Ποιός θα το περίμενε ότι θα βρισκόμουν έξω από τη πόρτα του σπιτιού της Irene και θα ήμουν πιο αγχωμένος και από τότε που είχα πρωτο ξεκινήσει να εργάζομαι στην αστυνομία.

Χτύπησα αγχωμένος τη πόρτα και μπροστά μου εμφανίστηκε μια όμορφη- αρκετά νεα- γυναίκα που έμοιαζε πάρα πολύ με την Irene.

"Γεια σας " είπα άβολα και η γυναίκα με κοίταξε περίεργα

"Τι θα θέλατε;" ρώτησε η γυναίκα καθώς σκούπισε τα χέρια της στη ροζ ποδια που ήταν τυλιγμένη γύρω από τη λεπτή της μέση

"Ήρθα για-" προσπάθησα να πω αλλά ακούστηκε η φωνή της Irene  από το διάδρομο του σπιτιού

"Γρήγορα ήρθες" είπε η κοπέλα και πλησίασε πιο κοντά στη μητέρα της. Ένιωσα πως η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο με το που την είδα.

"Τον ξέρεις τον κύριο;" ρώτησε η γυναίκα και η Irene έγνεψε καταφατικά

"Ειναιτοαγοριμου" είπε η κοπέλα γρήγορα και η μητέρα της την κοίταξε στα μάτια

"Bae Joohyun εξηγήσου τώρα " είπε η γυναίκα και κούνησε τη κουτάλα που κρατούσε στα χέρια της.

Η Irene έπαιζε νευρικά με τα δάχτυλα της καθώς κοίταζε στο πάτωμα. "Ο κύριος…είναι το αγόρι μου και θα πάω να μείνω  για λίγες ημέρες στο σπίτι του" είπε ντροπαλά η Irene καθώς διόρθωσε τα γυαλιά τής

Ξέρω ότι δεν θα έπρεπε να κάνω τέτοιες σκέψεις αλλά πολύ θα ήθελα να ίσχυαν τα λόγια της Irene.

"ΤΙ ; ΈΧΕΙΣ ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΣ ΤΩΡΑ;" τσιριξε η γυναίκα και κοπάνησε το χέρι της Irene με τη ξύλινη κουτάλα

"Σε παρακαλώ μη στέκεσαι στη πόρτα" είπε η γυναίκα και μου άρπαξε το χέρι για να με έσπρωξε μέσα στο σπίτι

"Δεν είμαι ακόμη έτοιμη οπότε περίμενε στο σαλόνι" είπε η Irene και έτρεξε στο δωμάτιο της

"Η Irene δεν μου είχε μιλήσει ποτέ για εσένα" είπε η γυναίκα και άρχισε να με παρατηρεί προσεκτικά

"Εεε δεν είμασταν ακόμα έτοιμοι για να επισημοποιησουμε τη σχέση μας" είπα άβολα και έκατσα στο καναπέ

"Θες να σου φέρω καφέ; Νερό; Χυμό; Μαγειρεύω χοιρινό, το τρως το κρέας έτσι δεν είναι; Αχ μην μου πεις ότι είσαι χορτοφάγος " είπε η γυναίκα και εγώ ένιωθα βομβαρδισμενος από τις απανωτές ερωτήσεις της

"Μαμά δεν θα κάτσει για πολύ" φώναξε η Irene απο το δωμάτιο και η μητέρα της έκατσε απέναντι μου

"ΣΚΑΣΕ ΠΑΛΙΟΚΟΡΙΤΣΟ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΏΡΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΛΆ!" Φώναξε η μητέρα της και ύστερα γύρισε με ένα γλυκό χαμόγελο και με κοίταξε

"Και λοιπόν πως σε λένε; Τι δουλειά κάνεις; Οι γονείς σου που μένουν; Πώς γνώρισες την Irene; Πόσα στρέμματα οικόπεδα έχεις;" ρώτησε η γυναίκα και ένιωσα πονοκέφαλο από τις ερωτήσεις

Η μητέρα της Irene θα μπορούσε να γίνει εξαιρετική ανακρίτρια.  Με το που έμπαινε ο κατηγορούμενος στην αίθουσα θα τον βομβάρδιζε από τις ερωτήσεις και θα τον έφτανε σε σημείο να τα μαρτυρήσει όλα.

