Hoofdstuk 8. Ouders op de hielen (Deel 1)

De nacht is voorbij. Het is zelf al middag geworden. Ik heb gewoon thuis geslapen deze nacht. Mijn ouders lijken mij wel steeds op de hielen te zitten. Het is best irritant dat ze steeds denken dat ik allemaal dingen voor hun verborgen hou. Het is wel waar maar dat weten zij niet, hoop ik dan. Ik open het raam zodra ik mijn bed uit stap. Ik ga in de vensterbank zitten en kijk naar buiten. Het is mooi weer. Het is warm en de zon schijnt recht tegen ons huis aan.

Ik hoor beneden de deurbel. Ik draai mij om naar mijn kamerdeur. Ik weet zeker dat Kian of Dylan gelijk naar beneden gesprint zijn. Ik hoor gelijk de trap af. Ik begin te lachen. Ik trek snel mijn normale kleding aan en ik loop naar beneden wanneer ik in mijn haar een hoge staart zet. 'Maya.' Zeg ik als ze binnenloopt. 'Goedemiddag Reve.' Zegt ze en ze loopt door naar de kamer. 'Zijn jullie ouders thuis?' Vraagt ze als ze op de bank gaat zitten met een aantal papieren.

Ik knik. 'Ze zijn waarschijnlijk boven.' Zeg ik. De deur vliegt ineens open. 'Hey Maya, wat fijn je weer eens te zien.' Zegt mijn moeder en ze loopt naar de keuken. Ik kijk Dylan en Kian vermoeid aan. Ze knikken ongerust. 'We gaan wel naar mijn kamer.' Zegt Kian en kijkt onze ouders direct aan. We lopen met z'n vieren de trap op en sluiten de deur van Kian zijn kamer volledig. Dylan staat voor de deur voor als onze ouders weer eens kwamen storen.

Ik weet niet wat ze hebben maar ze lijken ons te volgen of zo. Alsof ze iets weten van ons geheim. Ik schud mijn hoofd. 'Ze kunnen er niks van weten toch?' Vraag ik. Kian schudt zijn hoofd. 'Onmogelijk.' Zegt hij. Ik knik. 'Goed, dan hoef ik mij geen zorgen te maken.' Zeg ik en ik kijk naar de papieren op het bureau van Kian. 'Je moet wel voorzichtig blijven doen.' Zegt Kian om het onderwerp af te sluiten.

Maya opent een mapje. 'Ik heb onderzoek op het internet gedaan vannacht en heb wat gevonden over de jongen die jou achtervolgt, belt en allemaal berichten stuurde.' Zegt Maya. Op de eerste bladzijde zie ik een foto van de jongen staan. 'Hij is zoals je al kan lezen familie van Clay van Escoot.' Ik knik. 'Daar was ik al op de hoogte van.' Zeg ik.

'Je weet zijn uiterlijk, naam en familie afkomst maar voor de rest heb ik ook nog meer gevonden.' Zegt Maya serieus. Ik knik. 'Hij is net als Clay een beetje gestoord in zijn hoofd, hij heeft in sport gebieden heel veel aan kickboksen en conditie training gedaan dus zoals je dan al kan verwachten hij heeft een goede conditie en is een vechter.' Ik knik weer. Ik zie Kian glimlachen. 'Hij zou toch geen beter conditie hebben als ik heb toch?' Vraagt hij.

Maya kijkt hem glimlachend aan. 'Natuurlijk niet lieverd.' Zegt Maya en ze kust Kian. Ik zucht. 'Hallo, kan dat zo meteen niet?' Vraag ik. Maya en Kian kijken mij aan. Gelijk doen ze alsof er niks gebeurt is. Maya praat verder over wat ze uitgevonden heeft over Zaffai van Escoot. Het verschrikkelijke en gestoorde neefje van Clay, de jongen die mij Poisoned maakte.

