Jesteśmy jak krople deszczu uderzające o ziemie, znikamy. Zatracamy się w miłości do ludzi, którzy mijają nas patrząc i nie widząc. Nie gubimy się w tym świecie, gubimy się w sobie. Doświadczamy rzeczy, przez które wewnątrz klękamy, tylko wewnątrz, bo na zewnątrz zawsze jesteśmy uśmiechnięci. Zawsze.