AFRAID TO FORGET YOUR INHIBITIONS?

----------------------------------------------------  

Dahil mas pinili ng lalaki na manahimik, hindi na ito kinulit pa ni Stepha. Nagpasya na lang siya na magpaalam dito para bumalik sa kanyang hotel. Pero dahilan lang niya iyon. Lalayo lang siya sa lalaki para malayang mkausap si Feliks tungkol sa nadiskubreng mansyon.

Tumayo na si Stepha mula sa kinauupuan at dumeretso na sa pinto pero pinigilan siya ng lalaki sa braso.

"You said you would like to write my story, you said people will love it because they will enjoy other's misery and pain."

"Yes," nahihiyang titig niya sa mga mata nitong matiim kung makatingin. "But, I think you are not yet ready."

"Just give me until tonight to get ready," tumahimik ito at tumitig muna sa kanya bago nagpatuloy. "I hope you'd stay the night in here,. Stay here as long as you like. My story isn't that long anyway."

Tumango lang niya at napatingin sa kamay ng lalaki na nakakapit sa kanyang braso. May higpit iyon na para bang mga tanikalang nakayakap sa kanyang balat na malamig at pirmi. Gayumpaman, hindi niya maipaliwanag kung bakit ganito ang pakiramdam niya sa pagkakahawak ng lalaki.

At gusto nito na magpagabi siya sa tirahan nito.

Gustong manikip ng kanyang dibdib sa kalituhang nadarama. Ganoon ba talaga kalakas ang dating ng lalaking ito sa mga babae? Kung totoo nga na binaliw ito ng pag-ibig, parang napakaimposible. Kahit sinong makakita sa gwapong iyon ay magkakagusto agad.

Damn, gwapong-gwapo na ba ako sa lagay na ito sa kanya?

"I'll just get my things in the hotel and come back here," aniya.

"Sure," he shrugged and confidently lead her to the door. Bago siya nakalabas ng pinto, hinatak siya pabalik ng lalaki at ginagap ang kanyang mga kamay.

The man spoke. "I'll prepare a grand dinner tonight. Would you like some Russian vodka? They are one of the best in the world, you know us Russians, we can handle strong drinks like that."

Napangiti siya. Isa sa mga gusto niya sa isang lalaki iyong hindi discriminative pagdating sa pagbanggit tungkol sa Russia. Someone who was proud of her mother country.

And what did he say? A grand dinner?

Ano'ng klaseng dinner? Candlelit dinner? Magkakaroon daw ng Russian vodka roon. 

"And--" the man added, caressing her hand as his gaze remained intently on her, "--would you like something French to go along with that?"

Oh, this man knew how to impress a girl upon first meeting. At parang ayaw umalis ng paningin nito sa kanya.

"I am just asking," mahina nitong tawa.

Sa pagtawa ng lalaki, mukhang... patay, patay na talaga siya.

He continued. "I'm just asking because I want to make sure you'll like tonight's dinner. I can afford to prepare something special, just let me know about it, okay? And maybe that will set a really good mood for me to tell my romantic yet tragic love story for your writing. How about that?"

Nahihiyang umiwas siya ng tingin. Bakit ba ganoon kasi kung tumitig ang asul nitong mga mata? Tila nanunuot, para siyang tutunawin.

"I... I just..." napatitig siya sa mga kamay ng lalaki na mahigpit na nakahawak sa kanya. Pinigilan niya ang sarili na mapabulalas sa salitang Ruso. First time lang kasi niya na mayaya sa isang pormal na dinner, sa isang grand dinner. Kung alam lang ng lalaking ito ang buhay na kinamulatan niya, ang kanyang mga pinagdaanan noon...

"Fine. I'll manage,"  bitaw nito sa kanyang kamay. "Just come back here before the sun sets. This jungle could be really, really dark and I don't open the lights outside my house."

Tumango na lang siya rito at sa isang hindi inaasahang pagkakataon, kinabig siya ng lalaki at bumulong ito.

"Looking forward to see you in a nice dress, looking prettier," and she felt his hand squeeze on her shoulder before releasing her, letting her finally leave. At first, she distanced without even looking back.

Nang lingunin ni Stepha ang lalaki, sinara na nito ang pinto ng bahay.

***

Nang makabalik na sa hotel, doon na kinausap ni Stepha si Feliks. Kinuha niya ang alarm clock na pinatong sa drawer at nilapag iyon sa kama bago siya dumapa. May maliit na camera ang alarm clock sa taas ng pabilog nitong oras na mapagkakamalang diyamanteng disenyo lamang. May pinihit si Stepha sa likuran ng orasan, malapit sa pang-ikot ng mga kamay nito kaya unti-unting natakpan ang mukha ng orasan at napalitan ng maliit na screen kung saan bumungad sa kanya ang mukha ni Feliks.

