Matteo:

To jest takie niesamowite.

Myślałem, że nic z nas nie zostało ale nadal kocham Ambar.

I teraz gdy już to sobie uświadomiłem i pogodziłem się z tym, mogę śmiało sam przed sobą się przyznać, że mi jej brak.

Chciałabym ją zobaczyć, porozmawiać, przytulić.

Chciałbym by to jednak nie był koniec.

Chciałbym walczyć o nią, o nas.

Ale czy nie jest już za późno ?

 Może już o mnie zapomniała, może nic nie czuje...

Może tylko się ośmieszę.

Bycie idealnym ma pewna zasady, nie mogę się cofnąć.

A przyznanie, że zerwanie z nią było błędem, byłoby właśnie krokiem wstecz.

Czy warto... ?