Ambar: 

Przez całą drogę powrotną z Jam&Roller do domu myślałam o Simonie..

Jej, to jest takie, dziwne, nietypowe.

Ale podobało mi się jak razem jeździliśmy. 

Jest nawet dobrym wrotkarzem, jednak jest coś jeszcze.

Widać,że Simon po prostu dobrze się bawi, nie czepia się każdego szczegółu, nie żyję presją, a bycie najlepszym nie jest jednym sensem jego życia..

On po prosu czerpie radość z tego co robi.

Kiedyś powiedziałabym,że to żałosne.

Tak zawsze mówiłam o Lunie.

Nadal tak myślę o jej zachowaniu, ale jeśli chodzi o Simona..

To mi się chyba spodobało. 

Mogłam po prostu miło spędzić czas, nie będąc ani ocenianą ani krytykowaną ani z nikim porównywaną.

Bycie zwykłym jest chyba bardzo łatwe..

Ale tylko będąc najlepszym coś znaczysz.. no tak, nie mogę o tym zapomnieć..

I nie mogę zapomnieć też o czymś jeszcze..

O tym jak spojrzałam w jego oczy.

O tym jak razem jeździliśmy..

Po co to zrobił? Po co pytał się co u mnie, bo co chciał spędzać ze mną czas?

Chciałabym wierzyć,że to dlatego,że jestem najlepsza, to byłoby łatwiejsze, ale on raczej nigdy specjalne nie przejmował się popularnością.

A więc czemu spędzał ze mną czas i czemu ja wciąż o tym myślę?!