Ceremony

"Good morning," a cheerful greet welcome me in the dinning area. It's her, alive like she's not afraid last night. We barely hang out lately. I am focus on my academic cause it's now getting demanding. Lot of quizes, task performance, and activities.

"You look have a nice morning."

She nod numerious times and agreed,"Yes!" Those smile on her lips make me wonder-what is it? But I rather shut my mouth than ruing her great day.

"Still on rough day?" She asked me.

I finish get my food in my plate before answering her, "Yup, kinda. You know Accountancy."

"Sabagay."

Pagkatapos non natahimik na kami. Mas minabuting enjoy-in ko na lang ang pagkain. Sayang kung hindi, ang dami pa naman niyang niluto.

"Anong gagawin mo ngayong araw?" she asked while I washing the dishes. She's in my back, wiping the table.

Biglang sumagi sa isip ko ang mga plano ko-na balak gawin ngayon. Kasabay ng mga task na iniwan sa amin. At may kailangan din akong bilhin sa labas. Total weekend, we're allow to go outside. May sariling sasakyan ang university para sa mga estudyante na gustong lumabas. Yun nga lang may limitasyon, 5pm dapat tapos na ang lahat ng kailangan mong bilhin/gawin. Dahil na rin sa lalo ng Unibersidad sa mismong bayan.

"May gagawin akong task. Kasama mga ka-grupo ko."

Humarap ako sa kanya habang nagpupunas ng kamay. Hindi ko alam kung guni guni ko lang iyong nakita ko o ano. Ang hirap na niya muling basahin. Parang bumalik na siya sa dating siya. Nakakapagtaka naman.

"Ah..." she react while slowly nodding. "Dito lang ako sa dorm ngayon. Wala na kaming group task." she informed me.

"Okay lang, sa labas naman kami."

Tumango lang siya saka umalis sa harap ko. Bakit parang may mali? o dala na naman ito ng pangamba at pagdududa ko sa mga tao sa paligid. Maging iyong dalawang mokong naglaho na parang bula. After the announcement, I never encountered them again. It's always Diello, Tofee and that Alpha. Whose still tailing me until now.

Pasakay na ako ng bus ng may tumulong sa akin na umakyat sa hagdan nito. Kung hindi ito nagsalita, hindi ko makikilala kung sino ang tumulong sa akin.

"Be careful, Salvaz. I do wanna miss this chance," his voice make me chill. It's like from the deep part of ground. My hair on my back head bistled after he whispered it on my ears.

Mabilis akong lumayo sa kanya. Naalala ko ang sinabi ni Nasha na nagtutuka na sila ng mga hahabol at papatay sa amin. Baka siya ang nakatuka sa akin. Hanggang sa labas ay susundan niya ako. Ang totoo nan, wala kaming group task. May bibilhin lang talaga akong gamit na makakatulong sa akin sa laro.

"Lahat ba ay nakaayos na?" The assigned personnel asked all student inside the bus.

"Yes!"

"Okay... put yor seatbelt and relax. This ride take about 3 hours to the downtown of this City."

Nang lahat ay nakasuot na ng seatbelt saka lang umarangkada ang bus. Nasa harapan iyong personnel habang nagpapaalala ng ilan guideline. Nasabi naman na sa amin dari yan. Kaya mas pinagtuunan ko ng pansin ang labas.

From the tall gate that seperate the University to the town. Up to the green surrounding. Tall trees with different species, the common tree here are the fine tree and mahogany. Bushes and wild plants in between of trees. Green fill my eyes throughout the ride. Until it change into houses.

Sa una isang malawak na grassland bago nagsilipanan ang mga mangilang ngilang bahay. Hanggang sa mas dumami pa iyon. Loud noise of serene of vehicles, people banters, established propaganda, and the lively crowded place.

Binaba kami sa drop point. Saka muling pinaalalahanan na doon lang mag iintay. They let us wander here to buy things we need to school related stuff. I firm hold my map where my guide to roam around this town. There is many alley to walk that make me almost lose my track, but ghad! Nakarating din sa patutunguhan ko.