Feliks was older than her making him her senior. He looked strikingly intimidating and had a grey hair. He seemed to be sitting on a white pool bench, wearing a white flowery suit. Nasa kabilang isla lang ang lalaki, katapat ng isla kung nasaan ang hotel at ang mansyon na tinitirahan ng kanilang target. 

"Suot ko itong ballpen," taas ni Stepha sa collar kung saan nakasabit ang ballpen na may camera. "Nakita mo ba lahat?"

"No," seryosong tugon ng lalaki na tila hindi marunong makadama ng emosyon at patay ang grey nitong mga mata kaya lalong nagmukhang masungit. "For some reason, naputol na lang bigla ang signal nung nasa kalagitnaan ka na ng gubat."

"Oh," napayuko na lang siya, nagtataka kung bakit walang nahagip na signal noong nasa gubat siya. Malapit lang naman din ang lokasyon ni Feliks, nasa Pulau Sapi rin naman ito katulad niya, kaya bakit ganoon?

"So, what now?" usig nito. "Siya ba si Sloven?" 

Natigilan siya sa tanong na iyon ng lalaki. Inalala ni Stepha ang pinakita sa kanyang profile noon ng kanilang target. Iyon ang employee file ni Sloven Markov mula sa opisina ng GRU, at kahit sabihin pa na mas bata-bata pa ang hitsura roon ng lalaki, hindi niya pwedeng ikaila na itong-ito nga ang lalaking nakilala niya sa bunok.

But for some reason, she felt like she should not let Feliks know about that yet.

Sa oras kasi na malaman ng mga ito na si Sloven nga ang nakita niya, panigurado na hindi na mag-aaksaya ng oras ang kanyang mga kasamahan. Baka nga mamayang gabi ay sumama na ito sa kanya sa pagbalik sa parteng iyon ng isla para hulihin ito.

Ayaw naman ni Stepha na daanin ang lahat sa padalos-dalos. Gusto niyang alamin kung ano ang ikinabaliw ni Sloven Markov sa pag-ibig kaya ganoon ang pagkakakilala rito ng mga taga Pulau Sapi. At kung totoo nga ba iyon o para lang masigurado na walang makakatunton sa pinagtataguan nito.

Isa pa sa mga gusto niyang malaman ay kung ano ang intensyon ng lalaki para nakawin ang pinakamahalagang file ng Russian army. Gusto niyang malaman kung makatarungan nga ba na hulihin nila si Sloven Markov.

Because how could a charming and financially independent man like that be evil? Marahil may mabigat itong dahilan kung bakit ginawa iyon.

"Aalamin ko pa. Kaya makikitira ako sa kanya. Pumayag na kasi siya na isulat ko ang story niya."

Napatitig sa kanya ang lalaki sa camera. "Nakakapagtaka. Ang sabi ng mga taga-rito, galit siya sa mga turista at pinapalayo sa parte niya ng islang ito. Paano mo siya nakumbinsi?"

Tumaas ang sulok ng kanyang labi. "Sinabi ko lang na baka makatulong ang pagsulat ko sa love story niya para magkabalikan sila nung babaeng kinabaliwan niya."

"Weird," Feliks rubbed his chin, but just nodded. 

Alas-singko na ng hapon nang makabalik si Stepha sa paanan ng bundok na iyon kung nasaan ang batuhan at ang desired path papunta sa tinitirahan ni Sloven. Tiningala niya iyon at malungkot na napaisip kung bakit hindi man lang naisipan ng lalaki na sunduin siya roon at tulungan na bitbitin ang kanyang bag. Buti na lang at iisa lang ang kanyang dala-dalahan. Iniwan pa rin kasi niya ang ibang mga gamit sa hotel at kay Feliks na lang pinaubaya kung paano kokolektahin ang mga iyon.

Sinampa niya ang bag sa batuhan at inangat ang sarili hanggang sa tuluyang makaakyat na sa bundok.

Listen, wika ni Feliks sa suot niyang earpiece. Dahil hindi naman nakakasagap ng signal kung saan nakatira ang target natin, kuhanan mo na lang ng mga litrato gamit iyang ballpen mo. I-long press mo lang 'yung cap.

At dapat bukas ng umaga, pumunta ka sa mismong kinatatayuan mo ngayon, para makapag-report ka sa akin, maliwanag?

Tango lang ang kanyang tinugon. Alam naman ni Stepha na mula sa malayo ay nakikita siya ni Feliks na nakatayo na sa gilid ng bundok. Pinagpagan niya ang palda at nilabas mula sa bag ang pares ng puting high heels na babagay sa kanyang puting dress na humahapit sa kanyang katawan at hanggang itaas ng kanyang tuhod ang haba.

