Hoofdstuk 11. Overal gevolgd.

Nadat Zaffai mij wakker heeft gemaakt is het al weer bijna ochtend geworden. Ik ben best bang. Ik heb atletiek vandaag maar ik wil die jongen niet steeds tegen komen. Hij gaat mij waarschijnlijk weer opwachten of mij aanvallen op een moment dat iemand bij mij is. Ik moet gewoon proberen dag en nacht bij iemand in de buurt te blijven. In de nachten logeer ik wel gewoon bij Dylan of Kian op de kamer. Dat deden we vroeger elke dag wel.

Daar heb ik nog steeds leuke en ook slechte herinneringen aan. De twee hadden mij een keer besproeid met water toen ik vijf jaar was. Maar ik heb ze natuurlijk terug gepakt met Kian uit zijn bed gooien en Dylan zijn matras gewoon om te draaien. Ik ben altijd de eerste die wakker word van ons drietjes. Daarna kan ik goed zien hoe Kian en Dylan tegelijk wakker worden en zich uitrekken.

Ik heb net zoals gisteren bij Callum wat spionnen trainingen gevolgd. Dat kan natuurlijk nooit kwaad. Ik heb geoefend op de nieuwste technieken die ik geleerd heb en er is er één die ik maar niet kan. Dat is echt een moeilijke maar het gaat mij wel lukken. Ik zie Mac en Elijah toekijken aan de zijkant. Ik kijk ze aan en ik glimlach naar ze. Gelijk word ik op de grond gevloerd. 'Niet zo naar je vriendjes kijken.' Zegt Callum. Ik kijk hem aan. 'Mac is mijn beste vriend en ja Elijah is wel mijn vriendje en ik kijk naar ze wanneer ik wil.' Zeg ik lachend.

Callum steekt zijn hand naar mij uit. Wanneer ik halverwege ben laat hij mij los. 'Auwh.' Zeg ik en ik zet mijn hand tegen mijn achterhoofd. 'Spreek je leider nooit tegen.' Zegt Callum. Hij steekt zijn hand weer uit. Ik schud mijn hoofd. 'Daar trap ik geen twee keer in Callum, leuk geprobeerd.' Zeg ik en ik sta zelf op. Elijah loopt naar mij toe. 'Je heb nu wel genoeg getraind hé.' Zegt hij en hij kust mij op mijn wang.

Ik glimlach. 'Ja maar ik heb gewoon weinig te doen in de vakantie.' Zeg ik en ik kus hem terug. Hij glimlacht. 'Heb je nog wat te doen vandaag?' Vraagt Elijah. Ik knik. 'Ja, mijn atletiek trainingen beginnen weer.' Zeg ik. Mac knikt. 'Ja en we zitten eindelijk in dezelfde groep. We gaan nu beide naar de C2.' Zegt Mac blij.

Ik knik blij. 'Ja, nu zijn we echte atletiek maatjes.' Zeg ik en ik hou mijn hand ophoog om Mac een High-five te geven. Mac doet precies hetzelfde. 'Misschien kan je mij dan leren zo ver te springen.' Zegt Mac lachend. Ik knik. 'Ja, maar dan wil ik dat jij mij leert om zo goed speer te werpen.' Zeg ik terug.

Mac slaat een arm om mij heen en we lopen samen naar boven. Elijah en Callum volgen ons. Ik hoor Callum en Elijah praten. 'Je kan wel duidelijk zien dat Reve en Mac Best Friends zijn.' Zegt Callum. Elijah lacht. 'Dat is nogal duidelijk ja.' Zegt hij. Ik wacht bij de deur. 'Wij moeten zo naar atletiek dus we gaan maar eens.' Zeg ik. Ik geef Elijah een kus en knuffel hem snel voor ik weg ga. Mac en ik gaan maar naar mijn huis.

Het zou namelijk nog kunnen dat hij daar zijn kleding vergeten is na de vorige keer. Tja, waarschijnlijk heeft hij ook nog een hoop van mijn spullen bij hem thuis. We komen een half uur later aan op de atletiekbaan. Ik zie gelijk mijn vrienden die ik al een tijdje niet gezien heb. Gelijk rennen Charlie en Mare op mij af. 'Reve, hoe gaat het?' Vraagt Charlie. Ik lach. 'Ja prima.' Zeg ik. 'Hoe was jullie vakantie?' Vraag ik terug.