It is a large school supply store here consist of 4 floor. There are many student here like me, but from the other school. Eastford is not only Educational Institution here. There are primary school and secondary school out there and of course other tertiary school for the public that can't afford the tuition fee of Eastford University.

Litang kita dito ang kakaibang tingin sa akin. Jezz! mabili na nga ang kailangan at may bibilhin pa na ibang bagay dito.

Hindi ko na naramdaman si Alpha ng makalabas ako sa building. This is my only chance to get away from his sight. Gaya ng inaasahan... kakaunti lang ang tao sa parte ng lungsod na ito.

Umingay ang bell na nasa pinto ng buksan ko iyon. Na nakaagaw kaagad ng pansin sa lalaking nasa may counter. Matanda na ito at mukhang may edad na pero matikas pa rin ang dating. Kakaiba ang tingin na iginawad nito sa akn. Tila nangingilala.

"Bagong salta."

Napakalmado ng sabihin niya iyon. Sigurado sa sinabi niya.

"Ano ang pakay mo rito, hija?" Binaba niya ang swift knife na pinupunasan niya.

"I need things for self defense," I serious demand. Akala ko ay hindi siya kikibo pero...

"Then choose." Saka niya nilatag ang isang leather na tela. Revealing that thing that I searching for.

"Maramig salamat po," I bow my head as a sign of respect. He just give back a small smile.

"Long live."

Mabilis na lumipas ang oras nakabalik na kami sa school. Nakahinga ako ng hindi na niya ako sinundan pa. Nakakaramdam ako na siya ang mag ha-haunting sa akin. Hindi ko alam kung paano ang rules sa kanila pero... sana mali ang pakiramdam ko.

This day I know my intuition are right. Alpha is my haunter. It was not announced but I can felt it. Like how his being tailed with me every now and then.

An evil smirk across on my eyes as he passed by. His hawk eyes darted on me. Like his totally confident to eliminate me in this game. Tsk... like I let it happen. The hell no!

In the middle of our long quiz... a loud serene of death roam all over the Campus.

"Shit!" I cursed under my breathe and no further notice to flee outside the room, before he catched me.

Kitang kita paglabas ko ng room kung ano ang nagaganap. Kung titignan mo, tila isang ordinaryong sitwasyon na may nagtatakbuhang estudyante. Ngunit dahil may alam ko, hindi para sa akin.

I've been planned this along time. I already made my pattern on how I will survive on this shit! All I have to do is to stay alive.

"Ahhhh!"

A loud shout stop me from running away. Those voice scream in pain. Nanginig ang buong katawan ko ng makita mismo ng dalawang mata kung paano unti unting natumba sa sahig ang katawan ng isang senior highschool.

Kung hindi niya ako nakita... hindi pa ako makakagalaw muli.

Lumakas ang takot na ramdaman ko simula non. Kunti na lang malapit na ko.

"Akala mo ba matatakasan mo ko?"

Bigla akong napahinto ng lumitaw siya sa harap ko. Ilang metro na lang ang layo ko sa Forbidden River. Sa likod niya ang batong tulay na nagdudugtong patungo sa ilog. Na wala pang nakakabalik kapag pumasok ka. Dahil lubusan ipinagbabawal.

Mas lumawak ang nakakatakot na ngisi sa labi niya. Ang mga mata niyang wala ng emosyon. May hawak siyang dagger at swif knife. Ang isa may bahid na ng dugo. Marahil may nauna na siyang tinapos bago ako sinundan.

Hindi ako gumalaw sa pwesto ko. Isang maling galang ako lang alam kong lilipad sa akin ang hawak niya dagger. Pareho kaming nakahanda sa bawat kilos ng isa't isa.

I have to pass on him to hide at Forbidden River. That would I know to save me this day.