Sinadya talaga ni Stepha na magpaganda dahil bakit hindi? She was just a woman who highly value her own beauty. She looked weak and innocent in her straight hair, pearl earrings, tame make-up and white dress. Nang masuot na ang high heels, binitbit na niya ang bag at sinikap na makita ng mabuti at masundan ang desired path patungo sa mansyon.

Medyo madilim ang daan kaya napasinghap siya nang may biglang humablot sa kanya. Bumangga tuloy siya sa matipunong dibdib ng lalaki at nabitawan ang bitbit na bag.

Stepha inhaled the scent of the man-- musk and masculine. 

She heard Sloven's low chuckle as his hands slowly rubbed his hands on her arms, sending tingly sensations all over her. Hindi niya ito masyadong makita, pero sa tunog ng may kababaan nitong pagtawa pa lamang ay nakilala na niya ito.

"I thought I'll pick you up, I'm afraid you might get lost around here and need someone like me who knows the whole place like the back of my hand," titig nito sa kanyang mga mata.

Stepha lowered her head and smiled. "You're too hospitable, compared to what the people say about you."

"What do they say? That I am a crazy madman?" he in a jokingly manner.

"Yes," alanganin niyang tawa bago lumayo rito para damputin na ang kanyang bag.

Sumabay sa kanya ang lalaki kaya kumiskis ang gilid ng kamay nito sa kamay niya nang magkataon na sabay niyang dinampot ang bag.

"Let me," he spoke, making her let go of the bag.

Nang pasukin na nila ang mansyon, doon na lang nakita ni Stepha kung gaano kakisig ang ayos ng lalaki. Nakasuot ito ng puting long-sleeved polo na tamang-tama ang pagkakayakap sa maganda nitong katawan at puting pantalon. The buttons of his polo were open up to his mid-chest, revealing a little hint of his hard chest. His platinum hair was brushed up and she remembered his manly, musk scent earlier. Iniwan lang ng lalaki ang bag niya sa salas at sinamahan na siya papunta sa dining room.

"Oh, wait!" aniya at binalikan ang bag para kunin ang isang keychain na kabibe may nakasulat na Pulau Sapi. 

Kahit sabihin pa kasi na may hindi kagandahan siyang nakaraan, tinuruan naman siya ng namayapang mga magulang noon ng magandang asal. At isa na roon iyong nakakahiyang dumalo sa isang dinner nang wala man lang dalang kahit ano para sa kanyang bibisitahin. Kaunting pa-konsuwelo na rin iyon para sa pag-aabala nung tao na ipaghain siya ng makakain.

She stood in front of him and handed the keychain.

"A little something for you, because you invited me for this dinner and..." she almost forgot, "...and you finally allowed me to write your story. I believe, I am your very first guest here."

Tumaas lang ang sulok ng labi nito at binulsa na ang binigay niyang keychain.

"Thank you," anito bago siya sinamahan na sa dining room.

It was a fancy dinner, like what he promised. Napaawang na lang ang mga labi ni Stepha nang bumungad sa kanya ang maranyang table setting at ang dami ng mga pagkaing nakahain doon. Patay ang ilaw sa silid dahil may nakasindi namang mga kandila na nakalagay sa kulay platinum gold  na floor candle holders na may detalyadong disenyo na nakapaikot sa dining table.

Sloven snaked his arm around her waist and guided Stepha on her seat. Humiwalay ito para ipaghila siya ng upuan.

"Thank you," nahihiya niyang ngiti bago umupo.

Sloven occupied a seat beside her and murmured, "I hope you don't mind if I like to sit closer to you."

Parang nag-init ang kanyang pisngi sa bahagyang pagkiskis ng braso nito sa kanya habang umaayos ito ng upo.

"I don't mind," mahina niyang sagot.

At nagsimula muna sila sa tahimik na pagkain. Nang makakalahati na siya ay sinalinan na siya ng vodka ni Sloven.

"Just a little, hmm? Then you can tell me if you prefer red wine or white wine."

"I'm used to vodka," matapang niyang saad.

"Oh, really?" he chuckled in that low, manly seductive voice again.

"Oh, yes," she assured. Iyon ay dahil sa dati niyang trabaho, kung saan walang galang ang mga lalaking kinakandungan niya sa club at nage-enjoy na lasingin siya sa vodka.

Tumaas lang ang sulok ng labi nito. "If you say so." Pagkatapos ay dinampot na ni Sloven ang baso nito at napasinghap siya nang hilain ng isa nitong braso ang kinauupuan niya nang ganun-ganun na lamang, na para bang ang gaan lang niya. Hinila iyon ng lalaki palapit dito kaya naman nang malingunan niya si Sloven ay kaunti na lang ang distansya nila.