'Voor de rest weet ik ook nog dat hij vroeger in allemaal inrichtingen heeft gezeten om minder gek te zijn en hij heeft altijd al gedaan wat zijn neef Clay hem opgedragen heeft.' Zegt Maya. 'Dus Zaffai is eigenlijk gewoon kapot van Clay zijn dood?' Vraagt Kian. Maya knikt. 'De kans is groot dat alleen dat zijn probleem is want ik denk niet dat hij zo gestoord is dat hij zomaar mensen wil doden.'

'Hij heeft trouwens ook heel veel pijl en boog geschoten, messen geworpen en op atletiekbanen speerwerpen geoefend.' Zegt Maya. Ik staar naar de papieren. Op de foto lijkt hij nog wel een beetje normaal. Niet gestoord of gek in zijn hoofd. Hij doet mij alleen wel heel erg denken aan Clay.

Ik hoor ineens gebonk op de deur. Ik kijk Kian aan. Hij begint te fluisteren. 'Dat is Dylan, wanneer pap en mam komen bonkt hij één keer tegen de deur aan zodat wij weten dat ze er aankomen.' Zegt Kian. Maya verstopt alle papieren in één van de bureaukastjes van Kian. We kijken elkaar aan. Maya en Kian gaan naast elkaar bij de computer zitten en ik ga snel bij het raam staan.

De deur vliegt gelijk open wanneer ik net bij het raam sta. 'Dylan uit de weg.' Zegt mijn moeder. Ze kijkt de kamer rond. 'Reve, wat ben je aan het doen?' Vraagt mijn vader. Ik draai mij om vanaf het raam. 'Kian wilde mij helpen met een schoolopdracht voor natuur en scheikunde.' Zeg ik en ik staar verder uit het raam. Ze knikt. 'Ik dacht dat jullie wat heel anders zouden doen.' Zegt mijn moeder verward.

Kian en Maya draaien zich ook om van de computer. Ik kijk Dylan met een glimlach aan. Hij gaat achter mijn ouders staan en kijkt met een schijnheilig glimlachje onze kant op. Ik kijk Kian aan. Hij knipoogt naar mij en gaat weer verder aan wat hij doet op de computer. 'Reve, heb jij geen atletiek vandaan?' Vraagt mijn vader.

Ik haal mijn schouders op. 'Ik train meer dan genoeg hoor.' Zeg ik. Mijn vader schudt zijn hoofd. 'Je bent al twee keer niet geweest.' Zegt hij. Ik knik. 'Omdat ik het druk heb, ik heb veel te doen buiten school, atletiek en vrienden.' Ik loop langs mijn ouders en ik pak de pols van Dylan vast. Ik neem hem met de trap mee naar beneden. Dat was altijd een typisch drieling dingetje van ons.

Altijd al we iemand mee willen nemen pakken we zijn of haar pols vast en trekken hem of haar achter ons aan. Ik sluit de deur nadat ik Dylan mijn kamer in heb getrokken. We gaan even op mijn kamer zitten. Zeker weten dat onze ouders ons niet weer afluisteren. Ik ben soms wel echt bang dat ze te veel te weten komen en dat ons geheim geen geheim meer is voor hun. Dat lijkt mij echt verschrikkelijk.

Werken als spion maar dat je ouders ervan weten. Ze blijven ons alleen maar op de hielen zitten. Ik moet de andere van het team waarschuwen met hun ouders voor er hetzelfde gebeurt en misschien kan Callum ons helpen met ons probleem. Ik moet er sowieso achter komen wat onze ouders weten. Misschien weten ze al meer dan wij denken. Dat zal echt verschrikkelijk zijn. Ik moet dus echt oppassen met wat ik allemaal doe.

-------------------------------------------------------------------

Hey lezers,

Aaaaah.. dit heeft iedereen wel eens. Dat je ouders maar steeds willen weten of er iets is en dat ze er steeds maar achter aan blijven zitten. Dat kan verschrikkelijk zijn maar heeft het voor Reve voordelen?

Wat denk jij dat er gebeurt met de ouders? Komen die het te weten of blijft het altijd nog het geheim van de hele groep?

-YinYangLaraa