"Really?" Napakunot ako ng bigla siyang magsalita at umayos ng tayo. Sinundan ko tingin niya sa kanang kamay ko. "You bring your quiz paper... in the middle of life and death situation."

Lumakad siya sa kaliwang banda, dahan dahan. Animo'y may binabantay. Nasa likod na niya ang kamay niyang may mga kutsilyo. Humakbang ako pakanan. Mas lumala ang kabang nararamdaman ko. Kung hindi ko lang naramdaman ang hangin papalapit sa akin... marahil tulad na ako ng isang senior high school kanina.

Sumilay ang namamanghang ngiti sa labi niya nang mailagan ko ang dagger na binato niya. Ngunit ramdam ko ang kakaibang hapdi sa kaliwang pisngi ko malapit sa mata. Kasabay ng isang malagkit na likidong lumandas sa pisngi ko.

"Ah... Salvaz," he said in awe. Like he know it would happen. Hindi na ako natutuwa sa mga pang guguyo niya sa akin. I have to get out of his presence.

There is no rule on defending. I have to turn down his big head. His too full on his self. I will let him see this Salvaz real is infront of him. The youngest in my clan.

"Hmm..." chuckled come out on my lips. "What you even expecting?" I asked while moving sideward.

Hindi ko pinahalata sa kanya ang balak kung pagtakbo sa may tulay. Sa kanan kamay ko ang quiz na sinasagutan namin kanina. Habang nasa kaliwa ang bag kung magulo ang pagkakasukbit.

"Hindi pa tayo tapos!" Isang nakakakilabot niyang tinig ng pakawalan ko ang throwing knife. Hindi ko alam kung natamaan ko siya, pero sa tinig niya mukhang nadaplisan ko rin siya. I don't know how to use it. I just aim to him and run afterward.

Malamig na klima ng paligid ang sumalubong sa akin pagpasok sa Forbidden River. Ang daloy ng malinis na tubig ang sumalubong sa akin. Gaya ng Mystic forest, nababalutan din ito ng hamog, pero hindi gaya ng Mystic forest dito sa mga punong nakapaligid ang hamog. Tila kinukubli ang ilog na ito. Kaya siguro narahil maraming nawawala dito.

Bigla kung naalala ang ilog sa Westwend. Ganito rin kapayapa. Napapalibutan ng damong mababa kulay luntian. May punong nakapalibot, may mga batabg masayang nagtatampisaw. Mga pamilyang nangpipiknik. Mga magkakaibigang nagba-bonding. O kay sayang balikan ang mga nakaraang tila wala ka pang pakialam sa paligid. Tangin, kagalakan at kapayapaan ang natatamo.

Ngayon gusto ko na lang bumalik sa ganoon.

"Sino yan?" Naputol ang pagbabaliktanaw ng may marinig na kaluskos hindi kalayuan sa kinauupuan ko malapit sa gilid ng ilog.

Dahan dahan akong tumayo para lapitan ang lugar kung saan nakitang gumalaw ang damo. Nakakapagtaka dahil mula kanina. Hindi ako nakaramdam ng ano mang pangamba sa lugar na ito. Parang matagal na akong nakarating dito. This feeling is so familiar.

Madilim tila isang panganib ang sumuong sa loob ng damuhang ito sa gitna ng naglalakihang puno. Tangin sinag mula sa araw ang nagsisilbing liwanag sa piling parte.

"What the hell I am doing?" I asked when I just find my self inside. Like something pulling me to come in. Like what happened on Mystic forest.

Umawang labi ng biglang may nagsilitawang mga alitaptap. Tila ako'y pinapalibutan. Para silang mga talang kumikislap sa mata ko. Kumikinang sa gitna ng dilim. Ang kaninang nababalot ng dilim tila naging isang nakakasilaw na ilaw. Ilaw na ang sarap pagmasdan.

Na kahit and kadiliman may liawanag pa ring nakubkubli.

