05. A reasonable deal

《Πιστεύω πως μας έχεις παρεξηγήσει. Λοιπόν τι λες να κάνουμε μια συμφωνία;》 ρώτησε ο Henrico χαμογελώντας γλυκά καθώς σηκώθηκε από την καρέκλα στην οποία καθόταν όλη αυτή την ώρα και πλησίασε την νεαρή σκυβοντας  για να κοίταξεί καλύτερα την Chaeri

《Λες ανοησίες 》 είπε η κοπέλα έτοιμη να φύγει ομως αυτή η πλέον γνώριμη βαριά φωνή την σταμάτησε

《Είναι κρίμα να μην πάρεις το πτυχίο σου.  Σκεφτόμουν πως μετά το μάθημα θα μπορούσαμε να μενουμε εδώ και να προσπαθήσεις να με ζωγραφισεις αρχικά έτσι όπως είμαι- με τα ρούχα μου-. Μόλις συνηθίσεις τη παρουσία μου θα αφαιρώ ένα ρούχο. Και στο τελευταίο μάθημα που θα έχω εδώ, θα καταφέρεις να με ζωγραφισεις μαζί με τους υπόλοιπους. Η καθηγήτρια με ενημέρωσε πως θα παραμείνω στα μαθήματα για ένα μεγαλύτερο διάστημα από ότι υπολόγιζε οπότε έχουμε χρόνο!》 Είπε χαρωπά ο νεαρός περιμένοντας αγωνιωδώς μια απάντηση

《Και εσύ τι θα κερδίσεις;》ρώτησε η Chaeri με καχυποψία καθώς σύνωφρυωσε τα φρύδια της

Παντα υπάρχει ένα κίνητρο πίσω από τις πράξεις ενός ατόμου.

《Όταν καταφέρεις να με ζωγραφισεις γυμνό, θα με πας στο θέατρο για να δούμε Άμλετ. Θέλω να πάμε σε αυτά τα πολύ κυριλέ θέατρα με τις τεράστιες αίθουσες και τα κόκκινα  βελούδινα καθίσματα. Δεν έχω πάει ποτέ και είναι παιδικό όνειρο ας πουμε.  Τι λες ;》 ρώτησε πάλι ο Henri και έχοντας όλη του τη προσοχή στη κοπέλα

《Όχι 》 έδωσε τη μονολεκτικη απάντησή της έχοντας ξοδέψει τα τελευταία αποθέματα υπομονής της

《Ότι πεις ,μανιτάρι. Η πρόταση θα εξακολουθεί να ισχύει μέχρι το επόμενο μάθημα. Σκέψου το》 είπε ο Henrico καθώς φόρεσε κάτι τεράστια μαύρα γυαλιά ηλίου με λεπτομέρειες χρυσού, κάνοντας  τον να μοιάζει σαν ένα ξεπεσμενο σταρ του Χόλιγουντ που ψωνιζε από τους πάγκους της λαϊκής

《Σταματά να με αποκαλείς με περίεργα ονόματα. Σε καμία περίπτωση δεν μοιάζω με μανιτάρι》 δήλωσε η κοπέλα και σταύρωσε τα χέρια της γύρω από τη στενή μέση της

《Μα είσαι μικροσκοπική σαν ένα》ψέλλισε ο Henrico καθώς έβγαλε παιχνιδιάρικά τη γλώσσα του

《ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΦΟΡΆ ΔΈΝ ΕΙΜΑΙ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΉ ΑΠΛΑ ΕΣΎ ΕΊΣΑΙ ΓΙΓΑΝΤΙΟΣ》φώναξε με όλη της την δύναμη η Chaeri κάνοντας το πρόσωπο της να γίνει μια τεράστια κοκκινιλα

《Ενταξει φραουλιτσα. Τα λέμε σε λίγες ημέρες》 είπε ο νεαρός και πρώτου  αυτή την φορά  φυγει νωρίτερα από την Chaeri , προεκτείνε ενστικτωδώς το μακρύ χέρι του για να χαϊδέψει τα απαλά μαλλιά της κοπέλας αλλά κοκαλωσε σκεπτόμενος πως δεν ήταν σωστό να ακουμπάει τους άλλους τόσο ελεύθερα

