Truth

Tama nga ang sabi ni Alpha. Bumalik na ang lakas ko kinabukasan. Apat na pares ng mata ang nakatitig sa akin parang nag aabang ng sasabihin ko. Kanina pa sila nakatitig sa akin. Si Diello namamangha pa rin tila alam na alam ang nangyayari, saka lang pumasok sa isip ko na may alam siya sa history ng Therondia. Siya ang nag banggit sa akin tungkol sa bawal na pag ibig nina Cleobella at Miliano. Marahil hindi lang iyon tungkol doon kaya hindi ito pinag uusapan.

Balak ko siyang kausapin muli tungkol doon pero mas kailangan kung makauwe para maitanong nila Mama kung may alam sila tungkol ko. Nakakasigurado akong may alam sila.

"Ano magtitigan na lang ba tayo dito?" naiirita kung tanong dahil hindi ko na kayang sabayan na titigan ang mga mata nila. Tila nilulunod ako dahil kulay asul tulad sa dagat. Para tuloy akong lumalangon sa gitna ng dagat na walang hanggang. Tanging kay Diello lang naiba.

Sabay sabay silang tatlo na tumikhim habang si Diello halakhak ang ginawa. Parang gustong gusto ang kalituhang nangyayari sa tatlo. Natapos lang iyon nang bigla siyang sikuhin ni Tofee. Napatahimik siya doon. Napaiwas ng tingin sa akin si Nilu ng dapuan ko siya ng tingin. Nag aaway ang dalawa sa gilid. Si Cato naman parang may iniisip na kay lalim. Natauhan lang siya ng mapabaling sa akin. Kanina ko pa siya tinititigan.

"Bakit?" takang tanong niya na ikinatigil ng dalawa sa pag aaway.

Umiling ako saka siya sinagot, "Wala naman."

"Hindi ka pa rin tinitigilan ng mga asungot na iyan?"

Hindi ko alam kung bakit ako napangiti ng marinig ang boses niya ng banggitin ito. His around, watching us. Nahuli kong nakita ni Cato ang lihim kung pag ngiti kaya napatikhim ako.

"Oo, hindi pa rin."

It still new to me how we can communicate through our minds. Like it's been connected, like if I feel fear, he also feel it. Parang sa magkakambal kung baga. Iyon ang sa tingin kung mayroon sa amin.

"Tsk... Need me?" parang may kasamang pag eenganyo iyon. Na sabihin kong oo. Para makawala sa mga asungot na ito pero...

"Nope, I can handle them." Hindi ko alam kung nararamdaman niya ang pag ngiti ko.

"It's really true."

Nawala ang ngiti ko ng marinig ang boses ni Nilu. Mas nagulat ako dahil sa tono non. Mamangha na may bahid ng irita. Bakit ba iritang irita itong lalaki na ito?

"Told you. Ayaw mo kasing maniwala," segunda ni Diello saka siya pabirong siniko. Masama naman siyang binalingan nito.

Kay Tofee naman ako napabaling, nahuli ko siyang sinara ang bibig parang unti unti na niyang naiintindihan ang nangyayari. Habang ako walang ka alam alam. Kung pwede ko lang tanungin sa kanila pero mas nanaig na mas dapat kung malaman ito sa bibig ng pamilya ko. For sure sa kanila lahat malalaman ko. Dahil pamilya ko sila. At maipapaliwanag nila kung bakit hindi man lang nila ako sinabihan sa bagay na ito.

Naniniwala ako may matinding dahilan. At si Kuya Evertt matagal ng nagbigay ng warning sign sa akin. Sadyang nasa dugo na namin ang pagiging matigas ang ulo.

"I see."

Lahat napatingin kay Tofee. Saka siya ngumisi kay Nilu. Mas lumala ang paglukot ng mukha niya. Habang nagpipigil ng tawa ang dalawa.

"Wala man lang kayong sasabihin sa akin?"

Kay Cato naman lahat napabaling matapos niyang sabihin iyon.

"Wala kami sa posisyon dude."

Saka ako niyaya nila Tofee na bumalik na sa pag eenroll. Tapos na ang lunch break. Yeah! I forgot its enrollment day again. Mas mabilis nga lang ngayon kumpara noon. Kaming tatlo ang magkakasama hanggang sa matapos ang enrollment process. Its time to go home.

