Μάριος pov

     Έχει περάσει σχεδόν όλη η νύχτα και ο Χάρης είναι τόσο τύφλα μάλλον που δεν μπορούμε να τον βρούμε. Έτσι καταλήξαμε παραδόξως να συζητάμε για διάφορα θέματα αντί για έναν ακόμα ομηρικό καβγά. Αυτήν την στιγμή την παρακολουθώ που την πήρε ο ύπνος σε έναν καναπέ που ανοίγει και γίνεται κρεβάτι. Ψάχνω τριγύρω να την σκεπάσω με κάτι και εντοπίζω κάτι πρόχειρο. Επιχειρώ να ξαπλώσω δίπλα της να ξεκουραστώ και εγώ, όμως το μετανιώνω αμέσως. Δεν θα είναι καθόλου καλή ιδέα, οπότε κάθομαι απλά σε μια πολυθρόνα.

     Είναι η πρώτη φορά που έμαθα τόσα γι' αυτήν που με μπέρδεψε. Είδα μια ευαίσθητη πλευρά της, που δεν είχα εντοπίσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μου δήλωσε ερωτευμένη αυτό το διάστημα, φυσικά δεν χρειάζεται να ρωτήσω ποιον. Είναι φανερό ποιός είναι ο φίλος της και δεν θα είχε νόημα. Την κοιτάζω όπως κοιμάται και συνειδητοποιώ ότι είναι η μέρα με την νύχτα σε σύγκριση με την Κατερίνα. Αυθόρμητη γλωσσού, όπου μπαίνει στην ζωή σου και τα κάνει όλα άνω κάτω. Χαμογελάω, ενώ αισθάνομαι πάλι αμήχανα καθώς την παρατηρώ την στιγμή που βλέπει το έβδομο όνειρο.

    Σύντομα νιώθω τα μάτια μου να κλείνουν από την νύστα, καθώς έχει πάει τρεις η ώρα. Μου πρότεινε πολλές φορές πριν κοιμηθεί η Μαρίνα να ξαπλώσω και εγώ μαζί της όποτε θέλω, καθώς δεν υπάρχει άλλος καναπές που να προσφέρεται για ύπνο. Όταν δεν αντέχω άλλο ξύπνιος, πέφτω δίπλα της και παραμιλάει.

    - Σε θέλω Μάριε.

   Γυρίζω προς το μέρος της και κοιτάζω, αν όντως κοιμάται. Βλέπει στον ύπνο της εμένα; Αναστενάζω. Υπάρχει περίπτωση όντως να αισθάνεται πράγματα για μένα; Ποτέ δεν έχω σκεφτεί καν να μπλέξω με πρωταγωνίστρια μου. Ο καθένας μετά την δουλειά επιστρέφει στην ζωή του και αυτό είναι το σωστό. Έχω την Κατερίνα, η οποία στέκεται πάντα δίπλα μου και δεν κοιτάζω άλλες. Βέβαια, η όποια διάθεση για ύπνο έχει χαθεί μετά από αυτό. Η Μαρίνα βρίσκεται στο εκατοστό όνειρο της, ενώ εγώ μένω να την παρατηρώ. Κάθε φορά καταφέρνει και μου τραβάει με οποιοδήποτε τρόπο την προσοχή.

   Πρωί πλέον ακούω φωνές, βήματα και στην πορεία ήχο πόρτας. Επιτέλους θα μας ανοίξουν. Σηκώνομαι, όσο πιο αθόρυβα γίνεται ώστε να μην την ξυπνήσω και κατευθύνομαι προς την φασαρία. Εμφανίζεται ο Χάρης με την μαγείρισσα και με κοιτάζει ξαφνιασμένος. Του είχα στείλει πόσα μηνύματα και δεν έχει διαβάσει κανένα. Φαίνεται εχθές μέθυσε για τα καλά, την ώρα που προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε μαζί του για να ξεκλειδώσει και μόλις ξύπνησε τα ξέχασε όλα. Με ρωτάει προσπαθώντας να καταλάβει.

    - Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ ; Πώς βρέθηκες εδώ τόσο νωρίς ;

    - Αν μας άκουγες εχθές και διάβαζες τα μηνύματα, δεν θα ρωτούσες. Θα είχες έρθει νωρίτερα να μας ανοίξεις. Τι έγινε; Είναι δυνατόν να μας έχεις κλείσει μέσα και να μην σε βρίσκουμε, όταν επιτέλους έρχεται το ρεύμα; Είσαι σοβαρός; Πού έχεις το μυαλό σου.

    Η μαγείρισσα ψιθυρίζει κάτι και αποχωρεί βιαστικά, όταν αντιλαμβάνεται το κλίμα. Τρέχει προς την κουζίνα της, όπου εκεί είμαι σίγουρος ότι την περιμένει εκεί μια έκπληξη. Χαμογελάω στην σκέψη του μισοφαγωμένου πιάτο, ενώ σοβαρεύω μόλις επιστρέφει το βλέμμα μου στον Χάρη, ο οποίος επιχειρεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

     - Ήμουν σε μπαρ φίλε και πραγματικά δεν άκουγα λέξη και μετά μου έκλεισε το κινητό από μπαταρία. Κουρασμένος σιγά μην έβλεπα μηνύματα, όταν το έβαλα για φόρτιση. Με ποιόν κλείστηκες ;

    Είναι τελείως ανεύθυνος και εγώ φανερά νευριασμένος μαζί του. Ψάχνει ποιος είναι εδώ και η ματιά του πέφτει στην Μαρίνα, η οποία αλλάζει πλευρό και θεωρώ ότι είναι θέμα λίγων δευτερολέπτων να ξυπνήσει από την φασαρία. Την παρακολουθεί με χαμόγελο και με πολύ προσεκτική ματιά.

    - Με την Μαρίνα; Να φανταστώ ότι δεν κοιμηθήκατε καθόλου και τώρα δυσκολεύεται να ξυπνήσει. Τουλάχιστον είχατε καλή παρέα. Είναι πολύ γλυκιά όπως κοιμάται γαλήνια. Αν ήμουν ελεύθερος στο δηλώνω, δεν θα στην έδινα στο πιάτο φίλε.

    Τον αγριοκοιτάζω.  Ώρα είναι να ακούω για τον έρωτα του με την πρωταγωνιστρία, ενώ μέχρι πρότινος μας κάνει τα πάντα προκειμένου να είμαστε μαζί. Αναστενάζω, ενώ νευριάζω ακόμα περισσότερο με την ανεύθυνη συμπεριφορά του.  Ήταν ο μόνος που μπορούσα να συννενοηθώ από το κανάλι και χάλασε και αυτός.  Η Μαρίνα σηκώνει το κεφάλι της, ενώ ξαφνικά εμφανίζεται τρομαγμένη η μαγείρισσα και φωνάζει.

    - Κύριε Χάρη εδώ συνέβη κάτι τρομερό. Κάποιος έκοψε το παστίτσιο και το χειρότερο έφαγε μισό, ούτε καν ολόκληρο κομμάτι. Δηλαδή το χάλασε και δεν του άρεσε από πάνω. Ποιός το έφαγε; Δεν θα μπορέσω να παρουσιάσω σωστά την εκπομπή μου. Πρέπει καταρχάς να αντικαταστήσω αυτό που λείπει.
   
     Ανταλλάζουμε αυτόματα ανήσυχα βλέμματα με την Μαρίνα, ενώ εντυπωσιάζομαι από τον συγχρονισμό μας για μια ακόμα φορά. Επικοινωνούμε μεταξύ μας πριν μιλήσουμε. Η λεγόμενη χημεία που λένε όλοι ότι έχουμε μεταξύ μας, αν και δεν είναι αρκετό για μια σχέση πιστεύω. Ειδικά αν ακολουθείται από ομηρικούς καβγάδες. Τι τα σκέφτομαι όμως όλα αυτά; Η πρωταγωνιστρία με την σειρά της προσπαθεί να ηρεμήσει την μαγείρισσα.

    - Συγνώμη, είπατε κάτι για παστίτσιο ; Μην ανησυχείτε, θα παραγγέιλω ένα κομμάτι και δεν θα φανεί τίποτα. Σε λίγα λεπτά θα είναι εδώ.

