Στη ζωή μας θα υπάρξουν μικρές στιγμές που θα καθορίσουν τη μοίρα μας.

Ομως , παρόλο που αυτες οι στιγμές γίνονται σημαντικές, γιατί εμείς τις διαγράφουμε από το μυαλό μας;

Θα προσπαθήσω να μην ξεχάσω ποτέ το πόσο γρήγορα έτρεχα για να πάω στο σπίτι του Yugyeom....

"Alisia μην τρέχεις τόσο γρήγορα!" Είπε η Irene αδύναμα καθώς μπήκα μέσα στην είσοδο του παλιού σπιτιού

Όταν έφτασα έξω από το σπίτι του Yugyeom , τον είδα να κάθεται στο πάτωμα και είχε στηρίξει τη πλάτη του στην εξώπορτα. Όταν με κοίταξε, είδα τα τρομαγμένα μάτια του να με κοιτάνε με λύπη.

"Yugyeom..." είπα αδύναμα καθώς αγκαλιασα το αγόρι.

"Πώς νιώθεις; Είσαι καλύτερα;" ρώτησα καθώς χάιδεψα τη πλάτη του αγοριού.

Εκείνη την ώρα, η Irene έφτασε και εκείνη λαχανιασμενη από το πολύ τρέξιμο.

"Υποθέτω" είπε ο Yugyeom αδύναμα καθώς κοίταξε το γράμμα που ακόμη κρατούσε στο χέρι του.

"Yugyeom μήπως γίνεται να διαβάσω αυτό το γράμμα;" ρώτησε η Irene καθώς το αγόρι της έδωσε το γράμμα.

Η Irene πήρε το γράμμα στα χέρια της και το άνοιξε.

"Μπορείς να το διαβάσεις να το ακούσω και εγώ;" ρώτησα καθώς η Irene άρχισε να διαβάζει το γράμμα.

"Στο παρελθον προσπάθησα να κλείσω τα μάτια μου και να ξεχάσω όλο το πόνο. Ομως κατάλαβα ότι το μυαλό  μπορεί να ξεχάσει αλλά η καρδιά δεν ξεχνάει ποτέ.
Προσπάθησα  να τη ξεχάσω αλλά είναι χαραγμένη στη καρδιά μου. Όσο ζω θα την τιμωρω.  Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να με σταματήσει. Ούτε και εσύ μπορείς αστυνομε Jun"

Αφού τελείωσε, υπήρξαν μερικά δευτερόλεπτα σιωπής μεταξύ μας πριν η φίλη μου μιλήσει ξανά.

"Πιστεύει ότι με το να σκοτώνει αθώες κοπέλες τιμωρεί καποιον" ψέλλισε η Irene

"Πώς γίνεται να υπάρχουν τόσο κακοί άνθρωποι;" ρώτησε ο Yugyeom

"Μην ανησυχείτε, ο Jun θα τον βρει" είπα καθώς ξεροκαταπια.

"Πιστεύω ότι δεν είναι πρέπον να στεκόμαστε στην είσοδο καθώς μιλάμε για αυτό το θέμα" είπε η Irene καθώς ο Yugyeom σήκωσε το κεφάλι του

"Ναι, ας μπούμε μέσα" είπε το αγόρι καθώς σηκώθηκε και άνοιξε τη πόρτα

Όταν μπηκαμε στο σπίτι του Yugyeom μια άσχημη μυρωδιά έφτασε στη μύτη μου.

Κοίταξα τον χώρο και κατάλαβα που οφείλεται η δυσοσμια.

Ο Yugyeom είναι υπερβολικά ακατάστατος. Παντού στο πάτωμα υπάρχουν πλαστικά πιάτα από φαγητό.

Η Alisia είχε δίκιο. Το σπίτι ήταν μια μίξη μοντέρνων και παλιών επίπλων, όλα θαμμένα κάτω από ρούχα, φαγητά και σκόνη.

Πώς αντέχει να ζει σε αυτή τη ποντικοτρυπα;

"Irene θα έρθεις να με βοηθήσεις να κουβάλησω τον Yugyeom;" ρώτησε η Alisia

"Γιατί δεν μπορείς Yugyeom να περπατήσεις;" ρώτησα καθώς διόρθωσα τα γυαλιά μου

"Νιώθω κομμένα τα πόδια μου από το σοκ" είπε το αγόρι όμως εν τέλη κατάφερε να περπατήσει από μόνος του. Ένιωσα άσχημα για εκείνον, το σοκ που βίωσε φαινόταν να τον είχε επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό.

"Σου αρέσουν πολυ τα βιβλία..." διαπίστωσα καθώς η Alisia χασκογελασε ειρωνικά

"Για να έχει μια τεράστια βιβλιοθήκη λογικό είναι να του αρέσουν " είπε ειρωνικά αλλά δεν της έδωσα σημασία

Από όταν γνώρισα την Alisia πάντα έτσι ήταν. Στην αρχή ομολογώ και εγώ αποπλανηθηκα από την εμφάνιση της όμως στη πορεία συνειδητοποίησα ότι μιλάει ειρωνικά και απότομα για να αποδείξει ότι δεν είναι ο άγγελος που όλοι πιστεύουν.

Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι όταν φέρεται άσχημα στον Minho.

Γιατί εμένα όμως με επηρεάζει;

Αφού είμαι απλή φίλη του Minho.

Η τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Οι συναισθηματισμοί καταστρέφουν τα πάντα.

Κοίταξα στο πάτωμα και είδα ένα ασημένιο δοχείο.

