STRANGERS IN MOSCOW

----------------------------------------------------

Habang nagmamaneho ay nararamdaman ko ang pagtitig sa akin ni Asja kaya naman hindi ko na natiis ang sarili na magtanong.

"Bakit ka nakatingin ng ganyan?"

"Sinisilip ko ang mukha mo."

I laughed lowly. "No way."

"Bakit ka nakamaskara?" harap niya sa akin, nakapatigilid ang sandal sa backrest ng kanyang kinauupuan.

"Bilyonaryo ako, baka makidnap for ransom ako kapag may nakakilala sa akin."

Narinig ko na rin sa wakas ang mahina niyang pagtawa. "Ulol."

Mahina lang ang naging tawag ko. Kababaeng-tao ulol na ang tinawag sa akin. Pero hindi ko makapa ang galit sa dibdib nung tinawag niya akong ganoon.

"Salamat," buntong-hininga niya, nakatutok lang ang mga mata sa akin. "Pakiramdam ko gagahasain ako nung lalaki kanina."

"Lasing lang iyon," wika ko para hindi na siya mag-alala pa para sa kung anu-anong bagay.

Pakiramdam ko ay matutunaw ako dahil titig na titig lang siya sa akin.

"Kahit ano ang gawin mo, hindi ko huhubarin itong maskara," paglilinaw ko na sa kanya sabay sulyap sa kanyang mga mata.

"It's okay," tila may naglalarong imahinasyon sa kanyang isip, she was blushing, her eyes were dilated with desire, her lips moved in secret wanting. I could feel it, like there was a transmitter connected in my system and she has the receiver, and vice versa. "Nakikita ko naman sa mata mo."

Iniwas ko na ang tingin sa kanya. I was wearing grey-colored contact lenses. Iyon kasi ang nagsisilbing tila proteksyon sa mga mata ko bago ipatong 'yung contact lenses na nakakapag-video record.

"Isa kang mapagpanggap," aniya. "Sasabihan mo ako ng ganoon kanina tapos heto at lumalapit ka sa akin."

Her hand stroked my thigh. Shit.

"Mali ba na ganito ang nararamdaman ko?" mahina niyang wika, sa boses na tila pinaos ng paulit-ulit na pag-angkin ko sa kanya kahit wala pa namang nangyayari sa amin.

"Walang mali," hinto ko sa sasakyan. Sa ganoong oras ng gabi ay wala nang katao-tao sa kalsada, wala nang mga officer at tulog na ang mga tao sa sari-sarili nilang bahay.

Nakahinto lang kami sa tapat ng intersection sa gitna ng kalsada nang harapin ko siya at hilahin ang kanyang kamay sa pagitan ng mga hita ko.

"You want real sex?" I asked, raw and primal, staring intently into her eyes.

"Yes, Sir," harap niya sa akin, ang kamay ay kusa nang gumagalaw, humahagod sa nakaumbok kong armas sa pagitan ng mga hita. Nagpakawala ako ng hininga nang bigla niya akong pigain doon.

Ang. Sarap.

I bit my lower lip and let her hand move as I unbuttoned my shirt. Ito siguro ang binalikan ko sa kanya, ang naudlot naming pagniniig. Ang pagsasanib namin ang kukumpleto sa gabing ito. Matapos kong maghubad ay tinanggalan ko na siya ng coat at hinila ang lahat ng kanyang kasuotan at initsa kung saan maiitsa.

Then I pulled down my pants, let my cock sprung out. We were quiet, afraid of being caught, only letting out gasps and heavy, exciting breathing as I placed Asja on my lap. She stroked my cock with her hands and I was glad to return the favor by thumbing on her clit. Pero tinapik niya ang kamay ko, ayaw niya raw mabaliw. Fine. I let her take charge. She stroked my length with her hands, she squeezed and jerked me off then slowly rode and moved her hips. Napatingala na lang ako sa sarap, nagpipigil na napahigpit ang hawak sa sumasayaw niyang mga balakang.

Kinabayo niya ako ng paulit-ulit na siyang dahilan ng pagkawala ng impit kong ungol at sigaw. Lalaki ako, ako dapat ang tahimik pero ibang klase talaga ang pag nginig ng katawan ko sa sarap na dulot niya sa akin. Halos sabay na kami kung huminga, kung kumawala ng singhap at sumigaw at umungol hanggang sa tuluyang kumawala na lahat ng kontrol at katinuan sa aking katawan.

