Hoofdstuk 1. Mijn atletiek wedstrijd.

Ik sta op de atletiekbaan waar ik altijd training heb. Ik kijk één voor één hoe mensen vier of vijf meter ver kunnen springen. Het is geweldig dat ik het zoveel verder kan. Het dubbel leven als spion heeft zo ook wel een groot voordeel. Het na deel is dat je soms moet liegen en soms laat thuis komt en dat je dan gelijk helemaal ondervraagt word door je ouders. Dan is het nog eens wat als ze je niet geloven.

Dit is al de aller eerste dag van de zomervakantie. Geen school meer voor zeven weken. Alleen maar plezier met mijn vrienden, spionnen missies uitvoeren en goed trainen voor verspringen. Ik heb het zo best wel druk als je zo kijkt naar alles wat ik doe. Maar geloof mij, je went eraan en het is geweldig. Ik kijk naar de zijrand waar Mac staat. Hij steekt zijn duim omhoog. Ik glimlach en knipoog terug.

Ik en Mac worden zo elke dag weer betere vrienden. Ik denk dat Mac en Reve beter bij elkaar past dan Reve en Ymogan. Met haar gaat het trouwens ook geweldig. Nu Dylan en zij al drie maanden verkering hebben kunnen ze geen moment zonder elkaar. Met Elijah gaat het ook prima. Hij is net klaar met zijn examens. Ik was vergeten dat hij zijn examens vlak na het probleem met Daryl had. Gelukkig heeft hij nog wel tijd gehad voor het leren.

Ik was net klaar met het aantrekken van mijn spikes (schoenen met spijkers eronder waardoor je gemakkelijker kan rennen) toen ik geroepen werd voor het verspringen. Ik kijk Mac nog één keer met een grote glimlach aan. Hij zei gisteren nog dat hij ongelofelijk trots op mij is. Hij noemde mij de beste spion die hij kende.

Goede beste vriend of niet soms? Ik ga op de baan staan waar ik mijn aanloop voor verspringen moet sprinten. Ik concentreer mij op de zandbak ongeveer dertien meter van mij vandaan. Ik begin met mijn aanloop. Ik start met vijf grote stappen. Vervolgens maak ik vijf kleinere stappen waarin ik meer snelheid maak en daarna doe ik drie kleine hele snelle stapjes waardoor ik gelijk kon springen.

Ik probeer zo hoog mogelijk te springen. Ik ging natuurlijk zoals elke verspringster hier voor een nieuw persoonlijk record. Ik draai ergens midden in mijn sprong met mijn armen naar voren toe. Ik voel de grond onder mij en ik stort neer in het zand. Gelijk ga ik er aan de zijkant uit zodat ze kunnen beginnen met het meten van mijn afstand.

Ik kijk naar de zijkant van de verspringbak waar je meestal streepjes per meter kan zien. Ik kijk verbaasd. 'Ik heb sowieso een nieuw persoonlijk record.' Zeg ik blij. 'Reve Krist 7, 83.' Zegt de jury. 'Dat betekend dus dat jij gewonnen heb.' Hij kijkt mij trots aan. Ik spring ongelofelijk blij op en neer. Ik was vergeten te zeggen dat dit het NK is van verspringen. En er is zojuist bekend gemaakt dat ik de winnares ben!

Mac gaat onder de lijn vandaan en sprint naar mij toe. 'Reve, heb je gewonnen?' Vraagt Mac verbaasd. Ik knik blij. 'Oh mijn god Revie!' Roept Mac. Ik was ook vergeten te vertellen dat Mac zijn bijnaam voor mij 'Revie' is. Mac geeft mij een knuffel. Ik voel mijn glimlach veranderen in een verdrietig gezicht. 'Wat is er nou?' Vraagt Mac. 'Elijah, Kian en Dylan.' Zeg ik.

'Ik vind het gewoon een beetje jammer dat zij er niet bij kunnen zijn vanwege hun belangrijke spionnen vergadering.' Mac knikt. 'Maar ik weet zeker dat ze even hard zullen juichen als de filmpjes en foto's op mijn camera zien.' Zegt Mac. Ik kijk hem glimlachend aan. 'Heb je foto's gemaakt?' Vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. 'Maar ik heb wel je sprong op camera beeld staan.' Zegt hij.

