CHAPTER ONE
Vigo was silently sitting at their white furry couch that he had bought from France. He was trying to focus on the documentary he was watching on their massive television when he heard Rhett— the motherfucker who always complains about everything but can't even lift a finger to do house choirs.
"Baka naman gusto niyo magluto ng pananghalian, Vigo?" Kunot na kunot ang noo nito sabay lingon sa lalakeng nakaupo malapit sa paanan niya at tulalang nakaitingin din sa tv, "Szadi?"
Vigo did not even bother to give a glance at Rhett, making the latter one flip its middle finger.
Szadi shrugged his shoulder and stood up, "anong oras na ba?" Tanong pa nito habang tinatamad na naglakad patungong kusina.
"Quarter to twelve." Rhett.
"Breakfast time—" Szadi.
"It's lunch. L.U.N.C.H!" Rhett exclaimed as he followed Szadi, who was now looking inside the fridge, "gusto ko ng karne. Ayaw ko ng gulay sa kakainin ko—"
"How about you cook for yourself?" Vigo entered with a deadpan look. Hands on his pocket. "I want vegetables. Sza, make side dishes. I will cook the rice."
"Okay." Szadi simply answered as he started moving.
"What about me?" Rhett asked while pointing at himself, "I want meat! Steak, to be exact!"
"Why not make your own food?" Vigo repeated.
Rhett smiled and flexed his muscles as he sat on their island counter. "I need proteins."
The two just rolled their eyes as they started cooking for their lunch. More than an hour passed when Rhett started to prepare the dining table.
"Nag-chat na ba si Saxen?" Szadi.
Kunot ang noo na tumingin sa relong pambisig si Vigo bago umiling habang si Rhett naman ay naupo sa sariling pwesto sa harap ng dining table.
"Kagabi pa 'yon wala." Rhett said as he fished his phone in his pocket, "I'll give him a ring."
"Go on." Vigo answered and started placing the foods in the table.
Everything is ready. From the four dining chairs, same couts of utensils and all. The dining area is not as massive like in their own mansions, but it was huge enough for four people dining all together.
The whole kitchen was coloured with cream combined with black cabinets. Rhett preferred the kitchen to be manly, a combination of 'musculity' because he'll be eating every day in that specific spot of their unit— as his usual comment but Szadi likes the homey kitchen because he is The Cook, he gets to decide what it should look like and that is his spot— his sacred haven in their unit!
They owned the whole 30th floor of this condominium building. It has four rooms in the second floor and a room in the first floor that is filled with a complete set of gym equipment. The living room was massive with the touch of off-white walls paired with floor to ceiling windows.
Ang buong isang haligi ng unit nila ay gawa sa pinaka matibay na salamin dahilan para kitang-kita ang kagandahan ng buong siyudad.
Agaw pansin din ang chandelier na nakasabi sa napakataas nilang kisame na kahit halos nasa dalawangpubg talampakan ang taas. Ang chadelier na galing pa ng ibang bansa at halos pagtawanan ng tatlo dahil si Vigo talaga ang may gusto nito. Halos lahat yata ng gustong gamit ng lalake ay imported ay mamahalin.
Mula sa couch set, mga tukador at amenities ng unit nila ay ito ang namimili dahil nga para saan pa raw ang pera nito kung hindi gagastusin sa paraan na ikakasiya nito.
For Vigo, everything should be used accordingly and having an expensive yet sophisticated chandelier in their unit is what suits them.
"Vi, subukan mo nga tawagan sa line niya si Saxen." Kunot-noong utos ni Rhett habang nagtitipa sa cellphone.
Vigo started scrolling in his phone, looking for Saxen's line number.
Szadi shrugged, looking at Rhett, whose brows were furrowed to one. Parang sa bawat tipa nito sa screen ay sumisigaw na ang cellphone nito sa sakit at patigilin siya.
"Saan na namang lupalop ng kanto nawala ang gagong 'to?" Rhett, habang nag titipa pa rin sa cellphone.
Hindi napigilang matawa ni Szadi sa narinig pero may kaunti sa kalooban niya na nag-aalala. Sa kanilang apat, si Saxen yata ang lalabas na sa kalendaryo ang edad pero hindi pa rin kayang umuwi sa unit nila kung sasakay ito ng pampublikong sasakyan. Ganoon kahina ang sense of direction nito kaya nga kahit gaano kalala ang traffic dito sa Pilipinas ay mas pinipili pa rin nila na magdala ito ng sariling sasakyan.
"Subukan mo kayang tawagan yung secretary niya?" Suhestiyon ni Szadi na nagsisimula nang kumain, "paborito niya pa naman itong niluto ko."
Rhett gave Szadi a deadpan look while looking at those disgusting grasses that the two are eating.
