Battle

"Where I am?"

This is not my cell. Where I am? Its all bricks no window. A metal door and a table. I stop there when I see a tray with food on it. And my clothes?

"Oh!" Napaatras ako sa may uluan ng higaan. Nang biglang pumasok ang hindi pamilyar na lalaki sa loob. Mas siniksik ko ang sarili ko sa may gilid. Sino ito?

Kita ko ang pag angat ng labi nito. Mukhang natutuwa sa reaksyon ko. Napailing ito saka dumeretso sa may lamesa. Hindi ko napansin ang box na upuan doon. Masyado akong takot para punahin ang lahat. Ang gusto ko lang maging ligtas at makalayo dito.

"You don't remember?" he ask, while organizing the utensil on the tray. I push myself on the head board again. He see it, his eyes shut and look calm on me.

He let out a long and heavy signed. Tumayo ito at lumapit sa kinaroroonan ko. Dala dala niya ang tray na may pagkain. Naramdaman ko ang gutom kahit pa may takot pa ring nararamdaman. Nakakain ba ako kahapon? Ano bang--

Natigil ako nang maalala ang lahat. Napatingin ako sa kamay kong unti unti nang nanginginig.

"You need to calm down," utos nito. What? How?

"How I calm down, if I am still here?" paos kong tanong sa kanya. Natigil ito sa tanong ko. Napayuko saka tinulak ang tray palapit sa akin. Pinanuod ko lang siyang bumalik sa inupuan niya kanina.

Humalikipkip itong nakatingin sa akin. Madilim ang mga mata nito. Ang hirap niyang basahin.

"Eat!" nagitlan ako ng bigla siyang magsalita. Natural ang lalim ng boses nito. Napalingon ako muli sa kanya saka sa pagkain. Wala-

"Huwag kang mag alala. Walang lason yan. Kung balak kitang patayin. Hindi ka na sana humihinga pa."

Napalunok ako sa sinabi niya. Tama naman siya! Kahit paano, kailangan ko pa rin kumain. Paano ako tatakas kung mahina ako? Paano ko gagawin ang mga plano kung wala akong lakas? I have to put down my pride sometimes. Hindi lahat ng oras nakataas iyon. Lalo't pa't kung kinakailangan. Lower down my pride won't kill me.

Tahimik niyang kinuha ang tray sa gilid ko saka pinalitan iyon ng isang baso ng tubig. Nakakabingi ang katahimikang bumabalot sa amin. Tumayo ito saka lumabas. Doon ako nakahinga ng maayos. Hindi ko napansing kanina pa ako nagpipigil ng hininga.

I look down at my body that’s been abused. I bite my lips... I try to touch it but only a memories of him playing my boobs flash to my head. I want forget those but it won't

Huminga ako ng malalim. Gusto kong makita ang sarili ko. Matapos iyon. I never dare to look how my body was. I refuse to acknowledge that this is my body. Hindi ko na kayang tignan ito ng walang pandidiri sa sarili.

Mariin kong kinagat ang labi ko habang unti unting binaba ang sleeve ng damit para silip ang dibdib ko. Nanginginig pa rin ang kamay ko ng subukang hawakan iyon. Unti unting tumakas sa labi ko ang hikbi ng makita ang ilang marka sa balat ko gawa ng ngipin niya. I can still feel the pain against my skin when he bite my breast.

"What are you doing?"

Natigilan ako saka napalingon sa may pinto. Mabilis nitong sinara ang pinto. Ramdam ko ang galit sa tono ng boses niya ng sabihin iyon. Saka ko naalalang nakalabas ang kanang dibdib ko. Ibabalik ko na sa loob ng isang malapad, magaspang at matigas na kamay ang pumigil. Nanlalaki ang mata ko ng makita ko siyang nasa harap ko. Bitbit ang seryosong ekspresyon.

Napasinghap ako ng maramdaman ang kamay nito sa may ilalim ng utong ko. Marahan tila may hinahanap na bakas. Halos mawalan ako ng hininga habang ginagawa niya iyon. Isa lang ang nasa isip ko. Ang huwag akong galawin tulad ng pangbababoy ng katapid niya sa akin.

"Breathe!" he whispered. I catching my breath when he push my head on the left side. Revealing my neck and expose collar, and shoulder.

