Προσπαθώ να βρω τρόπο να απομακρυνθώ από κοντά του, όμως δεν είμαι αρκετά δυνατή να το κάνω. Ξέρω ότι είναι λάθος, αλλά δεν μπορώ. Ποιός θα έδινε το παγωτό του, ενώ το έχει στο στόμα του; Ανταποδίδω θερμά στο φιλί του και σταματάμε μόνο για να πάρουμε ανάσα. Τότε σκέφτομαι ορθά και τον διατάζω να ξεκινήσει το αυτοκίνητο και να πάμε στο στούντιο. Ανακάθομαι νευρικά και στρέφω το βλέμμα μου στο τζάμι για να μην τον βλέπω. Τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο από ότι περίμενα μετά από αυτό. Πού θα καταλήξει η κατάσταση μας; Αυτός είναι με άλλη και πρέπει να ξεκαθαριστεί αυτό.

     Βάζει μπρος το αυτοκίνητο και στην διαδρομή σκέφτομαι, ενώ ο Μάριος δεν βγάζει λέξη από το στόμα του. Αυτό που θέλω είναι να είμαι μαζί του, δεν μπορώ να το αρνηθώ. Εκείνος όμως τι θέλει και τι είναι διατεθειμένος να κάνει για να γίνουμε ζευγάρι; Σαφώς δεν επιθυμώ να είμαι το τρίτο πρόσωπο! Εγώ πρέπει να είμαι ο εαυτός μου και να παραμείνω δυνατή. Επιτέλους καταφτάνουμε στο στούντιο, αν και αργοπορημένοι. Σίγουρα θα μας την πουν και θα έχουν το δίκιο τους. Ωστόσο τον ρωτάω επιτέλους αυτό που με καίει.

   - Γιατί το έκανες αυτό; Ειλικρινά δεν είμαι η Κατερίνα σου.

    Εκείνος απαντάει ψύχραιμος.

    - Γιατί αυτό ήθελα και ας νιώθω άσχημα με την συνείδηση μου. Θα ενημερώσω την Κατερίνα, εννοείται. Δεν της αξίζει αυτό και ούτε η κοροϊδία. Εσύ; Τι θα κάνεις;

    Μου αρέσει η απάντηση του και για αυτό είμαι ερωτευμένη μαζί του. Φέρεται σωστά στην σχέση του και θέλει να είναι σωστός σε όλους και σε όλα. Αυτό όμως δεν με ικανοποιεί σαν απάντηση. Θα ενημερώσει την ξινή που με απειλεί με την καριέρα μας για κάτι τόσο προσωπικό. Επίσης η απάντηση του δεν επαρκεί. Μετάνιωσε μήπως για το φιλί μας; Θα την χωρίσει; Ποίο το νόημα να της το αποκαλύψει; Από μένα τι θέλει; Του απευθύνομαι κάπως απότομα, αλλά του λέω την αλήθεια.

    - Εγώ θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω μια ζωή. Να μην γίνω το δεύτερο πρόσωπο που θα περιμένει μια στάλα προσοχής. Δεν μπορώ να το αντέξω αυτό όπως και δεν το σκέφτομαι καν.

    Μπαίνουμε ταυτόχρονα στο κτήριο και τα βλέμματα όλων στρέφονται πάνω μας, κυρίως του σκηνοθέτη. Ο Χάρης είμαι βέβαιη ότι θα χαρεί, αν του πούμε την αλήθεια. Αργήσαμε επειδή περάσαμε ώρα μαζί και ξεχαστήκαμε. Του χαμογελάω με νόημα μήπως και δεν σχολιάσει την καθυστερημένη άφιξη μας μπροστά σε όλους. Με κοιτάζει σαν να προσπαθεί να με καταλάβει. Η ώρα του γυρίσματος περνάει με εμένα να σκέφτομαι τα πρωινά. Ξέρω ότι όσο και να πρέπει δεν έχω την δύναμη να του αντισταθώ. Αυτό με βγάζει εκτός προγράμματος. Μόλις σχολάμε με πλησιάζει πάλι και μου μιλάει.

    - Μαρίνα πρέπει να μιλήσουμε. Πάμε κάπου να καθίσουμε;

    - Δεν ξέρω, αν έχουμε να πούμε κάτι. Το καλύτερο είναι ο καθένας να πάει σπίτι του. Έχεις και να εξομολογηθείς στην αγαπημένη σου, όπως είπες και πριν. Τέλος δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο ήσυχο μέρος για εμάς τους δύο. Παντού θα μας κυνηγάνε θαυμάστριες.

    Αναστενάζει και έρχεται να με αγγίξει. Έτσι σταματάει κάθε αντίσταση μου, κόβοντας μου την ανάσα. Δεν μπορώ και δεν θέλω άλλο να προσπαθήσω να τον αποφύγω. Τον κοιτάζω μέσα στα μάτια και αισθάνομαι χαμένη στον κόσμο του. Για μένα υπάρχει μόνο αυτός τώρα. Κανείς άλλος. Ωστόσο επιμένει.