Malamig ang simoy nang hangin. Mahigpit kung niyakap ang sarili ng humangin ng medyo may kalakasan. Katulad ng ibang estudyante, nag aabang ako sa pagdating nila Kuya para sunduin ako. Araw ng pag uwe ngayon.

Hindi na kami nakapag paalam pa sa isa't isa ni Nasha dahil kagabi pa lang sinundo na siya ng magulang niya. Parang nagmamadali pa. I heard my emergency meeting silang dadaluhan. Hindi na ako nag usisa. Kaagad naman siyang lumabas ng walang man lang paalam sa akin.

"Lys!" Its Kuya Emerix, wearing his corporate attair. Oh I forgot his working here sometimes.

Mabilis ko siyang sinalubong ng yakap. Oh god! I miss him so bad.

"Tsk... tama na. Alam kong nami-miss mo ako. Pero kailangan na natin umalis. Mahaba pa ang byahe."

Napanguso naman akong tumingala sa kanya. Ginulo niya ang buhok ko saka ako hinalikan sa buhok. Tinulungan niya akong magpasok ng gamit sa kotse. Naging tahimik ang byahe namin palayo sa University. Narinig ko siyang nagpaalam sa akin.

Kuryuso ang tingin sa akin ni Kuya matapos siyang mahuli na nakangiti ako. Patay! Baka akalain nitong may jowa na ako. Hala!

Pero umismid lang ito umiling. Huh? Hindi siya mag tatanong kung bakit?

Anyway, I want to rest. Sa dami ng iniisip ko kagabi hindi ako nakatulog ng maayos. Kaya babawiin ko iyon ngayon. Dahil mahabang byahe ito.

Nagising ako ng maramdaman huminto ang sasakyan. Kita ko ang pila ng sasakyan. Nasaan na kami?

"Nasaan na tayo kuya?"

"Boundary of Central City and Westwend."

"What is happening?"

Mabagal ang usad ng daloy ng sasakyan dito. Nakakapagtaka naman. Gabi na, alas nuebe na nang gabi. Tagal talaga ng byahe.

"It's a checkpoint." Kalmado niyang sagot matapos umusad ang sasakyan.

"Checkpoint? Why?"

Napabuntonghininga siya saka bumaling sa akin. Napababa siya ng tingin sa may pulsuhan ko. Saka ko naalala kung anong mayroon doon. Kita ko ang pag aalala niya ng makita iyon.

"Hide your hand when its our turn. If they ask where we came from, I just state that we have party attended. And you have to agree with me. Understand?" he asked while looking at the front. He glance at me, I nod at his command.

"Sa bahay ko na sasabihin kung bakit. Panahon na rin para malaman mo."

Matapos iyon natahimik na kami. Gaya ng utos niya ng kami na ang nasa Checkpoint ginawa ko. Nakalagpas na kami doon. Saka ko narinig ang pagbuga ng hininga ni Kuya.

"We had just pass on the checkpoint," he answer the phone. I bet its Kuya Evertt. Napalingon siya sa akin. Siguro may tinanong si Kuya. "Yes! She is with me fine and safe."

"Okay. Just wait for us to arrive."

"It's Evertt. Asking if we passed on the ongoing check point."

"Okay," maikli kong sagot.

Natanaw ko na ang pamilyar na daan patungo sa bahay namin. Ang daming alaala na bumalik sa akin nang naandito pa ako tahimik na namumuhay.

"We're here."

Sabay kaming bumaba. Hating gabi na nang makarating kami sa bahay. Sa amin na lang ang maliwanag. Marahil gising pa sila dahil sa pagdating ko. Kita ko ang mabilis na paglabas i Kuya Evertt nang marinig ang pagdating namin.

"Eirlys!" mahigpit na yakap kaagad ang binigay niya sa akin. Natanaw ko sila Mama sa may balkonahe, nag aabang sa amin nakatanaw.

"Your safe, fuck I told you," mariin niyang sermon kaagad. Saka ako kinutos. Sinuway kaagad siya ni Kuya Emerix.

