Pursue

The tension in the University is araising when as the midterm is approaching. The event make it even more difficult for some student to do their duty as a student of Eastford. Even they part of the game, the burning passion of them to still fight for their career is there. Even more fate was also playing them.

Like her, she careful wake out of their dorm, as Nasha still in state of unconsciousness. It's been a week and yet still sleeping beauty and peaceful on her bed. While her still trying to fight the fate she's in.

Her face light up when she can't see or feel any presence of Alpha, her haunter. The exception and powerful haunter. The fear is evident on her as she walk by. Trying to walk with heads up, like what she been before.

She walk straight, firm and with grace while her eyes wondering all around, alert that he may show up again. This time she is now more determine cause there is something she want to know.

"Hey!"It's Diello who approached me when I reach the door of our room. Tofee is there, seating fine on his chair, with his eyes on us. "Glad to see you, I haven't see you around lately." he stated.

Lumapit na kami sa upuan ko. Napaayos siya ng upo. Hindi ko pa sinagot si Diello dahil alam kung kasunod pa iyon.

"Is something happened?" I hear worry on his voice. It's been hard for me this past week. That make me build up my wall again, tall and tight. We may have connection, but trust something I can't give now. To tell him what really happening on me.

Being open to someone now is not my thing. This game tough me to be careful who I trust the most. As much I want to share those thing on him, I decide I won't. I still don't know things about him, still a mystery for me. Even we been close lately, like Nasha. I can sense something. I hope that's not what roaming around my mind.

"Nothing, I just rest."

Sinilip ko ang reaksyon niya. Hindi nagbago, parang nagdadalawang isip pa sa sinabi ko. Kung hindi lang sumingit itong katabi ko. Hindi siya babalik sa upuan niya.

"Tsk, umamin ka na kasi, Coffee," I teased him, Ayan na naman ang masama niyang tingin. It's been a while when I called him, Coffee. "Tsk, ang inggit na naman."

"Shut up, ceddict," he fired me back, I stiffed on the endearment he use. I look at him in awe.

"What?"

Umiling ako at natawa, "coffee and ceddict huh!"

"Tsk! ikaw may pakana nan," paninisi niya sa akin. Aba't!

"Wow ha! nanisi pa akala mo naman hiindi niya gusto."

"Manahimik ka na lang. I'm trying to move on here, don't give me hope again. Your already taken, too late for me," He whispered and I don't follow the word after ng I'm trying. Mahina na eh tsaka dumating ang unang prof. Gusto ko siyang tanungin baka mapagalitan kami nito. Strikto pa naman ito.

"Ms. Salvaz," our prof called my attention. Napatingin ako sa kanya, nilapag niya ang makapal na coupon bond sa harap ng table niya. "Here, get it. It's your missed topic."

Mabilis akong napatayo ng sabihin niya iyon. Mabilis akong yumuko at sinabing, "salamat po, sir."

"Rules is rules, be thankful and don't waste the chance. I can see you have potential like your brother. So don't give up, Miss Salvaz. Be who you are like your Surname shout," he sincerely advise on me. Pinigilan ko naman na mapaiyak, may quiz pa akong kailangan tapusin. Buti na lang kahit paano nag advance study ako. At least a low score will do than nothing.

"Need tutor?" he offered without looking at me.

Natigilan ako saka napatingin sa kanya. Seryoso ba? Kasi aaminin ko, sa lagay na ito. Kailangan ko ng kasangga.

"Yes!" mahinang bulong ko, pero sapat na para marinig niya. Kita ko ang pag angat ng gilid ng labi niya.

"Okay then, continue answering, time is ticking."

Tahimik akong tumango saka ganadong sinagutan ang pagsusulit. Sakto bago tumunog ang warning signal tapos na ang klase. Tinago ko muna ang mga modules and questionnaire na binigay sa akin bago lalabas ng room. Naunang lumabas si Tofee ni hindi ko nga naramdaman ang pag alis niya. Required ba iyon kapag haunter ka?

"Ang bagal!" Natigilan ako ng marinig ang boses niya. Ang dami kasi nito. Inaayos ko ang pagkakalagay sa bag ko para hindi malukot. Parang hindi pa nga kakasya eh. Pucha naman oh.

"Manahimik ka dyan." Hindi ko alam kung saan ko pa nakukuha ang lakas ng loob na sagutin siya. Na gayon, ay sa isang galaw niya alam kung katapusan ko na.

Napasabunot ako sa buhok ko ng hindi pa ako magkalahati sa pag aayos nito. Ramdam ko ang pag ka-inip ng isa sa likod ko. Lalo na may matalim na bagay akong naramdaman sa likod ko. Isang maling galaw ko, babaon yun sa likod ko. Fuck! pwedeng time freeze muna?

Na-stress ako sa dami ng hahabulin ko. Kasi alam kong kasalanan ko din ito.

