Η Chaeri ήταν άκρως προβληματισμένη.

《Ο φωτισμός εδώ είναι καλύτερος οπότε θα την βόλευε περισσότερο 》 σχολίασε ο Henri σταυρωνοντας τα χέρια του γύρω από το μπούστο του

《Την φάτσα σου θα ζωγραφίσει δεν χρειάζεται να είναι τέλειο. Η Chaeri θα ζεσταθεί πολύ αν κάθεται εκει》

《Ηρεμία ενοχλείτε τους άλλους που διαβάζουν. Henri και εδώ μια χαρα είναι. Κατσε σε αυτή τη καρέκλα 》υπέδειξε η νεαρότερη και από τους δύο άντρες- οι οποίοι την συγκεκριμένη ημέρα συμπεριφεροταν χειρότερα και από σχολιαροπαιδα-

Το αρχικό πλάνο της Chaeri ήταν να συναντηθεί στην βιβλιοθήκη με τον Henri και να τον ζωγραφίσει άλλη μια φορά με ρούχα. Όμως ο Jay ζήτησε αν μπορούσε και εκείνος να τους κάνει παρέα, κάτι που δεν ενόχλησε την κοπέλα ιδιαίτερα.

Βέβαια αυτό ενόχλησε τον Henri ο οποίος από την στιγμή που είδε τον Jay άρχισε να του κάνει επιδείξεις για το παραμικρό.

Κάτι πρωτόγνωρο συνέβαινε. Ο μεγαλύτερος πάντα επαινουσε το κολλητό του και ποτέ δεν είχε κακό λόγο για εκείνον. Κάτι δεν πήγαινε σωστά και αυτό διαταράσσε την ηρεμια της Chaeri.

Ο Henri ήταν φίλος της και ο Jay... ήταν επίσης φίλος της πλέον. Δεν ήθελε να τους βλέπει έτσι.

Η κατά πολύ κοντύτερη νεαρή μπήκε ανάμεσα τους και τράβηξε δύο καρέκλες από διαφορετικές κατευθύνσεις.

《Έχω έμπνευση τώρα όλοι ησυχία, ενοχλείτε》 ψιθύρισε η κοπέλα και έκατσε σε μια πλαστική γκρίζα καρέκλα

Ο Henri πήρε διστακτικά μια άλλη καρέκλα και την τοποθέτησε δίπλα από το ανοιχτό παράθυρο τοποθετώντας το χέρι του πάνω στο χαμηλό περβάζι αφότου είχε καθίσει. Τα καστανά μακριά  ελαφρώς μπουκλωτα στις ακρες, μαλλιά του γυάλιζαν κάτω από τις καλοκαιρινές  αχτιδες ηλίου και για πρώτη φορά τονιζόταν οι αχνές φακίδες που είχε σε όλη την επιφάνειά του προσώπου του.

Η εφαρμoστη σμαραγδένια μπλούζα που φορούσε τόνιζε τα μάτια του και τα κατά κόκκινα χείλη του τα οποία είχαν σχηματίσει ένα δειλό χαμόγελο.

Δίχως να χάσει χρόνο η νεαρή έβγαλε το τετράδιο της και τα εργαλεία, ξεκινώντας με ένα πολύ πρόχειρο σκίτσο. Έβγαλε από τη μικρή μπλε κασετίνα της και γομα κάρβουνου , ιδανική για σκιασεις και άρχισε να τονίζει τα καλογυμνασμενα χέρια του φίλου της.

Σε μια γωνιά είχε σχεδόν χωθεί ο μουτρωμένος Jay και επλεκε τα μακριά του μαλλιά ώστε να ξεχαστεί παρατηρώντας την προσηλωμένη Chaeri που με τόση δεξιοτεχνία και απλότητα αποτύπωνε ακόμη και τις πιο μικρές λεπτομέρειες του Henri.

Ζωγράφιζε ολόκληρο το σώμα του, όχι μόνο το πρόσωπο του όπως τις άλλες φορές. Όσο περνούσε ο καιρός εκείνη βελτιώνονταν.  Είχε εξοικειωθεί με τις δύο αντρικές παρουσίες που είχαν τρυπώσει στην ζωή της τους τελευταίους μήνες και αισθανόταν ικανοποίηση ανακαλύπτοντας πως δεν είναι ποτέ αργά για να κάνεις φίλους.

Τα φρεσκοκουρεμενα μέχρι τους ώμους της κατσαρα χάλκινα μαλλιά κουνιουνταν ανεμελα από το ελαφρύ αεράκι και τα λεπτά χέρια της βρισκόταν εκτεθειμένα για πρώτη φορά καθώς η Chaeri είχε επιλέξει μετά από πολλά χρόνια να φορέσει μια από τις αγαπημένες της κοντομανικες μπλούζες. 

Η ζέστη την είχε εξαντλήσει σε σημείο που δεν άντεχε πλέον να φοράει τις συνήθεις μαύρες της ζακέτες.

