Widzieliśmy za dużo, gdy mieliśmy za mało lat i teraz widzimy tylko mrok. To nie nasza wina, że tacy jesteśmy. Gdy byliśmy dziećmi nie dano nam przykładu, jak mamy żyć i radzić sobie w trudnych chwilach. Pokazano nam natomiast jak zniszczyć siebie i wszystko wokół. Dano nam alkohol i narkotyki nie po to, żeby lepiej się bawić, ale po to, żebyśmy znaleźli ucieczkę. Oczywiście nie odmówiliśmy, bo nie chcieliśmy być wyrzutkami. Braliśmy garściami wszystko, co było pod ręką i nie przejmowaliśmy się tym, co będzie później. Zaczęliśmy się przejmować, gdy życie zaczęło się sypać, a my zauważyliśmy, że zaczynamy przesadzać. Wtedy już nie było wyjebane na wszystko. Wtedy liczyło się wszystko, ale wciąż nie liczyło się nic. To, co sobie zrobiliśmy nie miało znaczenia, bo dobrze wiedzieliśmy, że dalej będziemy to robić. Upadek nastąpił bardzo szybko, bo nie potrzebowaliśmy wiele. Pewnie myślisz, co było dalej, ale ja ci tego nie powiem. To twoja historia i tylko ty możesz napisać zakończenie. Zrób wszystko, żeby było szczęśliwe. Moje takie było.