*Θα ανέβαζα αργότερα κεφ. αλλα  επειδη καποιοι είστε μωράκια και πάτε σχολείο και επειδή ανεβάζω αργά σχολιάζετε ότι δεν κοιμαστε για να διαβάσετε αυτή τη βλακεία και εγώ νιώθω ασχημα*

Τελικά το να μείνω με τον Jun ηταν μια πολύ καλή επιλογή.

Με προστατευει και ομολογώ ότι η παρέα μαζί του είναι άκρως ευχάριστη.

"Πήρες τηλέφωνο τη μητέρα σου για να δεις αν σου έστειλε και άλλο γράμμα;" με ρώτησε ανήσυχα ο Jun καθώς καθόμασταν στον καναπέ

"Την ρώτησα και μου είπε ότι δεν έχει σταλεί τίποτα. Μάλλον ο... δολοφόνος έχασε τα ίχνη  μου" είπα και χαμογέλασα για να καθησυχάσω τον άντρα

"Μην ανησυχείς Junhee ολα θα πάνε καλά" αποκρίθηκα και χάιδεψα απαλά το πόδι του άντρα

"Και αν κάτι συμβεί και δεν είμαι κοντά σου για να σε σώσω;" ρώτησε ο Jun και με πλησίασε

"Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε υποθέσεις" είπα ψυχρά

"Πως γίνεται να μην βασίζομαι σε υποθέσεις; Η προηγούμενη μου υπόθεση, ότι ο δολοφόνος θα αλλάξει μοτίβο αποδείχτηκε αληθινή!" Είπε εκείνος αγανακτισμένος.

Ύστερα ξεφυσηξε και με αγκάλιασε.

"Δεν θέλω να πάθεις κάτι. Δεν θα το αντέξω" είπε ο άντρας και εγώ χαμογέλασα γλυκά

Θα τον διαβεβαίωνα ότι δεν θα παθαινα τίποτα αλλά εκείνη τη στιγμή το κινητό μου άρχισε να χτυπάει.

Έσπασα γρήγορα την αγκαλια μας και άρπαξα το τηλέφωνο μου που βρισκόταν πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού.

Δέχτηκα βιαστικά τη κλήση και τότε παρατήρησα ότι το άτομο που με καλούσε ήταν η Alisia.

"Γειά! Τι έγινε και τηλεφωνείς τέτοια ώρα;" ρώτησα και ακούστηκε η τρεμάμενη φωνή της κοπέλας από την άλλη γραμμή

"Με...με βρήκε ο δολοφόνος! ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΝΑ ΤΡΈΞΩ ΚΑΙ ΕΚΕΊΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΉ ΕΠΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ. ΤΟ ΠΟΔΑΡΆΚΙ ΜΟΥ ΠΟΝΆΕΙ" είπε βιαστικά η κοπέλα και εγώ στάθηκα ακίνητη επειδή δεν καταλάβαινα τίποτα από αυτά που μου έλεγε

"Μήπως γίνεται να μου εξηγήσεις πάλι τι έγινε;" ρώτησα και άκουσα τη βαριά ανάσα της Alisia

"Βγήκα έξω από το σπίτι μου επειδή ο σωματοφύλακας είπε ότι είχε έρθει ένα γράμμα για εμένα. Έτσι βγήκα και εγώ έξω και μου είπε ο σωματοφύλακας ότι κάποιος ταχυδρόμος μπηκε στην είσοδο και ρώτησε αν ζούσα εδώ, έπειτα άφησε το γράμμα και έφυγε"

"Για αυτο πήγα στην είσοδο για να δω το γράμμα και με το που άνοιξα το γράμμα παρατήρησα ότι έμοιαζε αρκετά με τα γράμματα που λάμβανε η Jisoo! Στο γράμμα ο δολοφόνος  απλώς έλεγε ότι θα μας βρει και ότι πρέπει να σταματήσουμε να κρυβόμαστε. Ε και εγώ φοβήθηκα και ας πούμε ότι έτρεξα λιγο για να ανέβω τις σκάλες και έπεσα. ΑΧ ΕΙΜΑΙ ΝΕΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΆΝΩ" φώναξε η Alisia και κοίταξα τρομαγμένη τον Jun