My hands began wandering on her body-- caressing, stroking, squeezing. Her body against me, her breasts against my chest, so, so hot and warm. Then our eyes locked. I placed a finger on her parted lips, then my hand slid on her nape. Mariin ko siyang kinapitan sa batok sabay kabig para masunggaban ng mainit na halik ang kanyang mga labi.

Buong uhaw na tinugon niya iyon, hindi nagpapatalo ang kanyang galaw sa mga halik ko. Kung kaya ko siyang baliwin, ganoon din ang ginagawa niya sa akin. Our kisses made a smacking music in the car, followed by our heavy breathing and grunting as she continued riding on me, then swirling her hips, my cock following her direction.

Inupo ko na siya sa kanyang upuan at ini-recline para mapahiga siya. I placed her arm on top of her backrest and pinned the other hand with her palm pressed against the window. Pinaimbabawan ko siya at pinaulanan ng halik sa mga labi, sa pingi, sa leeg, sa dibdib, at sumipsip. Sumayaw ang kanyang katawan nang maingat kong hagurin ang pagitan ng kanyang mga hita, malikot na kiniliti iyon at pinasukan kaya walang gatol ang pagdulas ng ungol mula sa kanyang mga labi.

At nang mamasa na siya ay pumasok na ako.

"Ah!" liyad ng kanyang katawan.

Binagalan ko lang, kaya mabagal at mahaba ang naging kawala ng kanyang mga ungol.

Oh, ang sarap-sarap pakinggan.

Sarap na lalong gumutom sa akin imbes na magpakuntento. I began thrusting harder, moving faster to the point of literally pounding the fuck out of her sanity. I could see it in her eyes, I could hear it in the beauty of her moans.

"Sir!" nginig ng kanyang katawan sa una kong pagsagad sa kanya.

Kaya humugot ako at niyakap siya sa mga bisig ko bago dahan-dahang kinaladkad sa loob niya ang kahabaan ko at dahan-dahan din na sumagad. And her body trembled beneath me followed by her soft moan.

Fuck, that was the best feeling ever.

How she trembled because it made her feel so good. At kahati ko siya sa damdamin na iyon, sa sarap na tila nanunuot sa kaibuturan ng pagkatao ko.

At pinakawalan ko na lahat ng inhibisyon sa aking katawan. Hinalikan ko siya ng mariin sa mga labi at inarko na ang aking katawan. Kinawit ko ang mga binti niya sa aking braso para malaya siyang baunan, maulos at mabayo. Pabilis ng pabilis ng pabilis.

Habang bumibilis kami ay tila ako naghahabol ng takbo paakyat sa rurok. I never saw my peak before, I only knew Asja had it, I could have gone to that fucking club before.

Her hands slid on my skin, on my back on my shoulders, on my arms... they slid and stroked and gripped and her nails scratched deliciously good, making me grunt and moan against the skin of her neck.

"Ah! Ah! Ah!" palakas ng palakas niyang ungol na nahahaluan na ng pagsigaw hanggang sa isalpok ko na ang sarili ko ng buo at nanlambot na ako sa pagsabog ko.

I lifted my head and was more proud and happier when I saw a smile from her lips, stretching wide in pleasure, her eyes watery and glittery with bliss. She looked so happy in my arms.

And magically, it made me feel happier.

Humihingal pa siya nang lapatan ko ng halik ang kanyang mga labi.

"Itatakas mo ba ako?" narining kong paos niyang tanong nung nakapagbihis na kami.

Hindi pa ako nagmamaneho noon ng sasakyan. Nakatirik pa rin kami sa gitna ng kalsada. Pagod na napahawak na lang ako sa manibela at inalala kung anong klase ako ng tao.

Nasa isa akong misyon at... at kung iniisip ni Asja na itatakas ko siya sa club para ituloy itong namamagitan sa amin...

Mahirap.

Then I glanced at her, looking down on her lap sheepishly. That night, I made a promise that when my risky life as an agent is over, that would be the day that I would fall in love with her again-- then, would never let go of that moment.

Tumaas lang ang sulok ng labi ko. "Hindi ako ang taong iyon." Tinutok ko ang mga mata sa kalsada. "Pero kung makakahanap ka ng pagkakataon na iwanan ang buhay na ayaw mo, take that opportunity. Buhayin mo ang buhay mo sa paraang gusto mo, huwag mong pipilitin ang sarili mo na gawin ang isang bagay kung labag sa iyong kalooban. At doon ka lang tunay na magiging masaya..."

