Carter

Als je op iets kunt vertrouwen, is het wel de tijd. Je weet dat het altijd verderloopt en nooit stilstaat. Tenminste, wat wij mensen er van weten. Want zeg nou zelf, hoeveel kennen mensen eigenlijk van het heelal? We hebben een heel klein stukje speelruimte gekregen in het reusachtige universele pretpark. Er zijn nog zoveel attracties en snoepkramen om te bezoeken. Geen zorgen, ik ben heus geen wetenschapper die op zoek gaat naar het mysterie van het heelal of een astronaut die een nieuwe planeet wilt betreden. Al zou ik dat wel kunnen geweest zijn. Ik leef namelijk (net als iedereen) een van de duizenden, zelfs miljoenen levens die ik zou kunnen geleefd hebben. Denk maar aan het Butterfly effect, kleine beslissingen kunnen leiden tot een heel andere levensloop. Als de Carter die vijf jaar geleden op de aarde rondliep een andere school had gekozen, had hij Phoebe nooit ontmoet. En dat zou jammer zijn, want zij is de geweldigste persoon die er bestaat. Of als ik op een dag niet per ongeluk op een verkeerde muziekclip had geklikt, spendeerde ik nu waarschijnlijk niet meerdere uren per dag aan rockmuziek door het huis te knallen. In zwarte kleren dan nog wel. Als ik het durfde, zou ik zelfs een streepje eyeliner onder mijn ogen aandoen. Tot daar de betere beslissingen in mijn leven. 

Als mijn (misschien een beetje dronken) door het paranormale geobsedeerde vriendin Phoebe dat bezweringenboek er niet had bijgehaald zou ik nu geen vreemde visioenen krijgen en meerdere keren per dag uit de realiteit gesleurd worden. Het had gewoon een spelletje moeten zijn, zonder gevolgen. Maar natuurlijk vond net Phoebe een bezwering die wel werkt. En natuurlijk zit ik er nu mee opgescheept.