Phillian's POV

*

*

            "Will you marry me?"

          Natigilan siya nang marinig ang tanong na iyon ni Calley. He didn't see that coming. He didn't expect her to release that question a few minutes after they had s.ex.

            Why did she have to ruin this moment? He was still half-aroused, his body was still burning, his shaft was still deep inside her. Why the f*ck would she bring out that stupid question?

            Shit.

            He closed his eyes and tried to calm himself. He didn't want her to feel his rage. He had to act nonchalant.

           "Marriage?" he repeated. Kung dati'y para siyang nakakakita ng mga butuin sa tuwing naiisip si Calley bilang ang babaeng ihaharap niya sa altra, ngayon ay impyerno na ang nakikita niya sa balintanaw. That word just simply pissed him off. And that only started after he learned the truth.

            Muli siyang humugot ng malalim na paghinga. Marami siyang gustong sabihin--lahat ay masasakit na salita-- but he had to stay calm and pretend that he wasn't in the right condition to speak about serious stuff. Gusto muna niyang iwasan ang ganitong diskusyon.

            He pretended to yawn. "Let's defer marriage and give this relationship more time, babe. Gusto kong maayos muna namin ni Sacred ang gusot namin bago ko isipin ang pag-aasawa."

           "B-But aren't you... in love with me?"

            I f*cking love you, but I can't forgive you for using me!

           He slowly pulled out his d*ck from her wetness and rolled off her. He then laid his back on the bed, put his hand on his temple, and rubbed it to ease the tension building up into his head.

            Damn Calley-- what is she planning now, huh?

            "In love..." he muttered. "You mean, with Tasty Cake? The Calley El Mundo I met ten yers ago? Yes, I was in love with her."

            "That person is me—"

            "Which is weird because I couldn't feel the same emotions I felt toward the person I met ten years ago."

            From the side of his eyes, he could see how she turned to him and stared at his face in astonishment. "Are you saying that... you don't love me? The new version of me?"

            "I'm not sure yet, Calley." If you only knew how crazy I am for you. But I can't continue to love a person who only sees me as an object. I can't let you use me, Calley.

            Hinila niya ang kumot at itinakip sa ibabang bahagi ng katawan. The temperature in his room was getting cold; hindi niya alam kung dahil sa unti-unti nang nawawala ang init ng pagnanasang sumasakop sa kabuoan niya kanina o dahil sa mababang temperatura mula sa AC system.

            "Let's sleep for now, I'm exhausted."

            He tried to close his eyes and ignore her heavy breathing. Alam niyang hindi nito nagugustuhan ang mga sagot niya, at ang kaniyang naging reaksyon sa pagyayaya nito ng kasal. Siguradong nagpipigil na itong maiyak sa mga sandaling iyon.

            But she had to blame herself for it. She just got the taste of her own medicine.

           "All this time I thought you viewed me as a suitable bride."

            "Im still thinking about it," he countered. "But I do like you, Calley. For many times, I have proven that to you."

            "But you don't see me as a suitable bride."

            "Let's talk about this another day, babe." Tumalikod siya upang hindi nito makita ang hinanakit sa kaniyang anyo. If Calley only knew how hurt he felt inside. Kung nasasaktan ito sa mga sandaling iyon ay 'di lalo na siya? She fooled and used him for her ulterior motive.

           "And here I thought na kasal na lang ang kulang sa ating dalawa..."

           Ikinuyom niya ang mga palad. Pinigilan niya ang sariling magsalita ng hindi maganda. Subalit kahit anong pigil niya'y lalo pang humulagpos ang kaniyang kontrol. At bago pa niya napigilan ang sarili ay muli siyang humarap at tinitigan ito.

           "Why, Calley? Iyon lang ba ang habol mo sa akin? Ang pakasalan ka?"

           Nakita niya ang pag-ilap ng mga mata nito. "O-Of course not."

           "Tell me the truth."

            Damn it, he needed the truth. Gusto niyang manggaling mismo sa bibig nito ang totoo.

            Ginusto ba talaga siya nito o nakakita lang ito ng pagkakataong gamitin siya para sa pansariling layunin?

            F*ck it, he was willing to marry and help her solve her problems. Only—and only if—she had loved him first. Kung pakakasalan siya nito dahil sa pag-ibig ay hindi siya magdadalawang isip na tulungan ito.

            But that was not the case.

            Calley just used him for selfish reasons, while satisfying herself with the hot f*cks he was giving her.

