"Ορίστε πιες λίγο νερό" είπε ο νεαρός αστυνομικός καθώς με κοίταξε. Κάθισε απέναντι μου και μου έδωσε το πλαστικό ποτήρι με το νερό.

"Ευ...ευχαριστώ" ψελισα αδύναμα ενώ η εικόνα της νεκρής κοπέλας βρισκόταν ακόμα αποτυπωμένη στο μυαλό μου.

"Δεν έχει μείνει πολύ ακόμα, καταλαβαίνω πως βρίσκεσαι σε σοκ." Είπε ο αστυνομικός ανέκφραστα. "Μια ερώτηση έχω μόνο να σου κάνω. Όταν βρήκατε το πτώμα, μήπως είδατε κάποιο άτομο να περνά από εκεί η ακούσατε κάτι;" ρώτησε ο αστυνομικός σοβαρός καθώς κοίταξε το φάκελο του.

"Όχι. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία και δεν βρισκόταν κανεις εκεί."

"Καλώς." Σημείωσε εκείνος σε ενα χαρτί και σηκώθηκε από την καρέκλα του. "Ευχαριστώ για τη κατάθεση σου, τώρα μπορείς να πας σπίτι σου" είπε ο αστυνόμος καθώς σηκώθηκα με γρήγορες κινήσεις από την σιδερένια καρέκλα.

"Να προσέχεις. Η πόλη μας έγινε υπερβολικά επικίνδυνη" ακούστηκε η βαριά φωνή του άντρα καθώς με κοίταξε.

"Θα προσέχω αστυνόμε Junhee." 

Δεν κατάλαβα πότε βρέθηκα έξω από το αστυνομικό τμήμα. Ένιωσα σαν να θόλωσε το μυαλό μου αλλά το σώμα μου να κινούταν από μόνο του. Το κατάλαβα αφού βγήκα έξω που ένιωσα τον κρύο αέρα να με χτυπά.

Η Irene είχε φύγει νωρίτερα από εμένα αλλά πήγε κατευθείαν στο σπίτι της. Ήταν το ίδιο σοκαρισμένη με εμένα και ήταν λογικό. Η μόνη μου επιλογή λοιπόν ήταν να περπατήσω μέχρι το σπίτι αφού δεν είχα αυτοκίνητο ή χρήματα για το λεωφορείο. Όμως προτού επιστρέψω σπίτι ήθελα να κάνω μια βόλτα, να προσπαθήσω να βγάλω από το μυαλό μου αυτή την αισχρή εικόνα.

Μπορεί να έχω δει τόσες φορές φωτογραφίες πτωμάτων εξαιτίας των ρεπορτάζ που είχα αναλάβει αλλά ποτέ δεν είχα επηρεαστεί τόσο πολύ.

Είναι πραγματικά σκληρό να βλέπεις μια νέα κοπέλα να βρίσκεται καλυμμένη από το ίδιο της το αίμα. Χωρίς ζωή, ένα σώμα άψυχο και πεταμένο σε ένα κάδο.

Ξαφνικά το τηλέφωνο μου χτύπησε. Ήταν η Irene και φοβούμενη πως κάτι έπαθε, το σήκωσα βιαστικά.

"Αναγνώρισαν το πτώμα που είδαμε." ακούστηκε η τρομαγμένη φωνή της Irene. "Την έβαλαν και στις ειδήσεις"

Τα μάτια μου γουρλωσαν και σταμάτησα να περπατάω. Για μερικά δευτερόλεπτα έμεινα παγωμένη, προσπαθώντας να αντιληφθώ τι μόλις συνέβη.

"Θα περάσω από το σταθμό. Θέλω να δω ποιος δημοσιογράφος ανέλαβε την υπόθεση." είπα καθώς έληξα βιαστικά τη κλήση.

"Ώστε αυτός ανέλαβε το αποκλειστικό..." είπα καθώς κοιτούσα τον συνεργάτη μου να μιλάει στη κάμερα.