"Ano ba," tinulak ko iyon lalo na nang mapunta sa parte na may kiliti ako. Imbis na matakot na biglang bumaon. Hindi ko mapigilang makiliti. "Sabing!"

Masama ko siyang nilingon ng nilapit muli iyon doon. Alam kong gusto mo na akong gilitan ng leeg pero pwedeng mamaya na. Kainis naman ito walang pakikisama.

Umigting ang panga niya, kita ko ang pagtangis non sa galit. Kita ko ang pag galaw ng kamay niya. Nagulat ako ng may dugong pumapatak sa dulo non. Kinapa ko ang sarili ko pero wala naman.

"Tsk... don't be so full of yourself na ikaw lang ang target ko, Salvaz." Ramdam ko ang lamig non. Daig pa ang aircon sa sobrang lamig. "Tsk... I leave you for now."

Tumalikod na siya sa akin. At akala ko aalis na pero muli siyang humarap. "Make sure I won't see you today. Cause I swear, I make you bleed again."

Banta niya saka umalis na. Unti unting nag sitaasan ang mga balahibo ko sa lamig at lalim ng boses niya. Fuck! That guy.

Mabilis ang naging pagkilos ko at mabilis na umuwe. Total game naman at wala na kaming ibang klase. Aralin ko na lang ito. Kisa magpalaboy laboy at makita pa ni Alpha, mas lalo akong mahuhuli sa klase.

Nakailang lukot na ako ng papel. Hindi ko pa rin mahanap kung bakit hindi siya nag ba-balance. Sino bang kumuha ng piso? Halos maiyak na ako dito. Oo tama, piso lang ang nawawala pero buong buhay na ang hawak niya.

"Tsk... crying baby."

Nakanguso akong lumingon sa may bintana ng narinig ang boses niya. Naka upo siya ng maangas sa bintana ng kwarto ko, naka angat at patong ang isang paa, habang nakalaglag ang isa. Nilalaro ang baril sa kaliwang kamay at nakababa ang kanang kamay kung saan, patuloy ang pagtulo ng dugo mula sa kamay niya hanggang sa dulo ng kutsilyo.

Kulay rosas na ang puti niyang unifrom. Galing sa labanan na siya ang nanalo.

Umayos siya ng upo. Itinago ang baril saka may hinugot na panyo sa bulsa bago pinunasan ang kutsilyong gamit. PInanuod ko lang siya linisan iyon at ibalik sa pinaglagyan. Napatingin ako sa tapat kung saan pumatak ang dugong galing sa ibang target niya.

Akala ko hindi niya iyon lilinisan. Pero may kinuha siya sa c.r saka linisan iyon.

"So, what's make you cry?" he asked as his approach on my spot. "Let me see."

Pinakita ko sa kanya ang balance sheet na kanina ko pa bina-balance pero wala. Ini-scan at in-analyze niya iyon. Inagaw niya sa kamay ko ang papel saka iyon mas pinag aralan.

"Let me see your journal entries and ledger, maybe you made some mistake on that part," he casually asked my copy of it. I handle it over him. "Once there is wrong in journal entry, all of your answer will be wrong."

"So be careful on analyzing, some word might think you twice again on your answer. Make sure your analyzation is right. Accounting is not all about math, is all about analyzation and critical thinking. It's requires of large patient thinking, analyzing and solving problem. This course will give you hell out your day. It's kind of draining but as you go through, you love seeing numbers and solving them."

"If you're passionate about your dream, it will pay off once you give your best and fight for it."

"Here," he point out on one account I entry. "This not the right amount, you missed something."

He explained that on me. Slowly and clear that enlighten me on the mistake I made without feeling pity on my part on not realizing it. I like how he manage to explain everything on me with patient and calmness.

"Well that's for today. I hope you learn something from me." He wrap up my things back to me. I nod on him.

"Thank you! This mean so much on me. You're such a big help." I bow and smile on him.

He pat my head, and said, "Happy to help, you need to rest. We still on the big battle."

Sa bintana ko muli siya dumaan.

"Hey!" sumilip siya uli doon, at pinaalalahanan, "don't forget to lock your window."

I nod and he vanish.

Napahilamos ako ng mukha ko. Tumunog ang alarm sa gilid ko. Inayos ko na ang lahat saka nahiga sa kama. Sa hindi makailang pagod agad akong nakatulog.

Dala ko ang sinagutan ko kagabi sa tulong ni Tofeee. Nakahanda ako ngayon para sa anumang maaring paghaharap namin ni Alpha. I wear my ankle boot again, in case off running time.

Take a deep breath and run.

I run as fast I could throughout our college department. I don't about people who look at me on rush. It's been a long since I did this. I let the wind blow my hair as I run, some student out of my way, giving the way. I hold my knees as I stop at the front of the faculty. Good thing it is already open even if just seven in the morning.

Mabilis kung pinasa iyon at lumabas. Sa taas na ako dumeretso kahit pa mamaya pang nine ang klase namin. Dito muna ako magpapahinga. Biglang sumakit ang paa ko. Marahan kung minamasahe iyon ng matigilan ako.

