Hoofdstuk 2. Die avond.

Mac kijkt mij onbegrijpelijk aan. 'Revie, je weet dat Clay dood is toch?' Vraagt Mac. Ik schud mijn hoofd. 'Clay is vorig jaar als het goed is dood gegaan aan het Poison dus het is vast iemand die je bang probeert te maken.' Zegt Mac. Ik schud mijn hoofd weer. 'Nee, dat kan niet. Zeg ik. Ik ken Clay. Hij is slim en sterk genoeg om van zijn eigen gemaakte Poison te kunnen winnen.'

Mac schudt zijn hoofd. 'Laten we maar snel naar huis gaan voor je nog flauw valt.' Zegt Mac en trekt mij mee naar de uitgang van de atletiekbaan. Gelukkig hadden we deze wedstrijd op de baan bij mij in de buurt. Zo kon ik gemakkelijk naar huis fietsen. Mac en ik stoppen op een hoek. Daar moest hij altijd de andere kant op. Hij kijkt mij aan. 'Reve, trek er toch niks van aan. Zegt hij. Denk jij echt dat ik je in de steek laat als die Clay je wat aan wil doen?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd.

'Nou dan, wees nou niet zo bang en als er wat is kan je mij altijd bellen. Als je wil dat ik langs kom zal ik direct komen. Ook al is het midden in de nacht.' Zegt Mac. Ik glimlach. 'Bedankt Mac, je bent echt een geweldige beste vriend.' Zeg ik en ik kijk hem gelijk al een stuk blijer aan. Hij zet zijn hand op mijn schouder. 'Ik denk dat Elijah op je wacht, ga maar snel naar hem toe.' Zegt Mac en stapt op zijn fiets. Hij gaat de hoek om wanneer ik begin te fietsen. Ik was al dichtbij huis dus het duurde niet al te lang voor ik er was.

Ik zet mijn fiets in de schuur en steeds als ik normaal probeer te denken krijg ik die stem in mijn gedachtes. Ik krijg een idee dat Clay ontsnap is uit de gevangenis. De stem was best wel zoals die van Clay. Door de telefoon klonk het vast wel anders. Hij kende mij en hij zei dat we elkaar al vaak genoeg ontmoet hadden. Ik kan het maar met één naam beschrijven. Clay van Escoot, mijn ex-vriendje van vorig jaar.

De jongen die mij bijna dode met Poison. Ik was toch nog wel ergens bang voor hem. De gedachtes dat hij weer achter mij aan zou kunnen zitten doen mij niet goed. Ik stap naar binnen. Gelijk voel ik twee armen om mij heen van achter. Ik pak zijn handen vast die tegen mijn nek aan geklemd zitten. 'Elijah, heb je mij zo gemist?' Vraag ik lachend. Ik draai mezelf om in zijn armen.

Hij geeft mij een kus op mijn wang. 'Je wil niet weten.' Zegt hij en hij zet zijn voorhoofd tegen de mijne aan. 'Het is duidelijk te zien dat je weer eens gewonnen heb met je beste onderdeel.' Zegt Elijah. Ik kijk hem blij uit. 'Maar dat is geen verrassing.' Ik begin zachtjes te lachen.

Ik krijg ineens weer die stem in mijn hoofd. Moet ik het aan Elijah vertellen hoe ik erover denk of moet ik het gewoon laten gaan en het alleen met Mac bespreken. Ik hoor geen geheimen te hebben voor mijn spionnen team. Dat is namelijk al eens eerder flink fout gegaan. Ik loop met Elijah naar mijn kamer want het begon al weer wat later te worden. Ik had geen school maar als nog had ik alle rust wel even nodig.

Ik loop naar de badkamer met alvast mijn kleding voor de nacht. 'Ik ben zo terug.' Roep ik naar Elijah die op mijn kamer is. Ik open de badkamer deur en ik stap naar binnen. Ik sluit de deur en ik ga onder de douche staan. Ik sluit mijn ogen en denk gelijk aan die verschrikkelijke stem. Ik moet weten dat is. Wat als ik een keer naar de plaats ga waar Clay was.