"Πώς και από τα μέρη μας; Εδώ είναι το σημείο που αναλαμβάνουμε τη σοβαρή δημοσιογραφια οπότε εσύ δεν ανήκεις εδώ." γέλασε χαιρέκακα η Doyeon καθώς την κοίταξα κουρασμένη.

"Δεν μας παρατάς Doyeon; Η υπόθεση είναι σοβαρή και εσύ σκέφτεσαι ακόμη τις αντιπαλότητες." είπα απαξιωτικά καθώς το γύρισμα έληξε και ο δημοσιογράφος σηκώθηκε από τη θέση του και μας πλησίασε.

"Γεια σου αγγελούδι,Γεια σου Doyeon!" Χαιρέτησε εκείνος.

Αγγελούδι… Από τις τόσες φορές που το έχω ακούσει, νιώθω πως έχει γίνει το δεύτερο όνομα μου...

"Alisia έμαθα πως εσύ ανακάλυψες το πτώμα της Jisoo. Πώς νιώθεις τώρα;" ρώτησε το αγόρι καθώς έφτιαξε τα γυαλιά του.

"Καλύτερα υποθέτω Όμως θέλω να μου κάνεις μια χάρη. Μήπως μπορώ να σου μιλήσω ιδιαιτέρως;" ρώτησα γλυκά καθώς το αγόρι χαμογέλασε.

"Πρέπει και εγω να φύγω γιατί έχω μια συνέντευξη" είπε η Doyeon και πήγε προς το γραφείο της.

"Θέλω να αναλάβω εγώ το ρεπορτάζ για τη δολοφονία αυτών των κοριτσιών." είπα αποφασιστικά καθώς το αγόρι γουρλωσε τα μάτια του.

"Αυτό που μου ζητάς είναι δύσκολο" είπε με σοβαρό τόνο

"Θα κάνω τα πάντα! Θα πηγαίνω εγώ στην αστυνομία και θα πάρω συνέντευξη και από τους γονείς των θυμάτων! Σε παρακαλώ! Εξάλλου και εγώ σου είχα δώσει ένα αποκλειστικό που ήθελες."

Εκείνος δεν μίλησε για αρκετή ώρα. Σκεφτόταν την απάντηση του. "Καλά καλά. Θα ρωτήσω το αφεντικό και θα δούμε " είπε καθώς το πρόσωπο μου φώτισε από χαρά.

"Πάω να κάνω τη προσωπική μου έρευνα και θα σε κρατώ ενήμερο." είπα καθώς έτρεξα στο γραφείο πληροφοριών.

Στο δωμάτιο επικρατούσε απόλυτη ησυχία ώσπου ξαφνικά άκουσα μια αντρική φωνή.

"Πώς θα μπορούσα να σας βοηθήσω;" ρώτησε ο άντρας καθώς ξεπροβαλε μέσα από τη στοίβα με τα χαρτιά.

Δεν τον είχα ξαναδεί και ένιωσα να με λούζει κρύος ιδρώτας. Αν και δημοσιογράφος, δεν θα με χαρακτήριζα και πολύ κοινωνική.

"Θα ήθελα να ψάξω ότι υλικό έχετε συγκεντρώσει για την υπόθεση της Jung Gyuri Και της  Kim Jisoo." είπα ντροπαλά καθώς ο άντρας με κοίταξε προσεκτικά.

"Είστε δημοσιογράφος; Με συγχωρείτε αλλά είμαι καινούριος και δεν έχω μάθει όλο το προσωπικό." είπε σιγανά ο άντρας.

"Ονομάζομαι Yato Alisia και δουλεύω για αυτό το σταθμό εδώ και δύο χρόνια" είπα καθώς μάζεψα τα μαλλιά μου σε μια αλογοουρά.