            Pagkatapos nitong mapagtagumpayan ang mga plano, ano ang gagawin nito? Ang bumalik kay Daniel?

            Yes, he knew. He knew about her plans on traveling back to New York and see the guy. At ang sabi pa nito'y tatapusin muna ang problema bago ito dumalaw.

            How did she learn about this? He fucking heard her speak to him on the phone one morning at the veranda. And he listened behind the glass door, enduring the pain her words had caused him. Then, he pretended not to hear anything and went with the flow. Ilang araw siyang malungkot dahil sa narinig na iyon. Ilang araw niyang tinanong sa sarili kung ano ang mayroon sa lalaking iyon at bakit nais pa ring balikan ni Calley?

            He appreciated how Calley tried to make up with him. Noong una'y pinagbigyan niya ito. Sinabi niya sa sarili na kung ta-tratuhin niya ito nang maayos ay baka tuluyan na nitong makalimutan ang Daniel na iyon.

            But then again, he accidentally heard her conversation with her Ninong Lito the other night. Kung bakit siya pilit na dinadala ng kaniyang mga paa sa eksaktong oras at pagkakataon ay hindi niya alam. Marahil ay naaawa ang langit sa kaniya kaya habang maaga'y ipinapaalam na sa kaniya na hindi si Calley ang babaeng nararapat sa kaniya?

            Noong narinig niya ang mga sinabi ni Calley nang gabing iyon ay gusto niyang magwala. May mga pagkakataong sinasabi niya sa sarili na dapat ay hindi na siya nakinig. Dapat ay lumayo na lang siya at patuloy na nagpakatanga upang hindi siya nasasaktan nang ganito.

            When Calley's phone call with her Ninong Lito ended, he silently walked out of the room and left. He was going to leave the beach house but Nelly had seen him already. Naisip niyang kapag umalis siya'y baka magtaka ito at magtanong nang magtanong, kaya napilitan siyang bumalik sa itaas. At doon ay nagkasalubong sila ni Calley sa hallway.

            And he pretended like he knew nothing. He pretended like a fool.

            But now, f*ck it.

           He had endured enough!

           "Were you just planning to have me as your husband so you could solve your problem? What, were you also trying to get pregnant by me?"

           Nanlaki ang mga mata nito—and he somehow expected her to deny his accusations. God, he prayed she would deny his accusations.

           But Calley said nothing. She f*cking said nothing. Her eyes were big in shock and panic, her breathing was uneven. Para itong magnanakaw na nahuli sa akto at hindi alam kung saan tatakbo para makatakas.

           "So it's true, Calley?"

           Nakita niya ang mariin nitong paglunok, kasunod ang muli nitong pagsalita. "Y-You got it all wrong. Y-You're the one who was trying to keep me here by making me pregnant—"

           "No, of course not," he denied.

            But somehow, what she said was true.

            Before hearing her conversation with Daniel that morning, and before he learned about her true motive, he was already planning to propose to her. Na dapat ay noong nasa Asteria pa lang sila'y naganap na sana ang proposal kung hindi lang sila nagkagulo dahil kay Sacred. He deferred his proposal to allow Calley to recover from the stress that Sacred had caused her. And since he was already planning on marrying her, he wasn't too worried to get her pregnant. One reason why he wasn't using protection. He's got plans, for f*ck's sake!

            But after discovering the truth... he lost it.

           "Then why are we f*cking without using protection, Phillian?"

           H'wag mong ibalik sa akin ang akusasyon, Calley!

            He pressed his lips to stop himself form saying things that would hurt her. Kahit papaano ay gusto niyang matapos ito nang maayos.

           Yes, matapos.

           Dahil wala siyang planong patuloy itong mahalin kung ibang lalaki lang din naman ang laman ng isip nito. At wala siyang planong ipagpatuloy ang kalokohang ito kung gagamitin lang din siya nito sa pansariling motibo!

            Shit. He wasn't planning to do this tonight. Iniisip pa lang niyang komprontahin ito.

            Pero narito na sila. Naumpisahan na.

            Buti at ito na rin ang nagbukas ng pinto para ma-kompronta niya ito.

           "Why wasn't I using protection?" he repeated, trying to be as nonchalant as possible. He didn't want her to see the pain in his eyes, and feel the sadness in his voice. "Because it feels great. Rubbers are irritating, I can't deal with them. Besides... I thought you're on the pill."