"Πήγες στο νοσοκομείο;" ρώτησα και η κοπέλα έκανε μια παύση για να ανασάνει

"Ναι . Μένει μαζί μου για λίγες ημέρες ο Minho και τώρα με πάει στο νοσοκομείο. Είναι και ο σωματοφύλακας μαζί μάς" είπε η Alisia και προσπάθησα να προσπεράσω το γεγονός ότι μαζί της βρίσκεται ο Minho

"Θα μιλήσω με τον Junhee και θα σε ξαναπάρω τηλέφωνο" είπα και έληξα τη  κλήση

Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν και τα αισθήματα φόβου που είχα πριν λίγες ημέρες εμφανίστηκαν πάλι.

"Ο...Ο δολοφόνος. Μάλλον με ψάχνει και τώρα  προσέγγισε την Alisia" ψέλλισα τρομαγμένη και ο Jun γουρλωσε τα μάτια του

"Πες μου τι έγινε ακριβώς. Θα τη βρω εγώ τη λύση" είπε ο Jun σοβαρά

"Είσαι σίγουρος ότι είναι καλή ιδέα;" ρώτησα τον Jun καθώς τον κοίταξα στα μάτια

"Δεν έχουμε και άλλη επιλογή. Πρέπει να συναντηθούμε με την Alisia και τον Yugyeom για να δούμε πόσα άλλα μέτρα προφύλαξης θα πάρουμε" είπε ο Jun καθώς κατεβήκαμε από τη μηχανή του

"Εξάλλου θα ειμαι και εγώ μαζί σας οπότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Επίσης θα βρίσκεται στην εξώπορτα του Yugyeom ο σωματοφύλακας του και θα μας προστατεύει" είπε ο Jun και χαμογέλασε

Κοίταξα το σπίτι του Yugyeom και αναστέναξα. Αντί να κλειδωθω στο σπίτι του Jun θεώρησε ότι θα ήταν καλύτερο να συναντηθούμε όλοι μαζί.

Ο Jun μου έπιασε το χέρι και με φίλησε απαλά στα χείλη.

"Δεν θα αφήσω κανένα να σε πειράξει" είπε ο άντρας και εγώ χαμογέλασα

Πάντα έχει ένα τρόπο και με καθησυχάζει.

Μπήκαμε στην είσοδο του σπιτιού του Yugyeom και τοτε το κινητό του Jun άρχισε να χτυπάει δυνατά.

"Είναι ο θείος μου" είπε ο άντρας και έσμιξε τα φρύδια του

Δέχτηκε τη κλήση και επικράτησε για ένα λεπτό ησυχία. Ο Jun με κοίταξε τρομαγμένος και το πρόσωπο του σκοτείνιασε.

Όταν απομάκρυνε το κινητό από το αυτί μου, ξεροκαταπιε αδύναμα και μίλησε σιγανα.

"Ο θείος μου ήταν.... βρήκε το καινούριο όνομα του Minkyu. Πρέπει να πάω στο γραφείο του για να μάθω ποιος είναι. Είμαστε πολύ κοντά Irene θα τον βρούμε!" Είπε ο άντρας και ένιωσα τα πόδια μου να κόβονται

Τόσος καιρός που απλά ψάχναμε… επιτέλους ήρθε η στιγμή που όλα θα τελείωναν. Που θα ένιωθα πια εντελώς ασφαλής.

