Hoofdstuk 15. De laatste vakantie weken.

'Piep, Piep, Piep, Piep, Piep.' Het blijft maar door gaan in mijn hoofd. Ik hoor het al dagen lang. Ik kan mij alleen niet bewegen en het openen van mijn ogen is ook al verschrikkelijk moeilijk. Soms lukte het mij om mijn ogen te kunnen bewegen maar echt iets zien is nog niet gebeurt. Het heeft nog twee dagen geduurd voor ik iets kon doen. Ik opende mijn ogen. Voor het eerste in een lange tijd. Tenminste wat ik een lange tijd noem.

Ik zie dat ik niet thuis ben. Ik zie dat ik niet in Callum zijn huis ben. Maar waar ben ik dan? Ik kijk even rond. Dan herken ik het al van de vorige keren dat ik hier was. 'Het ziekenhuis?' Vraag ik. Gelijk hoor ik geluiden in de kamer. 'Reve!' Roepen zes mensen. Ik kijk naar rechts. Ik zie Mac, Maya, Kian, Dylan, Elijah en Callum blij naar mij kijken. Kian en Dylan rennen gelijk naar mij toe en geven mij een knuffel. 'Wil je mij nooit meer zo erg laten schrikken!' Roept Kian duidelijk wat in de war.

Ik lach even. 'Ik ben al die tijd alleen dat gepiep gehoord en voor de rest helemaal niks. Ik kon niet bewegen en ik probeerde tijden mijn ogen te openen.' Zeg ik. Elijah gaat naast mij zitten en slaat een arm om mij heen. 'Je was wel bijna vier weken niet wakker geworden.' Zegt Elijah. Ik schrik. 'Ik heb de hele vakantie gemist.' Zeg ik. Dylan en Kian knikken voorzichtig. 'We hebben nog één week vakantie en we wilde het liefste met het hele spionnenteam een weekje weg.' Zegt Mac. Callum knikt. 'We hadden gewacht tot jij wakker zou worden want jij bent ook een deel van het team.' Zegt hij. Ik glimlach. 'Bedankt.' Zeg ik blij. Ik sta op. 'We hebben de dokters vertelt dat je met je hoofd tegen een tafel aan viel waardoor je geschrokken was en bewusteloos raakte, ook al was je heel lang weg ze geloofde het wel.' Fluistert Callum.

Ik glimlach. 'Ik heb het Poison verwijderd uit jou en Zaffai nadat ik jullie bij Callum thuis had gevonden.' Zegt Maya. Ik glimlach. 'Bedankt Maya, je heb mijn leven gered.' Zeg ik en ik geef haar een knuffel. Ik kijk rond mijn armen. 'Dus echt alles is weg?' Vraag ik. Mac knikt. 'En nadat Zaffai wakker word gaat hij gelijk door naar een plaats waar hij scherp in de gaten word gehouden.'

Ik glimlach. 'Dus van hem heb ik ook geen last meer de komende tijd.' Zeg ik. Kian helpt mij opstaan. 'We mochten je gelijk naar huis meenemen nadat ze een onderzoek hebben gedaan en helemaal niks konden vinden.' Zegt Callum. Callum laat mij op de grond staan. 'Ik ben al met Kian en Dylan naar je ouders gegaan om te vragen of jij ook mee mocht met je broers.

Ik denk dat ze twijfelde over hun keuze maar toch hadden ze gezegd dat het mocht.' Zegt Elijah. Ik loop met de groep mee naar de receptie om eindelijk naar huis te kunnen. Ik ga op het bankje zitten terwijl Maya en Callum regelen dat ik weg mag. Ik kijk Dylan en Kian aan die vlak naast mij op het bankje zitten. 'Waar gaan we dan heen met het hele team?' Vraag ik. Kian glimlacht. 'Volgens mij was het in Italië, daar was een geweldige plaats waar wij spionnen nieuwe dingen konden leren en uitproberen.' Zegt hij. Dylan knikt. 'Ik ga Ymogan natuurlijk wel missen in de tijd dat wij weg zijn maar we hebben afgesproken elke avond te Skype.' Zegt Dylan. Ik lach. 'Is ze mij al vergeten dan?' Vraag ik lachend. Dylan schudt zijn hoofd. 'Ze vroeg nog waarom je altijd zo lang weg was dus ik heb haar verteld dat je snel weer naar haar toe zou gaan.' Zegt hij.