           Nakita niya ang muling pagdaan ng pagkamangha sa anyo nito. Then, she scoffed in disbelief. Umiwas ito ng tingin, pero huli na para itago nito ang pamumuo ng luha sa mga mata. He had seen them before she looked away.

           "Are you not?" he asked again.

           Hindi ito sumagot.

           "This won't work, Calley," he finally said. "I can't let you use me for your selfish reasons." Bumangon siya bago pa magbago ang isip niya, saka humakbang patungo sa closet at kumuha ng pambihis.

           Si Calley naman ay hinila ang kumot at tinakpan ang sarili. She turned her back on him and crouched under the sheet.

           Matapos niyang maisuot ang mga damit ay muli siyang nagsalita. "To be honest with you, I was really happy to learn that you are the same woman I met and fell in love with ten years ago. But the new version of Calley didn't meet my expectation. I was quite... disappointed." He had to say that even if it hurts. "I'm sorry, Calley. But I can't marry you."

            Nanatili itong tahimik. At dahil nakapatay ang lamp ay anino lang ng mukha nito ang kaniyang nakikita.

           "Go back to New York and marry the man who's waiting for you. For sure, he would do it without question."

           Hinablot niya ang cellphone at susi ng truck sa ibabaw ng side table saka humakbang patungo sa pinto ng kaniyang silid. He opened the door and stepped out.

            Doon na muna siya sa main house. Doon na muna siya hanggang sa makaalis si Calley.

*

*

*

           "Calley..."

           Mula sa paghihintay sa harap ng front door ay nilingon ni Calley si Nelly na nasa pinto. Nakita niya ang simpatya sa anyo nito habang nakatingin sa kaniya.

           "Malamok d'yan sa labas, pumasok ka na."

           Huminga siya ng malalim saka ibinalik ang tingin sa gate. "Hihintayin ko ang pag-uwi ni Phill. Kailangan ulit naming mag-usap bago ako... umalis."

           Yes. She was ready to leave. She was ready to leave everything behind. At kahit ayaw niya... kahit masakit sa kaniyang gawin iyon... ay ayaw niyang manatili roon kung hindi handa si Phillian na panindigan siya matapos ang mga nangyari sa kanila.

           Ang huling naging pag-uusap nila'y nagdadala ng labis na hapdi sa kaniyang puso. Sa tuwing naaalala niya ang mga sinabi nito ay naninikip ang kaniyang dibdib hanggang sa tila iyon sasabog at mauuwi na lang siya sa pag-iyak.

           Kahapon pa ng umaga nangyari ang pag-uusap nilang iyon pero hanggang sa mga sandaling iyon ay hindi pa nagpapakita si Phillian sa kaniya. Tinatanong niya kay Nelly kung nasaan ito subalit hindi sinasabi sa kaniya ng huli. Nelly would just tell her that she was sorry for what had happened. Hula niya'y wala itong alam sa totoong nangyari, pero mukhang nasabi na ni Phillian na pinapaalis na siya nito kaya hindi na nagulat si Nelly nang makita siyang nag-empake ngayong hapon lang.

           Gusto niyang sabihin kay Phillian na mahal niya ito.

            Gusto niyang magpaliwanag na bagaman totoo ang nalaman nitong impormasyon ay umiibig siya rito at hindi niya kayang wala ito. Hindi niya kayang hindi sila magkasama. Pero bibigyan niya ito ng espasyo para makapag-isip-isip ay hanapin sa puso nito ang pagpapatawad—kaya siya nag-empake.

           Kaya siya aalis.

           She would just give him some space.

           And once Phillian was ready to forgive her, she would come back to him. Muli niya itong yayayaing magpakasal. Hindi dahil kailangan, kung hindi dahil iyon ang nais niya.

           Nais niyang maging asawa nito, maging kabiyak nito sa buhay. Maging ina ng mga anak nito, ang makasama nito hanggang sa pagtanda.

           And for one last time, she wanted to kiss him.

           Not the kind of kiss that bids goodbye, but the one full of promises and hope.

           Gusto niyang iparamdam dito na mananatili siyang umaasang magkakaayos sila, at na mapatawad siya nito.

           Until then, she would wait for him.

           Pero hindi siya babalik sa Maynila. Nakausap na niya kagabi pa lang ang Ninong Lito niya at sinabi ritong aalis na muna siya sa Contreras. Hindi niya sinabi rito ang totoong nangyari, ayaw niyang mag-alala ito. She had lied to her Ninong Lito and told him that Phillian wanted her to live somewhere else, to hide somewhere away from Batangas.

