Zwą mnie lalkarzem

Moje palce chude i moje ręce poplamione mymi łzami

Do lalek którymi steruję

Moimi nićmi i snami.

Uciekasz, ale co ci to da?

Kim tak na prawdę jestem, wiem tylko ja.

Bądź moją lalką!

Zwą mnie lalkarzem

Nie mam nikogo, jak Ty.

Nikt nie dostrzegł wartości mojej przyjaźni

Ale na końcu i tak nazywają mnie przyjacielem

Z nitkami i snami.

Pieśń ma rozbrzmiewa po pokoju.

Boisz się? Przeraża cię to?

Nitki, niczym pajęczyny, wiszą na ścianach.

Zbliżają się.

Zwą mnie lalkarzem

Moje ciało mroczne i głodne złote oczy

W nich nikt nie jest samotny.

Z nitkami i snami.

Powinnaś być moją przyjaciółką.

Ciemność rozświetlają moje błyszczące, złote oczy.

Zostańmy przyjaciółmi...

Och... za późno.

Jesteś lalką...

Zwą mnie lalkarzem

Moje palce chude i moje ręce poplamione mymi łzami

Do lalek którymi steruję

Moimi nićmi i snami.

Nici i sny.

Tylko to zostaje,

mojej małej lalce.

Już nie płacz.

nie jesteś sama.