Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι με τον κολλητό μου και αγοράζω την πανάκριβη τσάντα που πάντα ήθελα. Προσπαθώ να ξεχαστώ, έτσι πηγαίνω σε διάφορα μέρη. Τον κάλεσα αμέσως έξω από το κανάλι για να πάμε βόλτα. Ωστόσο επιχειρώ για μια ακόμα φορά να μυρίσω την μπλούζα μου, μήπως καταλάβω αν τελικά ξάπλωσε δίπλα μου ο Μάριος στο στούντιο το βράδυ από την ένταση του αρώματος του. Του πρότεινα να πέσει δίπλα μου, όμως κοιμήθηκα μετά και δεν έμαθα ποτέ τι έκανε. Ο φίλος μου Άρης μου μιλάει.

    - Δεν μου λες, όλα αυτά τα ψώνια τα κάνεις για να μην σκέφτεσαι τον Μάριο ή το ατύχημα που είχες πριν τέσσερα χρόνια σαν σήμερα; Νόμιζα ότι δεν θα ξεπερνούσες ποτέ εκείνο το συμβάν, πριν έρθει στην ζωή σου ο συμπρωταγωνιστής σου.

   Η αλήθεια είναι πως δεν έδωσα σημασία στην ημερομηνία και το είχα ξεχάσει τελείως. Σαν σήμερα είχε γίνει τροχαίο και στο αμάξι βρισκόμουν εγώ με τον τότε φίλο μου Στέφανο. Μόνο που εκείνος τραυματίστηκε σοβαρά και κόντεψε να χάσει την ζωή του. Ήταν σε κώμα κάποιο διάστημα και όταν συνήλθε είχε αμνησία. Έπαθα σοκ τότε. Αναρωτιόμουν γιατί καταστράφηκε η ζωή του και είχα τύψεις που εγώ στάθηκα τόσο τυχερή. Ο Άρης καταλαβαίνει από το ύφος μου και σχολιάζει.

   -Απίστευτο. Δεν το θυμόσουν καν. Για πρώτη φορά σε βλέπω τόσο ερωτευμένη. Γιατί δεν κάνεις το παραδοσιακό κόλπο της ζήλειας ή κάτι τέλος πάντων να δεις αν είναι αμοιβαία τα αισθήματα; Να το αναλάβω εγώ;

   - Να μην κάνεις τίποτα εσύ, δεν σου το επιτρέπω. Είναι χαρούμενος με την επιλογή του και επιθυμώ για μια φορά στην ζωή μου να μην είμαι εγωίστρια. Δεν θα του το χαλάσω. Από την στιγμή που είναι μαζί της, δεν θα μπω ανάμεσα τους.

   Με παρακολουθεί και το βλέμμα του μου δείχνει ότι δεν πήρε σοβαρά την προειδοποίηση μου και είναι έτοιμος να κάνει την αταξία του. Αναστενάζω. Αν κάνει το παραμικρό χειρότερα θα τα κάνει τα πράγματα. Για να με καθησυχάσει, με σπρώχνει προς το μέρος του και με αγκαλιάζει, ενώ εγώ ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο του. Τότε αντικρίζω μια γνωστή δημοσιογράφο να μας τραβάει φωτογραφίες και με πιάνει γέλιο. Θα θεωρήσουν τώρα ότι τα έχω με τον κολλητό μου, που νιώθω σαν αδελφό; Δεν νομίζω. Δεν δίνω περισσότερη σημασία σε αυτό και φεύγουμε.

    Κάπως έτσι όμως την επόμενη μέρα που ξυπνάω τα δημοσιεύματα έχουν πάρει φωτιά με την δήθεν " απιστία" μου προς τον Μάριο. Ζητάνε διευκρινήσεις από μένα, ποιός είναι ο νεαρός που με αγκαλιάζει. Σε χιλιάδες σχόλια με κράζουν και με προειδοποιούν θαυμάστριες μην τυχόν και πληγώσω την "σχέση"  μου. Φοβούνται μην χαλάσω το αγαπημένο τους ζευγάρι και εγώ από την άλλη την δουλειά μου μετά από αυτό. Ποιός με σώζει από την υστερία του σκηνοθέτη μας, θέλω να δω. Απίστευτο πως τα κατάφερα πάλι έτσι.

     Απόψε θα κάνει μια εκδήλωση το κανάλι μας σήμερα, οπότε θα πρέπει πάλι να παριστάνουμε τους ευτυχισμένους. Θα αναφέρω ότι βρισκόμουν με τον ξάδελφο μου εν γνώση του Μάριου και ούτε ο ίδιος έχει θέμα. Έτσι δεν θα μπορεί να πει κανείς τίποτα. Σιγά μην φέρει αντίρρηση, αφού αυτή είναι η πιο συμφέρουσα λύση για όλους μας. Ετοιμάζομαι και προσπαθώ να είμαι πιο όμορφη από ποτέ. Μετά από κάποια ώρα ξεκινάω για την εκδήλωση με το αυτοκίνητο μου. Δεν διαβάζω τα μηνύματα του κολλητού μου, ο οποίος βλέπει χιουμοριστικά την επικρατούσα κατάσταση.

   Στην είσοδο του κτηρίου παρευρίσκεται η ξινή και απορώ με την παρουσία της. Αποκλείεται να τον συνοδεύσει σήμερα σε τέτοιο συμβάν, ενώ πανελλαδικά μας θεωρούν ζευγάρι. Μόλις βγαίνω από το αυτοκίνητο, την βλέπω να με πλησιάζει. Θέλει να μου μιλήσει και δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Δεν έχουμε κάτι να πούμε. Με ενημερώνει.