He confidently grinned, unashamed if she caught him staring at her as he lifted the rim of his glass to his lips. Sloven were all eyes on her as vodka slid between his lips. Nang ibaba na nito ang baso, hindi niya maiwasang mapatitig sa basa nitong mga labi na tila nag-iimbita bago iyon umunat sa isang ngisi.

"So, tell me, Stepha," he spoke, "how should I start with my story? From the very beginning, or should we have  a little prologue?"

"Well, I'd rather we talk about that when we are not drinking," mahina niyang tawa.

"Why? Afraid to forget?" lapit nito ng mukha sa kanya. Hawak ng kanan nitong kamay ang baso ng vodka nang pumihit paharap sa kanya, pinatong nito ang kaliwang braso sa kanyang balikat para maabot ng kamay nito ang kanyang baba.

His blue eyes stared at her lips, then her eyes.

"Afraid to forget your inhibitions?" his eyes sparked.

"Afraid to forget the story you will tell me," iwas niya ng tingin.

"Why?" May kakaibang hagod sa boses ng lalaki. Hindi niya malaman kung matagal na iyon at ngayon lang niya napansin, o dahil lang ba may kaunti na siyang nainom o dahil sa epekto ng vodka sa boses nito. "I thought you're used to vodkas. Therefore, you've got to have a strong tolerance with it, right?"

"Yes, but, we have to be realistic here that if I drink to much, that's going to happen!"

"I won't let you over drink, beautiful, don't worry," wika nito na may kaakibat na himig na tila may malisya.

And damn, he smiled at her, staring with eyes full of what seemed to be an admiration.

"You're so handsome," she could not help murmuring. "How come someone make you love crazy and heartbroken?"

"Fate doesn't spare the beautiful ones, you know," simsim nito ng alak kaya uminom na rin siya. "Maybe because, they look damn beautiful when they cry."

At tumaas na ang daliri ng kamay nitong nakahawak sa kanyang baba patungo sa pang-ibaba niyang labi. Napasinghap na lang siya sa mabagal na paglalaro ng hinlalaki nito sa kanyang labi na tila ba gustong iawang iyon ng kaunti.

Kung anuman ang init na nararamdaman ng kanyang katawan ngayon, sana dahil lang iyon sa hagod ng vodka na ininom niya.

"I bet you'd look beautiful too..." he murmured, as if lost in his fantasies as his eyes focused on her lips, "...when you cry my name out loud, Stepha."

Napaatras siya. "Sloven..."

Tumaas ang sulok ng labi nito. Something made his eyes spark.

"Lovely," he spoke lower in a softer voice as he inched closer, his eyes already had a dangerous stain in it.

Binaba na nito ang baso at dahan-dahang hinapit siya sa bewang para mas mapalapit pa rito. Tumitig ang lalaki sa kanyang mga mata at muling humawak sa kanyang baba. He tipped her chin up to meet the gaze from his blue eyes that looked like melted blue gems against the light of the candles surrounding them.

Ang kamay ng lalaki na kanina ay nasa bewang niya ay dahan-dahan nang dumudulas pababa. Humahagod na iyon sa kanyang hita bago dumulas sa pagitan niyon at humagod pataas. Napasinghap siya, hindi maunawaan ang sarili kung bakit hindi man lang makagalaw para labanan ito.

Nagtataka kung bakit ayaw niyang labanan.

Wala sa loob na naibagsak niya sa mesa ang hawak na baso ng vodka.

Sloven finally moved his hands all over her body-- caressing, groping and squeezing. Wala sa loob na naiawang niya ang mga labi, tila wala sa sarili na nakatitig sa mga mata nito. His lips parted upon reaching her breasts. His other hand went south and impatiently raided behind her panties. He felt her slit and rubbed it with his thumb gently.

"S-Slov..." hawak niya sa braso ng lalaki, hindi mapakali kung bakit nasasarapan siya sa ginagawa nito.

Dahan-dahang nagtaas ito ng noo at pailalim siyang tinitigan, patuloy pa rin ang paghagod ng hinlalaki nito sa kanyang hiwa habang nakaawang pa rin ang mga labi bago nagwika.

"Let's have another dinner, Stepha," he murmured as his tongue slowly licked his lips.

----------------------------------------------------  

Russian Influence:

** Based on my research on mixed websites, Russian men do not feel awkward about getting too physically close to a woman (even if he was not really into her). So if they appear aggressive, well... they naturally tend to be one. They can also be told if it makes a woman feel uncomfortable.

** Russian men were mostly traditional and taught to be gentlemen. They tend to carry women's stuff and such.

** It is a custom in Russia that a guest should have a little gift or anything to give to the host of the place where they were invited to have dinner, to party, etc. It is a sign of respect and shows they are grateful to be invited. That's why Stepha gave Sloven a keychain.

** Russian men (or men in general) who pose financial stability impresses a Russian woman.

----------------------------------------------------