Napatigil ako sa paglalakad kaya napahinto rin ito.

Don't tell me he's the one putting those paper crowns inside my locker?

He fits the description. Nakatanggap lamang ako ng mga ganoon nang dumating siya sa buhay ko.

And the crown symbolizes the king too, doesn't it?

"Hindi ba pwedeng my queen?" singit nito.

What the heck?! Did I say that out loud?

Nakita siguro nito ang bakas ng pagkagulat sa mukha ko kaya sinagot nito ang tanong sa isipan ko.

"Yes, you just said that out loud."

Ilang minuto pa kaming nagtitigan, pinapakiramdaman ang isa't isa. I think he's about to confess too.

Please, no. Huwag ikaw. Not you too. I can't lose you too.

Magsasalita na sana siya ngunit pinigilan ko ito.

"Don't! Huwag ka nang gumaya sa iba, King! Huwag."

I grabbed my bag from him and ran away. Hindi na ako lumingon pabalik. Hindi ko rin namalayang umiiyak na ako.

The few weeks that King and I spent together made us close.

It's like we've become best friends without giving each other the label. Hindi ko na kailangang sabihin pa. Mararamdaman mo na lang.

Sabay ba naman kami sa pagpasok at paguwi galing school. Dinadala pa nito ang bag ko.

Sa bahay sabay kami mag-meryenda at tinutulungan ko pa siya sa homeworks niya.

Magkasundo kami sa maraming ng bagay, ngunit hindi nawawala ang asaran sa pagitan namin.

See? The usual stuff that friends do.

But is it something more for him? He freaking called me his queen earlier!

I rolled my eyes in front of the mirror.

Unfortunately, he's the one sending those paper crowns.

Inilagay ko ang panibagong koronang papel sa box sa tabi ng vanity mirror ko.

What am I going to do?