Οι ώρες κυλούσαν σαν το γαργαρο νερό και ο Jay είχε αποκοιμηθεί μέχρι να τελειώσει το σκίτσο της η νεαρή.

《Henri κοίτα είναι έτοιμο!!》 Ανακοίνωσε ενθουσιασμένη και χαμογέλασε διάπλατα δείχνοντας περήφανη το τετράδιο της

Το χαμόγελο της ηταν κάτι που μέχρι και οι ίδιοι  οι θεοι θα ήθελαν να έχουν και ο Henri ως κοινός θνητός προσπάθησε να της το ανταποδωσει με ένα εξίσου αξιολατρευτο πλατυ χαμόγελο που αποκαλύπτε τα ούλα των δοντιών του.

Η τρομαγμένη Chaeri που είχε γνωρίσει στην αρχή του εξαμήνου δεν είχε φύγει ακόμη αλλά προσπαθούσε. Ο μεγαλύτερος άντρας ποτέ δεν πίστευσε πως την βοήθησε ιδιαίτερα. Εάν εκείνη δεν είχε θελήσει να ξανά λάμψει όπως παλια οι προσπαθειες του θα ήταν μάταιες.

Ο Henri οντας ένα άτομο που γνώριζε και τους δύο φίλους του πριν ενωθούν τα μονοπάτια τους, ανησυχούσε πως και οι δύο θα πληγώνονταν.

Μπορεί να μην τους φαινόταν όμως και οι δύο τους έμοιαζαν πολύ περισσότερο από ότι φαινόταν. Ήταν και οι δύο πληγωμένοι δίχως ο χρόνος να τους απαλύνει τις πληγές.

Η Chaeri ήταν ο ήλιος του νεαρού Ίκαρου- στην προκειμένη περίπτωση του Jay- . Εάν πλησίαζε υπερβολικά πολύ κοντά της τα ευαίσθητα φτερά του θα έλιωναν.

Ήλπιζε να ήταν ένα πείσμα της στιγμής.

Αυτό μαλλον θα ηταν.

Σίγουρα τώρα ο Jay θα είχε βρει άλλο άτομο για να πορωθει για την υπόλοιπη εβδομάδα.

Η νεαρή κοκκινομάλλα είχε προσπαθήσει να ξεχάσει το παρελθόν απορρίπτοντας όλους τους άντρες από τη ζωή της και ο Jay άλλαζε άτομα που τον ενδιέφεραν σαν πουκάμισα στην απόπειρα του να ξεχαστεί από τους παλιούς του δαιμονες.

Μπορεί να είχε διαφορες συντροφιες δίπλα του τα βράδια αλλά το κρεβάτι του εξακολουθούσε να είναι κρύο.

Ο Henri γνωρίζοντας όλα αυτά θεωρούσε τον εαυτό του υπεύθυνο. Είχε βάλει τον εαυτό του σε μια πλασματική αποστολή αποφεύγοντας να κοιτάξει τα δικά του προβλήματα.

Και οι τρεις τους έτρεχαν να ξεφύγουν από το παρελθόν.

Δεν είχαν ανακαλύψει πως δεν χρειαζόταν να τρέξουν,  απλά εαν περπατουσαν με τους δικούς τους ρυθμούς όλα θα λυνόταν σταδιακα.

¤¤¤

Ο άντρας με το εφαρμοστο μπλουζάκι και το έντονο φωσφοριζον μωβ σορτσάκι βεβαιώθηκε πως η Chaeri είχε μπει με ασφάλεια στο σπίτι της και κατευθύνθηκε προς την μηχανή του που ήταν σταθμευμένη δίπλα από την παλιότερη μηχανή του Jay.

《Θα περάσω από το σπίτι του παππού μου οποτε θα πάω από την άλλη πλευρά. Να προσέχεις》 πρόσθεσε ο Jay πρώτου φορέσει το κράνος του

《Και εσύ》 ψέλλισε ο μεγαλύτερος, εκκινώντας την μηχανή του και χάθηκε σχεδόν στιγμιαία μέσα στο πέπλο της νύχτας

Ο Jay αντιθέτως  έβγαλε το κράνος του και έσβησε την μηχανή.  Με γρήγορους ρυθμούς έτρεξε προς το παράθυρο δωματίου της Chaeri και πέταξε ένα μικρό πετραδάκι από τον κήπο της,  στο μεγάλο  περβάζι .

Έπειτα από λίγα δευτερα το μικρό κεφάλι της νεαρής ξεπρόβαλε από το παράθυρο του οποίου τα τζάμια μόλις είχαν ανοίξει αθόρυβα.