"Χάρηκα για τη γνωριμία. Ειμαι o Kim Yugyeom. Σπουδάζω δημοσιογράφια εδώ και τρία χρόνια και ήρθα εδώ για τη πρακτική μου" χαμογελασε ο άνδρας καθώς πλησίασε ένα ράφι με φακέλους.

Αν και είχε πολύ ανδρικά χαρακτηριστικά όπως καλοσχηματισμένο πρόσωπο με έντονες γωνίες, είχε το χαμόγελο ενός παιδιού.

"Όσον αφορά τις πληροφορίες που ζήτησες φοβάμαι ότι δεν έχω πολλά πράγματα να σου δώσω. Πριν λίγες ώρες ανακοινώθηκε ο θάνατος της Jisoo οπότε έχω μόνο κάποια βασικά στοιχεία. Και ο θάνατος της Gyuri ανακοινώθηκε πριν μια εβδομάδα " είπε ο Yugyeom καθώς έβγαλε από το σκονισμένο συρτάρι τρεις φακέλους.

"Είναι περίεργο..." Μουρμούρισα.

"Τι είναι περίεργο;" ρώτησε ο Yugyeom γεμάτος περιέργεια.

"Οι δύο κοπέλες βρισκόταν ακριβως στην ίδια ηλικία και έμοιαζαν πάρα πολύ μεταξύ τους. Είναι στοχευμένο" αποκρίθηκα καθώς ο Yugyeom δάγκωσε το χείλος του.

"Μην ανακατεύεσαι πολύ με αυτά. Αυτή είναι δουλειά των αστυνομικών" είπε ο Yugyeom καθώς του άρπαξα τους φακέλους, ξαφνιάζοντας τον.

"Δεν φοβάμαι εγώ" είπα καθώς άρχισα να διαβάζω.

"Προς το παρών έχει ανακοινωθεί από την αστυνομία ότι και οι δύο κοπέλες μαχαιρώθηκαν στη καρδιά. Το πιο περίεργο είναι ότι και από τις δύο έχει παρθεί το ίδιο  ζωτικο όργανο. Και απο τις δυο λείπει η καρδια τους." είπε ο Yugyeom καθώς μου έδειξε δύο φωτογραφίες από τη νεκροψία των θυμάτων.

"Και πώς μαζέψατε αυτές τις πληροφορίες;" ρώτησα

"Έχουμε κάποιον που δουλεύει στο αστυνομικό τμήμα της πόλης"

"Τότε είναι έγκυρες πληροφορίες ....Είναι φώς φανάρι! Έχουμε να κάνουμε με ένα δολοφόνο. Εφόσον και τα δύο θυματα έχουν τον ίδιο τρόπο θανάτου και μοιάζουν, πάει να πει ότι ο θύτης ακολουθεί ένα μοτίβο" είπα καθώς άρχισα να σημειώνω τις πληροφορίες που συνέλεξα

"Ναι άλλα δεν  είναι περίεργο το γεγονός ότι οι δύο φόνοι έχουν μόνο μια εβδομάδα διαφορά;" ρώτησε το αγόρι καθώς τον κοίταξα

"Ίσως ο δολοφόνος βιαζόταν" είπα καθώς ο Yugyeom αρχισε να γελάει

"Alisia με δουλεύεις; Στη νεκροψία και των δύο κοριτσιών έχει γραφτεί ότι η καρδιά τους αφαιρέθηκε με χειρουργική ακρίβεια. Αν βιαζόταν ο δολοφόνος δεν θα σκότωνε με αυτό το τρόπο τη Jisoo" είπε ο Yugyeom καθως έβαλα και τους τρεις φακέλους στην δερμάτινη τσάντα μου.

"Πρέπει να το ερευνήσω και στο σπίτι" είπα καθώς χαμογέλασα.

"Θα σε βοηθήσω και εγώ όσο μπορώ" είπε ο Yugyeom καθώς έπαιξε νευρικά με μια ξανθιά τούφα από τα μαλλια του.

!

Ενημέρωση! Θα ανανεώνω ανα δύο ημέρες. So stay tuned.