Ακούω την ερώτηση του και μου έρχεται να απαντήσω αυθόρμητα χωρίς να το σκεφτώ, ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του και δεν μπορεί να φύγει η σκέψη μου από αυτόν. Μόλις όμως συνειδητοποιώ τι πάω να κάνω, καλυπτω με το δεξί μου χέρι το στόμα μου. Αυτό θα ήταν ένα τεράστιο λάθος μου με τις συγκεκριμένες συνθήκες. Από την μια ο φόβος της απόρριψης και τι θα σημαίνει αυτό για την σχέση μας στην πορεία, ενώ δουλεύουμε μαζί, με σταματάει. Από την άλλη δεν έχω προλάβει να επεξεργαστώ τις απειλές της δικιάς του, για να έπαιρνα τέτοιο ρίσκο. Έτσι τον απορρίπτω εγώ, χρησιμοποιώντας στο μέγιστο που μπορώ τις υποκριτικές μου ικανότητες.

     - Δεν χρειάζεται να με ρωτάς κάτι τέτοιο από την στιγμή που μέσα σε αυτό το κτήριο βρίσκονται οι σχέσεις. Όχι δεν σε νιώθω τίποτα για σένα και δεν θα επηρεαζόμαστε από το παραμύθι που πουλάμε στον κόσμο. Καμία άλλη αδιάκριτη ερώτηση έχεις για σήμερα ή τελείωσαν και θα πας στην επόμενη ανάκριση της Κατερίνας;

     Με παρακολουθεί ξαφνιασμένος, ενώ έχει ανοίξει το στόμα του, σαν να θέλει να πει κάτι άσχημο. Στο τέλος μου ανακοινώνει πως φεύγει , για να μην τον κατηγορώ για τις ερωτήσεις του και κάτι άλλα, όμως εγώ δεν ήμουν σε θέση να παρακολουθήσω. Το να τον απορρίψω, αντί να του εξομολογηθώ τα αισθήματα μου ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στην ζωή μου μέχρι τώρα. Και απαραίτητο για πολλούς λόγους. Ακόμα και τώρα μου έρχεται να τον ακολουθήσω και να του πω την αλήθεια που με καίει εδώ και καιρό. Όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο τελευταία χωρίς να έχω τον έλεγχο. Ευτυχώς έρχεται ο κολλητός μου και με επαναφέρει στην πραγματικότητα απευθύνοντας μου τον λόγο.

   - Όλα καλά; Τι έγινε και είσαι έτσι; Πάμε τώρα σπίτι σου μαζί μήπως βρεις το κέφι σου.

    Τον κοιτάζω χωρίς να έχω καμία διάθεση να σχολιάσω έστω τα γεγονότα. Από την συναισθηματική φόρτιση νιώθω το στομάχι μου ανακατεμένο. Τον ακολουθώ αθόρυβα προς το αυτοκίνητο που φυσικά θα οδηγήσω εγώ. Μόλις μπαίνουμε πια στο σπίτι εκδηλώνομαι, δίνοντας του μια αγκαλιά για να πάρω δύναμη. Του εξηγώ τι έγινε και το αναλύουμε μέχρι να με πάρει ο ύπνος στα χέρια του. Το πρωί ξυπνάω στο κρεβάτι μου και δίπλα ο Άρης. Απορώ πως με αντέχει ο κολλητός μου και μου στέκεται τόσο πολύ. Κοιμάται εκείνος ακόμα υπερβολικά γαλήνιος. Τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα, αν είχα ερωτευτεί κάποιον σαν αυτόν.

   Ετοιμάζω γρήγορα ένα απλό πρωινό και τρώω αφηρημένη. Ακούω να χτυπάει η πόρτα και ανοίγω έκπληκτη στον Μάριο. Τι θέλει σπίτι μου πρωινιάτικα και με πετυχαίνει με το φαγητό στο στόμα. Μου δίνει την εξήγηση από μόνος του, βλέποντας το απορημένο βλέμμα μου.

    - Πήγα από τα ξημερώματα στο αεροδρόμιο και επειδή ήταν στο δρόμο μου, σκέφτηκα να πάμε με ένα αυτοκίνητο στο στούντιο. Αν δεν έχεις πρόβλημα.