《Τι στο καλό θες; Μηπως με παρακολουθείς;》 ρώτησε η νεαρή προβληματισμένη και έσμιξε τα φρύδια της

《Ήρθα να μου δείξεις τον κήπο σου. Έχει ωραία νύχτα σήμερα. Πανσέληνο》 έδειξε στο ολοστρογγυλο φεγγάρι και χαμογέλασε αχνά προσπαθώντας όσο μπορούσε να διατηρήσει χαμηλό τον τόνο της φωνής του

《Ο Henri που είναι;》 συνέχισε τον διαγωνισμό ψιθυρισματος η νεαρή και μάζεψε τα μαλλιά της σε μια χαμηλή αλογοουρά όπως συνήθως

《Έπρεπε να φύγει. Τώρα θα κατέβεις ή να φύγω;》 τα πόδια της νεαρής κουνηθηκαν πρώτου καν εκείνη απάντησε και απλά έγνεψε καταφατικά, προσπαθώντας να περάσει απαρατήρητη από τις εσωτερικές σκάλες του σπιτιού

Ο Jay που είχε εστιάσει την προσοχή του σε μια όμορφη αζαλεα  όταν άκουσε βήματα να τον πλησιάζουν.

《Αυτό πως το ονομασες;》 ρώτησε ο Jay χαμογελώντας για άλλη μια φορά και χάιδεψε απαλά τα φύλλα του λευκού  λουλουδιού με τις ροζ άκρες

《Δεν της έχω βρει όνομα ακόμη. Είναι μέρος από τις  καινούριες προσθηκες. Ένας φίλος του πατέρα μου το έφερε από την Ταϋλάνδη》 απάντησε η κοπέλα  και ακούμπησε την άκρη του κοντού σορτς της νιώθοντας εκτεθειμένη όμως ο Jay δεν την είχε κοίταξε ούτε μια φορά

《Ονόμασε το Chaeri σου μοιάζει. Να και αυτό δίπλα όνομασε το Jay》 δήλωσε ενθουσιασμένος δείχνοντας την διπλανή ροζ αζαλεα που είχε λευκές άκρες

《Βλέπεις ταιριάζουν μεταξύ τους. Το ένα συμπληρώνει το αλλο 》 η Chaeri γουρλωσε τα μάτια της και πλησίασε για να παρατηρήσει καλύτερα τα λουλούδια

Το φεγγαροφως σε συνδυασμό με το φως των μικρών αστεριών που κοσμούσαν για άλλη μια νύχτα τον ουρανό έκαναν την στιγμή  λιγο περισσότερο ανεκτίμητη

Οι ηχοι των τζιτζίκιων γέμιζαν την γαλήνια σιωπή και μετά από αρκετή σκέψη η κοπέλα δέχτηκε τα καινούρια ονόματα των δύο λουλουδιων.

《Η γιαγιά μου φυτευε αζαλεες όταν ήμουν μικρός. Και οταν αρρώστησε τις φρόντιζα εγώ για εκείνη. Είχα πολλά χρόνια να δω πάλι αυτό το λουλούδι》ο νεαρός με τα μακριά μαύρα μαλλιά  ψιθύρισε γλυκά λόγια με τεράστια πικρία

《Δεν στο έχω πει αλλά ζούσα στην Ισπανία για κάποια χρόνια και πρώτου φύγω είχα δώσει κάτι κακτακια που είχα κρατήσει από την γιαγιά μου και τα εμπιστεύτηκα στον Henri για να τα φροντίσει. Περιττό να πω , πως κατάφερε να τα κάψει ολα επειτα από λίγους μήνες 》

《Όμως δεν είχα τσαντιστει με εκείνον . Ήξερα πως είχε προσπαθήσει να τα κρατήσει ζωντανά. Ήμουν εκνευρισμένος με τον εαυτό μου. Τα εγκατέλειψα εδώ για να ακολουθήσω εναν βλάκα. Τώρα δεν μου έχει απομείνει τίποτα από εκείνη》

Παρηγορητικη σιωπή επικράτησε ξανά και οι δύο νεαροί ξεκίνησαν να περπατάνε μέσα στον λουλουδενιο λαβύρινθο και να αφουγκραζονται την ευχαριστη ευωδιά των λουλουδιών.

《Δεν είναι αλήθεια αυτό. Έχουν παραμείνει οι αναμνήσεις. Αυτό μετράει.  Ίσως αντί να θυμομασταν πάντα τα άσχημα, να τα διαγράφαμε για να κρατήσουμε όμορφες στιγμές 》 απάντησε η Chaeri σηκώνοντας μια πεταμενη μαργαρίτα από το κρύο χωμάτινο έδαφος και την τοποθέτησε στο αυτί του Jay ακουμπώντας ελαφρά τα μεταξένια μαλλιά του

Ο συνομιληκος της γύρισε το κεφάλι του και την αντίκρισε για πρώτη φορά και μίλησε λίγο πιο δυνατά αυτή τη φορά.

《Έχεις δίκιο. Θα κρατήσω αυτή τη στιγμή και θα σβήσω μια άλλη άχρηστη》

《Και εγώ το ίδιο θα κάνω》

Χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον και συνέχισαν να περπατάνε σχολιάζοντας όλα τα ονόματα των λουλουδιών.

Έστω και εάν αυτή η ευχάριστη ανάμνηση αποτελούσε μια στιγμή πρώτου την καταστροφή η Chaeri ήθελε να το απολαύσει.

Και αυτό έκανε.

¤¤¤

For reference αυτές είναι οι αζαλεες