Napasinghap muli ako ng maramdaman ang mainit niyang darili sa leeg ko. Tahimik lang siya na mas nagdadagdag ng takot sa buo kong katawan. Tangin mata lang ang gumagalaw sa ulo ko. Kita ko ang pag iba ng ekspresyon sa mata niya nang tumigil ito sa isang parte ng leeg ko.

It's between my collar bone and neck. I'm curious too though I have an idea about it. But I need conformation.

"What is it?" maliit kong boses na tanong sa kanya. Akala ko hindi niya narinig sa sobrang hina non.

Binitawan niya iyon saka napaiwas ng tingin. "Kiss marked."

Tama nga ako. Mahigpit akong napakapit sa may bed sheet. Galit ang nararamdaman sa sinapit ng sarili kong nakatawan sa kamay ng malupit niyang kapatid.

"Fixed yourself," nakatalikod ito ng tignan ko. Napaitlag ako ng maalalang naka-expose and kaliwang dibdib ko.

Mabilis ang naging pag ayos ko sa sarili ko. Nasa may gilid ko pa rin siya. Nakayuko, tahimik tila nasa isang malalim na pag iisip. Pang anim na araw ko na pala dito. Medyo ayos na ang pakiramdam ko. Wala akong ideya sa nangyari sa akin. Hindi ko alam kung anong sinabi ng doctor. Hindi niya sinabi sa akin. Naiinis pa rin ako sa sarili ko.

Kung sana!

"Don't think too much. You have to rest and gain your energy back," utos nito sa akin.

Akala ko aalis siya dahil tumayo siya pero...Muntik na akong mahulog ng umatras ako pagilid dahil tumabi ito sa akin sa kama. Mariin ang pikit ko habang nag iintay na mahulog pero...

"Tsk!" hasik nito. Doon ko lang nakita na sinalo niya ako. Masama ang tingin na binigay nito sa akin. Mapwersa niya akong hinila palapit sa kanya para maalis sa gilid at banta ng pagkahulog.

Now, the distance between we close. I stiffed when his arms circle around me. I feel small on his hold. His deep and long breathe above my head. The bed look small when we both lay here. I put my both hand on his chest to push him but it won't work out. Instead, he adjust his self to give us a little distance.

Doon ako medyo nakahiya. Kahit papaano, kumalma ako. Hindi katulad kapag nasa paligid siya. Lagi akong takot sa posible niyang gawin.

Napabuntonghininga ako.

May narinig nga pala ako kahapon sa sinabi niya. Hindi ko alam kung tama ba iyon pero kailangan kung kumpermahin.

"Uhm..." I started collecting myself to compose a solid question. Calm down...You just want to clear something. "About yesterday..." I trailed off. I don't know if he hear me, but this is the only chance I can ask it.

"Can you repeat it? The one that had alliance on a sentence?"

Bahagya siyang kumilos. Tinanggal niya ang pagkakayakap sa akin. Kinuha kong pagkakataon iyon pa lumayo ng kunti ay tignan siya. Natigilan ako ng nakatitig din ito sa akin. Ang talim non dito sa pwesto ko.

Tinungkod niya ang braso niya sa may unan at pinatong ang ulo sa palad. Habang ang kanan kamay naiwang nakayakap sa may baywang ko. Hindi ko iyon pinansin dahil hindi naman dumidikit sa katawan ko. Inantay ko lang siyang sagutin ang tanong ko. Totoo kaya iyon o dala lang ng takot at pangamba ko?

"Don't be afraid on me... I'm your older brother companion. And your alliance."

Napanganga ako ng marinig iyon. Wait! What? But I remember what he did on me when Cato arrive.

"But you also try to..." Hindi ko na magawang masundan iyon dahil nagsisimula na naman akong manginig sa takot. Napalunok ako ng makailang beses ng maalala iyon.

"I know... I just want to pissed his off and give you chance to escape. It’s the only way I know."

"But its work," I whispered.

"Hmmm," he agree.

I want to ask more about them of my older brother. But who anyway? I have to older brother?

"Emerix... a childhood friend."

Napaisip ako sa sinabi niya. Sabagay ilang agwat ang tanda ni Kuya sa akin. Malaki ang age gap sa pagitan namin ni Kuya Evertt. Sampung taon siya ng sundan ko. Nasa highschool na si Kuya Emerix non. Kaya wala akong ideya sa mga naging kaibigan niya.

Natahimik ako muli dahil wala na akong maisip pang tanungin. Kuryoso ako pero hindi ko alam kung tama bang gawin sa oras na ito. Ligtas ako ngayon sa tabi niya pero hanggang kailan? Natatakot ako na baka malaman nila.

