„Widz” autorstwa Konstarnacja

i ponad tym zgiełkiem
świateł, głosów i scenografii
życia, lustrzanym pyłem
unosi się próżny i wadliwy

Widz

tak zbędny w tym świecie
wielkościowo względnym
oparty o swoje stałe siedzenie

on nie orbituje i nie przyciąga
on po prostu ma patrzeć
łaskawie egzekucje bogów ogląda
z zezwoleniem na empatię

to połączenie światów
nie byłoby możliwe gdyby
gdyby monorój rzemieślników
nie wymyśliłby sceny