Zo hebben we de hele tijd gesproken over onze vakanties. Ik kan er natuurlijk weinig over zeggen. Ze weten natuurlijk niks over Zaffai van Escoot en niks over mijn geheime dubbelleven maar voor de rest heb ik gewoon verteld hoe het tussen mij en Elijah gaat en met mijn broers en al dat soort dingen. Vlak daarna hebben ik en Mac speer geworpen voor de verandering bij mij en omdat ik er nieuwe dingen bij kon leren van mijn beste vriend Mac.

Ik probeer hem soms af te lijden zodat mijn worp er niet verschrikkelijk slecht uit ziet. Steeds zijn naam roepen wanneer hij gaat werpen. Elke keer draait hij met hetzelfde gezicht om en belandt zijn speer ergens bij de dertig meter. Ik kom nog net bij de achttien meter.

'Ik win.' Zegt Mac. Ik stoot tegen hem aan. 'Dat is oneerlijk, jij oefent hier al tijden op.' Zeg ik. Hij knikt. 'Maar ik kan je vernederen bij verspringen over twee dagen.' Zeg ik. Mac zucht. We lopen samen het veld in om de speren op te halen. 'Hoeveel spring jij bij verspringen?' Vraag ik gewoon om hem te irriteren. Hij zucht. 'Reve, niet leuk.' Zegt Mac zelf lachend.

'Grapje, ik weet dat je 4,12 springt.' Zeg ik. We leggen de speren terug op de plaats waar ze horen en we lopen een rondje over de baan. Later toen de training voorbij was hebben we onze fietsen gepakt en zijn we op weg naar huis gegaan. Mac moest altijd na iets van honderd meter de andere kant op. Het moment dat ik alleen door het donker fiets.

Niet altijd het fijnste gedeelte. Gelijk voel ik dat het leger aanvoelt. Ik heb nog altijd het gevoel dat Zaffai ergens in de struiken zit of in mijn pad waardoor hij alles ziet wat ik doe. Bij elke beweging die ik maak probeert hij wel weer een nieuwe aanval. Deze keer had ik helaas gelijk met mijn gedachtes. Direct word ik van mijn fiets gegooid.

Ik rol door tot in het gras en ik sta direct op. Het is minder dan ik verwacht had. Als ik rond mij kijk zie ik helemaal niemand staan. Nergens komt geluid vandaan. 'Vreemd.' Fluister ik zachtjes. Ik kijk even rond om zeker te zijn over dat er niemand is. Nog steeds hoor ik alleen de wind voorbij gaan. Ik pak mijn fiets op en ik ga snel weer naar een gedeelte waar het lichter is.

Toch hoor ik op dat moment een stem. 'Je bent nog niet van mij af, Reve Krist.' Klinkt het. Ik kijk direct weer om mij heen. Niks te zien zoals de vorige keren. Ik fiets maar gewoon snel naar huis toe. Ik weet dat ik niet veilig ben. Ik weet dat hij altijd nog achter mij aan zit. Tenzij ik er een einde aan maak en geloof mij, dat doe ik echt. Clay en Zaffai lijken te veel op elkaar dus moet er ook hetzelfde met ze gebeuren.

-------------------------------------------

hey lezers,

ik heb toch wel weer een hoofdstuk af en ik ben zelfs al bijna klaar met de volgende. Vandaag heb ik zoals verwacht wel weer een lange schooldag maar ik ben altijd nog wel blij met het uitval van de lessen. (wie niet?) Maar eigenlijk vind ik school niet zo heel erg. Ik heb een leuke klas en zo. Maar volgend jaar moet ik ook al examens doen en ik wil heel graag weer verder met dit boek want ik hou van het spionnen gedeelte, ik hou van het Poison, ik hou van het beschrijven van liefde en ik hou van Reve Krist als hoofdpersoon. Ik kan er sowieso nog niet mee stoppen dus je kan wel meer verwachten over Poison. :)

Als je nog vragen heb, stel ze gerust.

En laat weten wat je vind. Ik ben altijd blij leuke reacties terug te lezen :)

-YinYangLaraa