            Her Ninong had easily found her a place in Laguna— sa isang exclusive subdivision na bantay-sarado ng mga guwardiya. He guaranteed that she would be safe there, kahit mag-isa lang siya.

           And that's totally fine with her. Living alone wasn't new to her anyway.

Isa pa... siguro naman ay hindi magtatagal at mapapatawad din siya ni Phillian at susunduin siya nito.

           Yes; Phillian had a soft and kind heart. He would surely forgive her eventually.

           Pero kailangan muna niyang makausap ito bago siya umalis nang sagayon ay masabi niya rito ang hindi niya nasabi noong huli silang nag-usap. Sasabihin niya ritong ito lang ang lalaking mamahalin niya at wala nang iba. She would also explain than she had already turned down Daniel, and that she would marry no one but him.

            Kailangan lang niyang ipaliwanag dito at linawin ang lahat.

           At hindi siya aalis nang hindi ito nakakausap.

           Bukas ng umaga ay susunduin siya ng Ninong Lito niya—kaya dapat ay makausap niya si Phillian sa gabing iyon; o bago siya umalis.

           Sinubukan na rin niya itong tawagan para kahit sa cellphone man lang ay makapag-usap sila. Noong una'y pinapatayan siya nito ng cellphone hanggang sa tuluyan na nitong ini-off ang device.

           "Hindi iyon uuwi ngayong gabi, Calley. Kaya kahit maghintay ka riyan ay walang mangyayari."

           Muli niyang nilingon si Nelly nang marinig ang sinabi nito. She felt like crying in frustration. "Do you know where he is? Hindi ako aalis nang hindi kami nakapag-usap muli."

           Si Nelly ay napakagat-labi; sigurado siyang nakikita nito sa kaniyang anyo ang paghihinagpis at ang labis na lungkot dahil umiwas ito ng tingin at bumuntonghininga. "Sa akin naman 'yon magagalit kapag sinabi ko kung nasaan siya."

           Lumapit siya rito at hinawakan ito sa magkabilang mga kamay. "Please, Nelly. I just really wanted to see him and talk to him before I leave tomorrow morning."

           Hindi pa rin magawang tumingin nang diretso sa kaniya ni Nelly.

           Kaya naman nag-akma siyang luluhod sa harapan nito.

But Nelly turned to her and stopped her. Nanlalaki ang mga matang hinawakan siya nito sa kamay at muling itinayo. "Calley, hoy!"

           "Please..."

           Napatitig ito sa kaniya—nakikita niya sa mga mata nito ang paghihirap.

            Hanggang sa napa-padyak ito ng paa at niyakap siya nang mahigpit. Sunod ay naramdaman niya ang pag-hikbi nito sa kaniyang balikat. "Kung bakit kasi agad kayong nag-break samantalang isang buwan pa lang kayong mag-syota! Kung bakit kasi kailangan ninyong maghiwalay kaagad! Bespren na kita, eh. Bakit kasi kailangan mong umalis?"

           Napaiyak na rin siya. Naiyak siya dahil ramdam niya ang labis na lungkot ni Nelly sa pag-alis niya. Kaya naman gumanti siya ng yakap. "Kaya nga gusto ko siyang makausap, Nelly, eh. I still hope I could change his mind. I still hope I could save this relationship. Ako ang nagkamali, naglihim ako. At nakahanda akong humingi ng tawad at liwanagin ang lahat-lahat sa kaniya. Nakahanda akong magmakaawa at humingi ng isa pang pagkakataon. So just help me, okay, Nelly? Please let me know where he is."

           Suminghot si Nelly; ang pagkakayapos sa kaniya ay bahagyang lumuwag.

           Hanggang sa tuluyan itong kumalas at muli siyang hinarap. Ang mga mata nito'y hilam ng mga luha. "Nasa main house si Ser..."

           Natigilan siya.

            Bakit hindi niya naisip iyon?

           Saan pa nga ba mananatili si Phillian maliban sa silong kung hindi sa main house!

           "Paano ko mararating ang lugar na iyon?"

           "Sasamahan kita." Sandali siyang binitiwan ni Nelly. "Hintayin mo ako rito at kukuha lang ako ng flashlight; madilim sa daan."

           Tumango siya at sinundan ito ng tingin hanggang sa muling makapasok si Nelly sa bahay.

*

*

*

FOLLOW  | COMMENT  | SHARE