"Ma! Pa!" Mahigpit ko silang niyakap. Ganoon din sila sa akin. Parang kay tagal kung nawala. Miss na miss ko talaga sila.

"Tara na sa loob."

"Kita mo na, Pa. Sabi ko sa iyo na maling payagan siya doon dahil alam mong maapektuhan siya non!" Hindi mapigilan ni Kuya Evertt na mag taas ng boses. Pinanuod ko si Papang kalmadong nakatingin sa kanya katulad ni Kuya Emerix.

"Ang tigas kasi ng ulo." Sabay baling niya sa akin.

"Huwag kang magsalita na parang hindi ka naging katulad ng kapatid mo," biglang sabat ni Mama na ikinatigil niya at ikinatawa nina Papa at Kuya.

"At anong sabi niya Papa?" ginatungan ni Kuya Emerix.

"Pag aaral ang aatupagin ko doon at wala ng iba pa, kaya payagan niyo na ako."

Seryoso si Papa ng sabihin niya iyon. Habang si Mama napailing. Si Kuya Emerix nagpipigil nang tumawa. Habang siya hindi makapaniwala sa nangyari, dahil bumaliktad ang sitwasyon.

"At bakit ako ang napapagtulungan dito?" masungit niyang tanong.

Umismid si Kuya Emerix sa tanong niya, "Hindi ka kasi matahimik dyan."

"Paano ako matatahimik aber? Ako naging haunter, ito naging prey. Sige paano ako kakalma ha? Pareho kaming nasangkot sa laro pero magkaiba ng kapalaran. Sa akin safe ako, eh siya. Hindi mo ba naisip iyon?"

Hindi talaga siya mapigilan. Napapailing na lang sila Mama sa naging sagutan nila ni Kuya.

"Naiisip pero nakalimutan mo ata kung sino at saan ang pinagmulan natin, Evertt Kaille Salvaz." Kita ko ang pag kagulat ng bigla siyang sagutin ni Papa. Maging ako ay nagulat ngayon ko lang narinig ang tono na iyon. Kalmado ngunit mapanganib.

Nakakatakot si Papa dahil sa natural niyang expression, ngunit ngayon tuluyang nawala iyon sa mukha niya.

"Oo, nakaramdam ako ng takot at kaba ng marinig mismo sa bibig ng nakakabatang kapatid mo ang lugar na iyon. Ang buong akala ko nagbalik na ang mga alaala niya ngunit nagkamali ako." Bumaling sa akin si Papa, ramdam ko sa mga mata niya ang pag aalala. "Ngunit... naisip ko rin na kahit pigilan natin. Ang nakatakda ay nakatakda. Mangyayari pa rin kahit anong pagpipigil natin. Naisip ko sa oras na iyon," napabuntonghininga siya. Kaagad naman siyang nilapitan ni Mama at hinawakan sa braso. Nagkatitigan muna sila bago siya muling bumaling sa akin.

Pinanood ko siyang lumapit sa akin saka tinungkod ang isang tuhod sa sahig para maging magka-level kaming dalawa. Nakaupo ako sa may sofa kaharap nila. Napatitig lang ako kay Papa. Naramdaman ko ang maingat at marahan niyang paghawak sa kamay ko.

Yumuko siya. "Sana maintindihan mo ko sa naging desisyon kong hindi pagsabi ng katotohanan sa iyo."

"Dapat ay matagal na naming binanggit sa iyo. Pero inaabangan ko pa rin ang pagbalik ng alaala mo. Ngunit tila hindi na iyon babalik pa."

Aaminin ko naguguluhan ako sa mga nangyayari. Ano ba itong katotohanan na ito. At maging sila Tofee hindi pwedeng sabihin.

Walang akong ideya kong ano iyon pero kung iyon ang naging desisyon nila wala na akong magagawa doon. Nakalipas na ang tangin magagawa ko lang ay alamin iyon at anong dahilan kung bakit umabot sa ganoong sitwasyon.

Lumingon si Papa sa banda nila Mama. Tumango ito kay Papa. Naglahad ng kamay si Papa sa akin. Walang imik ko iyong tinanggap. Mahigpit niyang hinawakan iyon habang naglalakad kami patungo sa lumang bodega namin sa likod ng bahay. Ang tangin lugar na hindi ko pwedeng pasukin.