"Ονομάζομαι Park Junhee, ειμαι αστυνόμος " είπα και τα μάτια της γυναίκας γυαλισαν

"Ωωω ώστε είσαι αστυνομικός. Λογικό μου φαίνεται. Η Irene λατρεύει τους άντρες με στολή" είπε η γυναίκα και εγώ χαμογέλασα

Ώστε της αρέσουν οι άντρες με στολή .... Αν είναι έτσι θα πρέπει να βρώ που έχω τη στολή μου γιατί έχω καιρό να τη φορέσω- Jun συγκεντρώσου η κοπέλα κινδυνεύει.

"Από μικρή ήταν έτσι, είχε μια μικρή αδυναμία στους αστυνομικούς βέβαια, οπότε σου ήρθε κουτί!" Χαμογέλασε εκείνη.

Η στολή είναι ή στην ντουλάπα με τα χειμωνιάτικα ή στο κουτί κάτω από το κρεβάτι. Άραγε πόσα να θέλουν στο καθαριστήριο;

"Τελείωσες με την ανάκριση μαμά γιατί πρέπει να φύγουμε" είπε η Irene καθώς κρατούσε μια μικρή βαλίτσα στα χέρια της

"Δεν είναι ανάκριση. Λέγεται ενδιαφέρον.  Και γιατί θα φυγεις τόσο ξαφνικά; Αν θέλεις Jun μπορείς να μείνεις εδώ δεν χρειάζεται να πάτε στο σπίτι σου." είπε η γυναίκα γρήγορα και ακούστηκε λίγο αγχωμένη.

Λογικό το βρίσκω να είναι αγχωμένη. Βλέπει για πρώτη φορά ένα μαντραχαλο να εμφανίζεται μπροστά από τη πόρτα του σπιτιού της και ξαφνικά μαθαίνει ότι είναι το αγόρι της  νεαρης κόρης της που θέλει να την φιλοξενήσει στο σπίτι του.

"Εμείς δεν ενοχλούμε." Συνέχισε "θα είναι σαν να μην είμαστε εδώ. Οιτοιχοιμαςειναιλεπτοιοποτεμηνκανειςκαμιαβλακειατοβραδυ"

"Μαμά μην ανυσηχεις ο Jun είναι καλός και με προσέχει" είπε η Irene καθώς  ήρθε πιο κοντά μου και μου έπιασε το χέρι

"Το ελπίζω. Γιατί αν δεν προσέχεις τη κορούλα μου θα σου κόψω-" προσπάθησε να πει η γυναίκα αλλά ακούστηκε μια παιδική φωνή

"Πάλι φεύγεις" είπε ένα κοριτσάκι που έμοιαζε σαν τη μικρη εκδοχή  της Irene. Είχε δύο κοτσίδες και φορούσε ένα όμορφο μπλε φουστάνι.

"Σε λίγες ημέρες θα είμαι εδώ. Αλλά δεν έχουμε χρόνο και πρέπει να φύγουμε" είπε βιαστικά η Irene Και εγώ έγνεψα καταφατικά

"Κύριε Jun να προσέχεις τη κόρη μου" είπε η γυναίκα και εγώ χαμογέλασα

"Φυσικά και θα τη προσέχω. Είναι το μόνο άτομο για το οποίο νοιάζομαι πλέον" είπα και η Irene με κοίταξε και χαμογέλασε

"Θα πάρω εγώ τη βαλίτσα σου " είπα και πήρα στα χέρια μου την ελαφριά βαλίτσα

"Είναι μικρή βαλίτσα οπότε θα χωράει στην μπαγκαζιερα της μηχανής " είπα και η μητέρα της Irene με βάρεσε με την κουτάλα που κρατούσε στον ώμο

"Μηχανή; Δεν έχεις αυτοκίνητο; Τώρα που βγαίνεις με την κόρη μου πρέπει να πάρεις αυτοκίνητο. Η μηχανή είναι επικίνδυνη" είπε η γυναίκα και εγώ γέλασα

"Μην ανησυχείτε θα το φροντίσω αυτό το θέμα" είπα και χαμογέλασα επειδή η μητέρα της Irene μου θύμισε τον θείο μου

Εγώ και η Irene βγήκαμε από το σπίτι και περπατούσαμε προς την έξοδο.

