Fishy

Its another day to begin. Dahil sabado, NSTP day. We are gathere her at the gymnasium. For some screening about. The three category of NSTP : the CWTS, LTS and ROTC.

They giving some preview about it. And some lecture from it. They even discussing what there do and rules.

We are have some different time to attend at kami ang first session. 8:00-10:30. 3 hour and 30 minutes in total. Ganoon katagal. Matagal din kasi ang discussion.

But one thing I'm sure is someone is eyeing of me. Kanina ko pa nararamdaman. Dahil magkaiba kami ng Course ni Nasha. Magkaiba din kami ng line. Nasa may BSA line ako habang siya BSBA Marketing siya nakalinya.

Pinipigilan ko lang lumingin. At nagfofocus sa discussion habang may hawak na scratch paper at ballpen. Baka may oa quiz ito mahirap na.

Kunti na lang talaga lilingon na ako. Nakakaconcious na kasi eh. Ang ayaw ko pa naman sa lahat eh yung tingin ng tingin sa akin.

I hate attention really!

At dahil nakakairita na. Pasimple akong lumingon sa likod. Kunwari may tinitignan doon. Pero hinanap ko kung kaninong titig yun.

Hindi na pala kailangan pang alamin. Alam ko na kung sino.

His sharp eyes meet with mine for a second. And its not change the feels its remain the same.

Why? dahil pahiya siya kahapon? Tsk! what an ego issue.

Gaya ng inasahan ko. May paquiz nga sila. Pero one to five lang. Buti na lang nagtakedown notes ako. At least kahit papaano may masasagot ako.

Matapos ang mga tanong exchange paper naman ang naganap. Pinalabas sa may projector ang sagot. Ibinalik ito ng macheckan na. Saka pinasa paharap.

Muling nag iba ang taga pagsalita sa harap at ibang topic uli. Hanggang sa matapos ang oras namin. Nakakabagot din. Nakakaantok pa, buti na lang napigilan ko pa.

Nakafall in line kami ng lumabas. Mahigpit ang Dean namin. Kaya kailangan sumunod.

Pinauna kaming lumabas. Finally fresh air.

Inantay kung makalabas si Nasha. Inabangan ko siya sa may silong ng mangga. Kumaway ako kaagad ng makita siya.

Mabilis naman siyang lumapit sa akin. Kumawit siya sa braso ko. I scan her face. No traces of eyebugs, red eyes and red nose. Natago ata ng make up.

"What?" Takang tanong niya ng mapansin ang tingin ko sa kanya.

"Nothing" Sabay iling ko. Hindi ko ugali mang intriga. If this her way to feel peace for once. I respect it.

We're heading to cafeteria cause its already lunch time. If we go back in the dorm and cook our lunch. It consume only a lot of time. Kaya deretso na kami dahil gutom na kami.

I hear my stomach. Kumukururog na sa gutom. Umupo kami sa usual seat namin. After we order our food.

Silent fill us when we eating. Thinking different topics. I know hindi pa rin siya okay dahil kahapon lang naganap yun. Healing hurt soul take time to heal fully.

Kaya natatakot din ako sa pwede niyang gawin. I know her palaban side. That's why she's our President for two years in Senior high school.

The way she discipline us. To fight if someone bullying us. I see her leadership is so amazing. And I respect and idolized it. Kaya nababahala ako. Kapag ganito katahimik ang tao. Maraming iniisip nakakatakot.

I can't read her expression since she's not expressing emotion in her face. Its her immune response to everyone.

"Ano?" May halong irita niyang tanong. I see her eyebrow arc. Oww, hindi ko namalayan nakatitig na pala ako sa kanya ng matagal.

"Nothing! Just thinking something" Palusot ko saka nagbaba ng tingin. May nahagip akong nakamasid sa amin.

Its the same feeling noong iniwan ako ni Ceddict sa may ilalim ng punong mangga. The way its stare at me. The chill, my body responed to it. Nanindig ang mga balahibo ko.

"Are you okay?" Tanong niya ng mapansin ang pagtayo ng mga bahalibo ko.

I bow and slight forward to her.

"I see someone staring at me. But I don't know who is he or she" Mahinang bulong ko saka umayos muli ng upo. Na parang walang nangyari.

Binaba niya ang kutsara at tinidor. Saka pinagsiklop ang dalawang kamay.

