Chapter 27. Lucht kracht.

2 Juli 2024- Mac

Tot mijn grote spijt zie ik dat Callum zichzelf via een lang dun platform naar de top van het gebouw toe leid. Hij tilt Jarreau op en houd hem in zijn armen. Hij staart even naar zijn zoon Jarreau voor hij hem meeneemt. Ik kijk rond. De spionnen zijn niet meer in zicht. Ze zijn allemaal weggegaan. Gelukkig hebben ze mij niet opgemerkt. Ik heb Deshea gevraagd of ze haar mond kon houden hierover en mij mijn gang liet gaan op een solo missie. Gelukkig was ze het eens met mij en speelde mee op mijn plan.

Ik sprint naar het gebouw van Once. Misschien kon ik Jarreau nog redden zodat de rebellen zijn lichaam niet in handen krijgen. Er is wel iets wat ik geprobeerd heb om hem in leven te houden. Mijn spionnengave is namelijk een klein deel van de lucht kunnen besturen. Met een klein beetje geluk had het moeten werken. Jarreau mag niet dood zijn...

Dat zouden we niet aankunnen. Ik was ervan overtuigt dat hij de toekomstige leider zou worden. Die droom zou hij moeten blijven volgen. Ik zie op het moment nog geen andere mogelijkheid dan dat hij in leven is. Ik stap in de lift omdat dat toch wel een stukke sneller is dan met de trap omhoog. De deuren sluiten en vervolgens wacht ik tot de deuren weer open zullen gaan. 

De schuifdeuren gaan open na een best korte tijd gelukkig. Snel sprint ik verder naar de top van het Once gebouw. Jarreau moet nog in leven zijn! Ik heb een soort voorgevoel dat hij dit overleefd heeft. Ik klim het dak op en kijk overal om mij heen om te kijken of Jarreau nog ergens te zien is. Een teleurgestelde blik vult mijn gezicht. 'Hij is weg... Hij is echt weg.' Jammer ik zachtjes. Ik ga diep teleurgesteld op het randje zitten en staar naar de steentjes op het dak.

Het was de bedoeling dat mijn actie Jarreau zou redden. Iedereen zou zo trots geweest zijn als hij echt nog in leven was geweest. Nu hebben de rebellen en Callum als hun leider Jarreau zijn lichaam ook nog meegenomen. Nu hebben de Once spionnen en ik helemaal niks meer van Jarreau.

Ik zucht diep en klim via het trappetje weer de bovenste kamer in. Een hele hoop hier is al verwoest door de rebellen hun aanval op ons. Nu is het belangrijkste nog wel dat ik de andere spionnen kan vinden en ze het echte verhaal vertel. Ze moeten weten dat ik mijn uitsterste best heb gedaan om Jarreau te redden. Ze zullen mij wel dankbaar zijn voor deze onnodige daad. Al ben ik niet echt tevreden met het resultaat.

Ik stap met vermoeide en grote stappen weer in de lift. Waar zouden de Once spionnen eigenlijk heen gegaan zijn? Misschien naar een van Callum zijn huizen? Juna heeft natuurlijk alle sleutels van Callum zijn huizen maar nu moet ik nog uitvinden bij welk huis ze tijdelijk zullen verblijven.

Teleurgesteld en vermoeid stap ik het Once gebouw uit. Ik draai mij nog even om zodat ik het goed kon bekijken. Het kon nog wel eens de laatste keer zijn dat ik hier zou komen. Had ik mijn telefoon maar bij mij gehouden zodat Deshea mij nog kon bereiken en ik haar natuurlijk. Ik rommel in mijn jaszakken om mijn portomonee te vinden. Het was voor nu wat handiger als ik met de bussen en treinen zou reizen. De spionnen auto's zijn nu wel al meegenomen. Ik ben er maar vanuit gegaan dat ze bij Callum zijn dichtstbijzijnde huis zijn gegaan.

Dat was het huis in Gelderland. Nu ben ik nog in Limburg dus de reis kon nog wel eventjes duren. Ik heb een aantal bussen genomen om bij het treinstation te komen. Vanuit daar ben ik direct de trein in gestapt zonder een treinkaartje te kopen. Daar had ik nu helemaal geen tijd meer voor. Ik ben woedend en diep teleurgesteld in mijzelf dat ik Jarreau niet heb kunnen redden!

Woedend staar ik naar mijn vuisten wanneer ik in de trein plaats neem. Ik span ze flink aan en ik staar naar hoe mijn spieren dikker en dikker worden van de kracht die er op mijn handen staan. 'Is alles wel goed met U?' Vraagt een van de medereizigers. Omdat ik de waarheid niet kon spreken moest ik liegen en maar gewoon knikken.

'Wat gespannen van het werk. Misschien herkent U het ook wel.' Was mijn antwoord dan. De medereizigers bleven mij veel aanstaren. Wanneer de trein gestopt was stapte ik direct uit om verdere gesprekken te vermeiden.

Het huis van Callum in Gelderland was niet al te verweg meer. Door nog twee bussen te nemen kom ik aan in de straat waar de Once spionnen hopelijk zouden zijn. Het laatste stukje loop ik snel maar even. Ik kom aan bij het huis van Callum en druk op de deurbel met de hoop dat er iemand snel open deed. Al snel zag ik schaduwen verschijnen en een glimlach op Deshea haar gezicht toen ze de deur opende.

Ze omhelst mij direct met tranen in haar ogen. 'Je bent ons toch wel gevolgt.' Zegt ze blij. Ik leg mijn hand op haar rug. 'Ik heb hem niet kunnen redden.' Fluister ik teleurgesteld. Deshea drukt mij steviger tegen haar aan. 'Je heb echt je best gedaan. Ik ben heel erg maar dan ook heel erg trots op je dat je dit toch geprobeerd heb.' Fluistert Deshea terug naar mij.

Ze kijkt mij aan in mijn ogen en geeft mij een kusje op mijn wang. Ik stap naar binnen en loop met Deshea de woonkamer in nadat ik mijn arm om haar heen geslagen heb. 'Mac, we zijn je gewoon helemaal vergeten.' Zegt Juna verbaasd. Ik knik. 'Dat was het plan ook. Het spijt mij echt heel erg maar ik heb geprobeerd Jarreau te redden door mijn spionnengave te gebruiken. Helaas is het mij niet gelukt. Het spijt mij enorm.' Zeg ik nog steeds teleurgesteld. Reve rent naar mij toe en knuffelt mij.

'Het maakt niet uit. We dachten al dat hij niet meer in leven zou zijn.' Zegt Reve. Ik krijgt een te vrede glimlach op mijn gezicht. Al voel ik mij nu heel rot, mijn beste vrienden blijven er altijd nog voor mij.

-----------------

Hey iedereen,

Het lukte mij ineens heel goed om weer te typen. Het is nu laat in de avond op woensdag en ik heb echt hele goede ideeën voor een heel nieuw verhaal over iets waar ik ook al heel graag over wilde schrijven. Ik ga daar pas mee beginnen wanneer dit boek Overpowered Once en The yin yang afgerond zijn. Ik heb alleen nog wat ideeën maar toch ben ik heel blij met alles wat ik bedacht heb. 

tot volgende week met waarschijnlijk een langer hoofdstuk

-YinYangLaraa