Chapter 32. Het begin van een strijd.

13 Juli 2024- Jarreau

Kian zet de televisie aan. Allemaal horen we op het nieuwsbericht dat meer dan tachtig procent van de inwoners in Limburg vertrokken zijn doordat Callum vrij rondloopt. Ze zeiden dat hij compleet gestoord is en helemaal uit zijn dak ging met geweld tegen de inwoners zelf. Als ze zeggen dat het Callum is, kan ik er niks van geloven. Sterker nog, ik wil er niks meer van geloven. Iedereen kijkt nog aandachtig naar het nieuwsbericht wanneer ik door krijg dat ik het niet langer meer trek. Ik stoot uit woeden iets van de tafel af en verlaat de ruimte.

Woedend zet ik mijn vuisten op het randje voor een groot raam. Ik staar naar buiten. Deze steden en dorpen zien er allemaal verschrikkelijk uit. Nu weten we allemaal dat dit door de rebellen en de 'nieuwe' Callum komen maar toch kan ik niet toegeven dat mijn vader zoiets als dit kon doen. Callum is juist het goede van het goede maar nu zal ik aan de rest van deze plaats moeten bewijzen dat het ook daadwerkelijk zo is.

Ik zucht diep en probeer mezelf te kalmeren. Toch lijkt het niet te werken. Alle woeden stijgt in mij op. Tot mijn verbazing zijn we al op de grond beland. De deuren gaan open wanneer de rest naar buiten loopt. Nemen we een pauze of is er weer eens iets mis?

Verbaasd loop ik de andere achterna naar buiten. Wanneer ik bij de deuropening sta zie ik al waarop we gestopt zijn. We hebben Limburg waarschijnlijk nog net verlaten en de andere van het team staan met hun mond open naar mij te staren. 'Jarreau? Jullie hebben Jarreau gered?' Vraagt Elijah nogal verbaasd. Ik krijg direct een glimlach op mijn gezicht en ren naar de vaste grond. Vlak daarna spring ik gelijk in Elijah zijn armen.

Hij wrijft speels over mijn hoofd en brengt mijn haren door de war. 'We hebben je gemist, Jarrstar.' Zegt Elijah blij. Hij kijkt naar Jessy, Kian, Mac en Deshea. 'Jullie hebben het goed gedaan, ook al was het dan wel achter onze rug om.' Zegt Dylan trots. Ik laat Elijah los en ga tussen de twee groepen staan. 'Maar wat doen jullie nou eigenlijk hier zo dichtbij Limburg?' Vraagt Kian aan de overige Once leden.

Reve stapt naar voren en neemt het woord. 'We wilden jullie opzoeken zodat we een goed plan kunnen bedenken om deze rebellen zo eerlijk mogelijk te bestrijden. Het wordt nou eindelijk eens tijd dat we Callum terugkrijgen en ervoor zorgen dat hij weer onze oude vertrouwde leider wordt zoals het eerst was.' Vertelt ze in een strijdige stemming.

Ik knik. 'Reve heeft gelijk. We moeten terug voor Callum en nu gaan we het eens goed aanpakken nu alle inwoners niet meer in de buurt zijn.

We kunnen ze eindelijk aanpakken op onze manier zonder dat wij hiervoor opgepakt zullen worden.' Ik draai mijn gezicht naar het luchtschip. 'Het wordt nou eindelijk eens tijd dat ze voor eens en altijd zullen verdwijnen.' Zeg ik met een grijns op mijn gezicht. We stappen allemaal het luchtschip weer in. Ik ga weer bij het raam staan waar ik zo'n vijf minuten geleden ook nog stond. 'Denk je echt dat we het alweer aankunnen?' Vraagt Deshea voorzichtig aan mij. Ik draai mijn gezicht over mijn rechterschouder. 'Deshea, wat denk je zelf.

Ik ga niet toekijken hoe ze mijn vader mishandelen en gebruiken als hun eigen slechte projectje. Kian zoekt nu sowieso contact met ze op en dan zullen we oog in oog met ze staan op een afgesproken plaats in Limburg.' Zeg ik heel gefocust voor ik naar mijn eigen reflectie in het raam begin te staren.

Deshea knikt even twijfelend maar daarna loopt ze toch maar weg. Het duurde even voor we de lucht in gingen en weer terugvliegen naar het Once gebouw. In mijn hoofd zit ik al een beetje te bedenken hoe ik het allemaal aan ga pakken als we nou eenmaal in gevecht raken met die rebellen.

Ik zie al voor mij hoe ik al mijn woeden en kwaak op ze af kan richten. Daar krijg ik nou weer een goed gevoel van. In de kamer achter mij hoor ik Elijah en Maya al lekker enthousiast praten. Ze prachten over de beste aanvallen die ze kunnen bedenken.

Geïnteresseerd loop ik naar ze toe. 'Kan ik jullie misschien helpen in de tijd dat we onderweg zijn? Je vervelen helpt niet echt met het doden van de tijd.' Leg ik Elijah en Maya uit. Beide knikken ze. 'We zijn van plan om maar op te splitsen en in verschillende straten te staan rond het Once gebouw.' Vertelt Elijah. Ik knik en bekijk de digitale map die op de tafel ligt.

Ik zoom een beetje in en verschuif onze namen naar de perfecte plaatsen. Ik weet dat Elijah en Reve het beste in een team zitten dus zet ik ze bij elkaar op een hoekje. Reve is het beste op verschillende soorten punten en Elijah weet altijd vanaf punten andere te redden met zijn spionnengave. Zo zet ik met mijn slimme gedachte iedereen op een goede plaats.

Ik zit in een drietal met Jessy en Miu. Alle drie zijn we nog best jong dus daarom zijn wij de enige die in een drietal zitten. Na even kort geslapen te hebben word ik alweer wakker geschud door Dylan. 'Het is tijd, Jarrstar.

We gaan ze nu eindelijk eens aanpakken op onze manier.' Zegt hij met een grote glimlach. Ik knik en gooi het dekentje van mij af. 'Dat werd nou eindelijk eens tijd.

-----------------------

Hey iedereen,

Sorry dat er weer twee weken geen hoofdstuk was. Ik heb helemaal niet kunnen typen en tekenen voor een lange tijd. Hopelijk is het een beetje iets. Langzaam begin ik mijn concentratie te verliezen. Nogmaals sorry hiervoor, hopelijk weer tot volgende week.

-YinYangLaraa