Iyon ang utos nila sa akin. Matagal ko na itong gustong makita ang loob ngunit bawal talaga. Tinanggal niya ang kandado non maging ang kadenang nakapulupot sa hawakan ng pintuan.

Maingay ang naging pagbukas ng pinto marahil sa tagal na ring hindi nabubuksan. Sa una madilim ngunit ng buksan niya iyon. Doon nalaglag ang panga ko. Hindi lingid sa kaalaman kung dating piloto si Papa pero ngayon ko lang nakita ang sasakyang panghihipapawid ng ganito kalapit. Lagi lang akong nakatanaw sa kinala mula sa baba.

"Siguro alam mo ang kasaysayan tungkol sa digmaan sa pagitan ng apat na isla?" pauna niyang tanong. Mabilis naman akong tumango. Bigla akong nakaramdam ng excitement ng lapitan namin ang eroplano niya. "Ito ang ginamit upang makipag laban sa karatig Isla na gustong kunin ang pinakamahalagang bagay hindi lang dito sa Therondia kung hindi maging sa ibang panig din."

"Mahalaga ang bagay na iyon para sa kaayusan ng buong lugar. Kapag napunta sa masamang kamay tiyak na walang katapusang kaguluhan ang magaganap."

Tahimik lang akong nakikinig sa kwento niya. Umakyat siya sa pakpak ng eroplano saka naglahad ng kamay para sa akin. Tinulungan niya akong umakyat sa taas. Binuksan niya ang salamin na nakaharang saka kami pumasok sa loob non.

"Hindi na ito pwedeng paliparin dahil lumang luma na. Pero ito ang eroplanong nagpanalo sa Therondia laban sa mga kalaban," pagbabalik tanaw niya.

"Alam mo ba kung bakit nagkaroon unang ng digmaan?" pagtatanong niya sa akin. Nasa may likuran ako habang siya nasa harap.

"Dahil sa likas na yaman ng Therondia?"

Mahina siyang sumang ayon. "May iba pa po bang dahilan?"

"Hmm... at may kinalaman iyon sa atin."

Binaba ni Papa ang salamin para masarado kami sa loob. May inabot siya sa akin. Headphone iyong ginagamit kapag nasa himapapawid na para makapag usap ng maayos.

"Can you hear me?"

"Yes!"

"Okay, this is our channel. Listen to me until the end. Copy?"

"Copy?"

"So this happen long decades ago. Where our ancestor voyage to find another place to live in. After the long voyage they found Therondia where no other people can touch the land off."

Like what Diello told me.

"They from Seona. Where they live first. Migrated in Therondia due to the permission of the Protector of Island. The Hermosilla and Fulgueras, the protectors of the Island."

Wait! What? Tao?

"Yes, they are real people. The First people here in the Therondia before our Ancestor. They are not just a mere human, they are gifted with powers given by the Island to them to help everyone stop who will try to step in."

"They granted our ancestor in one condition, a marriage to bind them and to pass the power generation to generation. To protect the Therondia throughout the time."

He stop and take a deep breathe.

"The Harriet Hermosilla and Sergio Fulgueras are the third gen of their races. The only people who live last on their bloodline. They cannot be bind because-there is a story that If the holder of the extraordinary power felt the connection with the person who meant for them-it means they are the one who will bind. In case of them they are not the one. They only found it out when Dimitrio Lordsley land on their Island. They fought first and when Dimitrio almost defeat the connection between them grow. The battle are halt and exchange of marriage between the two clan."

He shift his position and continue his narration of our descent. Habang ako tahimik na pinoproseso ang lahat. Nagtutugma naman ang kwento ni Diello sa kwento ni Papa iyon lang mas detalyado kay Papa.

"New set of generation was born. Genevieve Hermosilla Lordsley and Dario Windsor Fulgueras. Windsor is the Lordsley helper on their voyage here that eventually love by Sergio. From that-between the two. The connection was grow again when they hit on the age where connection is growing. And the theory was made. That every girl of the fourth generation from the bloodline of Hermosilla will hold the power of extraordinary energy that buried here in Therondia. Hermosilla is the old power holder and the Fulgueras is the servant. The Island only give its trust to the both clan. That only from their races can hold and control the power-no other than them. That's why they open the borderline for the other people and build a community to start their bloodline to spread and continue to protect the Island."

