Hoofdstuk 13. Nieuwe illusies (Deel 2)

Ik open bang mijn ogen. Ik wil niet schreeuwen maar toch gebeurt het wel een beetje. Ik kijk direct om mij heen om te kijken of Zaffai niet in de buurt is. Ik wil niet weer wakker gemaakt worden met Poison boven mijn hoofd. Ik haal opgelucht adem als ik zie dat het raam nog gewoon dicht zit en er niks veranderd is in mijn kamer. Direct heb ik weer een vreemd gevoel in mijn hoofd. Ik val direct weer op mijn bed met mijn ogen gesloten.

Ik wacht een tijdje met Ymogan en Darcy op het bankje tot Gaia, Dyana en Jytte naar ons toe komen. 'Ymogan en Darcy tegen ons drie'? Vraagt Dyana. Ik zie dat de meisjes opstaan en lachend weg rennen. Ik zucht. 'Nu kan ik weer niks doen'. Zeg ik zachtjes. Ik blijf even een tijdje zitten voor ik ineens een bal voor mijn voeten zie rollen. Net als ik mijn voet op de bal wil zetten zie ik dat iemand anders zijn voet erop zet.

Ik kijk omhoog en ik zie Mac staan met een glimlach. Hij steekt zijn hand naar mij uit. 'Ga je met mij en Myiron mee het bos in'? Vraagt hij. Ik zucht. 'Nou Mac, ik weet niet of ik'........... Zeg ik maar dan onderbreekt hij mij. 'Reve, pak mijn hand'. Zegt hij. Ik weet nog wanneer dit was. Dit was tijdens kamp. Toen Myiron ineens Poisoned was. Het moment dat alles weer terug kwam. Het deel over Clay, hij zit steeds maar dwars bij mij. Nu is het meer Zaffai maar de familie van Escoot moet mij maar tegenwerken.

'Reve wees nou stil'. Zegt een bekende stem. Ik draai mij om. 'Myiron'? Vraag ik. Hij knikt. 'Ik moet je iets heel heel erg belangrijks vertellen'. Zegt hij. Ik zucht. 'Myiron, het is verdomme midden in de nacht, kan dit niet op een ander moment'? Vraag ik. 'Bovendien, ik probeer te slapen'. Myiron schudt zijn hoofd.

'Kon het maar op een ander moment'. Zegt hij serieus. Hij lijkt ook gestrest. Ik stap mijn bed uit. 'Het is al goed'. Zeg ik. 'Ik kom al mee'. Ik open het raam wat verder en ik stap voorzichtig er doorheen. Ik kijk nog even naar de slapende Ymogan en Darcy.

Ze zijn gelukkig niet wakker geworden van mij. Ik loop met Myiron richting het bos. 'Wat wilde je nou vertellen'? Vraag ik. Hij sist wat. 'Sssssssssst'! Ik hou gelijk mijn mond.

'Ik moet je iets heel belangrijks vertellen over mij en Mac'. Zegt hij. 'Je zult het misschien niet geloven maar'.................. Op dat moment gebeurt er iets heel raars. Myiron lijkt te stikken. 'Myiron wat'? Vraag ik. 'Wat is er'?! Vraag ik bang. 'Reve'.................. Fluistert hij met zijn laatste energie voor hij op de grond valt.

Ik vang hem gelijk op. Er komt allemaal paarse lucht uit zijn mond. Ik schrik. 'Poison'. Zeg ik terwijl ik hem van de schrik los laat. Ik probeer weg te kruipen van hem maar in plaats daarvan val ik zelf ook op de grond. Dit moment herinner ik mij ook nog helemaal. Myiron was Poisoned en wilde mij vertellen wat er allemaal aan de hand was met hem en Mac maar daar had hij de tijd niet meer voor. De twee maanden waren alweer voorbij. Net zoals zijn hele leven. Ik krijg weer een nieuw beeld voor mij van toen. 'Ik ben'............... Begint Mac. Dan stopt hij met praten en kijkt mij twijfelend aan. Ik kijk hem aan. 'Ik ben een spion'. Zegt hij in één keer achter elkaar. 'Ik werk als hulp spion voor een twintig jarige jongen genaamd Daryl'. 'Daryl is trouwens onze hoofdspion'.