Είχα παρκάρει ακριβώς δίπλα από την είσοδο του σπιτιού της Irene οπότε φόρτωσα με ευκολία τη βαλίτσα της στη μηχανή.

"Πάμε να φύγουμε" είπα και η κοπέλα έτρεξε στην αγκαλιά μου

Γουρλωσα τα μάτια μου έκπληκτος από τη κίνηση της κοπέλας όμως εν τέλη την αγκαλιασα και εγώ.

Η κοπέλα στήριξε το κεφάλι της στο στήθος μου και ένιωθα τη βαριά ανασα της.

"Όλα θα πάνε καλά" είπα και χάιδεψα απαλά τα μαλλιά της Irene

Πάντα την έβλεπα δυνατή και ατρομητη αλλά σήμερα είδα και μια άλλη πλευρά της.

"Αλήθεια; Το υπόσχεσαι;" ρώτησε η κοπέλα με τρεμάμενη φωνή και εγώ την αγκάλιασα πιο σφιχτά

"Το πολύ πολύ να ντυθώ σαν εσένα για να ξεγελασουμε τον δολοφόνο" είπα και η Irene γέλασε

"Αμφιβάλλω αν η μεταμφίεση σου θα είναι ρεαλιστική αλλά ευχαριστώ" είπε η κοπέλα και έσπασε την αγκαλιά μας για να με κοιτάξει στα μάτια

"Ευχαριστώ. Για όλα" είπε η κοπέλα και με ξανά πλησίασε

Η κοπέλα σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και με φίλησε δειλά στο μάγουλο.

Αν γινόταν κάποια έκρηξη στην γειτονιά μάλλον θα ήταν η καρδιά μου.

Στην ζωή μου με έχουν φιλήσει πολλές κοπέλες και όχι τόσο αθώα όσο η Irene αλλά για πρώτη φορά νιώθω τόσο- ωραία. 

Κοίταξα την Irene που είχε κοκκινησει και εκείνη τη στιγμή ήθελα να την αρπάξω και να τη φιλήσω όσο παθιασμένα μπορούσα όμως δεν της αξίζει τέτοια αντιμετώπιση.

Χάιδεψα απαλά το μάγουλο της και της χαμογέλασα όσο πιο γλυκά μπορούσα. 

"Επίσης νομίζω ότι η μητέρα μου σε συμπάθησε. Σε βάρεσε μόνο μια φορά με τη κουτάλα της. Όταν είχε έρθει ο Minho στο σπίτι μας τον είχε βαρέσει 10 φορές με εκείνη τη κουτάλα" είπε η Irene και αρχίσαμε να γελάμε και οι δύο

Όμως θυμήθηκα ότι έπρεπε να φύγουμε και να μην στεκόμαστε τόσο εκτεθειμένοι στο πεζοδρόμιο. 

"Irene είσαι έτοιμη να πάμε σπίτι;" ρώτησα και η κοπέλα χαμογέλασε

"Φυσικά. Και αν δω ότι είσαι καλός συγκάτοικος ίσως και να ξανά έρθεις σπίτι μου σαν το κανονικό μου αγόρι αυτή τη φορά" είπε η Irene καθώς χαμογέλασε και το πρόσωπο της έλαμψε

Θα πω 2 πράγματα.

1. Λατρεύω αυτό το κεφάλαιο

2. Προχθές έβλεπα κάτι κινέζικα τικτοκ και ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΈΜΟΙΑΖΕ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΟΝ JUN

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ ΣΤΟ SIDE PROFILE ΤΟΥ ΜΟΙΆΖΕΙ ΠΟΛΥ

Να έχετε μια καλή νύχτα και να προσέχετε τον εαυτό σας❤