Ohh! That's it. Like what Diello told me the transition of power. Kaya pala nakakapagtaka. Iyon ang pinagmulan. Unti unti na akong naliliwagan.

"I will shortcut some part if that's okay?" sabay baling niya sa akin.

"Okay lang po."

"Good then, lets jump into Cleobella reign. She is the second power holder. A pretty woman known for her wise and rational decision. Therondia was rising because of her right use of power and help of the bass resources that the island has. And you want happened next."

"Some island being envy with Therondia."

Kahit nakatalikod siya sa akin. Kita ko ang tango niya sa sagot ko.

"That was right, and that was rule by the Brighton-the notorious enemy of Lordsley even they still on the Seona. They the main reason why they leave the Seona. And when they found their successful life in Therondia. They plan to take it down. Lalo na nang malaman nila kung bakit ito naging ganoon kalago. They found out about the extraordinary power and recruited other island to join them to take over the Island. But before that a forbidden love cause the downfall of Therondia fast. Cleobella fell inlove with the other man-Miliano when she about to make connection to Alessio. It was all plan by the Brighton after that the council found out they separate them. They dethrone Cleobella from her position. No one lead to like her that the Brighton seek for them to be in the picture. The first war raised after eight generation between the four islands. But the leadership didn't back on them. That war is not big to take down easily the Island. Mahina ang pwersa ng kalaban."

Mahinang natawa si Papa.

"Akala nila ganoon kadali pabagsakin ng Therondia nagkamali sila..." Saglit na natahimik si Papa. "Pero nagkamali din ang tagapamahala ng Therondia. The second war occur during my college day as the pilot." Ramdam ko ang pait ng banggitin ni Papa iyon. Sino ba naman kasing hindi.

"They use air force to take us down. That reason for me and other batch mate to fought in the war. Wala pa kaming sapat na kaalaman noon, nasa pangalawang taon pa lang kami non. Basic pa lang ang naituturo ng sumabak kami sa gyera. Sa mahigit isang daan, tangin lima lang kaming natira. Sa lima na iyon..." he trailed off. Napayuko siya ng sabihing, "Ako ang natatanging natira."

"Alam mo kung bakit?"

Umiling ako kahit hindi niya ako nakikita.

"Cause I have the power to control it. And found out I am from their races. No one knows it. They just believe in miracle that I made. That reliefs on me because if they found it. They will all hate me and ignore my help for the island. After Cleobella issued no one else believe to them. Her children live in shame and decide to live in the shadow. Idagdag pa hinahanap din sila ng kaaway."

Tuluyang humarap si Papa sa akin. Kita ko doon ang pag aalala.

"Remember the transition of power?"

Napalunok ako ng tanungin niya iyon. No! That can't be true.

"Yes princess, you're the twelfth generation the fourth holder of the extraordinary power. The ruler and protector of it. The one and only make changes in our races today."

Nalaglag ang panga ko ng sabihin niya iyon. Hindi na gumana ang utak ko matapos niyang sabihin iyon. Naguguluhan at natatakot ako.

"That's not true right?" I look at my Father begging to take back his word. But I only see the how he stand on his statement. Bumagsak ang balikat ko. I should be happy but... it takes a lot of responsibility that I think I can't do.

"Hey! Look at me," he demand on me. Lumambot ang tingin niya sa akin. Marahan niyang pinunasan ang luhang dumaloy sa pisngi ko. "Hush my princess. I know you're scarred, and it's okay. It's fine but don't forget that you have our back. I believe on you. The moment you fight your dreams on me to transferred in Eastford. I made a decision. And you know was that?"

Kalmado siyang ngumiti sa akin. Hindi ko alam pero kumalma din ako nang makita iyon.

"I don't."

"Come here." I seat sideward on his thigh. My father hug me and first my temple.

"I decided to support you whenever you're decision is. Even it means where down on the shame. That's not the issue now. People are tired of the reign of the present administration. They want changes. And you can, only you can do it. Don't worry princess. You don't have to decide right now. I know your absorbing the truth about you, about us-our descent."

"The truth that changes your life."