"They won't. I can assure you."

Napatingala ako sa kanya ng sabihin iyon. Napakapit ako sa damit niya. Napatitig siya doon. Ramdam niya pa rin ang pangamba ko.

"Don't worry. Someone will get you out of here. Not just now, so we have to wait. They have to prepare themselves for the biggest battle that will sure happen again."

He look at me. "And you have a rule on that."

Napakunot ako ng noo sa sinabi niya. Alam ko kung anong mayroon sa akin. Ang plano nila pero... ano na naman ito?

"What? I know about the power thing and your clan plan... what is this thing I miss?"

"It’s between the two," sagot niya na mas nagpagulo sa akin.

"Huh?"

Ginawa na niyang unang ang braso niya at unti unting sinusuklay ang buhok ko. Inabangan ko siyang sumagot. Kailangan ko ng sagot.

"You can make it happened and stop it," he started. Muli siyang umayos ng pagkakahiga. "You can see, you’re the trigger here. If someone pull the trigger things happen. Like, this battle happen. And started with you."

Napakunot ako ng noo. Bakit ako ang magsisimula?

"That why your here. I'm sure the administration council are now informed. You’re the trigger, my clan is the one who pulled it. And now, it's happening. Not long after this week."

"But you can stop it."

Napaisip ako sa sinabi niya. I get it, so they like hitting a bird with two stone. They fuel the battle war while planting their own greed. Doon ako nalinawan. Kaya nila gustong magkaanak sa akin. First the war, I'm sure it won't last that easy. The first war between the four islands last in two years, so how much more now? So if they in the edge of losing they will use us. Me and the baby. To blackmail them and hold them on their neck. To finally role this Isla and the others too. And that’s make me in between cause I am the only one who can make it possible and make it impossible too. But how? I still not know how to control this power.

"Don't worry about that. Someone will teach you how to manipulate it."

Huh? I am that obvious?

"Yes!" nanlaki ang mata kong tumingin sa kanya. Napailing ito saka pinikit na ang mata. Gabi na ba? Wala kasing bintana dito.

Sa tahimik ng lugar na ito, hindi mapigilang matanggay ng antok. Papikit na ako ng bigla itong bumangon. Inaantok siya pinanood na maging alerto sa paligid. Saka ko lang narinig kung ano iyon. May papalapit.

"Lay down."

Natigil ako sa pag angat at piniling mabalik sa pagkakahiga. Mabilis at mukhang galit ang taong papalapit na iyon. Pilit kong nilalabanan ang antok dahil baka kung ano na naman ang mangyari. Mabuti ng lagi akong handa. Para hindi na maulit iyon.

Masama itong lumingon sa akin ng bumangon ako. Hindi ko siya pinansin, katulad niya pinakiramdaman ko ang yabag ng paparating na tao. Hindi lang isa iyon, sa lakas ng ingay na umaalingawngaw sa paligid, hindi ito nag iisa.

"Tsk!" he hissed and look at me. "You!" patungkol niya sa akin.

"Do what I said."

Napakunot ako sa sinabi nito. Bakit? Ibubuka ko pa lang ang bibig ko para tanungin siya ng ng bigla niya akong utusan.

"Moan," una niyang utos. Na nagpagimbal sa akin. What?

Mariin itong tumingin ng hindi ko gawin iyon. Pinanlakihan pa ako ng mata. Seryoso?

'Just do it' he mouthed.

Napakamot ako sa buhok ko. Nahihiya ako sa gagawin ko. Hindi ko naman alam kung paano gawin ng tama iyon. Bahala siya... gawin ko lang iyong sa mga napapanood kong movie. Biglang uminit ang pisngi ko sa gagawin ko. Bahala na, hindi naman niya ako ipapahamak.

"Ahhhh! Ohhh!" I moan loud enough to echo on the four corner of the room. Mabilis akong nagtakip ng mukha matapos iyon dahil ramdam ko ang titig niya. Binuksan ko ng kaunti ang palad para silipin ang reaksyon niya. Kita kong nagppipigil ito ng tawa.

Hinampas ko siyang malakas. Nakakainis!

"Fuck! Eirlys!" he said. Tinaliman ko ang titig sa kanya ng sabihin niya iyon. Andoon pa rin ang bakas ng pagpipigil ng tawa. Sa ganitong sitwasyon pa ha!