"Sa tingin mo ba," ipit niya ng hibla ng buhok sa likod ng kanyang tainga, "magiging masaya pa ba ako? Ikaw nga, ayaw mo akong iuwi. Ayaw mo sa babaeng katulad ko. Iyong gamit na at."

Gusto ko siyang patahimikin at baguhin ang isip tungkol doon. Pero pinasya ko na huwag na lang.

"Babalik ka pa ba sa club?"

"Hindi na," mahina kong wika. Pero panatag dahil alam ko na sa susunod na mga araw, kapag naayos na ang mga ebidensya na nai-video ko tungkol sa Rampage, magsisimula na ang pag-raid sa ilegal na club na iyon.

Magiging malaya na si Asja.

"Bakit ka ba napasok sa ganito?"

Yumuko siya. "Dahil kay Mama."

"Ditch her."

She gave me a helpless look.

"Kung mahal ka niya, hindi niya iyan gagawin sa iyo. Sumama ka sa mga taong nagmamahal sa iyo. Hindi kailangan na pareho kayo ng dugo at laman, hindi sa ganoon nasusukat ang pagmamahal. Ang nagmamahal ay isinasaalang-alang ang ikaliligaya mo."

"Hindi kakayanin ng konsensya ko," pagod niyang wika pagkasandal. She sniffed, looking emotionally tortured all of a sudden. "Kahit na ilang beses na akong nagagalit sa kanya dahil sa alak at droga niya inuubos ang mga komisyon ko sa club... nanay ko siya at..."

"Ano ang gusto mo, siya ang bumagsak o dalawa kayong pupulutin sa lupa?" mariin kong wika.

"Kung makakaahon ka, matutulungan mo pa siya na makaahon sa lusak. Pero kung isasama mo ang sarili mo sa pagkakabaon niyang nanay mo sa lusak, walang mangyayari sa inyong dalawa."

At binuhay ko na ang makina ng sasakyan.

"Hindi mo kailangan ng magtatakas sa iyo na lalaking mayaman. Gamitin mo ang talino mo para maalis ka sa impyernong iyon."

Malungkot sa damdamin noong pinanood ko ang pagpasok niya sa isang gusali ng apartment na tila nasunog lang dati at inayusan ng kaunti para matirahan ulit. Kalawangin pa ang gate.

Habang pinapanood ko ang kanyang paglalakad palayo, tila sumasaliw ang awitin ng Moscow Nights. The poetry of that song, fitted that one night to what happened to us.

And it had been like that ever since, every time I remember that night... my first night with Asja.

That Moscow night.

Her fragile figure pulled the coat tighter around her body, her honey blonde hair looked like tame gold, with few strands dancing with the gentle cool breeze.

I could see her beauty, yet it was so hard to make a poem about that...

About a beauty that is beyond words.

I, Aleksandrovich Sokolov, let her leave as dawn began breaking across the darkened sky.

Naging tahimik na ang pagmamaneho ko pabalik sa GRU, ni hindi ko man lang naisipan na buksan ang radyo dahil sa lalim ng pag-iisip ko.

Sa galit ko kanina nabanggit ko ang Alye Parusa, isa sa mga kwentong binanggit sa akin ni Anya noong nanood kami ng paglayag ng pulang bangka na iyon sa St. Petersburg dahil sa White Night Festival.

Ang kwento ng Alye Parusa ay tungkol sa isang babae, si Assol na sa kabila ng pangungutya at pangmamaliit ng mga tao sa kanyang pangarap na may darating na isang prinsipe na nakasakay sa pulang barko para iligtas siya ay nanindigan pa rin at naniwala na darating ang panahong iyon.

Sana dumating na iyong akin, Kuya, para hindi na puro sopas ang kinakain natin, sabi noon ni Anya. Kaya ginawa ko ang lahat para patunayan na hindi niya kailangan ng prinsipe para matupad ang kanyang pangarap.

At ganoon din si Asja. Umaasa na may lalaking magliligtas sa kanya.

I lowered my eyes.

Marahil ganoon nga yata ang kalakaran sa mundo. Minsan, kakailanganin pa rin natin ng tulong mula sa ibang tao.

At matapang sila sa pag-amin sa bagay na iyon, na minsan, kailangan ng isang tao ng tulong mula sa iba. Kasi ako, sinasarili ko lang ang lahat. Takot lagi na magpakita ng kahinaan o kakulangan. Pinapalabas ang paghingi ng tulong minsan bilang isang utos para magmukhang malakas pa rin.

Naputol ang pagmumuni-muni ko nang madatnan sa tapat ng gusali ng GRU si Sir Gregori. Mukhang nabagot na siya sa paghihintay sa akin. He wore a black coat as I halted the car and rolled down the window.