I let myself enjoy them. I carefree spread ng arms like I am an angel sent from heaven to go down here and save the world. I gently hold one of the fireflies flying on my surrounding. A fleeting feelings warmth on my chest, like I been longing for this moment.

Bigla iyong nabulabog ng isang tinig ang sumilay.

"Nagbalik ka." Isang masayang tinig ang narinig ko. Tila may ibang tao sa lugar na ito.

Ang mga alitaptap ang naging direksyon ko tungo sa boses na iyon. Sa isang liblib na parte ng ilog. Kung saan may bangin na hindi kataasan. Kita ko muli sila. Ngunit sa oras na ito ibang iba sa nakaraan. Halos kasing edad ko sila.

Nakaupo sa may gilid ng bangin si Miliano, nakalaglag ang paa sa dulo. Nakatalikod sa kanya. Habang siya nakatayo sa likod nito, ilang hakbang ang pagitan. Bahagyang mataas ang parte na iyon dahilan para tangayin ng hangin ang buhok nila. Sumasayaw sa direksyon ng hangin. Ngunit isang bagay ang nakakuha ng atensyon ko.

"Natanggap ko ang sulat mo sa akin kaya ako narito," kalmado nitong sagot at saka siya sinulyapan. Bago itinaas ang bagay na iyon.

Isang ngiting matamis ang iginawad niya, "Mabuti naman. Akala ko ay hindi umabot sa iyo."

Marahan siya umupo sa tabi ni Miliano saka kinuha sa kamay nito ang eroplanong papel na nagsilbing komunikasyon nila.

"Hindi ko lubos akalain na..." Isang sulyap ang iginawad niya saka pinansundan, "makakarating sa iyo ito." Saka niya iyon pinakawalan sa ere. Hinayang lumipad kung saan man magtungo.

"Maari din palang gamitin sa ganitong bagay. Madali at hindi mapanganib."

Habang nagsasalita siya, kapansin pansin ang mariin at walang pagpikit na tingin ni Miliano kay Cleobella. Tila siya lang ang nasa mata nito.

"Bakit?" natigilan siya ng mapansin ang paraan ng pagtitig nito.

Hindi ito kumibo, kaya napailing na lang siya. "Alam mo ba, lubos na pinagbabawal na puntahan ito ng mga tao?"

"Dahil dito nabuo ang isang bawal na pag ibig ng isang mortal at diwata. Dahilan para isara itong isla sa mahabang panahon," Isang mahinang tawa ang lumabas sa bibig niya. "Tama sila." Nawala ang ngiti sa labi niya ng sabihin iyon.

"Dahil ako mismo naramdaman ko rin."

"Uhmm..." Mariin akong napapikit habang nakaharang ang dalawang kamay sa mukha nang malakas na hangin ang biglang lumitaw.

Kasabay ng paglaho nila. Kung hindi ko pa narinig ang isang bagay na nagpagimbal sa akin. Hindi ako lalabas sa loob ng forbidden forest.

Tama nga ang hinala ko. Naabutan ko na lang ang dagat ng tao nasa may gitna ng school para sa ceremony na ginaganap tuwing lunes ng umaga. Halos hindi ko maigalaw ang paa ko dahil hindi ako makapaniwala sa nagyari. Parang oras lang ang lumipas ng nasa loob ako ng forbidden river pero ang totoo inabot ako ng apat na araw.

Kung wala pang humablot sa akin para makaalis doon. Hindi ako kikilos.

"Where have you been?" Matigas na boses niyang tanong sa akin, ngunit hindi nakatakas sa mga mata niya ang pag aalala sa akin. He look messed than I last saw him. What happened.

"I though gone." His voice breaked while hugged me tight. Like if he let go, he would lose me. Hindi rin nagtagal naramdaman ko ang mainit na likidong pumatak sa balikat ko.

"Don't do it again..." he begged. "Don't please!"

"I won't" I assured him.

The Ceremony is over. Classes have begin, but I'm on the same uniform I wore last week. I need to clean myself. This a new week of hell.