12. Ból

Nawet jako królowa nie jestem odporna na uczucia.

Zamykam się w wierzy, otaczam murem, a moje serce skuwa lód.

To wszystko po to by nikt nie dostał się do mnie, do moich uczuć i myśli.

Ale mimo iż udaje, że uczucia są mi obce, mimo tego, że śmieję się z innych, 

nie jestem nieczuła.

Czasem tylko udaje, a potem płaczę.

Chciałabym być tak silna jak wszyscy myślą, ale niestety chwilami to tylko pozory.

To tylko maska, która opada gdy nikt nie patrzy.

Bo ja też cierpię.

Płaczę w poduszkę, ciemną nocą,

by nikt nie wiedział, że Ambar Smith ma uczucia.

Czuję jak moje serce pęka, ale się uśmiecham.

Chcę stąd uciec, mam dość fałszu, ale brnę dalej do przodu.

Szkoda tylko, że nikt nie wie ile czasem kosztuje mnie bycie najlepszą,

jak trudno jest mi nie okazywać uczuć

i jak czasem czuję że wszystko się rozpada,

łącznie ze mną.


Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top