Chapter 21. Angst in haar ogen.

18 Juni 2024- Jarreau

Het is ondertussen alweer een week geleden dat we met Kian het plan besproken hebben. Het is net ochtend wanneer ik weer naar school moet. Op school heb ik geprobeerd met haar te praten maar ze ontwijkt mij steeds. Ze rent snel weg naar haar groepje vrienden of ze keert haar rug naar mij toe. Dit word nog moeilijker dan we gedacht hadden.

20 Juni 2024- Jarreau

Zenuwachtig zit ik in de auto voor Jessy haar huis. 'Wat zouden we haar allemaal moeten vertellen?' Vraag ik aan Callum die voor mij in de auto zit. Hij zucht diep. Kian kijkt in de spiegel naar mij. 'Vertel haar anders over jullie tijden samen waarbij jullie geen spionnen missies hadden of iets wat met Once te maken heeft.' Zegt Kian. Ik knik. 'Het is een optie maar wat dan allemaal?' Vraag ik. Callum zucht.

'Ja Jarrstar, wij kennen niet al jullie momenten samen. Die moet jij juist van alle spionnen hier kennen.' Zegt hij duidelijk. Ik denk na. 'We zijn een keer op haar kamer geweest en ik heb haar ouders al eens ontmoet. We hebben naar sterren gekeken en veel huiswerk samen gemaakt... Tenminste, zolang je het huiswerk maken kan noemen dan.' Callum lacht.

'Ja zie je wel, ga naar Jessy en vertel haar over alles.' Zegt Callum en opent de auto deur met een knopje. Ik stap uit en loop best langzaam naar de deur. Ik kijk naar haar open raam. Het is al avond dus misschien slapen de ouders wel al. Door wat spionnen spulletjes begin ik naar boven te klimmen. Het is nog best wel koud als het veel waait.

Ik spring door het raam heen in de bekende kamer waar mijn lieve Jessy ligt te slapen. Ze schrikt wakker als mijn voet de grond raakt. Ze heeft die snelle reactie altijd nog. Ze maakt een angstig geluid. 'Wie ben jij?' Vraagt ze terwijl ze haar telefoon met de noodoproepen in haar hand houd. Ik haal mijn handen omhoog. 'Jarreau...

We kennen elkaar van school en die keer in de muziek winkel en de andere keren dat ik je stalkten...' Zeg ik beschaamd. Ze zet met een afstandbediening het licht aan. 'Ben je mij gevolgd naar huis?!' Zegt ze best hard. Ik geef een teken dat ze stil moet zijn. Ze heeft een angstige blik in haar ogen. 'Het is oké, Jessy. Ik ben geen slecht persoon. Ik wil alleen met je praten.' Zeg ik rustig.

Ik zet langzaam een stapje naar voren toe. Ze springt op en gaat aan de andere kant van haar bed staan. 'Ga weg, Jarreau. Ik wil niet dat je mij langer stalkt!' Zegt ze nog wat hard. Ik staar haar aan zonder een emotie te tonen. 'Ik roep zo mijn ouders erbij hoor.' Zegt ze gespannen.

Ik schud mijn hoofd. 'Weet je dan niks meer van onze leuke momenten samen? We hebben zoveel beleeft en al kennen we elkaar nog geen jaar, ik vind je echt leuk. Ook al besef jij je dat niet meer.' Zeg ik een beetje teleurgesteld. Ze ontspant wat en legt haar telefoon op haar bed. 'Vind je mij leuk?' Vraagt ze een beetje aan een blije maar toch angstige kant.

Ik knik. 'Ik hou van je, Jessy.' Zeg ik en ik loop naar haar toe. Ze staat op het punt haar telefoon weer te pakken. Direct stop ik met lopen. 'Ik blijf wel op afstand als je dat wilt.' Zeg ik. Jessy knikt. 'Al onze momenten samen, zei je toch?' Vraagt Jessy. Ik knik. 'Ja, we hebben zoveel meegemaakt.' Leg ik haar uit.

Ze zucht. 'Hoe kan het dan dat ik er niks van weet? Ik heb toch geen ongeluk gehad of zo? Ik heb je überhaupt nog nooit echt eerder gesproken.' Ik schud mijn hoofd. 'Het is moeilijk om uit te leggen maar we hebben zo'n goede band samen. Alleen ik weet niet hoe ik jou dat kan laten herinneren.' Zeg ik zachtjes. 'Wat dacht je van de waarheid?' Zegt ze wat ongeduldig.

Ik blijf stil. We weten allemaal dat de waarheid geen optie is... Allemaal behalve Jessy. 'Nou?' Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Als je niks gaat zeggen kun je beter vertrekken.' Zegt ze en wijst naar het raam. Ik knik en doe wat ze zegt. Ik klim naar buiten en loop teleurgesteld terug naar Callum zijn auto. 'Het is niet gelukt.' Zeg ik zodra ik instap.

30 juni 2024- Jarreau

Callum wrijft over mijn rug. 'Waarom? Waarom lukt het ons nou weer niet?!' Roep ik woedend. Ik ben zo verschrikkelijk boos op die rebellen dat ze dit gedaan hebben bij Jessy en bij mij zelfs. Ik ben er dan wel vanaf maar Jessy...

'Geef de schuld nu niet aan jezelf hé, Jarreau.' Zegt Callum en hij geeft mij een glas sap aan. Ik knik. 'Als jullie twee echt bij elkaar horen dan draait Jessy wel weer bij en realiseert ze zich dat zij van jou houd.' Zegt Callum wijs. Op dat moment heb ik een plan. Ik leg het glas op tafel en spring op.

Ik pak mijn telefoon en jasje voor ik de deur achter mij dicht trek en het Once gebouw verlaat. Het is net zes uur dus nu is iedereen bij Jessy nog wakker. Ik ga zo snel mogelijk naar haar toe. Misschien had ik beter kunnen vragen of Callum mij kon brengen want rennend duurde het nog veel langer. Ik druk op de bel en staar aandachtig naar de deur.

Ik hoor voetstappen aan de andere kant van de deur. 'Alsjeblieft Jessy, doe open.' Smeek ik bij de voordeur. De deur gaat langzaam open. Ik zie daar het meisje met donker blond haar en prachtige bruine ogen staan. Ze kijkt mij aan met een verbaasde blik. Voor ze iets kan zeggen stap ik naar haar toe en kus haar.

---------------------------------

Hey iedereen,

Alvast een fijne jaarwisseling! 

Dit staat al 3 weken klaar voor jullie dus dat betekend dat er lekker veel voorgewerkt is. Niet alleen op dit boek maar ook op OverPowered. The Yin Yang 3 wat minder maar daar komen vanzelf hoofdstukken op.

Iedereen alvast een fijn 2017!!!

Muziek bij: LegendaryNightcore

-YinYangLaraa