'Hij is mijn leider en er is één ander spionnen team dat ons zo dwars zit'. 'Dat team heeft een missie van ons overgenomen'. Ik knik. Oh nee, degene die hun missie overgenomen heeft zijn wij natuurlijk. Ik weet niet of ik moet zeggen dat ik ook een spion ben of dat ik dat juist niet moet zeggen. Ik, Callum, Kian, Maya, Dylan en Elijah. Dat zou hij echt niet mogen weten.

Hij zou mij gaan haten en dat ik natuurlijk niet wat ik wil. Ik knik. 'Ik begrijp dat ik dit nooit aan iemand door mag vertellen'. Zeg ik. 'En ik beloof dat ook zeker nooit te doen'. Hij knik en geeft mij een knuffel. 'Bedankt Reve'. 'Bedankt dat je niet boos op mij bent en dat wij dit tussen ons kunnen houden'. 'Ik ben namelijk zo boos op dat andere team want ik hou van mijn werk als spion en hun nemen dat van mij af'.

Ik knik. Ik vind het ook leuk om spion te zijn. Zeg ik in mezelf. Eigenlijk verbaasd het mij nu niet dat hij dat zegt. 'Waarom ben je niet verbaasd'? Vraagt Mac. Ik haal mijn schouders op. Dit was het moment dat Mac had verteld dat hij een spion is. Best een goed moment van mijn leven. Dat heeft natuurlijk alles veranderd tussen onze vriendschap maar dat had ook voordelen. Ik en Mac zijn nu onafscheidelijk.

Ik word weer wakker in mijn eigen bed. Ik zie dat het heel rustig en stil is om mij heen. Ik voel een vreemde pijn in mijn schouder en in mijn nek. Mijn hoofd voelt ook vreemd en lichter aan. Het gevoel dat Poison mij overneemt of zo. Ik moet er sowieso wel vanaf komen en snel ook. Ik weet niet of het weer opnieuw begint.

Dat aftellen van twee maanden naar het einde wil ik niet weer meemaken. Het was verschrikkelijk op het moment dat ik dacht dat ik dood zou gaan. Ik wil nooit meer zoiets mee maken. Maar toch zou het wel moeten. Maar dan het liefste over tachtig jaar en niet nu ik vijftien ben. Ik heb het gevoel dat ik ergens heen moet. Het is sterk. Net als de vorige keer.

Dat sterke gevoel dat ik weg moet blijft mij maar achtervolgen. Ik probeer te achterhalen waar ik zo graag heen wil of moet gaan. Ik probeer een beeld in mijn hoofd te voren van hoe het eruit zal zien en dan zal ik er gelijk heen gaan. Ik weet dat het vreemd klinkt maar dat heb je soms eens. Ik heb het wel vaker nu ik Poisoned ben voor de tweede of misschien wel derde keer. Er zijn te veel momenten gekomen waarbij ik of de mensen waarvan ik hou in gevaar zijn gekomen.

Ik wil dat niet steeds meemaken. Gelukkig hoeft dat ook niet. Ik krijg al een beeld in mijn hoofd van een huis. Ik weet ook precies van wie hij is zodra ik mijn ogen open en glimlach. Ik weet niet wat er aan de hand is met dat huis op dit moment maar ik moet er heen. Het huis van Callum is niet al te ver weg van de mijne.

------------------------------------

hey lezers,

ik heb het verhaal al af getypt. Het einde komt er al aan. Maar ik vertel jullie meer zodra ik klaar ben met het hele boek.

Wat vinden jullie ervan dat ik delen van Poison en Protected erbij heb gehaald? Ik vind het zelf wel leuk en haar nachtmerries ook.

-YinYangLaraa