Απλά όταν έβλεπε την Chaeri να εκνευρίζεται και να κοκκινίζει με το παραμικρό, θυμόταν αυτά τα μικρά τσιουαουα σκυλάκια και πίστευε πως με ένα χαιδευεμα θα ηρεμουσε. Αλλά η κοπέλα ήταν άνθρωπός και ο Henri ήξερε πως εάν έκανε κάτι τέτοιο θα την εκνευρίζε περισσότερο από πριν.

Ήταν τόσο παράξενο. Από τη μια πλευρά βρίσκονταν η Chaeri που απεχθανοταν οποιαδήποτε είδους σωματική επαφή και από την άλλη ητάν ο Henrico που
για τον οποίο η αφή αποτελούσε ο μοναδικός τρόπος για να εκφράζει  τα συναισθήματα του.

《ΣΤΑΜΑΤΆ ΝΑ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΠΕΡΊΕΡΓΑ ΟΝΌΜΑΤΑ. ΕΙΝΑΙ ΕΜΕΤΙΚΌ!!!" Ούρλιαζε η νεαρή καθώς ο Henri είχε ήδη εξαφανιστεί στους διαδρόμους της σχολής, γελώντας σατανικά

¤¤¤

《Γαμω τις αϋπνίες μου》 ψιθύρισε η κοπέλα, βγάζοντας τη μεταξένια μάσκα ύπνου της και κοπανησε τις μικρές γροθιές της στα απαλά σεντόνια του κρεβατιού της

Ολόκληρο το δωμάτιο της βρισκόταν καλυμμένο από το πέπλο του σκότους , το οποίο εξαφανίστηκε όταν η Chaeri άνοιξε τη πληθωρικη γυάλινη λάμπα πυ διακοσμουσε το λευκό ξύλινο κομοδίνο της.

Ήταν μια από τις νύχτες κατά τις οποίες το μυαλό της διακατεψοταν από σκέψεις οι οποίες την απέτρεπαν από το να κοιμηθεί. Η ιδέα πως σε περίπου μια εβδομάδα έπρεπε να παρευρεθεί στην μεγαλύτερη έκθεση των γονιών της την αγχώνε ιδιαίτερα.

Πάντα απεχθάνοταν να περιβάλλεται από πολλά άτομα. Της προκαλούσε άγχος.  Επίσης οι περισσότεροι -καλλιτέχνες κυρίως- προσπαθούσαν να τη προσεγγίσουν ώστε να εξασφαλίσουν μια ευνοϊκή αντιμετώπιση από τους γονείς της οι οποίοι όχι μόνο διευθυναν την δική τους γκαλερι αλλά παράλληλα ήταν και κριτικοί τέχνης.

Η διπροσωπια και υποκρισία του χώρου των τεχνών την αηδιάζε. Κανείς από εκείνους δεν ήταν αληθινοί καλλιτέχνες. Φορούσαν την καλά φτιαγμένη μάσκα τους και έκαναν τους τσαρλατάνους έχοντας ως στόχο την προσωπική επιτυχία τους.

Δεν αγαπούσαν πραγματικά τη τέχνη τους.

Ήταν ένα μάτσο καμποτίνοι .

Η Chaeri αναστέναξε , λύνοντας τις μακριές πλεξιδες της και άρπαξε ένα από τα πολλά μπλοκ ζωγραφικής της που ήταν παρατημένο πάνω στο αριστερό κομοδίνο .

Καθώς ξεφυλλιζε τις χοντρές σελίδες χαρτιού παρατηρούσε τα έργα τους. Κάθε σελίδα εξέφραζε και ένα διαφορετικό συναίσθημα. 