"Τι είναι αυτό;" είπα σιγανά καθώς ήμουν έτοιμη να κοίταξω πιο κοντά αλλά ο Yugyeom έσπρωξε το δοχείο με το πόδι του

"Συγγνώμη για την ακαταστασία" είπε ντροπαλά και εγώ του χαμογέλασα.

"Δεν πειράζει. Η Alisia που πήγε;" ρώτησα καθώς κοίταξα στο δωμάτιο αλλά η Alisia είχε εξαφανιστεί

"Έφυγε για λίγο. Είπε ότι θα πήγαινε να βρει τον αστυνόμο Jun" είπε το αγόρι και χαμογέλασε διαπλατα

Τώρα κατάλαβα γιατί η Alisia ενδιαφέρεται για τον Yugyeom . Είναι γλυκούλης. Πάντα της άρεσαν οι γλυκουληδες. Για αυτο παρεσυρε τον Jeonghan...και τον Minho.

Και τώρα ο Minho κόλλησε μαζί της.
Και ψάχνει το βρακί του στο σπίτι της.

Έλεος.

"Και εμένα μου αρέσουν τα βιβλία" είπα στο αγόρι και το πρόσωπο του ελαμψε

"ΑΛΗΘΕΙΑ;" ρώτησε ενθουσιασμένος. Εγώ κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και κοίταξα πάνω στο τραπέζι που βρισκόταν δίπλα μου

"Αυτό το βιβλίο διαβάζεις τώρα;" ρώτησα και έδειξα το χοντρό βιβλίο που ήταν πάνω στο τραπέζι

"Ναι. Είναι υπέροχο " είπε γλυκά ο Yugyeom και εγώ πήρα το βιβλιο στα χέρια μου

"Η Παράξενη Υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ. Δεν το έχω διαβάσει" είπα καθώς το αγόρι κοίταξε το βιβλίο

"Είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Το διάβαζα από όταν ήμουν μικρός. Οι περισσότεροι βλέπουν αυτο  το βιβλίο ως μια από τις πιο γνωστές νουβέλες φαντασίας αλλά για εμένα έχει ένα βαθύτερο νόημα" είπε ενθουσιασμένος ο Yugyeom

"Δείχνει για την εναλλαγή των ανθρώπων. Και πώς όλοι κρύβουν το κακό τους εαυτό" είπε μελαγχολικά το αγόρι

"Εσένα γιατί σε απασχολεί το θέμα της κακίας; " είπα γλυκά και ο Yugyeom με κοίταξε με σκοτεινιασμενο βλέμμα

"Απλώς μερικές φορές νιώθω ότι χάνω τον εαυτό μου...αλλά αυτό συμβαίνει σε όλους μας έτσι δεν είναι;" είπε ψυχρά το αγόρι

"Υποθέτω πως ναι" είπα διστακτικά και παρατήρησα τον Yugyeom

Με ένα ξαφνικό χτύπο η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε η Alisia μαζί με τον Jun.

"Yugyeom μου είπε η Alisia τι έγινε. Είσαι τώρα καλά;" ρώτησε ο άντρας καθώς γύρισε και με κοίταξε

"Μεγάλος άντρας είναι θα του περάσει" είπα καθώς εδωσα ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο του Yugyeom

"Ειμαι πολύ καλά τώρα " είπε γλυκά το αγόρι και η Alisia τον πλησίασε

"Yugyeom θέλω να μου δώσεις το γράμμα που παρέλαβες και μετά θα πάω κατευθείαν στο τμήμα για να ερευνήσω" είπε ο Jun

"Επίσης... πότε έλαβες το γράμμα;" ρώτησε ο αστυνόμος

"Πριν λίγο. Εμπαινα στο σπίτι και το βρήκα μπροστά μου" είπε ο Yugyeom Και ο Jun κούνησε καταφατικά το κεφάλι του

"Και εσείς να πάτε κατευθείαν στα σπίτια σας. Αν τα πράγματα χειροτερέψουν θα πρέπει να σας παρέχω προστασία" είπε ο αστυνόμος και εγώ τον κοίταξα

"Θέλω να έρθω μαζί σου" είπα και ο άντρας με κοίταξε σαστισμένος

Στο πρόσωπο του φαινοταν λες και ήθελε να πάω μαζί του για έρευνα αλλά το στόμα του ήταν έτοιμο να μου αρνηθεί .

"Δεν το βλέπεις ότι όσο πιο πολύ ανακατευεστε , η ζωή σας τιθεται σε κίνδυνο; Δεν θα το ρισκάρω να παθεις- να πάθετε εννοώ κάτι" είπε ο άντρας διστακτικά και εγώ τον πλησίασα

"Η Alisia και ο Yugyeom πρέπει να μείνουν ασφαλής. Εγώ όμως ξέρω πώς να προστατεύτω" ψιθύρισα στο αυτι του άντρα

"Μην ανακατεύεσαι" είπε καθώς άνοιξε  την εξώπορτα και εγώ τον ακολούθησα

"Σταμάτα να με ακολουθείς" είπε ο άντρας καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες

"Είπα θα έρθω και εγώ " είπα και άνοιξα τη πόρτα της εισόδου

Ο Jun άρχιζε να κατευθύνεται προς η μηχανή του αλλά εγώ έτρεξα και έκατσα πάνω στη μηχανή.

"Θα με πάρεις μαζί σου" είπα και ο Jun ξεφυσηξε

"Είσαι πολύ ενοχλητική. Για αυτο και θα έρθεις μαζί μου. Αλλά είναι η τελευταία φορά!" είπε ο Jun Και ανέβηκε και αυτός στη μηχανή