Matapos naming makapili ng damit na bibilhin sa ukay-ukay ay doon na rin kami nagbihis at ibinalot ang marurumi naming damit sa loob ng isang eco-bag.

We decided to leave it in the car before going to the nearest canteen so that we can peacefully eat. Habang kumakain kami, panatag ako na maayos ang lahat at presko na ang pakiramdam naming dalawa.

Iyon nga lang, aminado kaming dalawa na sabik na kaming maligo sa beach na pupuntahan namin mamaya. Ang beach na siyang huling destinasyon naming dalawa nang magkasama unless otherwise one of us would like to extend our overlong stay.

It was really surprising that nothing wrong has happened so far. Except the fact na nalaman ko na wala na akong pag-asa pa para kay Samantha. That news made me feel horrible if not livid at some point.

"Naparami yata ako ng kain," natatawang sambit ni Alyssa habang naglalakad kami pabalik ng sasakyan.

Marami nga siyang kinain, halos parehas lang din naman ang naubos namin pero kung tutuusin, heavy meal na ang agahan naming iyon para sa dalawang tao.

"Well, hindi naman tayo nakakain nang matino kagabi. Kaya gutom na gutom tayo ngayon," ang sabi ko pa.

"The best yung tapa nila, hindi ko alam na makakailang rice ako sa ulam na 'yon. Tapos yung panulak nila, that ice buko is the best of all the best ice buko in the world," said Alyssa.

If someone sees the smile on her face right now, I'm sure they'll take a photo of it. Pasok na pasok sa aesthetic, tipong bagay siyang gawing cover ng isang upcoming album ng isang indie band.

"The best ba? Hayaan mo mamaya, mas maraming pagkain ang makakain natin," I look forward about the food that we are about to eat later. "Baka may mas better pa sa the best of the best ice buko nila."

Hindi na ako maghihinay-hinay sa pagkain. If I'll gain weight, I'll just have to workout and burn it away. Basta para parehas naming masulit ang gabi, hahayaan kong lumagpas sa limitasyon na lagi kong inilalaan para sa sarili ko.

Nakarating kami sa kotse ng daddy niya at agad kaming pumasok sa loob. The radio is still playing, hindi namin nagawang patayin kanina. Mabuti na lang at maganda ang kantang pinatutugtog nito.

"I can't believe so many things has happened already," aniko.

"Yeah, even me, hindi rin ako makapaniwala na ganito ang mangyayari. All I want to do is to go far far away from my house, pero hindi ko alam na makakasama pala kita sa loob ng ilang araw. Even if I'm not one of your biggest fan, masasabi ko naman na mukhang simula ngayon e lagi na kitang susubaybayan sa mga palabas mo," ang sabi ni Alyssa.

Napangiti ako matapos marinig ang mga sinabi niya. I understand that she's not one of my avid fans, and I'm thankful na hindi nga siya isa sa mga fan ko.

Dahil kung fan ko siya, I'm sure she will be clingy and will do everything that she could in order to show other people that I'm with her. At least that's an advantage of having a stranger meet you in the most unusual way.

"Thanks for that," aniko.

Suddenly, my body felt something, yung feeling na gumaan nang bigla yung loob mo? To the point na kumportable kang gawin ang lahat ng gusto mong gawin sa harapan ng kahit sino?

That's why for some reason, I hold on to her hands and she looked back at me. "Alyssa," I heaved a sigh of relief. "Base sa lahat ng mga nangyari mula nang magkita tayo, masasabi mo na ako talaga ang kaharap mo?"

Panandaliang tumahimik si Alyssa. She squinted her eyes as if she couldn't understand what I'm saying. Until finally, she started laughing.

"Anong klase na naman ng tanong 'yan? Don't tell me you're still doubting yourself. Of course you do," ipinatong niya ang kamay niya sa ibabaw ng kamay ko. "You already told me everything."

I looked around, it's just Alyssa and I. "I see, ayoko kasing isipin mo na nagpapakitang-tao lang ako. Baka pag nakita mo na ako sa TV, biglang magbago yung pananaw mo sa akin."

Humigpit ang hawak niya sa kamay ko. "Look at me."

I looked at her directly into her eyes.

"This is reality. You're not acting or portraying a character whatsoever, nandito ka bilang ikaw. Kahit sa sandaling panahon, nakaranas kang maging ikaw mismo sa sarili mo. You made your own decision, nagpagupit ka ng buhok without asking your superiors kung dapat bang magpakalbo ka, itong lahat ng nangyari sa ating dalawa, all of it is a part of what's real from what's not."

It was followed by a monent of silent.

Magkatitigan lang kaming dalawa na tila huminto ang pag-ikot ng mundo. The world around us seems like in slow motion. Kahit ang tugtog na naririnig ko ay unti-unting humihina, hanggang sa wala na akong marinig kung 'di ang paghinga naming dalawa.

My heart feels like it synchronises itself with the beating of Alyssa's heart. Hanggang sa dahan-dahan, at unti-unti kong inilapit ang mukha ko sa kaniya.