    - Ήρθα μέχρι εδώ με το αγόρι μου, αλλά εγώ τώρα θα φύγω. Ευκαιρία όμως είναι να μιλήσουμε. Δεν μου αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζεις τον Μάριο. Θέλω να έχεις μαζί του μόνο τα απαραίτητα τυπικά. Μην κάνεις κάτι που θα αποκαλύψει την σκευωρία που στήσατε σε ολόκληρη την Ελλάδα. Αυτό θα καταστρέψει και τους δυο επαγγελματικά, αλλά έτσι γίνεται αν κάποιος μπερδεύει με την δουλειά τα προσωπικά.
 
  Την κοιτάζω προσεκτικά και προσπαθώ να καταλάβω αν τα λόγια της είναι έμμεση απειλή ή απλά ανησυχία. Μου αναφέρει πως θα μαθευτεί η αλήθεια στην περίπτωση που έρθω πιο κοντά με τον Μάριο. Χαμογελάω νευρικά και απαντάω.

   - Ο Μάριος είναι ελεύθερος και κάνει ό,τι επιθυμεί ο ίδιος. Εγώ από την άλλη απλά συνεργάζομαι μάζι του. Αν δεν σου αρέσει αυτό ή ότιδηποτε άλλο που αφορά την σχέση σας, λύσε το μαζί του. Μην με ενοχλήσεις ξανά.

   Με αυτά τα λόγια απομακρύνομαι και μπαίνω μέσα στο στούντιο, όπου βρίσκονται όλοι. Δεν έχω σκοπό να δώσω περισσότερη σημασία. Μέσα αντικρίζω πρώτα τον Χάρη, τον σκηνοθέτη μας και περιμένω να ακούσω τα σχόλια μου.Το καταλαβαίνει από την στάαη μου και γελάει, ενώ μου ξεκαθαρίζει.

   - Δεν πρόκειται να μιλήσω εγώ αυτήν την φορά για τίποτα. Θα σας αφήσω μόνους σας να βρείτε την άκρη. Αυτό είναι κάτι που αφορά εσένα και τον Μάριο. Εκεί κάθεται, πήγαινε να συνεννοειθείτε.

   Με την σειρά μου γελάω και εγώ. Πολύ εύκολα την γλίτωσα. Παίρνω ανάσες και προχωράω με γέλιο και άνεση προς τον Μάριο. Άραγε τι περίμενε ο Χάρης, πως θα ζηλέψει ο φίλος του και θα κάνει σκηνή ζήλειας, οπότε πρέπει να τον φοβηθώ; Γελάω στην σκέψη, ενώ φτάνω κοντά του. Πίνει ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, ενώ τα φαγητά που τρώει από τον μπουφέ ούτε γνωρίζω τι είναι. Πιάνω ένα πιάτο όπου αντιγράφω όσα παρατηρώ από αυτόν και του εύχομαι ταυτόχρονα.

   - Καλές γιορτές και σε σένα Μάριε. Πώς είσαι;

   - Μαρίνα πρέπει να μιλήσουμε. Για να είναι καλές οι γιορτές πρέπει να τελειώσει το παραμύθι στο κοινό ότι είμαστε μαζί. Είδες τι έγινε τώρα. Κατηγορούν εσένα για απιστία επειδή κυκλοφορείς με το αγόρι σου και μετά πρέπει να ειπωθούν πάλι ψέματα για να ευχαριστηθεί ο κόσμος.

   Τον κοιτάζω στα μάτια προσπαθώντας να κρύψω την απογοήτευση μου. Επιθυμεί να μην είμαστε ζευγάρι ούτε στα ψέματα, με απομακρύνει για άλλη μια φορά από την ζωή του. Εχθές το βράδυ πίστεψα ότι ήρθαμε πιο κοντά και ότι θα είμαστε καλύτερα, όμως όλα φαίνεται ήταν στο μυαλό μου. Δεν θα πιέσω άλλο τις καταστάσεις, όμως ειλικρινά δεν είναι καλή ιδέα ξαφνικά να ανακοινώσουμε ότι δεν είμαστε ζευγάρι. Του εξηγώ τις σκέψεις μου.

    - Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, αλλά νομίζω το πιο φρόνιμο είναι να περιμένουμε κάποιο μικρό διάστημα. Δεν γίνεται την μια να λέμε πως είμαστε μαζί και την επόμενη να το αναιρούμε. Θα μας πάρουν με τις πέτρες. Θα αναφέρουμε για την ώρα ότι ο κολλητός μου είναι ξάδελφος μου και ότι ο μοναδικός άντρας της ζωής μου είσαι εσύ.

   Τον κοιτάζω μέσα στα μάτια και παρορμητικά τοποθετώ το δεξί μου χέρι στο μάγουλο του και τον αγγίζω τρυφερά σαν αποχαιρετισμό. Στον χώρο είναι σαν να βρισκόμαστε εμείς οι δυο μας. Δεν βλέπω και ούτε ακούω κανέναν άλλον. Τα πρόσωπα μας είναι πολύ κοντά ξαφνικά και χωρίς να καταλάβω, αν έκανα εγώ την πρώτη κίνηση ή ο Μάριος αυτή η απόσταση μηδενίζεται.