Umikot siya at inokupa ang upuan sa tabi ko. Kumunot ang noo niya at umikot ang mga mata sa paligid.

"Parang may kakaiba," mahina niyang bulong bago binuksan ang radyo. "Parang ang init dito o amoy-pawis ba iyon?"

"Sir Gregori--" paos kong wika na sinundan ng pagkawala ng boses ko at doon na sumundot ang pananakit sa aking lalamunan.

Napamura tuloy siya at pinitik ang baba ko patingala para sipatin ang aking lalamunan. Tila kinapa niya roon ang voice chip na nagdidistort sa boses ko para mag-iba ang tunog.

"Bumahing ka ba ng malakas? Sumigaw?" nag-aalala niyang tanong sa akin. "Parang na-dislocate 'yung chip. Did you grunt? Grunting sort of scratches the throat, damn it, Sloven."

Sa pag-aalala niya, si Sir Gregori na ang pumalit sa manibela para madala ako sa malapit na ospital.

It took me days to recover after the removal of the voice chip. Medyo kinabahan din ako dahil akala ko hindi na maibabalik ang boses ko.

I advised Sir Gregori to coordinate with Asja. Dinahilan ko na pwede kasi siyang maging informant para maipasara ang Rampage. At dahil may panibagong misyon na siyang in-assign sa akin, ginawa ko lahat ng pagpupumilit sa kanya para maipasok si Asja sa GRU bago ako umalis. I even came to the point that I threatened him. Kapag hindi niya pinasok si Asja, patatagalin ko siya sa paghihintay ng resulta sa misyon ko sa Crimea. 

At bakit ko pinilit na mapasok siya sa GRU?

Iyon ay para hindi na siya maipasok pa ng nanay niya sa kung saan-saang club. Hindi ko naman kasi alam kung tumanim sa utak niya ang mga sinabi ko. Sa dami ng kasi ng trabaho, doon pa niya sinisiksik ang sarili.

O marahil gusto ko siya makita ulit?

Makasama?

Hmm, maangkin?

Bakit ang hirap ipaliwanag ng pag-ibig?

Parang lintik na nga na tatama sa iyo nang wala kang kamuwang-muwang, hindi mo pa lubos na maisip kung bakit sa dami ng pwedeng tamaan ay ikaw pa.

Pagkatapos niyon ay nakikibalita na lang ako kay Sir Gregori. They managed to raid the club, with the help of Asja, informing them about the operation and the schedules and the people behind it.

I escaped from my mission that time in Crimea just to drop by GRU and see her being welcomed as a new agent.

And as she stepped in, my heart knew she already changed.

She gained confidence, she gained a stronger fighting spirit. Nakita ko iyon sa kakaibang kislap sa mga mata niya, nakita ko iyon sa tindig niya na tila hindi magpapaapi, nakita ko iyon nung tumama ang paningin niya sa akin, tila nangingilalang inihilig ang ulo bago ako inirapan.

Ah, mukhang nadala na siya sa mga lalaki sa Rampage at nagka-impression na agad siya sa akin na tipo ng lalaki na tulad nila na pala-tambay din sa mga stripclub at puro paglandi sa mga babae ang alam.

I just shrugged my shoulders about it.

Wala eh, may ganoon na akong reputasyon sa GRU din naman.

But I smiled wider upon knowing that although we were still far, she was still at arm's length from me. I get to see her in GRU anytime, growing fiercer, more determined and sculpting her fighter persona. Lahat ng mga nagmamaliit sa kanya dahil sa kanyang nakaraan? Hindi siya tumiklop sa mga iyon.

That's my Asja.

Braver now.

Masaya na ako na makita ang ganoong klase ng katatagan sa kanya.

Pakiramdam ko ay malayo na siya sa babaeng nagtitiis sa Rampage, naghihintay na may sumagip sa kanya at umiiyak sa isang sulok sa kalsada malapit sa eskinita niyon.

Natutuwa na lang ako kapag iniirapan niya ako, kapag nagagalit siya sa akin, kapag ginagawa niya ang magagawa para lang matalo ako sa paningin ni Sir Gregori na siyag ka-coordinate niya sa pag-raid sa Rampage.

At para sa akin, wala na siyang kailangan pa patunayan. Hindi niya dapat patunayan na nararapat siyang iligtas, na nararapat siya dahil si Asja mismo ang nagligtas sa kanyang sarili. Siya ang mismong nakipag-cooperate kay Sir Gregori, siya ang tumulong sa kanyang sarili. Iyon ay sa tingin ko lamang.  