"This, we need to lie down for this time. Ibabalik natin sa dati yung mga bugs at camera footage nila. Baka sa susunod na araw madetect na nila yun. Dahil sa kahapon" Seryoso niyang pagbabahagi sa akin. Napatitig naman ako sa kanya.

"You mean?" Pabitin kong tanong.

"Yes, I review the footage that I install in our dorm. My our surviellance camera for emergency. And I watch him trolling around just to make sure na gumagana pa ang mga device. Kaya mamaya after nating maglunch. Umpisahan na natin. But we need to have our own bugs and surviellance camera for our security. Ako na bahala kung paano yun iinstall ng walang nakakahalata" Pinal at sigurado niyang saad sa akin. Kita ko naman ang paggalaw ng mata niya. Nagmamasid sa buong paligid.

"Right now, their eyes are on us. We need to prepared, ready and intact. Wala tayong kakampi dito. Kalaban natin ang buong University. Balwarte nila kaya for now makiayon muna tayo" Saad niya saka umuyos muli ng upo.

"Okay!" Tangin saad ko ng madigest ang lahat. She's right, nasa amin na ang attention nila. Hindi lang dahil sa kahapon baka medyo okay pa kami dito.

Una pa lang may nakuha na kaming atensyon at ngayon nadagdagan. ng hirap isipin kung sino ang tunay na kalaban. Sa dami ng official dito. At bago lang kami baka nasa harap lang namin ang kalaban. Hindi pa namin alam.

Kailangan namin malaman kung sinu sino ang mga official dito sa University. Alam ko may nakapaskil sa mga bulletin board na chart ng ranking ng official. Yun ang dapat muna naming malaman at alamin.

"I'm done" Imporma niya sa akin matapos kumain. Kanina pa ako tapos kumain. Sadyang mabilis talaga akong kumain. Siya naman ninanamnam pa bago ilunok kaya katagalan niya matapos.

"Lets stay for a while. Pababain ko lang yung busog ko" Saka siya sumandal sa backrest ng upuan.

As we stay. Tahimik akong nagmamasid sa paligid. Tinitignan bawat tao, kanto at building na natatanaw dito.

Maybe every place in this University is cover by a surviellance camera. Hidden so they can silently watch to their new target. Thats why we need to be prepared.

"Lets go" Yaya niya saka naunang naglakad. Sumabay na ako sa kanya ng makalabas na kami sa cafeteria. Walang gaanong tao ngayon unlike kapag may pasok. Marami kang makakasalubong pero ngayon mangilanngilan lang.

Mabilis kaming nakaabot sa may dorm namin. As we plan earlier. We make our DYI surviellance camera at bug. I help her install it.

"Bakit dyan mo nilalagay?" Takang tanong ko ng iinstall niya sa baba ng surviellance camera ng University.

"Para hindi sila makatunog" Tanging saad niya saka muling bumaba para lumipat ng pwesto. I just holding the chair that she standing to install.

After we install it. We connect to her another laptop. She type something that I can't follow. Until it show up the clear footage.

"Its working now we must clearly the history of the previous shot of their cam. And place another one. Then we are moving on to the bug" Paglalahad niya sa akin ng mga gagawin namin. Habang seryoso pa ring nakaharap sa laptop niya. Clicking, typing and entering.

Nakakahilong sundan sa bilis niyang kumilos. And less than a minute tapos na siya.

"There!" Sumandal siya sa likod ng upuan niya saka nilahad sa akin yung screen ng laptop niya. Pinakita niya sa akin ang ginawa niya.

"Its malinaw ha! How about the bugs?" Naalala ko yun. Kumindat naman siya saka tumayo. Napaatras tuloy ako. Sinundan ko lang siya ng tingin ng pumasok siya sa kwarto niya.

Muli akong napatingin sa screen ng laptop niya kung saan nakamonitor ang bawat sulok ng dorm. At least now we have our own.

Pinanuod ko lang iyon kahit walang minamatyagan.

"Here" Sabay taas niya sa mga malilit na bagay. Napaghandaan?

"Prepared" Nakangising puna ko sa kanya.

"Always" She wink again saka nagpatulong sa akin na magkabit. Just like we did to the camera's. We spent our afternoon installing all the bugs.

"Hay! kapagod" Pagod kong reklamo saka nagpunas ng pawis.

"Tiring but worth it" Nakangiting saad niya kahit na pagod din. Ngumiti lang din ako sa kanya.