    - Μπορούμε άνετα να μιλήσουμε στο σπίτι μου. Μην προσπαθείς να το αποφύγεις. Έτσι κι αλλιώς μαζί ήρθαμε ως εδώ και μαζί θα φύγουμε.

    Δέχομαι επιφυλακτικά και τον ακολουθώ. Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα μεταξύ μας. Σε όλη την διαδρομή δεν καταφέρνω να τιθασεύσω τα συναισθήματα μου. Το ένα λεπτό νιώθω χαρούμενη που για πρώτη φορά κάνουμε κάποια βήματα μπροστά στην σχέση μας,  το άλλο λεπτό είμαι ανήσυχη εξαιτίας της ξινής. Η παρουσία της εξακολουθεί να υπάρχει κι ας είναι αλλού, όπως και οι απειλές της το ίδιο. Σταματάει σε ένα μέρος και καταλαβαίνω ότι εδώ είναι το σπίτι του, γιατί δεν έχω ξαναέρθει. 

   Μου κάνει εντύπωση ο προσεγμένος κήπος του, ο οποίος είναι πολύχρωμος και γεμάτος μυρωδιές. Ανοίγει στην συνέχεια την πόρτα και παρατηρώ ότι το σπίτι του είναι δύο φορές μεγαλύτερο από το δικό μου. Μόλις μπαίνουμε αρχίζω να αναλύω τον χώρο, γιατί πιστεύω ότι πάντα φανερώνει την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη. Είναι απλό και λιτό, αλλά με κάποιον τρόπο εντυπωσιακό. Το θαυμάζω, μπορώ να πω. Όλα είναι πολύ μελετημένα με ακρίβεια, σαν να τα έχει βάλει διακοσμήτρια. Λέτε κάτι τέτοια να έχει γίνει και να χάνω άδικα την ώρα μου; Μου διακόπτει τις σκέψεις.

     - Θα ανιχνεύεις με τις ώρες το σπίτι; Έχω την εντύπωση ότι ήρθαμε εδώ πέρα για να μιλήσουμε, όχι για σπιτό - ανάλυση.

   Γελάω με το σχόλιο του και η αλήθεια είναι ότι δεν έπεσε έξω. Επιχειρώ να κάνω ψυχανάλυσης μέσω σπιτιού. Τον κοιτάζω στα μάτια και τον ρωτάω. Έχει δίκιο.

    - Εσύ ήθελες να μιλήσουμε, οπότε περιμένω να ακούσω και τον λόγο.

   Ανταποδίδει το βλέμμα, όμως από την αγωνία μου στρέφω άλλου την ματιά μου. Πετυχαίνω μια μικρή κορνίζα ακουμπισμένη με εκείνον και την ξινή. Όχι, αυτό δεν έπρεπε να το δω τώρα. Μου ανεβαίνει η πίεση το αισθάνομαι. Έπρεπε να το περιμένω πως ο χώρος θα περιέχει και δικά της πράγματα. Νιώθω παρείσακτη κατά κάποιον τρόπο. Αναστενάζω και κρατιέμαι μην πω κάτι. Ας περιμένω να τον ακούσω. Το ύφος του δεν προμηνύει τίποτα θετικό όμως. Τον παρακολουθώ και είναι υπερβολικά διστακτικός, σαν να είναι έτοιμος να πει κάτι κακό. Επιτέλους ανοίγει το στόμα του.

    - Να παραμείνεις ψύχραιμη, να σου εξηγήσω. Σου είπα κάτι πριν και δεν είναι αλήθεια. Δεν πρόκειται να μιλήσω με την Κατερίνα, όσο και να θέλω να είμαι σωστός. Δεν θα το έκανα όχι επειδή δεν επιθυμώ, αλλά δεν μπορώ. Η αλήθεια είναι πως θέλω σαν τρελός να δοκιμάσουμε να είμαστε μαζί, όμως δεν μου επιτρέπεται αυτό το καιρό να χωρίσω. Δεν γίνεται να φερθώ τόσο χυδαία και ανήθικα υπό τέτοιες συνθήκες. Θα χρειαστεί χρόνος για κάτι τέτοιο.

     Όσο τον ακούω, τόσο περισσότερο νευριάζω. Με φώναξε μέχρι εδώ να μου πει ότι δεν χωρίζει; Γιατί να πιστέψω ότι θα κάνει κάτι τέτοιο στο μέλλον και να ασχοληθώ μαζί του; Αρπάζω την κορνίζα μου από τα νεύρα και την σπάω, γιατί δεν αντέχω να βλέπω την εικόνα. Αφού είναι έτσι να μείνει μαζί της. Μετά από αυτό ετοιμάζομαι να αποχωρήσω, ενώ τον ακούω να με παρακαλάει να  αφουγκραστώ την συνέχεια. Αξίζει να παλέψω για κάτι τέτοιο;