Nie chciałem, żeby tak wyszło, ale z drugiej strony bez tego nie odnalazłbym szczęścia, które cały ten czas kryło się w słowach. Każda z tych chwil, o których czasem chciałbym zapomnieć musiała się wydarzyć. Nie rozumiem jednak dlaczego tak bardzo mnie do nich ciągnie skoro mam świadomość, że one były po coś i już nigdy nie wrócą. Nie rozumiem tego bólu, który jest ze mną od lat. Nie rozumiem dlaczego nie potrafię puścić tego wszystkiego i z uśmiechem na twarzy pójść dalej. To mnie męczy i odbiera mi dużo sił, ale to już pewnie wiecie, bo często o tym piszę. Mówią, że jak jest ciężko to znak, że idziemy w dobrą stronę, ale co z tego skoro nie każdy dojdzie do celu, bo straci wszystkie siły. Czy to kiedykolwiek się skończy, czy już do końca życia będę miał ciężko i nie pozbieram się po tym co przeżyłem?