    Χαμογελάω πικραμένη, καθώς φαντάζομαι αυτό να γινόταν κάθε μέρα, αν ήμασταν ζευγάρι. Γιατί πρέπει να κάνω τέτοιες σκέψεις που με πληγώνουν περισσότερο; Συμφωνώ πάντως να πάω μαζί του, ακόμα κι ας θέλει να οδηγήσει αυτός παρά την φοβία μου. Γράφω ένα σημείωμα στον κολλητό μου και αφού καταπίνω την τελευταία μπουκιά, αποχωρώ. Έτσι κι αλλιώς ο Άρης έχει κλειδιά και δεν θα έχει πρόβλημα να ξυπνήσει μόνος του. Πριν φύγουμε όμως εμφανίζεται ο κολλητός μου και μου ζητάει εξηγήσεις.

    - Μαρίνα θα έφευγες χωρίς να μου το πεις; Γιατί δεν με ξύπνησες;

    Μένω έκπληκτη από την παρατήρηση του και φυσικά το σχολιάζω.

   - Μην κάνεις σαν να είσαι ο τρελά ερωτευμένος, που δεν αντέχει να με βλέπει να πηγαίνω στην δουλειά. Εννοώ. Απλά είμαστε μαζί καιρό και έπρεπε να το έχεις συνηθίσει.

    Στην αρχή δεν έλαβα υπόψιν μου την παρουσία του Μάριου. Όταν είδα δύο άντρες να με κοιτούν περίεργα κατάλαβα την γκάφα μου και προσπάθησα να το διορθώσω με τρεμάμενη φωνή. Γιατί πρέπει να ζω αυτήν την παρωδία; Δεν αντέχω άλλο την υποκρισία και στην προσωπική μου ζωή. Απομακρύνομαι από το σπίτι προκειμένου μην κάνω άλλη ανοησία σήμερα. Φτάνω στο αυτοκίνητο του Μάριου, ο οποίος σε λίγο μου ανοίγει την πόρτα πριν πάει στην θέση του οδηγού. Βάζει μπρος και με ρωτάει.

    - Είσαι με κάποιον που δεν θεωρείς ότι είναι ερωτευμένος μαζί του. Γιατί;

    Γελάω με την ερώτηση του. Ο κολλητός μου θα με αγαπάει σαν φίλη, αλλά εγώ είμαι ερωτευμένη με τον ίδιο, ο οποίος δεν με θέλει και είναι με άλλη. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί ανακατεύεται και του το λέω στην ψύχρα. Έχω χάσει τον έλεγχο.

      - Εσύ γιατί μπλέκεις στα προσωπικά μου, λες και σε νοιάζει; Εκτός κι αν θεωρείς ότι εσύ είσαι ερωτευμένος μαζί μου και νοιάζεσαι για μένα, άρα θα ήσουν ο ιδανικός για μένα; Αν θες να ξέρεις ο Άρης δεν θα με πρόδιδε ποτέ και είναι πάντα δίπλα μου, επειδή το θέλει ο ίδιος. Με αγαπάει, δεν κάνει μακρυά μου και αυτό θέλω από τον άντρα που είναι μαζί μου. Είναι δίπλα μου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα και όχι το πάθος, το οποίο σβήνει σε λίγο καιρό. Αντίθετα με σένα που υπάρχει αυτή η ένταση μεταξύ μας, αλλά δεν ενδιαφέρεσαι.

     Με κοιτάζει σαν να μην καταλαβαίνει τα λόγια μου και το μόνο που με προστάζει είναι να μην κλαίω. Μα δεν είχα αντιληφθεί τα δάκρυα μου, που τρέχουν από τα μάτια μου τόση ώρα. Ξέσπασα χωρίς να το το θέλω από την ψυχολογική πίεση που αισθάνομαι τον τελευταίο καιρό. Δεν θα έπρεπε να γίνει αυτό μπροστά του. Ένα ακόμη λάθος μου.  Σταματάει και παρκάρει το αυτοκίνητό σε ένα εύκολο σημείο. Κοιταζόμαστε και με ρωτάει.

      - Δεν πιστεύεις ότι μας αξίζει ένα φιλί χωρίς τα φώτα δημοσιότητας και το απαιτητικό κοινό μας;

    Ενώνουμε τα χείλη μας και για μια στιγμή ζω το όνειρο μου.