Natutuwa ako dahil kahit ganoon, pinapansin pa rin naman niya ako.

At ang nakakatuwa pa roon, sa sobrang inis niya sa akin, panigurado na hindi na ako mawala-wala sa kanyang isip.

Okay na ako sa ganoon. Ayoko naman kasi na mahalin niya ako dahil sa mga ginawa ko para sa kanya. Gusto ko na matutunan niya iyon, at dumating ang damdamin na iyon dahil sa hindi niya maipaliwanag na dahilan. Hindi iyong mamahalin niya ako dahil ako ang prinsipe na nakasakay sa pulang barko na pinapangarap niyang magliligtas sa kanya.

Wala na siyang kailangan pa na patunayan. Ngunit nakakatuwa. Lalo akong humanga sa utang-na-loob na kanyang pinakita at pagpupursige na mabuhay ng marangal at mas mabuti.

At mananatili itong lihim. Ayoko magkaroon siya ng dahilan para mahalin ako. Para hindi niya malaman kung ano ang dahilan na kailangan niyang alisin para mahalin ako.

Dahil gusto ko na mahalin niya ako ng walang katapusan.

Iyong pagmamahal na hindi niya magagawan ng paraan kung paano aalisin iyon sa kanyang puso at buong sistema.

'Yung ganoong pagmamahal, lintik na iyan.

Ang haba-haba na ng naalala ko, eh ang sinusulat ko lang naman ay itong pinuntahan niya ako sa Malysh bar at tinanong ko siya kung ano ang pakiramdam ng tunay na sex dahil gusto ko lang malaman kung pareho ba kami ng perception tungkol doon at--

"Walanghiya ka," lumuluhang taob niya sa diary sa keyboard ng laptop at hindi na tinapos pa ang pagbabasa niyon.

Sinubsob saglit ni Asja ang mukha sa sariling mga palad at umiyak ng umiyak.

Hindi niya maipaliwanag ang hiya, saya at lungkot na naghalo-halo na sa kanyang dibdib. May parte ni Asja na gustong patayin sa bugbog si Sloven sa ganitong klase ng paglilihim na ginawa ng lalaki, pero nangibabaw ang nag-uumapaw na pagpapasalamat at kung gaano niya gustong humingi ng tawad dahil nahihiya siya sa mga tinarato niya rito noon.

Inayos na ni Asja ang sarili at binalik ang diary sa pahina na iniwan ni Sloven na nakabuklat bago ulit pinatong iyon sa laptop. Nang makapag-ayos ay tila maluluha na naman siya nang makita ang pagpasok ni Sloven mula sa labas.

He walked like a dream, platinum-blonde hair, strong, confident strides and a charming smile as his blue eyes shimmered. Sloven cocked his head to the side, forehead creased at seeing her teary eyes.

"Ayos ka lang ba?" tanong nito tulad noong una nitong pagtikim sa kanya.

Ngunit ngayon ay ang orihinal na nitong boses na mababa at masuyo ang gamit habang nag-aalala ang mga mata na nakatutok sa kanya.

Maingat siyang tumakbo at sinugod ito ng yakap. Pinugpog ng halik sa mukha, sa pisngi at naging mariin sa mga labi. As they lips parted, tears streamed down her cheeks.

"Hey," haplos nito sa kanyang pisngi, naguguluhan at alanganin na ang naging ngiti. "Ano ang nangyari?"

"I'm just happy!" natatawang iyak niya habang nakatitig sa mga mata nito.

She cupped her hands against his face, imagining him black haired and wearing a black mask.

Nah, he looked better this way, who he really is-- platinum blonde, blue-eyes, devastatingly gorgeous and loving.

"Bakit?" naluluhang ngiti nito sabay haplos sa kanyang tiyan. "Sumipa ba si--" he got lost for words, not knowing what to call their baby. "Si... Siya?"

Nginitian lang niya ang lalaki. "Let's call her Siberia Aleksandrovna Sokolov."

"Sure," sandal nito sa kanyang ulo sa dibdib nito. She felt Sloven's hand carefully clutch her hair then stroke its strands with his fingers. "Sure, my Asja, my Vasil'yevna, my soon to be wife."

At humalik ito sa tuktok ng ulo niya kasabay ng paghagod ng isa nitong kamay sa kanyang braso.

---------------------------------------------------- 

AN

Epilogue on the next page <3

Love,

ANA xoxo