Ανοίγει την πόρτα ο Μάριος και σκέφτομαι ότι τελικά την πόρτα του ίδιου μου σπιτιού μόνο εγώ δεν την ανοίγω.  Είναι ένας γνωστός άντρας δημοσιογράφος, ελεύθερος και στην ηλικία μας. Το μάτι του πέφτει αμέσως σε μένα και απορώ γιατί. Εγώ πάλι δεν σταματάω να χαζεύω τον συμπρωταγωνιστή μου. Αφού καθόμαστε, ξεκινάνε οι ερωτήσεις.

    - Λοιπόν, θα μας πείτε επιτέλους τι έχει γίνει, γιατί έχει ο κόσμος αγωνία; Ότι και να έχει γίνει εξακολουθούν απλά να θέλουν και να ελπίζουν ότι είστε ζευγάρι στην πραγματικότητα.  Τι γίνεται Μαρίνα μεταξύ σας;

    - Ας δώσουμε αυτήν την φορά τον λόγο αποκλειστικά στον άντρα του σπιτιού.

   Το λέω αυτό και χαμογελάω στην σκέψη πως αυτή την στιγμή ο άντρας του σπιτιού μου και της καρδιάς μου είναι ο Μάριος. Υποθέτω, θα το διαχειριστεί μόνος του και έχω απορία να δω πως θα εξηγήσει τα ανεξήγητα. Κάθομαι αναπαυτικά και τον κοιτάζω κατάματα, ενώ ανά διαστήματα ρίχνω κλέφτες ματιές και στα χείλη του. Βγάζω έναν αναστεναγμό, ενώ περιμένω πλέον τα λόγια του.

   - Με την Μαρίνα είμαστε μαζί. Το λέω, αν και δεν έχω λόγο να απολογούμαι ή να αναλύω την προσωπική μου ζωή στην δημοσιότητα. Στην αρχή διαδόθηκε όλο αυτό από μια παρεξήγηση και έγινε πραγματικότητα. Κανείς δεν ήθελε να κοροϊδέψει κανέναν.

    Θυμάμαι που έπεσα καταλάθος πάνω του και μας φωτογράφισε το κορίτσι. Το άρωμα του, τα χέρια του που με κράτησαν. Όντως από εκεί ξεκίνησαν όλα. Έχουν μπερδευτεί όμως τα πράγματα παρά πολύ και δεν ξέρω αν καταφέρουμε πότε να είμαστε μαζί, οι δυο μας χωρίς καμία σκιά της Κατερίνας. Σταματάω τις σκέψεις μου, γιατί ο δημοσιογράφος συνεχίζει τις ερωτήσεις.

     - Μαρίνα δήλωσες ότι δεν θα είστε ποτέ μαζί πριν λίγες μέρες και ότι ο Μάριος είχε πάει στην σχέση του. Τι ισχύει τελικά;

    Με τεράστια προσπάθεια χαμογελάω. Γιατί δίνει τον λόγο πάλι σε εμένα; Τα έχει βάλει μαζί μου, δεν εξηγείται αλλιώς. Μου κάνει και δύσκολες ερωτήσεις ο άτιμος. Απαντάω όσο ειλικρινά μπορώ.

   - Είμαι ερωτευμένη και λογικό κάποιες διαφωνίες μας, αποχαιρετισμούς τους βιώνω πιο έντονα, λέγοντας μεγάλα λόγια. Η αλήθεια είναι πως πήγε ένα ταξίδι, αφήνοντας με μόνη μου σε μια ιδιαίτερη φάση της καριέρας μας. Πίστεψα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να είμαστε μαζί.

   Τα λέω αυτά με μια ανάσα και συνειδητοποιώ τι έκανα. Αποκάλυψα δημόσια τα συναισθήματα μου για τον Μάριο, ο οποίος μου πιάνει μετά από αυτό το χέρι και μου χαμογελάει θερμά.  Η συνέχεια της συνέντευξης κυλάει ομαλά και στη πορεία ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα και ευχάριστα που δεν το καταλαβαίνω. Έτσι φτάνουμε στον ένα μήνα μαζί, όπου είμαι απόλυτα ευτυχισμένη. Ο κόσμος δεν χορταίνει να μας βλέπει μαζί και εμείς τους δίνουμε απλόχερα αυτό που θέλουν με τις συχνές μας εξόδους. Έχει ξεχάσει τα δημοσιεύματα για την σχέση του Μάριου, αφού μας πετυχαίνουν συνέχεια μαζί. Φυσικά για να καταλήξουμε που θα πάμε, καθώς τα γούστα μας είναι εντελώς αντίθετα, είναι ένα θέμα.

