Φτιάχνω μπούκλες τα μαλλιά μου, ενώ δίπλα είναι ο κολλητός μου ο Άρης, ο οποίος είχε πάει ταξίδι και μόλις γύρισε, οπότε θα βγούμε. Είμαστε τόσο φίλοι, που βοηθάμε γενικά ο ένας τον άλλον ακόμα και στα ερωτικά. Συμβουλές και οτιδήποτε χρειαστεί. Με κοιτάζει χαμογελαστός και με ρωτάει.

    -Πού λες να πάμε;

    - Σήμερα λέω να πάμε για σούσι σε ένα γνωστό μαγαζί, που γνωρίζω.

    Απαντάω γλυκά, ενώ πλέον βάζω κραγιόν στα χείλη μου. Σκέφτηκα, να πάω στα μέρη του Μάριου, έτσι από περιέργεια κιόλας. Θέλω να δω επιτέλους από κοντά, τι βρίσκει στην άλλη. Εκεί πέρα συχνάζει, είναι γνωστό στον κύκλο μας. Ωστόσο, ο κολλητός μου έχει μείνει άγαλμα με την απάντηση μου. Δεν το περίμενε με τίποτα.

     - Θα εγκαταλείψεις εσύ το ψητοπωλείο της γειτονιάς, για κινέζικο; Από πότε;

     - Από σήμερα. Πάμε, είμαι έτοιμη.

   Έτσι ξεκινάμε για την ώρα, χωρίς πολλές εξηγήσεις. Φτάνουμε στο μαγαζί και όντως βρίσκονται εκεί, όπως είχα υπολογίσει. Καθόμαστε σε ένα δίπλα τραπέζι, ενώ βλέπω την πλάτη του Μάριου και την φάτσα της ξινής. Φοράει επαγγελματικά ρούχα, πολύ σοβαρά, αλλά έχει πάνω της περισσότερα χρώματα και από το ουράνιο τόξο. Άλλο χρώμα ζακέτα, άλλο μπλουζάκι, πολύχρωμο πουκάμισο από πάνω. Έχει κανένα παιδικό πάρτυ και διάλεξε ποικιλία χρωμάτων;

   Προσπαθώ να διακρίνω από μακρυά τι τρώνε, μα τα περισσότερα πιάτα δεν τα γνωρίζω.  Έρχεται ο σερβιτόρος εν τω μεταξύ και ο Άρης μου κάνει νόημα να παραγγείλω.

     -Τι θα θέλατε να φάτε;

     -Σούσι και ένα πιάτο που είδα και έχετε με πράσινη πιπεριά και κάτι άλλο, δεν ξέρω πως ακριβώς λέγεται.

    Στην πορεία παραγγέλνει ο Άρης τα δικά του. Μόλις αποχωρεί ο σερβιτόρος  με ρωτάει.

     - Δεν μου λες, γι ' αυτόν τον ηθοποιό ήρθαμε εδώ που κοιτάς στο τραπέζι του, αλλά εσύ μπορείς να δεις την γυναίκα; Από εκεί είδες το δεύτερο πιάτο; Τι έστι αυτό; Καψούρα να υποθέσω, αλλά αυτός έχει άλλη;

    Καψούρα; Εντάξει όχι και καψούρα, αλλά ένα μικρό φτυσιματάκι το έχουμε φάει με τον τρόπο του. Του εξηγώ την κατάσταση, καθώς έλειπε στο εξωτερικό και δεν είχε δει άρθρα ή σχόλια περί αυτού. Όσο συζητάμε, έρχεται το φαγητό μας και αρχίζουν τα δύσκολα για μένα. Δεν ξέρω να τρώω με αυτά τα ξυλάκια και θα γίνω ρεζίλι.

    Ο κολλητός μου γελάει μαζί μου και επιχειρεί  να μου δείξει πως τα χρησιμοποιούν. Όπως τα πιάνω δεν τα καταφέρνω πάλι και έτσι πετάγεται ένα ολόκληρο κομμάτι σούσι στην ξινή, η οποία είχε σηκωθεί και προχωρούσε δίπλα από το τραπέζι, χωρίς να την έχω δει. Ορκίζομαι, δεν  το έκανα επίτηδες. Με κοιτάζει με μίσος αυτή εκείνη την στιγμή, ενώ εγώ έχω το ναζιάρικο μου ύφος.

    Δεν ξέρω πως τα κατάφερα,  τα φαγητά πέτυχαν το πρόσωπο της και στην πορεία τα κακόγουστα ρούχα της. Εκείνη κάνει γκριμάτσες αποδοκιμασίας  και με το ζόρι συγκρατεί τον εαυτό της μην φωνάξει. Έχει κοκκινίσει από τα νεύρα. Εγώ πάλι παριστάνοντας την άνετη και όμορφη, κόβω ψωμάκι να φάω. Ακίνδυνο να πέσει σε ανυπεράσπιστους περαστικούς.

   Ο κολλητός μου δίπλα ετοιμάζεται να ξεσπάσει σε νευρικό γέλιο, ενώ μας πλησιάζει και ο Μάριος. Η ξινή παραπονιέται και πηγαίνει να πλυθεί. Εγώ πάλι αφήνω το ψωμάκι κάτω, καθώς μου έχει κοπεί η όρεξη. Ο συμπρωταγωνιστής μου πάλι με κοιτάζει και με διατάζει.

     - Εμείς πάμε λίγο έξω να τα πούμε.

    Σηκώνομαι, κοιτάζοντας με απολογητικό βλέμμα τον Άρη και στέλνοντας του ένα φιλάκι. Στην πορεία βγαίνω έξω, ακολουθώντας τον Μάριο. Έχει νυχτώσει για τα καλά και κάνει ψύχρα. Προσπαθώ να εντοπίσω αστέρια στον ουρανό, όμως με διακόπτει η φωνή του.