"Nice run," he praised me. My eyes wide as I hear his footstep at my back. You gotta be kidding me. I thought being earlier would avoid him? What the hell fucking is this!

Mabagal akong umayos ng upo saka siya dahan dahan na nilingon. Dalawang upuan ang layo niya sa akin. Nakaupo siya sa lamesa ng upuan. Seryoso at malamig akong pinagmamasdan. Hindi nagbabago ang nakakatakot niyang awra. His sharp hooded eyes color steel blue darted on me. Drowning once I made an eye contact. I keep avoiding it but his not giving me way to get out of his sight.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo. Mabagal at mabigat ang paglakad niya palapit sa akin. Natigilan ako at bumabal ang paghinga. Lalo pa ng yumuko siya at tumapat ang mukha sa may tainga ko.

"Mukhang sinewerte ka muna, Salvaz," mapan udyok niya bulong. Tumawa siya nang marahan sa paraan na huhugutan ka ng hininga. "Pasalamat ka, dahil may mahaba kaming pagsusulit sa isang medyor na asignatura. Makakahinga ka ngayong araw."

Matapos niyang ibulong sa akin iyon. Bigla na lang siyang nawala sa harap ko ng hindi ko namamalayan. Doon lang ako muling nakahinga ng maayos.

"What the hell! Is that?"

I need damn fucking fresh air.

Nanatili ako sa dati naming tambayan. Hanggang sa magsimula na ang klase. Gaya ng sinabi niya, hindi ko siya nakita buong maghapon. Malapit na rin ang midterm examination namin. Ilang weeks na lang ay hell week na. Kaya kailangan kung mag aral pa lalo na sa mga topic na nakaligtaan ko.

He tutor me again, but this time. He made his self-clean before presenting his self on me. Nasha is already gain her gain. But she still recovering. Isang mahabang gabi na naman para sa amin dalawa ito.

I really see him being patient with me while asking same question on repeat. Once I can't fully understand one topic, I asked it again and again until I get it.

"And that's a wrap for this day. You have to rest. It's nearly at the curfew." He look at his watch and then back on me. "Have a good sleep."

Doon siya muli lumabas. Mukhang mahilig niyang gawing pinto ang bintana. Gaya kagabi ing-lock at nagpahinga na ako kaagad. Sana busy siya muli bukas.

"Hey! How is your feeling?" I asked her when she finally out of her room. It's almost got her two weeks to recover.

"Still fuck up but recovering," mabagal niya sagot habang paupo sa upuan. Nagluluto ako ngayon ng umagahan namin. Paminsan minsan ko siyang pinagmamasdan. Sa loob ng dalawang linggo na iyon. Andyan si Cato, nakabantay. Kahit hindi ako lumabas ramdam ko ang presensiya niya.

Nag-re-recover pa lang siya ngayon ayaw ko sana siyang usisain sa bagay na iyon. Marahil sa ibang araw na lang. Kung saan pwede na.

"Mauna na ako, may klase pa kami." Nagpaalam ako sa kanya habang nasa sala siya. Sakto pagkabukas ng pinto ang siyang mukha ni Cato ang bumungad sa akin. Pahawak sa doorknob ng buksan ko ito. Pareho kaming natigilan kaagad din nakabawi.

Nagbigay siya ng daan sa akin para makalabas. Siya naman pagpasok niya. Gusto kong bumalik para makita kung anong mangyayari. Kung hindi ko lang naramdaman na may nakamasid sa akin hindi ako aalis.

Too pre-occupied to notice him walking by my side with his knife in my waist. I continue act like I am deep thinking. Actually, it's kind of true. I would paused a bit and look on the ground like I am searching for the answer there. And walk again and drown by my thoughts.

Mariin akong napatigil saka lumingon sa kanya, may itatanong sana kaso huwag na lang. Ikiniling ko ang ulo ko saka tinignan ang relo para malaman kung anong oras na.

"8:35," he answer it for me. When I forgot to wear my wrist watch. Lintik!

"Masyadong malalim yan para isipin ang kaligtasan mo, Salvaz."

Hindi ako umimik. Tama naman siya. Pwede niyang ibaon sa katawan ko yun kanina pa. Sa daming pumapasok sa isip ko, hindi ko na nga iyon naisip pa.

"Then why didn't you do it either?" I asked in defeat tone. I'm not into the mood to be bitch on him. "What stopping you to dig it in my flesh?" Hindi ko mapagilang tanungin.

"Cause it is not thrilling, if I do it that easy. Think, Salvaz."

Iniwan niya ako sa pwesto ko. Umiling ako iyong pa rin ang pinaglalaban niya.

He really pursue my death to be dramatic and tragic as he wish to see. To avenge her sibling that he accused my elder brother brutally killed. I just silently closed my eyes and breathe. I can't change that fact until I have some confrontation with Kuya.