Carter

Paranormaliteit is de sleutel tot de uitbreiding van het bestaan volgens Phoebe. Eerlijk gezegd maken haar verhalen en theorieën me een beetje bang. Al vanaf ik haar ontmoet had, liet ze me de hele tijd filmpjes en 'waargebeurde verhalen' zien over geestverschijningen en het hiernamaals. Eerst dacht ik dat het gewoon een fase was, zoals haar lichtblauwe haar en donkere lippenstift me wel konden vertellen. Maar het was niet zomaar een bevlieging, ze was er echt mee bezig. Vaak trok ze me mee van rommelmarkt naar rommelmarkt om boeken vol bezweringen of medaillons te vinden. Ik probeerde haar er maar niet op te wijzen dat de meeste geheimzinnige voorwerpen waarschijnlijk uit China of nog beter, recht uit het huis van een of andere overleden grootouder kwamen.
'Carter,' zei ze, 'ik oordeel er zelf wel over. Na al die tijd heb je toch wel door dat ik hier een gave voor heb?' Ja, dat misschien wel. Een gave voor fantasie. Maar dat vond ik zo leuk aan haar; ze was altijd op zoek naar een nieuw avontuur, een nieuwe belevenis. Je had de blik in haar ogen moeten zien toen we twee weken geleden een dun, met zwart en afgebladerd goud boek vonden tussen goedkope liefdesromannetjes en theekopjes.
'Hoeveel voor dit boek, beste man?' vroeg ze meteen aan de verkoper. Hij haalde zijn schouders op en zei: 'Ach, ik zou er geen prijs op kunnen plakken. Ik ontdoe me gewoon van een aantal spulletjes die ik op zolder heb gevonden. Geef me maar hoeveel u denkt dat het waard is.' Phoebe keerde zich naar mij en keek me vragend aan. Ik haalde wat muntjes uit mijn zak en legde ze op tafel. Ze schoof er ook een paar bij en lachend nam de man ze aan. 'Dank jullie wel, kinderen. Zie maar wat jullie er mee doen. Ik heb het nog niet opengedaan, want het leek me niet uitnodigend om te lezen. Net als deze hier.' Hij gebaarde naar de andere boeken op tafel. Phoebe en ik bedankten hem en gingen naar huis.
'Laten we het vanavond inkijken', zei ze. 'In de nacht hangt er een beter aura rond bezweringsboeken.'