   Την μια αποφασίζει ο ένας που θα πάμε την άλλη ο άλλος. Ήτανε αρκετά διασκεδαστική εμπειρία, όταν τον πήγα για πρώτη φορά στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς και κοίταζε λες και ήταν κάτι εξωπραγματικό. Οι πιο δύσκολες στιγμές είναι όταν έρχεται μπροστά μου η πραγματικότητα, ότι δεν είμαστε οι δυο μας, αλλά έχουμε από πίσω και την Κατερίνα, η όποια τον ζαλίζει στα τηλέφωνα. Αυτές τις μέρες τελείωσαν τα γυρίσματα και τολμήσαμε να πάμε στην Πάρο για διακοπές. Ελπίζω αυτό μην μας το χαλάσει πάλι κανείς. Ο Μάριος αποδεικνύεται ακούραστος, ενώ εγώ πάλι τις τελευταίες μέρες νιώθω μια εξάντληση και υπνηλία, αλλά είναι τόση η χαρά μου που είναι δίπλα μου που επιθυμώ και εγώ να κάνουμε όσα περισσότερα πράγματα γίνεται.

    Αυτήν την στιγμή εγώ βρίσκομαι στην ξαπλώστρα ξαπλωμένη μπρούμυτα, ενώ μετράω αντίστροφα την στιγμή που θα έρθει ο Μάριος και θα με βρέξει για να μπω μέσα στην θάλασσα μαζί του. Τον έχω μάθει. Σε ένα λεπτό όντως αισθάνομαι τα βρεγμένα του χέρια πάνω μου και στρέφω το κεφάλι μου προς την μεριά του και φιλιόμαστε. Εγώ τόση ώρα μέσα στον ήλιο καμμένη και αυτός δροσερός από την θάλασσα ότι πρέπει.Η αλμύρα των χειλιών του δίνουν μια άλλη νότα στο φιλί μας. Μας διακόπτει όμως το κινητό του που χτυπάει. Σκουπίζει τα χέρια του και το σηκώνει. Όταν όμως απαντάει και ακούει τον συνομιλητή του, χάνει το χρώμα του. Αφού ψελλίζει κάτι λέξεις και το κλείνει, πραγματικά ανησυχώ και τον ρωτάω.

    - Έγινε κάτι Μάριε; Τι έπαθες παιδάκι μου;

    Δείχνει σοκαρισμένος. Βάζει τα χέρια του στα μαλλιά του και πέφτει σε παραλλήρημα.

    - Η Κατερίνα έμαθε ότι είμαστε εδώ και φυσικά δεν πίστεψε την δικαιολογία μου με αποτέλεσμα να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Δεν έπρεπε να ακούσω τον Χάρη με τα λεφτά του και να φύγω από την Θεσσαλονίκη χωρίς να υπολογίσω τίποτα. Έπρεπε να το φανταστώ ότι θα κατέληγε έτσι κάποια στιγμή. Θα πάω να την βρω, όμως θέλω να μου υποσχεθείς κάτι. Σύντομα θα βρεθεί η χρυσή τομή και θα μπορούμε να είμαστε μαζί, απλά να με περιμένεις.

    Ειλικρινά μου μοιάζει όλο αυτό απίστευτο. Παραλίγο εξαιτίας μας να χαθεί ένας άνθρωπος! Δεν γίνεται ποτέ να είμαστε μαζί. Πρέπει να είναι με την Κατερίνα που τον έχει ανάγκη περισσότερο. Δεν γίνεται να του υποσχεθώ τίποτα. Δεν πρόκειται να το ρισκάρουμε ποτέ ξανά. Επίσης πάνω στο σοκ του είπε μια αλήθεια. Αν δεν τον ζόριζε και πλήρωνε ο Χάρης, θα ήταν ακόμα στην Κατερίνα και δεν θα είχε γίνει τίποτα από όλα αυτά. Δεν είμαι τόσο σημαντική για εκείνον και μάλλον καλύτερα γιατί οφείλει να σταθεί στην σχέση του. Μιλάω με σπασμένη φωνή.

    -Να πας να ζήσεις ευτυχισμένος με την Κατερίνα. Να την στηρίξεις όσο πρέπει, δεν χρειάζεται όμως να έχουμε ψεύτικες ελπίδες ότι θα είμαστε μαζί. Τρέχα και μην ανησυχείς, θα είμαι μια χαρά εγώ.

   - Δεν είναι αυτό που θέλω να ακούσω. Δεν θα είμαι χαρούμενος όσο είμαι μακρυά σου. Εσύ;