17. Mrok.

Nawet jak jestem ze znajomymi, to czuję się samotny. Uczucia, które mi towarzyszą, zmieniają się co kilka minut. Nawet teraz nie wiem co napisać. Jedyne czego jestem pewny, to tej pustki i braku sensu we wszystkim, co mnie otacza. Jestem świadomy tego, że jestem strasznym pesymistą, ale po latach błądzenia w ciemności ciężko jest mi dostrzec światło. Teraz gdy o tym myślę, to mam wrażenie, że tego światła już nie ma i został tylko mrok.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top