Ik lach even. 'Maar wat met de foto's dan?' Vraag ik. Mac gaat naast mij staan en slaat zijn arm om mij heen. Hij richt de camera op ons en maakt een foto. Ik begin te lachen. 'Mac, je bent hilarisch.' Zeg ik. Mac kijkt een beetje om zich heen. 'Reve, ik denk dat je naar het podium moet daar.' Zegt Mac en wijst vlak achter mij waar allemaal mensen roepen.

'Geniet ervan, Reve.' Zegt Mac. 'Je verdient het.' Ik ren naar het podium toe en ga op de eerste plaats staan. Ik geef de tweede en derde plaats personen netjes een hand en ik zwaai naar alle mensen die vanaf de tribunen aan het juichen zijn. Ik zie de jury naar mij en de twee andere meisjes lopen. Ze geven ons netjes een hand en daarna zet ze de golden medaille om mijn nek.

Ik kijk de twee andere meisjes nog even aan. Ze kijken nieuwsgierig naar elkaar en beginnen dan zachtjes te lachen. Zijn ze nou echt zenuwachtig om met mij te praten? Ik begin ook te lachen. Ik hoor al dat het publiek minder geïnteresseerd is dus ik stap van het podium af. Ik loop naar Mac toe. 'Revie, je word gebeld.' Zegt hij serieus.

Ik kijk hem aan. Hij kijkt op mijn telefoon. 'Onbekend nummer.' Zeg ik als ik met hem mee kijk. Ik pak mijn telefoon uit Mac zijn handen en ik loop met hem naar een plaats waar het rustiger is. Overal was namelijk al geluid. Ik kijk met twijfels naar mijn telefoon. 'Wat als het slecht nieuws is?' Vraag ik. Mac en ik kijken elkaar aan. Ik zie duidelijk dat hij ook twijfelt.

Ik sleep het groene hoorntje naar rechts. Ik leg mijn telefoon tegen mijn oor aan. 'Met Reve.' Zeg ik. Mac gaat ook met zijn oor tegen mijn telefoon aan staan. 'Reve Krist, ik wist het wel.' Hoor ik met een onbekende mysterieuze stem. 'Ken ik jou?' Vraag ik zachtjes. Het is even stil aan de andere kant van de telefoon. 'Ja zeker, je weet wie ik ben.

We hebben elkaar al vaak genoeg ontmoet.' Ik kijk Mac zenuwachtig aan. Hij trekt precies hetzelfde gezicht als ik heb. Ik zie angst in zijn ogen. 'Ik kom je snel weer tegemoet Reve Krist.' Zegt de stem aan de andere kant van de lijn. Ik hang snel en paniekerig op. 'Weet je wie dat was?' Vraagt Mac bang. Ik knik. 'Ik weet het zeker. Zeg ik. 'Het is Clay van Escoot, de jongen van het Poison.'    

------------------------------------------------------

Hey allemaal,

Poison Is Back Everyone !!!

Dit word al deel 3 en ik weet dat ik het al vaker gezegd heb maar dit boek word niet al te lang en daarna zal het stoppen? Ik kom er later nog wel op terug. In ieder geval dit is tenminste het aller eerste hoofdstuk van het heel boek! Heeft Reve gelijk? Is het Clay? Is hij degene die toch wel weer leeft? Hij was toch dood gegaan door het Poison? Of is hij toch weer in leven?

Wat denken jullie?

Heeft Reve gelijk?

En wat vinden jullie van dat er een deel 3 is?

Laat alsjeblieft weten in de reacties. Dat maakt mij sowieso altijd heel blij en dan krijg ik betere motivatie om meer te typen ( Niet dat ik dat niet heb, ik ben gek op de Poison serie qua schrijven)

Vragen? laat mij weten. Ik beantwoord het zo snel mogelijk.

-YinYangLaraa