"Πήγαινε μόνη σου επάνω και πες στον Yugyeom να κλειδώσει τη πόρτα.  Θα προσπαθήσω να μην αργησω" ειπε ο Jun και χωρίς να με χαιρετήσει απομακρύνθηκε από κοντά μου και έτρεξε προς τη μηχανή του

Ναι αλλά αν γίνει κάτι τώρα που λείπει ο Jun;

Επίσης θα είναι άβολο να είμαι μόνη με τον Yugyeom. Όταν είναι και η Alisia εκεί, δεν έχω θέμα αφού εκείνη φαίνεται να έχει δεθεί μαζί του. Εγώ όμως δεν τον γνωρίζω τόσο καλά για να νιώθω εντελώς ανετα.

Η Alisia είπε ότι θα αργήσει στο νοσοκομείο και ήδη προετοιμαζομαι να ακούσω τη γκρίνια της.

Απλά το πόδι της έσπασε.

Δεν τρέχει η ζωή της σε κίνδυνο .

Έφτασα στην εξώπορτα του Yugyeom και παρατήρησα ότι ο σωματοφύλακας έλειπε .

"Δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ ο σωματοφύλακας;" σκέφτηκα και χτύπησα διστακτικά το κουδούνι

Ο Yugyeom καθυστερούσε να ανοίξει και εγώ άρχισα να ανησυχώ ακούμπησα τη πόρτα και δεν ήταν κλεισμένη καλά οπότε κατάφερα να μπω μέσα στο σπίτι.

Στο σαλόνι επικρατούσε χαμός και ένα χαλί ήταν τυλιγμένο στην γωνία του τοίχου.

"Yugyeom...ήρθα! Που είσαι;" φώναξα αλλά δεν άκουσα καμία απάντηση

Έλεος αυτό το παιδί .

Έχει να ανοίξει έναν αιώνα τα παράθυρα του σπιτιού του και το σπίτι έχει μια απαίσια μυρωδιά.

Πλησίασα τα τεράστια παράθυρα και άνοιξα το ένα .

Τότε ακούστηκε η φωνή του Yugyeom και εγώ γύρισα τρομαγμένη το κεφάλι μου.

"Με τρόμαξες! Γιατί δεν άνοιγες τη πόρτα;" ρώτησα και ανοιγοκλεισα έκπληκτη τα μάτια μου

"Έβαψες τα μαλλιά σου;" ρώτησα και παρατήρησα τα μαύρα μαλλιά του αγοριού

Ήταν λες και μπροστά μου αντίκρισα έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο.

Ποτέ δεν είχα δει τον Yugyeom με σκουρα ρούχα και μαύρα μαλλιά.

Εκείνος απλά με κοιτούσε χωρίς να απαντήσει, άρχισα να νιώθω άβολα και έτσι αποφάσισα να κουβεντιάσω έστω και λίγο.

"Θα στο είπε κιόλας ο Jun αλλα πρέπει να δούμε πώς θα προστατευτούμε" είπα και το αγόρι απλώς με κοιτούσε χωρίς να απαντάει.

"Η Alisia θα έρθει αργότερα" είπα άβολα. Ο Yugyeom δεν απάντησε ξανά. Μονάχα ξεκίνησε να με πλησιάσει, αργά αργά, χωρίς να πάρει τα μάτια του από πάνω μου.

"Που ήσουν τόσο καιρό;" ρώτησε ο Yugyeom και εγώ τον κοίταξα μπερδεμένη

"Στο σπίτι του Jun. Μα αφού στο είχαμε πει" είπα και ο Yugyeom με πλησίασε ακόμη πιο πολύ. Τώρα ήταν σε απόσταση αναπνοής από εμένα, το πρόσωπο του τόσο κοντά στο δικό μου.

Το βλέμμα του σκοτείνιασε και το αγόρι χαμογέλασε. Προσπέρασε τα μάγουλα μου και αφού έβαλε μια τούφα πίσω από το αυτί μου, μπορούσα να ακούσω την σιγανή ανάσα του.

"Σε έψαχνα. Αλλά ευτυχώς η μοίρα σε έφερε σε μένα, μια και μοναδική μου..." ψέλλισε ο Yugyeom στο αυτί μου