    - Θα φαίνεται χειρότερα, αν το ένα κομμάτι είναι από διαφορετικό παστίτσιο.

   Αναστενάζω από την απάντηση της, όμως ευτυχώς επεμβαίνει ο Χάρης και μας υποστηρίζει.

    - Να το βάλεις σε μικρότερο τάψι ή αλλιώς ας μείνει έτσι. Δεν θα το συζητήσουμε πολύ το θέμα. Για το ζευγάρι μας είναι που έμεινε κλεισμένο εδώ το βράδυ, οπότε δείξε λίγο κατανόηση. Δεν είναι τέλειοι μαζί;

    Ρίχνω μια τελευταία ματιά στην Μαρίνα και μετά βγαίνω έξω από το κτήριο από την στιγμή που σήμερα είναι Σάββατο, άρα έχουμε ρεπό. Πρώτη φορά τόσες ώρες μαζί εκτός γυρισμάτων και η παρουσία της με κάνει να αισθάνομαι άβολα. Νιώθω μια ανεξήγητη οικειότητα μαζί της από εχθές βράδυ, ενώ δεν θα έπρεπε. Ξεκινάω με το αυτοκίνητο με προορισμό στο σπίτι της Κατερίνας. Δεν μου πήρε πολλά λεπτά, καθώς δεν είχε κίνηση. Την πετυχαίνω να ετοιμάζει τις βαλίτσες της, επειδή θα φύγει για τρεις μήνες για δουλειά. Μόλις με βλέπει, πέφτει πάνω μου και με φιλάει. Όταν απομακρύνονται τα χείλη μας, μου μιλάει.

   - Να προσέχεις όσο διάστημα λείπω. Δεν θα το ξανάπω. Εχθές ανησύχησα που κλείστηκες στο στούντιο. Με απειλεί συνέχεια η συνεργάτιδα σου ότι στο τέλος θα είστε μαζί και στην πραγματικότητα, οπότε τρόμαξα.

   Την κοιτάζω έκπληκτος. Πρώτη φορά μου αναφέρει κάτι τέτοιο και ομολογώ δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Η Μαρίνα μπορεί να συμπεριφέρεται αυθόρμητα και να λέει ότι σκέφτεται, όμως δεν κρύβεται ποτέ από τον άλλον. Αν  έλεγε κάτι τέτοιο, θα το έκανε ακόμα και μπροστά μου. Μάλλον θα παρεξήγησε κάποια φράση της η Κατερίνα. Ελπίζω δηλαδή. Πριν προλάβω να της απαντήσω, συνεχίζει.

    - Ας τα αφήσουμε όμως αυτά. Θέλω να μιλήσουμε για εμάς. Βασικά σου έχω ετοιμάσει μια υπέροχη μέρα, επειδή φεύγω μεθαύριο.

    Ωστόσο ακούω να χτυπάει το τηλέφωνο μου, οπότε διακόπτω την συζήτηση και απαντάω.

   - Ποιός είναι;

   -Γεια σου. Δεν ξέρω αν με θυμάσαι. Ο Άρης είμαι ο φίλος της Μαρίνας. Βρήκα το τηλέφωνο σου και ήθελα να μιλήσουμε από κοντά άμεσα γι' αυτήν.  Απλά φρόντισε να μην το μάθει.

   Τι συνέβη πάλι και εμφανίστηκε αυτός; Με παρακολουθεί η Κατερίνα να δει τι έγινε και δεν ξέρω τι να πω.  Ότι και να έγινε μάλλον πρέπει να περιμένει. Δεν γίνεται να την αφήσω έτσι, ενώ θα λείψει τόσο καιρό χωρίς να υπάρχει λόγος.  Ο φίλος της Μαρίνας πρέπει να περιμένει.

Καλές γιορτές σε όλους και όλες εύχομαι μέσα από την καρδιά μου.❤❤ Τα καλύτερα να έρθουν !
Υγ. Συγνώμη που άργησα και πάλι να ανεβάσω! Τι πιστεύετε θέλει ο Άρης από τον Μάριο;