Στις αρχικές σελίδες η χρωματική παλέτα που χρησιμοποιούσε αποτελουταν από τις αποχρώσεις του μαύρου,σκουρου μπλε και γκρίζου. Σταδιακα τα χρώματα άνοιγαν και πλέον το μισό μπλοκ ήταν γεμάτο από σχέδια σε παστελ,γλυκά χρώματα. Αν και τους τελευταίους μήνες είχε επιστρέψει σε πιο σκούρους χρωματικούς συνδυασμούς.

Η Chaeri ζωγράφιζε συνήθως στοιχεία της φύσης, τοπία και ζώα.  Στην σπάνια περίπτωση που θα απεικόνιζε στα έργα της ένα ανθρώπινο σώμα πάντα θα ήταν μια γυναικεία σιλουέτα.

Είχε πάψει να ζωγραφίζει άντρες εδώ και χρόνια.

Δεν ήταν πως δεν γνώριζε να σχεδιάζει αντρικές φιγούρες απλά αρνούνταν να αφιερώσει τον πολύτιμο χρόνο της για να ζωγραφίσει ένα χοντροκομμένο σώμα.

Ξαφνικά στο μυαλό της επανήλθαν τα γεγονότα των προηγούμενων ωρών.

Άκου εκεί, να κάνει συμφωνία με το κινούμενο ουράνιο τόξο.

Δεν είχε να κερδίσει σχεδόν τίποτα με το να την βοηθάει . Ποιο ήταν το αληθινό κίνητρο της ανεξήγητης καλοσύνης του;

Το παράδοξο ήταν πως της μιλούσε σαν να είναι ένα πολύ οικείο του άτομο. Σχεδόν σαν να έβλεπε τον εαυτό του μέσα από εκείνη.

Δυστυχώς ο κλοιός στενευε και η Chaeri σκέφτηκε την 'υποτροφία' που της είχε προταθεί πριν λίγους μήνες. Ένας πολύ γνωστός επιχειρηματίας που ήταν θαυμαστής των έργων της οικογένειας της, της πρότεινε να εργαστεί σε γνωστές γκαλερί της Ολλανδίας.

Ήταν μια τεράστια ευκαιρία για εκείνη καθώς θα είχε την δυνατότητα  να έρθει σε επαφή με τα έργα του Vincent Van Gogh , του αγαπημένου της καλλιτέχνη.

Ακόμη θα θυμάται τη στιγμή που είδε για πρώτη φορά την" έναστρη νύχτα" και άρχισε να κλαίει .

Το μόνο πρόβλημα ήταν πως έπρεπε πρώτα να έχει το πτυχίο της για να έχει δυνατότητα να προσληφθεί.

Το βιογραφικό της ναι μεν ήταν άκρως εντυπωσιακό αλλά το πτυχίο ήταν αδιαμφισβήτητα ένα μεγάλο προσόν.

Εάν δεν γινόταν κάποιου είδος θαύματος, η Chaeri ήταν σίγουρη πως πάλι θα έτρεχε στις τουαλέτες και στο επόμενο μάθημα.

Η ιδέα του Henri στο να εξοικειωθεί σταδιακά στις αντρικές φιγούρες ήταν πολύ βοηθητική.

Για να παει στην Ολλανδια επρεπε να παραμερίσει τον εγωισμό της και να δεχτεί την πρόταση του νεαρού.

Μέχρι τώρα είχε συνηθίσει να της δίνονται τα πάντα απλόχερα και τωρα οι υποχρεώσεις την ισοπέδωσαν απότομα σαν νταλίκα.

Ωστόσο το πείσμα και η ξεροκεφαλιά της Chaeri -γνωρίσματα τα οποία σύμφωνα με τη γυναίκα που την είχε φέρει στο κόσμο, τα είχε κληρονομήσει από τον πατέρα της- δεν της επέτρεπαν να συμβιβαστεί με μια λύση η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα την ικανοποιούσε.

《Δεν θα δεχτώ》 αποφάσισε και πήρε μια βαθιά ανάσα πετώντας άτσαλα το μπλοκ στο πάτωμα

¤¤¤