"Pag dating sa kanila, sinusunod mo yung pagkain na gusto nila? Pero pag ako ang nag re-request—" parang may nag harp sa paligid ni Rhett nang makita ang inilapag ni Vigo sa harap niya, "sabi ko nga, mahal na mahal niyo ako." umuusok pa iyon at halatang kahahango lang sa pan.
"Sa susunod na ibubuka mo 'yang bibig mo, siguraduhin mong nakita mo na ang lahat." Kunot-noong sabi ni Vigo na minsan lang mag salita nang mahaba. "Puro ka reklamo."
Rhett did not bother to look at Vigo, who casually sat on his spot in their dining table.
Sabay-sabay na silang kumain matapos mag-iwan ng kaniya-kaniyang chat kay Saxen. Panigurado naman na buhay pa 'yon dahil kung may mangyayari man dito ng masama ay malalaman agad nila iyon.
Matapos kumain ay nagkaniya-kaniya na sila ng toka sa gawaing bahay.
Rhett washed the dishes while Szadi started to water his plants for his fresh ingredients, making the two scrunch their noses by the smell of the wet soil. While Vigo started to vacuum their place.
It's Sunday, and it is their day off from their work.
It was a comfortable silence in their home.
Sa itinagal-tagal na nilang magkakakilala, sanay na sila sa katahimikan na ang tanging ingay lang na maririnig ay ang mga gamit nila— maliban na lang pag bumuka na ang bibig ni Rhett na lahat na lang yata ng lalabas sa bibig nito ay puro reklamo.
Halos kalahati ng buhay nila ay magkakakilala na sila. Simula pa lamang ng highschool sila ay sila na ang magkakasangga. Kaya naman nang magkaroon sila ng mga sariling trabaho ay minabuti nilang bumili ng unit kung saan pwede silang magsama-samang apat. Kahit na nga ba may kaniya-kaniya naman na talaga silang tirahan.
Mabibigat ang hakbang na lumapit si Vigo kay Rhett na prenteng nakaupo sa harap ng tv. May hawak pa itong nilagang itlog na hindi pa nito nababalatan dahil sa pagkatutok sa pinapanuod.
"What the fuck!?" Gulat na sigaw ni Rhett habang nakahawak sa ulo na kahahampas lang ng hawak na libro ni Vigo. "Bakit ka nanghahampas?"
"You imbecile!" Gigil na sabi naman ni Vigo at akmang tutuktokan na naman si Rhett ng hawak na libro. "A woman called in my private number."
Napalitan ng malutong na halakhak ang galit na ekspresyon na mukha ni Rhett nang maintindihan ang ibig nitong sabihin. Mas lalo namang nagdilim ang mukha ni Vigo.
"They've been ogling over my number. Mapupuno na yung contacts ko." Sagot lang ni Rhett habang natatawa. "So I gave yours. I just want to put colours in your monochrome life, Vie."
Pakiramdam ni Vigo ay tumaas ang lahat ng presyon sa ulo niya sa sinabi ng kaharap. Lalo na nang maalala niya ang bungad na salita ng babae sa kabilang linya. 'Fuck or Suck. Which one, Rhett'. The fuck!
"And you dare to give my phone number to your bimbos!? The audacity!" Gigil niyang sigaw at akmang hahampasin muli ng hawak ng libro si Rhett nang mabilis itong tumakbo papalayo.
"Stay still!" Nanglalaki ang mga matang banta pa niya rito.
Tawa lang ang sagot ni Rhett habang nasa puno ng hagdan paakyat sa second floor ng pad nila.
"I just want to give spice in your boring life— what the hell, Vie!?" Gulat na sigaw ni Rhett nang batuhin siya ni Vigo ng maliit na flower vase, "pag ako natamaan niyan sa mukha at pumangit— fuck! Fuck!" Sigaw niya nang may lumipad ulit na maliit na vase na kasama sa set ng unang binato ni Vigo.
"Pay for my vases, bastard!" Galit na angil nito at nagsimulang humakbang palapit kay Rhett.
"You're the one who threw a fit—" may nag doorbell, "buksan mo nga yung pinto, Vie. Nang hindi ka na mangbato."
The latter one didn't pay attention and started striding towards the bastard whole seemed to be enjoying spreading his private number. For fuck's sake, it was his 12th number this month!
At dahil sa tarandatadong kaharap kaya wala na ata siyang matinong contact number!
"Vigo, Rhett... I think you should see this?" Szadi.
The two looked at Szadi, who now has confusion in his face while looking at them and then will look towards the door.
With their brows furrowed to one, the two went towards the door just to froze in their feet.
There goes Saxen, clothes are in all dirt. Dishevelled hair and clothes.
But that's not what made them freeze.
It's the thing in Saxen's arms— no, a toddler in his arms. And just like Saxen, the child has mud all over his clothes and face. Hair seemed to be thick in dirt.
"Who's that germ?" Rhett asked.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top