     - Τι θέλεις εσύ εδώ;

    Παρακαλώ; Δεν καταλαβαίνω προς τι η ερώτηση του. Δεν είδα κάπου να αναφέρει ότι επιτρέπεται η είσοδος μόνο για τις ξινές γυναίκες. Αναστενάζω, ενώ το σώμα μου παίρνει επιθετική στάση. Παρά αυτά απαντάω όσο πιο απαθέστατα μπορώ.

    - Γιατί; Απαγορεύεται; Μου το ζήτησε επίμονα ο φίλος μου, που ήρθε από το εξωτερικό και δεν μπρούσα να του χαλάσω χατήρι.

    Είναι έτοιμος να απαντήσει κάτι θυμωμένα, ενώ εγώ σηκώνω τον δείκτη του χεριού μου, λες και είμαι έτοιμη να του κάνω κήρυγμα, πλησιάζοντας τον.  Μόνο που η τύχη μου με εγκαταλείπει για δεύτερη φορά σε μια μέρα και σκοντάφω πάνω σε κάτι. Είμαι έτοιμη να πέσω κάτω με τα μούτρα και τελευταία στιγμή με συγκρατούν τα δυνατά του χέρια, οπότε αναγκαστικά πέφτω στην αγκαλιά του.

    Τα χέρια του με αγγίζουν χαμηλά στην μέση, μέχρι να στερεωθώ στα πόδια μου μόνη. Στρέφω το βλέμμα μου στο δικό του, το οποίο παρά είναι κοντά μου και για ένα λεπτό νομίζω ότι θα ενωθούν, όπως γίνεται στις ταινίες μας, όταν αντιλαμβανόμαστε φλας και ήχο φωτογραφίας από κινητό. Γυρίζουμε και οι δυο προς το μέρος του ήχου και αντικρίζουμε ένα μικρό κοριτσάκι γύρω στα δέκα. Μας κοιτάζει με θαυμασμό και ανείπωτη χαρά, ενώ μας μιλάει και μόνο που δεν χοροπηδάει από την χαρά της.

     - Ναι. Είστε στ ' αλήθεια μαζί.  Σας έχω δει στην τηλεόραση και βλέπω πόσο αγαπιέστε, όμως οι υπόλοιποι επέμεναν να μην πιστεύω ότι παρακολουθώ σε ταινίες. Σας έβγαλα μια φωτογραφία να σας έχω, να βγάλω κι άλλη;

    Σαστίζουμε και ανταλλαζουμε βλέμμα με τον Μάριο. Εκείνος κοιτάζει εμένα καλά καλά, ενώ εγώ παρακολουθώ την ξαφνιασμένη έκφραση του. Με αφήνει επιτόπου μόλις ακούει την τελευταία φράση της μικρής. Έχει μισάνοιχτα τα χείλη του από το ξάφνιασμα και περιμένει μάλλον από μένα να δώσω μια απάντηση στην μικρή. Δεν προλαβαίνω όμως, καθώς βλέπω ήδη το φλας από το κινητό της και να σχολιάζει.

     - Από κοντά φαίνεστε πιο ερωτευμένοι. Εύχομαι και εγώ να ερωτευτώ τόσο πολύ, όταν μεγαλώσω δηλαδή. Πάω τώρα γιατί θα με ψάχνουν οι γονείς μου.

   Αποχωρεί γρήγορα, ενώ σκέφτομαι πόσο αθώο είναι που πιστεύει όσα βλέπει στην οθόνη. Τι κακό μπορούσε να κάνει ένα μικρό παιδάκι και τα χάσαμε με την έφοδο του; Βέβαια αλλάζω γνώμη σε μια ώρα, όταν έχω επιστρέψει με τον Άρη σπίτι μου και βλέπω τι έχει συμβεί. Είμαστε το πιο δημοφιλής θέμα στα μέσα κοινωνικά δικτύωσης μαζί με την φωτογραφία που μας έβγαλε έξω από το μαγαζί.

    Βόμβα ζευγάρι: Αγαπημένο σιπ μαζί και στην πραγματικότητα; Αγκαλιάζονται και κοιτάζονται με πάθος.

   Βλέποντας αυτόν το τίτλο καλώ τον Χάρη από την παραγωγή, ζητώντας βοήθεια.

    - Ξέρεις κάτι; Δεν θα έχεις πρωταγωνίστρια! Θα με κυνηγάει παντού  ο Μάριος μετά από αυτό που έγινε, όταν το δει.

    Του εξηγώ με λίγα λόγια τι συνέβη, γιατί δεν είχε προλάβει να δει την φωτογραφία μας. Άκουω από το ακουστικό να αναρωτιέται πολύ δυνατά μακρόσυρτα με τι και αν λέω αλήθεια. Στο τέλος αντί συμπαράσταση,  γελάει ασταμάτητα. Μόλις συνέρχεται και καταφέρνει να πάρει ανάσα, σχολιάζει σαν ανακουφισμένος. 

    - Τελικά υπάρχει Θεός και είναι μεγάλος. Δηλαδή θες να πεις τυχαία βρεθήκατε στο ίδιο μαγαζί και " έπεσες" στην αγκαλιά του; Είστε καταπληκτικοί.

    Εγώ αναστενάζω και κλείνω το τηλέφωνο ενοχλημένη. Ωστόσο, την επόμενη ώρα χτυπάει συνεχώς το τηλέφωνο μου, μέχρι που το κλείνω...

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο ❤ . Η περιπέτεια του σιπ μας μόλις αρχίζει...