"Ahhhh! Thats right! Don't squeeze me. I might lose control!" Pagpapatuloy niya habang kinurot ko ang braso niya. Nanlaki ang mata ko sa sinasabi niya. I get it. Doon siya natauhan at naging seryoso. Biglang bumagal ang mga yabag. Ramdam kong malapit na sila.

"Just ride on my game. I know what inside of your head. Just bear it for a mean time," ramdam ko ang pag iingat niya ng sabihin iyon. Napayuko ako at napakapit sa kumot na bumabalot sa ibabang parte ng katawan ko.

Sa lalim ng pag iisip ko, hindi ko na namalayan ang pagtayo niya. Anong binabalak nito? Tumingin ito sa akin saka bumulong ng mahina, 'kumapit ka.'

Hindi na ako nagtanong ay ginawa na lang. Shit! Lumundag siya sa kama at lumikha iyon ng kakaibang tunog. I know this sound. Shit! Napansin ko ang anino ng sapatos sa may labas ng pinto. Maging siya ay napansin iyon. Patuloy siya sa ginagawa niya. Mas lalong bumilis iyon na ngayon may kasamang paghampas sa pader. Huh!?

Napa 'O' ako. Okay, hmm should I do something too? Hindi lang siya. Napatakip ako ng mukha ko sa naisip. Arghhh! Kung hindi lang kailangan. Ang sarap ibangon ng buhay ng sarili ko.

"Ahhhh! Fuck!" I act moaning. Jezz! "That’s it... ha! Ha! Owww!"

Ilang beses kong inulit iyon. Pinanood ko ang pag galaw ng nasa labas ng pinto. Parang nakikinig ito sa nangyayari. Iyon ang plano niya. Mukhang gumagana naman.

"Aray!" sigaw ko ng maapakan niya ang kamay ko. Lintik! Masama ko siyang nilingon.

Kaagad siyang humingi ng dispensa. Ganoon pa rin ang ginagawa niya. Hindi pa ba sila aalis? It’s not enough? Ano pa bang--

Nagtaka ito ng lumingon sa akin. Ito lang ang naiisip ko para mapaalis sila at matigil na kami sa ginagawa. Dahil sa likod ng pagiging kalmado, andoon pa rin ang bakas ng takot sa nangyari. Hindi ko pa rin iyon malabanan ng husto.

'Your name?' I mouth on him. Mas kumunot ang noo niya ng mabasa sa bibig ko. Inulit ko pa para lang sabihin niya.

"Aspire! Ahhh!" sinadya kong habaan iyon. Tumigil na rin siya siguro naintindihan ang nais kung ipahiwatig. Napalingon kami ng marinig ang boses na iyon. Kinaladkad na siya paalis pero may isang pares pa ng itim na sapatos ang nasa labas ng pinto. Sino ito?

"Magaling Aspire," napahawak ako sa braso nito. Pinihit nito ang hawakan ng pinto. Nagkatinginan kaming dalawang. Shit! Mabilis kong hinubag ang damit at tinapon kung saan bago ng balot ng kumot hanggang sa bandang kung titignan mo may nangyari talaga.

Nagkunwari akong tulog at pagod ng tuluyang mabuksan ang pinto na iyon. RInig na rinig ang mabibigat nitong yabag. Tumigil ito sa banda ni Kuya Aspire.

"Dapat talaga sa iyo ko ito pinagawa. Hindi sa kapatid mo," dismayado nitong sabi. "Muntik pa niyang masira ang plano. Mabuti na lang ang dumating ka."

"Bakit kasi hindi kayo naghintay."

"Masyadong atat ang ilang kasama. Gusto kaagad na maisagawa ang plano."

Hindi ko kayang makinig pa. Baka bigla kong imulat ang mata at mahalata ang pag papanggap namin.

"Mukhang napagod at nasarapan. Sabagay, daming nababaliw sa iyo gaya ng mga naririnig ko. Oh siya! Pagbutihin mo ang pag gawa sa plano. Huwag mong kalimutan kailangan din niya ng pahinga. Ayoko nang maulit ang ginawa ng magaling mong kapatid. Nagkakaintindihan ba tayo?"

"Yes! Dad!" sagot niya. Nang marinig ko ang pagsara ng pinto doon ko minulat ang mata ko. Nahuli ko siyang napahawak sa pagitan ng mata niya.

"I'm sorry you have to hear that. Anyway, you have to rest. You have enough today."

Hindi na ako umangal. Mabuti pa nga. Hinihila na rin ako ng antok.