Ik knik. 'Dat doe ik zeker, ik laat mijn beste vriendin niet in de steek.' Zeg ik sterk. Ik voel mij gelijk al lichter dan normaal. Nu het Poison volledig uit mij is voelt het gelijk stukke beter. Maya slaat een arm om mij heen. 'Kom op Reve, we moeten snel naar huis want we vertrekken morgen al naar Italië.' Zegt ze.

Ik glimlach. Nog geen half uur later ben ik bezig met het inpakken van mijn spullen. Mijn vader komt de kamer binnen. 'Wat ben je toch afwezig de laatste tijd.' Zegt hij. Ik kijk hem aan. 'Er is niks aan de hand, ik heb super veel zin om met mijn vrienden naar Italië te gaan.' Zeg ik. Mijn vader lacht even. 'Ja dat was ons al duidelijk, we zien je snel weer.' Zegt hij en hij aait over mijn hoofd. 'Kian en Dylan waren ook al in de nacht verdwenen, heb jij daar ook iets mee te maken?' Vraagt hij.

Ik kijk hem aan. 'Natuurlijk niet. Zeg ik. Waarom zouden Kian en Dylan in de avond weg willen als ze dan gewoon horen te slapen. Misschien heb je al die dingen wel gedroomd en maak jij je zorgen om ons omdat wij nu naar Italië gaan met onze vrienden zonder dat jullie erbij zijn.' Zeg ik. Mijn vader knikt. 'Dat zou het vast wel kunnen zijn, jij en je broers groeien snel op wist je dat?' Ik knik. 'Dat had ik ook al verwacht.' Zeg ik. In de laatste paar uren dat ik nog thuis was ben ik naar Ymogan gegaan om alles te vertellen. Ze was geschrokken maar ze vond het ook een geweldig verhaal om te horen. Ze is nog met mij mee naar huis gelopen om al haar dingen te vertellen die natuurlijk minder spannend zijn dan mijn spionnen avonturen.

Ik heb het er wel voor over om tijd door te brengen met Ymogan. Ze weet dat we in Italië zijn en nu heeft ze alleen Darcy voor die tijd dat we weg zijn. Er zal vast nog wel een tijd komen dat Darcy naar al die dingen gaat vragen maar ik weet zeker dat zij er nooit achter zal komen dat ik en mijn broers spionnen zijn en we in hetzelfde team werken.

Mijn ouders hebben afscheid van mijn broers en mij genomen voor ze ons bij het vliegveld af hadden gezet. Ik zit naast Elijah met mijn koffer te wachten op het vliegtuig. 'Ik kan niet wachten tot we er zijn.' Zegt Elijah. Ik lach. 'Ik ook niet.' Zeg ik en ik stoot Elijah aan. Callum komt naar ons toe gelopen. 'Jongens, ons vliegtuig is er.' Zegt hij en hij wijst naar de juiste ingang.

We lopen allemaal naar de gang die ons naar het vliegtuig leid. Op weg naar onze laatste weken vakantie voor het weer hard werken op school is en voor mij mijn examens beginnen. Ook Kian, Dylan en Mac gaan het meemaken en we gaan het alle vier halen zolang we er voor elkaar zullen zijn. Over school ga ik mij later nog wel zorgen maken maar nu ga ik genieten van elk moment in Italië.

--------------------------------------------------------

Hey lezers,

Het einde van alweer het derde deel.

Ik weet dat het kort was dus ik heb nog wat te vertellen over hoe het verder gaat met Reve en de andere. Ik vind het nog steeds moeilijk afscheid te nemen van Reve Krist dus ik ga nog een vierde deel schrijven. Ik beloof dat het beter zal zijn dan dit boek. Ik heb er al de hele tijd over na gedacht en dat boek word even groot als deel 1. Ik ga er nog wel meer over vertellen en ik hoop dat jullie het willen lezen 

-YinYangLaraa