"Lets go. Its test it" Saka siya tumayo mula sa pagkakaupo sa sahig. She's excited. Experties niya ata itong ganito. Hindi ko man alam na may alam siya sa ganito. O kaya sa relatives niya.

Pumwesto muli ako sa likod niya. She hand me the left earphone so I can hear whats bug can hear too.

Kita kong may kinuha siya sa may gilid niya saka tinapon. I hear through the bugs how it land.

Nakatinginan kaming dalawa saka sabay na nag thumb ups. All set ang kailangan na lang ay buharahin at baguhin ang footage. Siya na ang nag asikaso non. Habang ako ang naatasan na magluto. Hmm... how about pork chiken adobo.

I place my phone above the table and tie my hair. Gather the ingredents and lets begin cooking. I scroll again in my playlist. Searching for the right song.

"Hmm... kpop muna tayo" Nakangiti kung sagot saka pinindot ang play button.

Np: Blueming by IU.

When the music start. My head automatically response to it. I do a little head bang with hand gesture.

For sure sumasakit na naman katatawa ang tyan niya. I know pinapanood niya ako. Tskkk!

I begin to cook. Starting with garlic and onion. When it turn to golden brown I added the pork and chicken. Ginisa ko ito ng mabuti hanggang sa may brown na siya. Saka ko siya tinimplahan at sinabawan. Inintay kong matuyo ng kunti saka sinara ang stove.

Tapos na ang lahat. I'm hungry.

Tumalikod ako para sumigaw pero isang halakhak na naman ang narinig ko. I look at her with my bored eyes.

"Saya ka?" Mataray kung tanong sa kanya. Napahinto naman siya saka sumagot.

"Obvious ba? Hahaha tapos na?" Natatawa niyang sagot. Napaikot na lang ako ng mata saka nag simula ng mag ayos ng mga kakailanganin.

"Lets eat" Yaya ko saka umupo sa katapat niyang upuan. We did short pray before eating.

"What we gonna do tomorrow?" Tanong ko sa kanya. Dahil weekend naman.

"I don't know" Saka siya nagshrug. Muli ko naman naalala si Cato kagabi.

"Hmm... Nasha, about Cato. What he is really do here yesterday night?" Curious kung tanong sa kanya.

Napababa naman siya ng kubyertos niya. Saka seryosong tumingin sa akin.

"Checking the bugs and cam" Seryoso niyang saad. Napaisip naman ako kung paano siya nakapasok dito?

"Hindi ka ba nagtataka? Nakapasok siya dito dapat pati sa may pintuan lagyan natin eh" Naguguluhan kung tanong sa kanya. Napahawak naman siya sa baba niya.

"Baka isa sa privilege nila dito? Or baka kakilala niya yun may ari ng dorm o yung may hawak ng mga susi nito" Nagdududa niyang saad. Kita ko na lumihis ang kanyang bata sa kaliwa na para bang nag iisip ng posibleng rason.

"Kung ganoon monitor na monitor pala ang lahat dito. Kaya walang takas ang mga taong mahuhuli nila. Buti na lang sinira lang laptop natin" May kunting takot sa boses ko.

"Hmm... buhay pa tayo. O..." Saka siya tumingin sa akin. Naconcious naman ako sa paraan niya ng pagtitig.

"Baka may kailangan sa atin kaya hindi pa tayo tinutudas." Nakakunot noo niyang hula. Kailangan? Bigla ko naman naalala na kilala sila kuya nila Cato.

Nagkatinginan kaming dalawa.

"Baka may kailangan sila sa iyo?" Pabulong niyang saad.

"Maaring tama ka pero ano?" Nakakunot noo kung tanong. Its really complicated to think.

"Did you smell something fishy?" Naniningkit ang mga mata niyang tanong sa akin.

"Yes, matagal na" Sang ayon ko sa kanya.

"Then we should know that fishy. Lets catch it" Ganado niyang saad. Saka pinagpatuloy ang pagkain. Naantala dahil sa usapan namin.

Siya na ang naghugas ng mga pinagkainan namin. Dumeretso ako kaagad sa kwarto ko. Lumundag sa kama saka napatulala sa kisame.

Maybe this is what Kuya Emerix told me before. Do not engage with the people who from the Central city. And yet, I made a contact with them. Arghhhh! You made a mistake.

Muli kong naalala si Crystal blue eyes.
Nilu... Mahinang bulong ko sa isipan ko.

°°°°

An update after long period. Hehehe I hope you enjoy. Thank you for patience waiting an update.

~PrincessNalics