Misschien kan ik daar uit vinden of hij nog leeft of ontsnapt is. Misschien is er wel een ander die door Clay gestuurd is. Ik kleed mij na tien minuten weer om en loop de badkamer uit. Ik ga mijn kamer in. Gelijk zie ik dat Elijah op kijkt. Hij pakt mijn telefoon van de kast af en geeft het aan mij. 'Door wie word je steeds gebeld en krijg je berichten?' Vraagt Elijah. Ik loop naar hem toe en ik pak mijn telefoon aan.

'Zesendertig gemiste oproepen en veertien berichten?' Vraag ik. Ik kijk Elijah aan. Hij haalt zijn schouders op. Ik kijk naar mijn berichten. Allemaal van een onbekend nummer. Alle keren dat ik gebeld ben is ook door dat nummer. 'Die stalker.' Zeg ik zachtjes. Elijah kijkt mij gelijk aan. 'Wat zij je, Reve?' Vraagt hij gelijk. Ik schud mijn hoofd.

Elijah slaat zijn armen om mij heen. We gaan beide liggen op mijn bed. 'Je weet toch dat je het kan zeggen?' Vraagt hij. Ik knik. 'Ja, dat weet ik wel alleen ik heb het er liever even niet over.' Zeg ik zuchtend. Elijah knikt. Ik kijk hem aan. 'Ik ga maar slapen aangezien ik best wel moe ben.' Zeg ik. Elijah knikt. 'Zijn Kian en Dylan thuis?' Vraag ik nog even snel. Elijah knikt. 'Ik ga zo even naar Kian toe als je gaat slapen.' Zegt Elijah. Ik knik. Ik ga in mijn bed liggen. 'Trusten.' Zegt Elijah en geeft mij een kus op mijn wang wanneer ik mijn ogen sluit. 'Trusten.' Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Ik val gelukkig al snel in slaap.

Ik loop gewoon over straat. Ik heb het gevoel alsof ik achtervolgt word. 'Kian?' Vraag ik. Hij loopt gewoon recht door zonder iets tegen mij te zeggen. 'Ik moet je iets vertellen over de berichten die ik steeds maar binnen krijg.' Zeg ik zachtjes. Kian kijkt mij nog steeds niet aan. Moet ik het wel aan hem vertellen? Wat als hij het verkeerde persoon is? De enige die ik nog niet echt vertrouw in de groep was Maya maar daar had ik ook het minste contact mee.

Ik voel ineens getik op mijn rug. Ik draai mij snel om en gelijk zie ik iets in de struiken springen. Ik zie twee felle gele ogen ergens in de struiken. Ik pak Kian zijn pols vast en ik laat hem stoppen met lopen. Hij draait zich ook om. 'Reve?' Vraagt Kian. Ik blijf naar het punt in de struiken staren. 'Ik voelde een getik op mijn rug en daarna zag ik iets in die struiken springen.' Zeg ik terwijl ik precies naar het goede punt wijs. Kian loopt erop af. Ik schud zachtjes mijn hoofd.

'Kian kijk nou uit.' Zeg ik. Hij komt steeds dichterbij de struiken tot er ineens iets uit springt.

Op dat moment zit ik rechtop in mijn bed. Ik voel de angst aan mijn ongelofelijk snelle ademhaling. Ik kijk mijn kamer rond. Ik moet zo snel mogelijk naar de plaats toe waar Clay dood zou moeten gaan.

------------------------------------------------------------

Hey iedereen,

het duurde even voor ik dit hoofdstuk af had vanwege allemaal drukte op school. Ja, dat krijg je als je een jaar voor je examens zit. Ik ga proberen gewoon in de avonden te typen op dit en mijn andere twee verhalen zodat ik nog wel verder kom in hoofdstukken. Ik heb het meeste zin in dit boek want Reve is echt mijn lievelingspersonages van mijn boeken. Ik ben al bezig met hoofdstuk 3 dus het duurt niet zo heel lang voor die online komt te staan. 

Hopelijk vinden jullie het leuk om te lezen en willen jullie graag meer .

-YinYangLaraa