συμπαραστέκομαι. Βέβαια άμα δεν ξέρω τι έχεις, δεν μπορώ να βοηθήσω. Πάντως μην σκέφτεσαι τη Κατερίνα. Κάνε όνειρα για εμάς, για το μέλλον μας. Ο σκηνοθέτης περιμένει να μιλήσουμε για την επόμενη μας δουλειά. Ο κόσμος ανυπομονεί πάλι να μας δεί.

   Τα λόγια του αντί να με ηρεμήσουν, με ταράζουν πιο πολύ. Είναι ένα πρόβλημα που δεν είχα σκεφτεί. Τι θα κάνω με την δουλειά μου; Δεν γίνεται στην κατάσταση μου να δεχτώ ρόλο χωρίς να τους ενημερώσω. Θα είμαι με την κοιλιά τούρλα και θα πρέπει να υποδύομαι μια γυναίκα που δεν είναι έγκυος; Και εδώ τίθεται το πιο σημαντικό ζήτημα. Αν το μάθει ο σκηνοθέτης μας σίγουρα θα το βγάλει αποκλειστικό από την χαρά του. Θέλει να μας προωθεί πολύ μαζί και εκτός σεναρίου. Δεν πρόκειται να κρατήσει το στόμα του κλειστό και θα το μάθει ο Μάριος, όπως όλοι. Θα βρω τρόπο να το καθυστερήσω όλο αυτό να συγκεντρωθεί στην υγεία της ξινής όχι στο αγέννητο.

  Αφού παίρναμε αρκετή ώρα ασφαλισμένοι, προσπαθώντας να ηρεμήσω, πηγαίνει τουαλέτα. Όσο προλαβαίνω χαζεύω την κοιλιά μου. Δηλαδή τώρα εκεί μέσα υπάρχει ένα πλάσμα; Πραγματικά τώρα καταλαβαίνω γιατί το αποκαλούν θαύμα της φύσης. Μέσα σε μια ζωή δημιουργείται μια άλλη και χωράει κιολας. Από τις σκέψεις με βγάζει η φωνή του Μάριου.

    - Πέταξες το κουτί και την συσκευασία, αλλά ξέχασες κάτι ακόμα. Το χαρτί με της οδηγίες. Τι βγήκε Μαρίνα;

    Τον βλέπω να κρατάει ένα τσαλακωμένο χαρτάκι και καταλαβαίνω το λάθος μου. Από το σοκ δεν πέταξα το χαρτί με τις οδηγίες και βρέθηκε στα χέρια του πιο ακατάλληλου ανθρώπου.