Balak ko sana siyang halikan nang bigla niyang inilayo ang tingin sa akin. "Oh, kailangan na nating umalis. Baka maipit tayo sa traffic," she smiled at me and pulled off her hands gently away from mine.

Muli siyang humawak sa manibela ng sasakyan habang kinakalikot ng kanan niyang kamay ang viewfinder nito.

Wala na akong nagawa, I just shrug as I slowly shook my head. What just happened?

The next thing I know, muli nang umandar ang sasakyan at nagsimula nang muli ang biyahe naming dalawa patungo sa huli naming hantungan.

~~~

Nagpatugtog si Alyssa habang nasa kalagitnaan kami ng biyahe. Wala kaming mapag-usapang dalawa kaya minabuti ko na lang na hiramin yung camera niya para makita ko yung mga kuha niya kahapon.

I bet she already captured a lot of magnificent things. At dahil miyembro siya ng theatre club noon, I know she has knowledge about proper blocking and how she must focus into one scenery.

"Can I see the photos you've taken yesterday?"

"Sure, marami akong mga litratong nakuhanan kahapon. Hindi ko pa nga lang nare-review kaya pasensiya na kung may ilang malabo ang kuha," ang sabi ni Alyssa sa akin.

"Walang problema, gusto ko lang din namang tingnan," I picked up the camera that she had put beside our phones.

I turned it on and I started looking through the photos.

Sobrang dami niyang nakuhang litrato kahapon. Bukod dun ay may mga litrato rin siyang nakuhanan bago kami nagkita. Some of it are pictures of her when she's in the car.

Ang cute din ng mga aesthetic shots niya, some are even minimalistic. Pakiramdam ko ay may background talaga siya sa pagkuha ng litrato.

Bigla kong naalala yung tanong ko noong ipakita niya sa akin ang digital camera na ito. I was wondering back then about the photos that this camera has taken before.

At ngayong hawak ko na mismo ito, hindi na ako nagulat pa sa lahat ng laman nitong litrato. There's no lewd photos or even pictures of boys.

Medyo aminado ako na baka may litrato siya rito na may kasama siyang lalaki. Hindi ko alam kung bakit pero talagang lubha akong natuwa nang sa lahat ng litrato na nakita ko, ako lang ang natatanging lalaki na kasama niya.

"Ang cool ng kuha mo rito," ipinakita ko sa kaniya ang litrato noong nasa loob kami ng kotse. We were both smiling, and she's wearing the pendant that I had given to her.

Suot niya pa rin iyon at napahawak pa siya rito. "Yeah, first picture nating dalawa," tumingin siya sa pendant na hawak niya. "Salamat dito."

I smiled. "No problem. It looked perfect on you."

I continued looking over her pictures and just started to compliment her for every good photos that she has taken. Minsan ay nagtatawanan kami kapag ipinapakita ko sa kaniya yung mga kuha niyang blurry o malabo ang kinalabasan.

I appreciated everything that she has done with me. Ang cute niya sa mga selfies niya, ang galing talaga niyang kumuha ng litrato. Literal na mapapa-sana all ka.

Hanggang sa bigla akong may mapansin sa mga pictures.

I don't know why but there's a woman that is present in some of the photos that was taken throughout our journey. She's familiar, she's that woman who came in the Souvenir store with us before.

Siya rin yung babaeng nakita ko sa parking lot noong nagpa-gas kami ni Alyssa. I don't know why her voice sounded familiar, but I definitely know that she's really the same person in every photos that she's in.

Nakita ko rin ang kotse niya, she parked her car a few meters away from us in some of Alyssa's shots. Kulay pula itong Subaru na hindi ko alam ba't hindi ko napansin mula noong una ko itong makita.

Nagsimula akong pagpawisan. Why is this woman following us? Anong ginagawa niya at patago niya kaming sinusundan? I want to know why, dahil duda akong kagagawan ito ng manager ko.

Mrs. Magnaye will never ask anyone to follow me. Alam niya ang border kung hanggang saan siya puwedeng mangialam. I even broke it but just once and this is that one time.

Kung sino man ang babaeng ito na sumusunod sa amin. I really hope she's just an innocent paparazzi. But that's definitely going to be a risky factor for Alyssa to be exposed.

Gusto ko sanang tanungin si Alyssa kung may ideya siya kung sakaling may kilala siyang maaaring sumunod sa kaniya pero wala akong lakas ng loob upang gawin iyon.

I can't see myself ruining this perfect escapade.

Kaya minabuti kong tumahimik, itago ang tungkol sa babaeng sumusunod sa amin. Ibinalik ko na lang ang camera sa dating puwesto nito at saka ako pasimpleng tumingin sa side mirror para makita kung may pulang sasakyan na sumusunod sa aming dalawa.

Sa kabutihang-palad ay walang nakasunod sa amin pero alam ko na malaki ang posibilidad na nasa malapit lang siya. I hate to admit it but I'm afraid that the possibilities of facing an impending doom that is about to befall on us will happen pretty soon.