Tracić to zyskać coś nowego. Uciekamy w swoje myśli i chowamy się w nich jak w ciemności, która sięga po nas od dawna. Na zewnątrz staramy się brać przykład z innych i nie dawać po sobie poznać niczego, co mogłoby zaburzyć naszą równowagę. Prowadzimy normalny tryb życia, choć dla nas nie wydaje się on normalny. Szukamy wyjaśnienia każdej zmiany, jaka zajdzie w naszym życiu.

Pragniemy istnieć, czy być? 

Chcemy, by świat o nas usłyszał. Chcemy skupić jego uwagę na sobie, by to on mógł za nas żyć. Bez względu na to, czego chcą inni. Czasami odsuwamy od siebie myśl, że ranimy inne osoby w naszym otoczeniu. Sprawiamy, że to one czują się mniej ważne niż my. Gdy te osoby odsuwają się od nas szukamy powodów, dlaczego to zrobiły. Często dochodzi do kłótni, w których dopiero sobie uświadamiamy, jaki błąd zrobiliśmy, ale czasami już wtedy jest za późno, by wszystko odwrócić. Naprawić. 

Odczuwamy wiele emocji. Niektóre są ze sobą sprzeczne, niektóre komponują się za sobą nad wyraz świetnie. Dążmy do tego, by w swoim krótkim, czy długim życiu, zawrzeć, jak najwięcej. Co jest więc najważniejsze? Wiele osób zdaje sobie to pytanie i każdy ma inną odpowiedź. Jedni podają miłość, inni przyjaźń, a inni jeszcze rodzinę. Czy mają rację? Oczywiście. Nie sposób pojąć, co tak naprawdę jest najważniejsze, ale z pewnością każdy ma rację. 

Szukajcie tego, co Was uszczęśliwi.